ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΑΣ και Αναθεματισμοί από την Εκκλησία

Τι σημαίνει αυτό;

Πρέπει να κάνω αποδοχή της αρχαίας κληρονομιάς.
Δηλαδή:

• Οφείλω να μοιάσω στους προγόνους μου

• Οφείλω να γίνω ήρωας και ημίθεος όπως εκείνοι

• Οφείλω να γίνω μεγάλος εραστής της πατρίδας μου

• Οφείλω να τιμώ τον Έρωτα

• Οφείλω να θεωρώ κάθε αντιληπτή εκδήλωση της Μητέρας Φύσης ως Θεό και Θεά

• Οφείλω να τιμώ τους Αθανάτους Έλληνες Θεούς

• Οφείλω να ασχολούμαι διαρκώς με τα κοινά

• Οφείλω να διδαχθώ από τον πλούτο της ελληνικής φιλοσοφίας και να επιλέξω ποια από τις πολυποίκιλες εκφράσεις της με ικανοποιεί περισσότερο, ποιες από αυτές μπορώ να συνδυάσω καλύτερα και πως μπορώ να διαμορφώσω και να εισηγηθώ τη νέα δική μου φιλοσοφία και να την εφαρμόσω στην πράξη.

• Οφείλω να γίνω εξερευνητής του σύμπαντος κόσμου

• Οφείλω να υιοθετήσω κάθε αξία των προγόνων μου αλλά και να διδαχθώ από τα σφάλματά τους.

• Οφείλω να γνωρίζω ότι ο Χρυσούς Αιώνας υπήρξε ανθρώπινο επίτευγμα και στο χέρι μου είναι να τον ξανακάνω πραγματικότητα

• Οφείλω να διδάξω τους νέους την αγάπη για την Ελλάδα και την Ελληνική Παιδεία

• Οφείλω να ξανακάνω την Ελλάδα αυτό που ήταν κατά την εποχή της δόξας των προγόνων μου: το Φως της Οικουμένης!..

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΤΑ ΕΠΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ''ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑΣ'' ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ!

Διάβασε ΄Ελληνα για να νοιώσεις στην ψυχή σου κάθε είδους μεγαλείο και να καταλάβεις πως είναι όταν ζεσταίνεις στον κόρφο σου ένα φίδι!!!

1ος Αναθεματισμός

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι η δύναμη και η ενέργεια της τρισυπόστατης θεότητας είναι κατασκευασμένη. Το ίδιο υποστηρίζουν ότι είναι η θεία ουσία που δοξάζουμε, η ενέργεια των αγίων και όλη η φύση. Αυτοί κινδυνεύουν να γίνουν τελείως άθεοι, να πιστέψουν την Ελληνική μυθολογία και να περιπέσουν στην λατρεία των κτισμάτων. Αυτό δυσκολεύει την καθαρή και άψογη χριστιανική πίστη. Αφού δεν πιστεύουν στη θεοπνευστία των αγίων και το ευσεβές φρόνημα της εκκλησίας που διδάσκει ότι η τρισυπόστατη δύναμη δεν έχει κατασκευασθεί. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ

2ος Αναθεματισμός

Αυτοί που ασπάζονται τις Ελληνικές γνώσεις και όχι αυτοί που τις διδάσκονται σαν εκπαίδευση, και ακολουθούν τις μάταιες θεωρίες και τις πιστεύουν σαν αληθινές, μας δημιουργούν κινδύνους και παρασύρουν σ' αυτές και άλλους κρυφά ή φανερά και τις διδάσκουν χωρίς δισταγμό. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ

3ος Αναθεματισμός

Σε όσους πιστεύουν στην μυθολογία (Ελληνική) και αποδέχονται και άλλα μυθικά πλάσματα και τις δικές μας πεποιθήσεις επηρεάζουν και μεταβάλλουν, και τις ιδέες του Πλάτωνα δέχονται σαν αληθινές και την ύλη θεωρούν αυθύπαρκτη και υποστηρίζουν ότι έγινε μόνη της, και προσβάλλουν το αυτεξούσιο του δημιουργού που έφτιαξε τα πάντα από το τίποτα και τα εξουσιάζει δεσποτικά. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ.

4ος Αναθεματισμός

Αυτοί που δέχονται και παραδίδουν στις επερχόμενες γενεές τα μάταια Ελληνικά λόγια και δεν πιστεύουν ότι οι ψυχές προϋπήρχαν και τα πάντα έγιναν από το τίποτε και ότι η κόλαση δεν είναι αιώνια και έτσι καταργούν την βασιλεία των ουρανών που είναι αιώνια και ακατάλυτη. Ο ίδιος ο Χριστός και θεός μας δίδαξε με παλαιά και νέα γραφή που εμείς την παραλάβαμε και μας λέει ότι, η κόλαση είναι ατελείωτη και η βασιλεία αιώνια. Με αυτά τα λόγια καταδικάζουν τους εαυτούς τους και γίνονται υπαίτιοι και για άλλες αιώνιες καταδίκες. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ- ΑΝΑΘΕΜΑ.

5ος Αναθεματισμός

Σ' αυτούς που παρουσιάζουν σαν ευσεβή τα δόγματα των Ελλήνων τα ανίερα αποτελούν ασέβεια και αδιαντροπιά για την ορθόδοξη και καθολική εκκλησία καθώς και για τις ψυχές του ουρανού και της γής και τα άλλα κτίσματα.ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ.

6ος Αναθεματισμός

Σ' αυτούς που προτιμούν την « ανόητη»..!!σοφία των Ελλήνων φιλοσόφων και σ' αυτούς που τους διδάσκουν και πιστεύουν στην μετεμψύχωση των ανθρωπίνων ψυχών και έτσι χάνονται όπως των αλόγων ζώων αφού προχωρούν στο μηδέν και δεν περιμένουν ανάσταση και δεύτερη παρουσία αμφισβητώντας την τελική τιμωρία. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ.

7ος Αναθεματισμός

Σ' όσους χαρακτηρίζουν των Ελλήνων τα λόγια σοφά και τους αιρεσιάρχες που αναθεματίσθηκαν από τις επτά άγιες καθολικές συνόδους και όλους τους ορθόδοξους επιφανείς πατέρες, αυτά είναι ξένα προς την εκκλησία είναι ψεύτικα λόγια και βρώμικη περιουσία και ισχυρίζονται ότι καλύτερη κατά πολύ και τώρα και στην μέλλουσα κρίση και των ευσεβών και ορθοδόξων ανδρών κατά τα άλλα πάθος ανθρώπινο και παντελής άγνοια. ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ-ΑΝΑΘΕΜΑ.  

Πελασγοί: Το Δυναμικότερο γένους στην ιστορία της Ιστορίας.

Είμεθα πανάρχαιοι Πελασγοί! Είναι δε μεγάλη τιμή για μας διότι οι προπάτορες μας υπήρξαν το δυναμικότερο γένος της ιστορίας. Παρόλο που φέρουμε διάφορες ονομασίες κατά το φύλο (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Αρκάδες, Μινωίτες, Μυκηναΐοι, Μακεδόνες κλπ) τρία υπήρξαν τα κύρια γενικά ονόματα του γένους των Ελλήνων:

Πελασγοί ( εκ του Πελασγού), Γραικοί ( εκ του Γραικού ) και Έλληνες ( εκ του Έλληνος ) Και θα ήτο περιττόν να τονίζουμε την καταγωγή μας αν οι «καλοθελητές»δεν προέβαιναν στον άγριο τεμμαχισμό και ακρωτηριασμό του ενδόξου Γένους μας, με σκοπό να το αφανισουν αριθμητικά και να το κάνουν νήπιο ηλικιακά.

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΕΣΜΕΝ

Ο Πελασγός

Ητο υιός του Διός και της Νιόβης, αυτόχθων πάππος του Θεσσαλού [Και όχι Ινδοευρωπαίος εκ του πουθενά, ή εξ Ασίας και Αφρικής όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αμαθείς ή κακόβουλοι κονδυλοφόροι]

Η ετυμολογία του Πελασγός προέρχεται α/ εκ του πάλαι +γέγαα =γίνομαι παλιός β/ εκ του «Πέληον Αργος»=παλαιός γέρων(εξ ου και Αργος Πελασγικόν) γ/ εκ του πελαργός=ταξιδευτής δ/ εκ του περάω=περνώ θάλασσαν (μετανάστης, θαλασσοπόρος ) ε/ εκ του πλάζω=περιπλανώμαι δια θαλάσσης( λαός της θάλασσας) στ/ εκ του πέλας=πλησίον+άγω(οδηγώ, ηγούμαι μεταφέρω στους γειτονικούς λαούς) Όλα τα ετυμολογικά στοιχεία του ονόματος Πελασγός οδηγούν στον πανάρχαιο, ανήσυχο και τολμηρό λαό της θάλασσας που μεταναστεύει και ταξιδεύει (όπως ο πολύπλαγκτος Οδυσσεύς)

Οι πρώτοι Πελασγοί ήσαν Αρκάδες που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και από εκεί ορμώμενοι προσήγγισαν στις γειτονικές ακτές(Ιταλία, Μικρά Ασία, Μεσόγειο κλπ )

Ο Γραικός

Ητο προκατακλυσμιαίος ήρως, υιός του Θεσσαλού και δισέγγονος του Πελασγού που ήκμασε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος . Ετυμολογείται εκ του «γραίος =γεραιός ή γηραιός εκ της ΅γης + ρέωΆ ή ΅γη +έραΆ»[ Ο Κωνστ. Οικονόμου εξ Οικονόμων στο « Περί γνησίας Προφοράς» σελ.335 γράφει:

«Γραικός είναι άνθρωπος τον μεν σώμα στερρός, κραταιός, το δε γένος γηραιός, ήτοι παλαιός, αρχαιόγονος, πρεσβυγενής και γεράσμιος» Για τον Έλληνα γράφει ότι είναι εκ του έλα, είλη, ήλιος, σέλας πάντα σημαίνονται το ταχυκίνητον και πολυέλικτον φως »(Αεροπορική Ιδέα , άρθρο Αννας Τζιροπούλου-Ευσταθίου τ.40 2004)] Πάντως η κοιτίδα μας είναι η Θεσσαλία με επίκεντρο τον Όλυμπο.

Ο Έλλην

Ητο υιός του Δευκαλίωνος και είναι μετεξέλιξη εκ της γενιάς των Πελασγών και Γραικών «Έλλην, γόνω μεν ην Διός, λόγω δε Δευκαλίωνος» Και η χώρα που κατοικούσαν οι Έλληνες ωνομάσθη Ελλάς, «πρότερον Πελασγία καλουμένη» [Ηρόδ. Β! 56] Ετυμολογικές εκδοχές α/ Ελλάς= η φωτεινή καθέδρα,(σελ+ελλά) β/ Ελλάς=ο φωτεινός λίθος(σέλ+λας)

Κατά τον Αριστοτέλη το όνομα της πήρε από την Δωδώνη της Ηπείρου , όπου ζούσαν οι Σελλοί και οι καλούμενοι τότε Γραικοί και νυν Έλληνες . Το Πάριον Μάρμαρον γράφει: «Έλληνες ωνομάσθησαν , το πρότερον Γραικοί καλούμενοι»

Η ονομασία Πελασγοί είναι γενική και περιλαμβάνει μια ευρύτερη ομάδα που ξεκίνησε μεν από την ίδια περιοχή με κέντρο το Αιγαίο Πέλαγος (την Ελληνική Χερσόνησο και τις πέριξ του Αιγαίου ακτές) αλλά ξαπλώθηκε στην σε όλη την λεκάνη της Μεσογείου, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο και συν τω χρόνω πήρε διαφορετικά ονόματα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι Πελασγοί με διάφορα ονόματα είναι διεσπαρμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτου.

Ο Ηρόδοτος γράφει (Κλειώ 58) τα εξής: «Εγώ πιστεύω ότι οι Ελληνικοί λαοί μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά αποδυναμώθηκαν μετά τον χωρισμό τους από τους Πελασγούς, και ξεκινώντας αρχικά από ένα μικρό πυρήνα, έφτασαν στους τεράστιους αριθμούς που αντιπροσωπεύουν τώρα με την ενσωμάτωση διαφόρων ξένων εθνών, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι Πελασγοί. Δεν πιστεύω ότι οι Πελασγοί, ένας βαρβαρικός λαός, έγινε ποτέ πολυάριθμος ή ισχυρός». Ωστόσο η διαφορά έθνους κατά τον Ηρόδοτο σημαίνει διαφορά φυλής μάλλον, παρά έθνους όπως το θεωρούμε σήμερον.

Και αντιγράφω ένα άλλο απόσπασμα του (Κλειώ 56) που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: «Οι έρευνες έδειξαν ότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν δυνατότεροι από τους Δωριείς και οι Αθηναίοι από τους Ίωνες. Αυτοί οι δυο, από τους οποίους οι πρώτοι κατάγονταν από τους Πελασγούς, ενώ οι άλλοι από τους Έλληνες». Ποιος όμως πιστεύει ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανήκαν στο Ελληνικό έθνος; Κατά τον Ηρόδοτο το Αθηναϊκό έθνος ήτο Πελασγικό, και Πελασγοί ήσαν και οι πρώτοι Αρκάδες και οι κάτοικοι του Κρότωνα και της Τροίας και άλλων πόλεων.

Ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε πολλά φύλα (Δρύοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Καύκωνες, Θράκες, Τηλεβόες κλπ) οφείλεται στον βαθύ γεωγραφικό διαχωρισμό τους, που και ακόμη και σήμερα δημιουργεί προβλήματα επικοινωνίας σε ορισμένες εποχές του έτους. Συνεπώς, ούτε από βορρά κατήλθαν στην Ελλάδα, ούτε Σλαύοι εξελληνισθέντες είναι οι Έλληνες -όπως υπεστήριζε παλαιότερον ο Φαλμεράϊερ- ούτε τέλος προήλθαν από την Αγγλία, ανοησίες που διετύπωσε στο «μυθιστόρημά» του το 1842 ο Λόρδος Μπούλβερ Λύττον, και συνηγόρησε με αυτές και ο Γερμανός επιστήμων Μύλλερ. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.

Οι Ευρωπαίοι προέρχονται από τους Αιγαίους Πελασγούς Πρωτοέλληνες, αλλά αυτό δεν το ανέχεται ο εγωισμός των που θέλουν πάση θυσία να συμμετέχουν στον λαμπρότερο πολιτισμό που έφτιαξε ο άνθρωπος ως τώρα. Είναι απίθανον να είχαν ξένη προέλευση οι Έλληνες διότι προ των περιόδων των παγετώνων, ως προανεφέρθη, ολόκληρος η Βόρεια Ευρώπη, η πέραν του Δουνάβεως και εντεύθεν του κάτω Ρήνου και των Άλπεων, αλλά και η Ανατολή-μηδέ της βορείας Περσίας και των Ινδιών εξαιρουμένων- εκαλύπτοντο από παγετώνες.

Αλλά και μετά την τήξη των παγετώνων τα πεδινά μέρη εκαλύφθησαν από ύδατα και λάσπη. Επομένως, ήτο αδύνατον να ζήσουν, και πολύ περισσότερο να δημιουργήσουν πολιτισμό στις περιοχές της Μεσευρώπης οι υποτιθέμενοι ΙΕ ή Άριοι και αργότερον να τον μεταφυτεύσουν στους Αιγαίους Πελασγούς. Διότι οι τελευταίοι είχαν το προνόμιο να ζουν στην πλέον εύκρατη περιοχή του κόσμου, να «κολυμπούν» στην Μεσόγειο Θάλασσα και να επικοινωνούν με όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Και τότε φυσικά δεν υπήρχον οι σημερινές πηγές ενέργειας, για να στηρίξουν οι βόρειοι πολιτισμό, όπως συμβαίνει σήμερον με την σύσταση του τεχνολογικού πολιτισμού.

Οι Πολυταξιδεμένοι Πελασγοί

Ο Πελασγός είναι τόσο παλιός ώστε φέρεται, σύμφωνα με την μυθολογία, ως υιός του Ποσειδώνος. Ο συμβολισμός αυτός είναι σύμφωνος με την θαλασσινή καταγωγή του Ελληνικού έθνους και την ναυτοσύνη των Ελλήνων. Αλλά και ο Ίναχος, ο «πρώτος άνθρωπος της Πελοποννήσου», ήτο υιός των Ωκεανού και της θαλασσινής θεάς Τηθύος. Δεν υπήρχον τότε άλλοι προηγμένοι άνθρωποι, που να ταξιδεύουν όχι μόνον θαλασσίως αλλά δια ξηράς βορείως ή ανατολικώς του Δουνάβεως. Πώς όμως έμαθαν οι Αρχαιοέλληνες Αιγαίοι Πελασγοί να ταξιδεύουν;

Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος βρέθηκαν ξεκομμένοι στα νησιά από την φυλή και τους συγγενείς των και επιθυμούσαν διακαώς να ξεφύγουν από αυτήν την απομόνωση. Έτσι έμαθαν να θαλασσοπορούν, πρώτα πάνω σε κορμούς δένδρων και έπειτα σε πλοιάρια. Οι Έλληνες από τα πανάρχαια χρόνια συνδέονται στενότατα με την θάλασσα και κυριολεκτικά αλωνίζουν το Αιγαίο και την Μεσόγειο θάλασσα.

Από το Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια εισχώρησαν προοδευτικά και ακτινοειδώς-εν είδη βεντάλιας-προς βορράν, ανατολάς, νότον και δυτικά και εκπολίτισαν τις υποανάπτυκτες φυλές, όταν οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεψαν. Τότε τα θαλάσσια ταξίδια ήσαν σχετικώς ευκολότερα και πιο ασφαλή εν συγκρίσει με τα χερσαία. Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος είναι φυσικό οι πέριξ του Αιγαίου νομάδες να μετακινήθηκαν προς βορράν και ανατολάς προς εξεύρεση βοσκοτόπων για τα ποίμνια των. Αυτοί εισχώρησαν στις αποστραγγιζόμενες πεδιάδες μετά την υποχώρηση των υδάτων.

Τέτοιες παλινδρομικές μετακινήσεις -άγνωστον πόσες- ασφαλώς συνέβησαν στην διάρκεια των χιλιετιών υπό την πίεση των αναγκών των πληθυσμών της εποχής. Όμως το κύριο ρεύμα μετανάστευσης ήτο σταθερά προσανατολισμένο από την περιοχή του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου προς βορράν, νότον, ανατολάς και δυσμάς, διότι οι έποικοι ανεζήτουν νέες κενές και παρθένες εκτάσεις, αρχικά για την κτηνοτροφική και βραδύτερα για την γεωργική τους εκμετάλλευση. Εξ άλλου η τάση αυτή προς μετανάστευση συνεχίζεται ως την εποχή μας (μεταναστευτικά κύματα προς Αμερική, Αυστραλία κλπ).Πάντως στην αρχή ζούσαν βίον νομαδικόν, όπως ακριβώς και οι Σαρακατσαναίοι της Πίνδου, οι οποίοι μπορούμε να πούμε ότι είναι οι γνησιότεροι και αρχαιότεροι Πρωτοέλληνες «Ευρωπαίοι», απόγονοι των Πελασγών.

Εξ Αιγηίδος ο Πολιτισμός

Εκ της Αιγηίδος ξεκίνησαν όλοι εκείνοι οι λαοί, οι οποίοι παρουσιάζονται βραδύτερον στις γύρω περιοχές της Μικρασίας, του Καυκάσου και της Μεσογείου ως τον Δούναβη με διάφορες ονομασίες, μεταφέροντες μαζί και τον πολιτισμό τους. Είναι φυσικά αδύνατον να προσδιορισθή πόσα χρόνια πέρασαν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος, μέχρις ότου διαμορφωθούν σε φυλές οι διάφορες αυτές ομάδες που διεσώθησαν στα παράλια ή μετεκινήθησαν στα ενδότερα. Κατά τις μαρτυρίες των Αιγυπτίων ιερέων της Σάϊν προς τον Σόλωνα, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον «Τίμαιο», από τους Αρχαιοέλληνες Αιγαίους πήραν τον πολιτισμό. Τούτο καταφαίνεται και από τις επιδόσεις των στην ναυσιπλοία, αλλά και στις τέχνες (προηγμένη Κυκλαδίτικη τέχνη αγαλματιδίων). Τα προπαγανδιστικά μυθεύματα περί αφίξεως Φοινίκων και άλλων («Μαύρη Αθηνά», Μπερνάλ), εκτός του ότι στερούνται λογικής και επαρκούς τεκμηρίωσης έχουν επιστημονικά καταπέσει, αφού και ο ίδιος παρεδέχθη ότι το κίνητρο του ήτο το κέρδος και η προσέλκυση της προσοχής.

Το πολλαπλά διαφημισθέν αφήγημα του Μεσοποταμίου Γιλγαμές, το οποίο θέλησαν να παρουσιάσουν σαν απόδειξη της παλαιάς πνευματικής ανάπτυξης των διαφόρων λαών της Μεσοποταμίας, είναι πολύ νεώτερο και κακότεχνο κατασκεύασμα, συντεθέν βάσει Ελληνικών παραδόσεων και μύθων. Πρόκειται πράγματι περί κακότεχνης αντιγραφής των αναφερομένων περί του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, ο οποίος ας σημειωθή, είναι παλαιότερος του κατακλυσμού του Νώε, εάν έγινε φυσικά κι αυτός. Γιατί όλα τα γραφόμενα περί του κατακλυσμού του Νώε είναι τερατώδη, αντιεπιστημονικά και προσιδιάζοντα μόνον σε λαό που δεν είχε ιδέα περί της θαλάσσης και της ναυσιπλοϊας.

Αντίθετα από τα κείμενα των Ορφικών περί του κατακλυσμού του Ωγύγου πιστοποιείται ότι κανένας άλλος αρχαίος λαός δεν έχει παλαιότερες αναμνήσεις και επιστημονικές μαρτυρίες και ούτε έχει σημειώσει πνευματικές εκδηλώσεις και άλλες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις (λ.χ. αστρονομικές παρατηρήσεις 11.000 ετών π.Χ.) όπως αυτές που περιέχονται στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Όπως μας πληροφορεί ο Έρμαν Ντίλς [«Προσωκρατικοί», Κεφ. Ορφεύς, σελ. 3] οι Αιγαίοι Αρχαιοέλληνες έγραφον τις παρατηρήσεις των αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν επί λεπτών σανίδων, λίθων ή οστράκων (γραφή Δισπηλιού, Γιούρων, Αλοννήσου κλπ),γεγονός που μαρτυρεί ότι ήσαν εχέφρονες άνθρωποι (Homo Sapiens). Το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι γιατί είχαν αγνοήσει ή παραμερίσει τόσο σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία οι νεώτεροι δήθεν «σοφοί» ερευνητές της Δύσεως;

Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο το γεγονός, διότι η Ελληνική Προϊστορία καίει και προτιμούν να την αγνοούν, να την παραμερίζουν και όταν βγαίνη τυχαίως στην επιφάνεια να την αποσιωπούν ή να την παραχαράζουν ακόμη. Διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εχέφρονες άνθρωποι όχι προ 10, 20 χιλιετιών -όπως ισχυρίζονται για την Μεσοποταμία οι γνωστοί Φοινικιστές ή προ 35-40.000 ετών των Αφροκεντριστών- αλλά προ 100, 800.000 ετών, αλλά και εκατομμυρίων ετών, όπως απέδειξαν οι έρευνες των Πετραλώνων, της Τρίγλιας και της Πτολεμαΐδος, υπό του ανθρωπολόγου-αρχαιολόγου κ. Άρη Πουλιανού. Επομένως οι Αμερικανικές έρευνες στο σπήλαιο Φράχθυ της Ερμιονίδος, οι οποίες έφεραν στο φως στοιχεία του πολιτισμού προ 25 χιλιάδων ετών, έρχονται να αποδείξουν την ύπαρξη και την συνέχεια της αναπτύξεως του ανθρώπου στον Ελλαδικό χώρο. Τα κενά που σήμερον υπάρχουν σε μακρές περιόδους της ιστορίας δεν σημαίνουν αρνητική ύπαρξη ζωής, αλλά μάλλον έλλειψη συστηματικών ερευνών στην περιοχή αυτή.

Ο Πολιτισμός των Ρωμαίων

Ο εκπολιτισμός είναι πανάρχαιος και ανάγεται από την εποχή των Ετρούσκων και Τυρσηνών. Όμως ο κυρίως πολιτισμός των Ρωμαίων πριν αρχίσουν την αυτοκρατορική τους πορεία άρχισε κυρίως μετά την κατάκτηση της Ελλάδος (180-120 π.Χ), δηλαδή από την εποχή του Καίσαρος. Προηγουμένως οι φυλές της Κεντρικής και Βορείου Ιταλίας ήσαν σχετικά πρωτόγονες και άξεστες, δεν γνώριζαν την γραφήν και εσυνήθιζαν ακόμη και την ανθρωποφαγία και ανθρωποθυσία σε παλαιότερες εποχές. Επομένως, τον πολιτισμό και την γραφή όλοι οι Ευρωπαίοι την χρεωστούν στους Πελασγούς και Κρήτες Πρωτοέλληνες. Η Λατινική γραφή είναι κι αυτή Ελληνική (Χαλκιδικό αλφάβητο) και ο Ρωμαϊκός Πολιτισμός είναι αντίγραφο -συχνά κακέκτυπο- του Ελληνικού Πολιτισμού. Έτσι αποδεικνύεται η πανάρχαια κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης (Τεύτονες, Γαλάτες, Σουάβοι, Σάξωνες, Ίβηρες κλπ) από τους Αιγαίους Πρωτοέλληνες.

Οι λαοί αυτοί διατηρούν ακόμη ονομασίες ορισμένων θεών της Αρχαίας Ελλάδος, λέξεις ή ρίζες λέξεων της αρχικής μητρικής των γλώσσας, ή μάλλον του γλωσσικού ιδιώματος των το οποίο ανήκει στην Ελληνική (Ινδοευρωπαϊκή) ομογλωσσία. Επειδή συν τω χρόνω αυτοί ήρθαν σε επιμειξία με άλλους λαούς, αλλά και λόγω διαφορετικών κλιματολογικών και πολιτιστικών συνθηκών, ήτο επόμενον να διαφοροποιηθούν και να απομακρυνθούν αναγκαστικά από την αρχική πολιτιστική των κοιτίδα, του Αιγαίου. Άλλοι εξ αυτών στις νέες των πατρίδες εκβαρβαρίστηκαν ή αφομοιώθησαν για να επιβιώσουν και παρέμειναν ανεξέλικτοι, όπως τους ανευρίσκουμε μετέπειτα κατά την ιστορική περίοδο, διασκορπισμένους σε διάφορες χώρες του βορρά σε φυλές (Κιμμέριοι, Σκύθες, Γέτες, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέτες, Βουδίνοι, Αγριππαίοι, Ισηδόνες, Σαρμάτες, Δάκες κ.ο.κ.). Αυτοί εξελίχθησαν αργότερα υπό την επίδραση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δημιούργησαν τα γνωστά έθνη του βορρά και της Ανατολής. Εκείνους που εισχώρησαν ανατολικότερα και εκείθεν της λίμνης Βαϊκάλης, τους ανευρίσκουμε κατόπιν ως Υπερβορείους ( ή ως Γκιλάκους).

Στην Ιαπωνία έφθασε προ αμνημονεύτων χρόνων μια λευκή φυλή, οι Αϊνού (=Ίωνες), ενώ συναντώμεν διάσπαρτες λευκές φυλές στην Ασία και Άπω Ανατολή. [Βλέπε Τόμ. «ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» «Γενική Εισαγωγήν» όπως και «Γενική Εισαγωγή» στο Δεύτερο βιβλίο του Ιωάν. Πασσά «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» και τα σχόλια στους «Ύμνους του Ορφέως»]. Οι Τούρκοι είναι ένα μωσαϊκό λαών στην πλειοψηφία των αυτοχθόνων που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στην περιοχή. Οι Τούρκοι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία που κατήλθαν σαν νομάδες από τα υψίπεδα της Κεντρικής Ασίας, από την περιοχή του Αλτάϊ, στην Μεσόγειο. Οι τελευταίοι είναι Ταταρομογγολικής καταγωγής και έμειναν άξεστοι και απολίτιστοι από της εγκαταστάσεως τους στην Μικρά Ασία ως σήμερον. Η φυλή αυτή αποτελούσε την ιθύνουσα τάξη της Οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και της σημερινής Κεμαλικής Τουρκίας.

Η Καταγωγή των Ευρωπαϊκών Λαών

Κατά τον Αθαν.Σταγειρίτη [«ΩΓΥΓΙΑ», Τόμ. Β του Αθαν.Σταγειρίτη, Εκδ. Βιέννης 1808] η καταγωγή όλων των φυλών -και φυσικά των νεωτέρων Εθνών της Βορείου, Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι λευκοί της Ρωσσίας και Κεντρικής Ασίας- προέρχονται από το Αιγαίον, και συγκεκριμένα από τον Ελληνικό πολιτιστικό χώρο, και όχι από τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους [Βλέπε Διόδ. Σικελιώτη, Βιβλ. Α, Στράβωνα, «Εισαγωγή» και Συρέ «Οι Μεγάλοι Μύσται», Καρλάυλ «Οι Ήρωες» (Οντίν) και Σαρλ Μπερλίτζ «Τα Μυστήρια από ξεχασμένους Κόσμους»]. Η εξέταση των λεγομένων Αριανών γλωσσών, όπως πραγματικά ομιλούνται σήμερον διαθέτουν πολυάριθμα Πελασγικά στοιχεία, τα οποία αναμφισβήτητα προέρχονται από την Πελασγική των κοιτίδα, τα Βαλκάνια, την Κάτω Ιταλία και την Μ. Ασία.

Όταν η ίδια ρίζα βρίσκεται σ’ όλες τις γλώσσες ή στις περισσότερες από αυτές, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το αντικείμενο που υποδηλούται δια της ρίζας ταύτης, ήτο κοινό για τους προγόνους των, οι οποίοι είχαν κάποτε τον ίδιο πολιτισμό. [Για παράδειγμα η λέξη «Άξων», υπάρχει παρεφθαρμένη σ’ όλες τις λεγόμενες αριανές γλώσσες, διότι οι λαοί αυτοί γνώριζαν όλοι την βοήλατη άμαξα. Ορισμένοι την βελτίωσαν και της έβαλαν ακτίνες στο διάβα του χρόνου, ενώ άλλοι διατήρησαν τον παραδοσιακό τροχό εκ κορμού δένδρου. Άρα διαφοροποιήθησαν. Με την πρόσθεση λοιπόν νέων λέξεων αρχίζει η διαφοροποίηση της γλώσσας και της ταυτότητας των λαών]. Έτσι έγινε βαθμιαία η διαφοροποίηση των φυλών εκ της αρχικής των καταγωγής. Τελικά παραμένει η κοινή καταγωγή σαν μύθος. Ο μύθος λ.χ της Ατλαντίδος, ο οποίος σχετίζεται με την πανάρχαιη δραστηριότητα της Ελληνικής φυλής, όπως δείχνουν τα διάφορα ευρήματα, υπήρξε κάποτε πραγματικότης. Όχι όμως και ο τεχνητός «μύθος» περί των Ινδοευρωπαίων.

Ο Μύθος των Ινδοευρωπαίων

Η κάθοδος φυλών από Βορρά και Ανατολών στην Ελληνική Χερσόνησο, για να εκπολιτίσουν τους δήθεν άξεστους Αιγαίους, δεν ευσταθεί ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε από λογικής απόψεως, διότι οι Αιγαίοι ήσαν αποδεδειγμένα ναυτικός και στο έπακρον πολιτισμένος λαός που ταξίδευε, από την χαραυγή της Προϊστορίας του, όχι μόνον στην Μεσόγειο, αλλά και στους Ωκεανούς. Αν δεχθούμε τις δοξασίες περί «Ινδοευρωπαϊστών», τότε θα έπρεπε κανονικά να είχαν βρεθή κάπου τα ίχνη τους, ο ανώτερος πολιτισμός τους, η γλώσσα τους και τέλος τα ιστορικά πνευματικά μνημεία που θα άφηναν πίσω στην αρχική των κοιτίδα. Τέτοιο πράγμα όμως δεν έχει βρεθή. Τίποτα απολύτως δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη τους.

Αντίθετα, συνεχώς έρχονται στο φως νέες συντριπτικές αποδείξεις και ατράνταχτα τεκμήρια από τον Ελληνικό χώρο και εκτός αυτού-στις χώρες που ταξίδευσε-που επιβεβαιώνουν ότι οι Αιγαίοι Πρωτοέλληνες μετέδωσαν πρώτοι τον πολιτισμό τους σ’ όλους τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου. Βέβαια, όλες αυτές οι αντιεπιστημονικές και δογματικές θεωρίες του παρελθόντος έχουν προ πολλού καταπέσει, αλλά επανέρχονται κάθε φορά με καινούργιο περιτύλιγμα στην επικαιρότητα από το «επιστημονικό» κατεστημένο της διεθνούς εξουσίας. Γιατί αυτός ο μύθος βολεύει την διαιώνιση της εξουσίας τους.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια έξαρση του φαινομένου τούτου. Παντού επιδιώκουν να μειώσουν την αξία και την συμβολή του ανυπέρβλητου Ελληνικού παράγοντα στην δημιουργία του παγκόσμιου Πολιτισμού [Βλέπε «ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ», Τόμ. «ΕΛΛΑΣ» της Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ», του Ιωάννη Κουμάρη]. Αρκεί να επαναλάβουμε ότι “όταν οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τον Παρθενώνα, οι πρόγονοι των σημερινών Άγγλων ζούσαν μέσα στα σπήλαια ή στα ανήλια δάση, ενώ πλείστοι απ’ αυτούς και άλλοι βόρειοι λαοί, ήσαν ακόμη ανθρωποφάγοι ή έκαναν ανθρωποθυσίες» [Στράβων, βιβλ.VI, σελ. 226, 21] [Ανέκαθεν το θαρραλέο και ανήσυχο Βρεταννικό έθνος συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και σαν κατακτητής στην Ελλάδα, μιμούμενο τους δήθεν ξανθούς Ινδοευρωπαίους αποικιοκράτες και εκπολιτιστές]. Ακόμη και στην γειτονική μας Ιταλία, ακόμη και κατά την κλασσική εποχή, εθυσίαζαν παίδες στην εορτή των Κομπιταλίων και Λαραλίων, και μόλις επί Βρούτου κατηργήθη το έθιμον τούτο.[«ΩΓΥΓΙΑ» του Αθαν. Σταγειρίτη, Β. Τόμ. σελ.480].

Επομένως, είναι απαράδεκτη και εξοργιστική η τόσο κραυγαλέα παραποίηση και διαστροφή της Ιστορίας και Προϊστορίας των Ελλήνων. Δωδωναία η Λατρεία των Δρυίδων. Σύμφωνα με παλαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, διεπιστώθη ότι κατά την Μινωική περίοδο οι Κρήτες θαλασσοπόροι μετέφεραν στην Μεσόγειο “Κασσίτερο” από την Αγγλία. Όμως δεν πήγαιναν με άδεια χέρια εκεί. Τους μετέδιδαν τον ανώτερο Κρητομινωϊκό πολιτισμός τους.

Πρόσφατα, ανεκαλύφθησαν στην Αγγλία προϊστορικές Ελληνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες φανερώνουν ότι οι πρωτόγονοι και καθυστερημένοι λαοί της Αγγλίας δέχθηκαν την επίδραση των Ελλήνων και συν τω χρόνω εκπολιτίσθησαν. Έτσι αποδεικνύεται ότι η πανάρχαια λατρεία των Δρυίδων στην Βρεταννία είναι Ελληνικής προέλευσης, εκ του Μαντείου της Δωδώνης, και μετεφέρθη εκεί προ αμνημονεύτων χρόνων. Η Ελληνική Προϊστορία παρουσιάζει πράγματι ένα εκπληκτικό μυστήριο και μια σαγηνευτική πρόκληση για αυτόν που θα προσπαθήση να την αποκρυπτογράφηση και να εμβαθύνη σ’ αυτήν.

Η αυτοχθονία των Ελλήνων έχει αποδειχθή με ατράνταχτα τεκμήρια από διαπρεπείς ανθρωπολόγους, όπως ο Ιωάν. Κουμάρης [Βλέπε άρθρον «Φυσική Ανθρωπολογία» Ιωάν. Κουμάρη, Α. Μέρος, Τόμος «ΕΛΛΑΣ», Εγκυκλοπ. «ΗΛΙΟΣ» και Αλέξη Σίνου «Η Γεωγραφική Ενότης του Ελληνικού Μεσογειακού Χώρου» Μέρος Α. Σελ. 94-95, Μέρος Β. Σελ.179-182 κλπ].

Ο Ευρωπαίος «Αρχάνθρωπος» των Πετραλώνων

Αδιάσειστα τεκμήρια της γηγενούς προέλευσης του Έλληνα έφερε εσχάτως εις φως ο διεθνούς κύρους ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός με την ανακάλυψη του «Ευρωπαίου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής» και του «Κυνηγού Ελεφάντων της Πτολεμαίδος» για τον οποίο θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο. Ο Ορφεύς λέγει: «ήδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόγχευσα», δηλαδή στην Αίγυπτο και στην Λιβύην, εδίδαξα,(εξελόγχευσα=εξεγέννησα) τον ιερόν λόγον [«Αργοναυτικά» των «Ορφικών» στίχ. 42-44 και 102 Εκδ. Λειψίας TAUCHNIZIT 1829]. [Τυγχάνει ευνόητον ότι το «εξελόγχευσα» δεν σημαίνει ότι «εδιδάχθην», όπως υπεστήριξαν αμαθέστατοι και κακοηθέστατοι συγγραφείς].

Επομένως, η απόδειξη αυτή κονιορτοποιεί κάθε άλλη παλαιά και νεώτερη δογματική θεωρία, οι εμπνευστές των οποίων δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις τεκμηριώσουν με στοιχεία. Είναι γνωστόν ότι κατά την 8 ην χιλιετίαν π.Χ. ελάμβανε χώραν μεταφορά Οψιανού Λίθου με πλοία από την νήσο Μήλον του Αιγαίου πελάγους στην Αργολίδα, όπως απέδειξαν τα ευρήματα οψιανού λίθου στο σπήλαιο του Φράγχθη της Αργολίδος. Άρα οι Αιγαίοι από τότε θαλασσοπορούσαν. Αλλά και στον χώρον της Ανατ. Μεσογείου οι Πρωτοέλληνες Μινωίτες και Μυκηναίοι κυριαρχούν από αμνημονεύτων χρόνων. [Πανάρχαιοι Αχαιοί Κρήτες και Κύπριοι οι αρχαιο-Φοίνικες και οι Φιλισταίοι και «Παλαισάτι», διέσχιζαν την Μεσόγειο για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη].

Ο Ισοκράτης το διαλαλεί ότι: «Είμαστε αυτόχθονες. Δεν διώξαμε άλλους που ήσαν εδώ, ούτε ήρθαμε από αλλού να την καταλάβουμε έρημη από πληθυσμό, ούτε είμαστε μιγάδες και ανακατεμένοι με άλλα έθνη, αλλά προερχόμεθα από καλό και γνήσιον έθνος, ώστε γεννηθήκαμε σ’ αυτήν εδώ την γην, την κατέχουμε και διαβιούμε όλον τον καιρό. Ασχέτως αν όλον τον 20ον αιώνα η διεθνής εξουσία ραδιουργεί σε βάρος του Ελληνισμού και με την χρησιμοποίηση της Τουρκίας σαν «πολιορκητικό κριό» επιδιώκει την έξωση του Ελληνικού Γένους από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες (Μικρά Ασία, Κύπρος, Αιγαίο, Μακεδονία, Ηπειρο). [Η διεθνής εξουσία και οι εδώ υπηρέτες και διεκπεραιωτές της θέλουν να μας επιφέρουν ανάμειξη και να μας μεταβάλουν σ’ ένα άθλιο συνονθύλευμα, ώστε να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Προς τούτο συμβάλουν και ορισμένοι «γραικύλοι» και δήθεν.

Αν η ευδαιμονία βρισκόταν στις σωματικές απολαύσεις, τότε θα έπρεπε να πούμε ευτυχισμένα τα βόδια, όταν βρίσκουν να φάνε ρόβι. (Μετάφραση από τα Λατινικά)

Η ερώτηση είναι : Ζούμε ή διαβιούμε; Επιβιώνουμε ή διαβιώνουμε; Αναζητούμε την ευδαιμονία σε ό,τι μας βοηθά να επιβιώσουμε, ή σε ό,τι μας ανυψώνει από το επίπεδο του θηλαστικού;

Η διαβίωση συνίσταται στο να διασχίσουμε με επιτυχία και με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες τον ωκεανό του βίου μας. Έναν ωκεανό γεμάτο ακραία συναισθήματα, φόβους, που γεννούν τέρατα, τύψεις, που προκαλούν δίνες λύπης, απώλειες από τις οποίες πρέπει να επιβιώσουμε, φρούδες ελπίδες, που μας κρατούν ομήρους. Ο βίος εμπεριέχει βία και αγώνα, αλλά η Ιθάκη των Ηλυσίων Πεδίων μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού.

Ως μη νομοτελειακά όντα διαθέτουμε την ελεύθερη βούληση να επιλέξουμε αντί της διαβίωσης, την επιβίωση και να ανάγουμε την ικανοποίηση των αναγκών της τελευταίας σε ευδαιμονία. Όσα χρήματα, όμως κι αν αποθησαυρίσουμε, όσα αντικείμενα κι αν απαλλοτριώσουμε, όσο περισσότερα κι αν καταναλώσουμε, την ευδαιμονία του βοδιού δεν θα τη βιώσουμε!

Αντίθετα θα κουβαλάμε ένα κενό μέσα μας, το οποίο θα μεταφέρεται και θα κοινωνείται σε όσους έχουν την ατυχία να συνυπάρχουν μαζί μας. Διότι η τριμερής ψυχή μας έχει κεραυνοβοληθεί από τον Θείο Λόγο σε αντίθεση με τη διμερή ψυχή των ζώων, τα οποία διαθέτουν μόνο βούληση και επιθυμία. Η Λογική μας λοιπόν, τρέφεται με Πυρ, όχι με ρόβι. Η ευδαιμονία δεν είναι, σαν έννοια, συνώνυμη της ευχαρίστησης, αφού στην Ιερή γλώσσα που έχουμε την τύχη να μιλάμε, δεν υπάρχουν συνώνυμα. Η ευδαιμονία είναι εκείνη η ψυχική κατάσταση της απόλυτης ισορροπίας, της μέθεξης στην Γνώση, της συμμετοχής στην Αρμονία τόσο των υλικών, όσο και των άυλων λειτουργιών και της αρμονικής ικανοποίησης των αναγκών αμφοτέρων.

Η ευδαιμονία είναι γέρας και τα έπαθλα δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται. Είναι η ικανοποίηση, ότι αν κι έχεις διαλέξει το στενό μονοπάτι της Αρετής, ματώνοντας τα πόδια σου, επιβραβεύεις τον εαυτό σου για το κουράγιο του να σηκώνεται και να συνεχίζει κάθε φορά που πέφτει. Η ευδαιμονία δεν συνίσταται σε στιγμιαία ηδονή, που διαρκεί λεπτά, αλλά παρατείνει τα δυσαναπλήρωτα ψυχικά κενά για χρόνια, έως ότου αυτά τα κενά γίνουν ο χαρακτήρας και η ίδια η προσωπικότητα του ατόμου, που τα κουβαλά. Αντίθετα το συναίσθημα της πληρότητας και της τέρψης, έρχεται όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται, ότι βρίσκεται στη διαδικασία εκμάθησης και βίωσης της Αρετής. Όταν έχοντας τιθασεύσει τις άλογες επιθυμίες και τα ακραία συναισθήματα, και έχοντας χαλιναγωγήσει την αδηφάγο βουλιμία του, ανυψώσει την ψυχή του πάνω και έξω από τη σάρκινη φυλακή της......

Τότε η ευγνωμονούσα Περσεφόνη – Κόρη θα είναι αρκετά ελαφριά, ώστε να ανυψωθεί και να ενωθεί με την Μητέρα Της, απαλλαγμένη από τις γήινες έγνοιες, το βάρος της ύλης, τον ατελείωτο τυφώνα των συναισθημάτων, που Την ταράζουν, Την βασανίζουν και Την κρατούν δέσμια στο Πλουτώνιο άντρο. Οι ελάχιστοι άνθρωποι, που θα καταφέρουν να τιθασεύσουν τα άλογα μέρη των ψυχών τους, θα νιώσουν την ευδαιμονία του ηνιόχου να οδηγεί το άρμα του με απόλυτο έλεγχο προς τη Νίκη.  

UNDERSTANDING PRAYER IN HELLENISMOS

UNDERSTANDING HELLENIC MYTHOLOGY, THEOLOGY AND PHILOSOPHY...
 


ΤΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑ 

We love the Hellenic National Religion and Honour

ΑΓΑΠΆΜΕ 
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΕΘΝΙΚΉ ΘΡΗΣΚΕΊΑ και ΤΙΜΉ

The Prometheus festival is the top event highlighting the ancient Hellenic spirit. Inspired and realized by the Stockholm University Professor of Philosophy, Dr. Tryphon Olympios, it has now gained the status of a pan-Hellenic institution, as it now enters its' 18th year of continuous presence.
A multitude of visitors from Greece and abroad gather every year at the fabulous natural surroundings of the Prometheus site at the foot of “Mount Olympus” to, exchange opinions, honour the ancient Hellenic philosophers, who are the fathers of the Hellenic Nation, to breathe the refreshing air of the countryside, to camp their tents and to spend the night talking and stargazing on the “Symbolic Spiritual Mountain of the Gods”. And of course, to get initiated to our ancestral spirit by watching the events of the Promethean drama and the Promethean fire that have been the cornerstone of the Hellenic worldview and the Hellenic culture. These events (Saturday night, day two of the festival) attract thousands of visitors due to the deep emotional and mystical atmosphere they invoke. Following the main event is a Dionysian celebration until late in the night. On Sunday morning (day three of the festival) cleansing, name-giving and marital ceremonies take place, according to the rituals of the Hellenic National Religion, the pre-Christian tradition.


Click here for more:

http://ellinikotitaellinismoshellenism.blogspot.com.au/search?updated-min=2010-01-01T00%3A00%3A00-08%3A00&updated-max=2011-01-01T00%3A00%3A00-08%3A00&max-results=2

GAIA

Mother Earth, Mother Nature

The first Greek god was actually a goddess. She is Gaia, or Mother Earth, who created herself out of primordial chaos. From her fertile womb all life sprang, and unto Mother Earth all living things must return after their allotted span of life is over.

Gaia, as Mother Nature, personifies the entire ecosystem of Planet Earth. Mother Nature is always working to achieve and maintain harmony, wholeness and balance within the environment. Mother Nature heals, nurtures and supports all life on this planet, and ultimately all life and health depend on Her. In time, Nature heals all ills.

The way of Mother Gaia is the passive, feminine, Yin way of healing. All we need to do to regain our health is to return to the bosom of Mother Nature and live in accordance with Her laws. The Gaia archetype underlies all notions of the Nature Cure. Mother Nature is a healing goddess.

All life, and all living things on this planet, are part of a single, all-encompassing global entity or consciousness which is named Gaia. It is this global consciousness, Mother Gaia, that makes our planet capable of supporting life, while our near neighbors in the solar system are barren and lifeless.

Through the global consciousness of Mother Gaia, all living things on this planet, from their most primordial instincts, are constantly interacting with their environment to ensure the harmony, balance and continuity of Life. Live in a balance with Mother Nature and health and healing are yours; violate Her laws and get out of balance, and you pay the price in suffering and disease. In this sense, all medicine and healing can be seen as a system of ecology.

MEDICINE...A Gift from the Gods

Medicine is and always has been the Divine Art. To primitive man, the ability to heal and cure disease seemed to be magical, even miraculous. Every traditional culture has its gods, demigods, and heroes who are associated with the art of healing.

To the ancient Greeks, medicine was a gift from the gods. Greek mythology is full of symbolic legends and allegories explaining the nature and origins of the art of healing. In these myths and the gods and goddesses associated with them, we can find the basic, fundamental archetypes that have guided and shaped the art of healing in Western civilization from its very inception. These archetypes still guide the physician today, and all those who come to him for healing, whether they realize it or not.

Greek mythology is a wonderful source of wisdom and inspiration for the physician. By studying the Greek myths, we can gain valuable insights into the nature of health and disease, and the way of the healer.

APOLLO - The Source of Health and Healing

Apollo, a solar deity, was the god of archery, music and healing. Apollo personifies the active, Yang path to healing through self betterment and physical culture. The solar principle he represents manifests in the body as the Vital Force - that which the Chinese call Qi and the Hindus call Prana.

Called The Bright One, Apollo is an eternal youth, and the bringer of enlightenment and higher consciousness to all mankind. Advocating order, balance, harmony, personal discretion and conscious living, Apollo's two basic health mottos are: Know thyself and Nothing in excess.

Apollo's bow symbolizes the concept of tone and the need for physical conditioning. Tone is the dynamic tension between opposite yet complementary forces within the human organism. The higher the level of tone, the greater this dynamic tension is, and the greater the capacity of the organism to respond with decisiveness, strength, and vigor. When we exercise, we're toning up our muscles; we also feel more vital and alive, responsive and energetic.

Stringing Apollo's bow means bringing these powerful opposing forces into the proper relationship or alignment. Until this happens, the system is non-functional, or dysfunctional, and unable to respond properly.

Apollo's lyre symbolizes the gift of music, which is the harmony of sounds. To have health and healing, there must be a harmonious ordering of all the vital forces within the organism; all the strings must be in tune. The lyre is the divine instrument by which we will heal our wounds by harmonizing our seven energy centres in the body with its seven strings. He is the God which presides over harmony and makes all things move together harmoniously both among Gods and among men. There's a deep therapeutic relationship between music and healing.

In Greek mythology, Apollo is acknowledged as the original source of health and healing. He is the first god addressed in the Hippocratic Oath. He was also the father of Asclepius, the god of medicine.

Apollo was also known as Ομο-πολων which means that he could move in the opposite poles at the same time.

In the Orphic Hymn of Apollo we find the following:

"O, Delian king, whose light-producing eye

Views all within, and all beneath the sky.

Balancing the poles harmoniously, as you keep the living races distinct."..

Apollo the solar diety and his twin sister Artemis the lunar diety who were both expert archers were born on the religious sacred island of Delos. For this reason it is said that it was forbidden for any mortal to be born and die on this sacred Island.

HERMES

Hermes, the messenger god on Mount Olympus, had a magic wand called a Caduceus, which was given to him by Apollo. The Caduceus is a rod or staff framed by two intertwined snakes; at the top of the staff are two wings.

The Caduceus symbolizes the spinal column, the central conduit for the Psychic Force, or nerve energy, which animates all the organs and members of the body. The places where the snakes cross represent the spinal energy centers or chakras of the subtle body.

The two snakes represent the two complementary halves of the nervous system: motor and sensory, sympathetic and parasympathetic. For optimal functioning of the nervous system, these complementary halves must be balanced.

Hermes, also called Mercury by the Romans, is sometimes pictured as a hermaphrodite, or a person who is half male and half female. So it is with the nervous system; it is neither emissive/masculine/Yang, nor is it receptive/feminine/Yin, because it incorporates both principles, or polarities.

The essence of the nervous system is communication, and Hermes, or Mercury, is the god of communication, transportation, and commerce. Greek mythology also depicts Hermes as a clever trickster, sent out on missions by Zeus and other Olympian gods to do their dirty work. And so, Hermes symbolizes the Mercurial adaptability of the mind, which must survive by living by its wits and ingenuity.

Esoterically speaking, the two intertwining snakes of the Caduceus symbolize the lunar Ida and solar Pingala channels of yogic philosophy, which must be cleared and balanced in order for the kundalini energy, or serpent power, to ascend from the base of the spine to the crown, producing enlightenment. In the Western esoteric tradition, this is called the Alchemical Marriage.

Snakes also have a profound symbolic significance in science, medicine and healing. The snake, which periodically molts, or sheds its skin, is a symbol of healing, regeneration and renewal. In ancient Greece snakes, which move about without any visible means of support or locomotion, were considered to be the wisest and cleverest of all animals.

Asclepius' staff has only one snake entwined around it, which symbolizes healing, regeneration, and the consummate skill of the medical art. Hermes' Caduceus has two intertwined snakes, which, in addition to all the above, also represent the need for balance, or homeostasis, for optimum health maintenance and disease prevention.

It seems as if snakes were also solar symbols. Apollo, who gave the Caduceus to Hermes, is often pictured with snakes. And the staff of Asclepius, son of Apollo, has a snake entwined around it. The sun, as the source of all Life and energy in our universe, is deeply connected with healing and the expression of vitality and well being in general.

Here Hermes points to above.. The guiding principle of Hermetic Philosophy is AS ABOVE SO BELOW, AS WITHIN SO WITHOUT.

Till this day she is the Patron Goddess of the Greek city of Athens and serves as its' guardian, where the Parthenon still serves as her temple.

Decoding Athena...

Athena is one of the 12 Olympian Gods specifically the Goddess of Wisdom and War and was known for protecting civilized life and having rational thought. She did not represent violent war, but rather strategic war where she could win with her use of whit.

She was the Patron Goddess of the Greek city Athens and served as a guardian of Athens, where the Parthenon served as her temple.

Athena was born from ZEUS forehead  and she sprang fully grown and clothed in armor of gold helmet shield and javelin from his forehead (mind). Her name is composed of two words ΘΕΙΑ (God) and NOH (mind). Hence She is from Gods mind. She was Zeus' favourite child and he trusted her to wield the aegis and his thunderbolt. She also tamed the magnificent winged white steed, Pegasus, where she took him to Olympus and gave him as a gift to her father, Zeus, who would ride him across the heavens throwing his Enlightening bolts.

Hermes (see previous post) and Athena (wisdom) went to the aid of PERSEUS IN HIS QUEST TO KILL MEDUSA (the lower mind) Looking directly at MEDUSA would turn any man to stone, so Athena provided PERSEUS with her polished shield. Using it, he was able to see Medusa as if looking in a mirror. Again, Athena guided his hand as he cut off Medusa’s head with his sword. Perseus gave the head of Medusa to Athena which she put on her shield. We are heroic souls like Perseus as we try to overcome the monsters of our soul and self heal with the help of reason/Athena.

Only the wisdom of Athena can guide our logic, limiting the action of Poseidon, that is, our emotional monsters and storm of passions as water is symbolic of emotions and the flow of energy.

As the Goddess of Wisdom THE OWL became Athenas sacred animal as they are known for being wise animals.

THE OLIVE BRANCH (Athena's gift to Athens) stands for Peace and Victory.

THE SNAKE has a profound symbolic significance in science medicine and healing. The snake which periodically sheds its skin is a symbol of healing regeneration and renewal. In ancient Greece snakes which move about with no means of support or locomotion, were considered to be the wisest and cleverest of all animals.

Athenas ARMOR has the following anti disease properties: As she rarely appears without HELMETS this protects the mind from external fantasy and fears and at the same time demands our vigilance . She advises never to give up so that we do not immerse in the sleep of indifference, personal prosperity and complacency. With a helmet on the head, sleep is impossible.The helmet symbolizes that wisdom and strategy is the key to victory in war. The ÆGIS is Athena's shield which represents her protective power. It protects against emotionalism so that we do not accept intimidation of any kind and to be deregulated in our sympathetic nervous system with our phobias causing physical illness in our bodies ( the Poseidonian monsters of our emotional life). The JAVELIN is used against that which threatens our health, both physical and psychological declaring we are ready for war within our intellect and the possibility of killing the monsters of our desires and lower mind.

Finally the statue of the WINGED NIKE that she holds in her hand, literally translated as Victory, is the Goddess of Victory. So Nike drives us to Victory through Wisdom (Athena) of the war within our intellect.

Ήρθε η ώρα η Περσεφόνη να αποχωριστεί τη μητέρα της Δήμητρα.. η θεά της Γης χάνει ένα μέρος της που βυθίζεται στο υγρό απαλό χώμα.. η τελετουργία αρχίζει , ο ιερός γάμος τελείται , η ζωή ενώνεται με τον θάνατο σε μια διαρκή ένωση που θα δώσει και πάλι καρπό προς το φως.

Συνταρακτικές ερωτικές δυνάμεις των αναβλαστικών θεών της ζωής και του θανάτου συντελούνται..

Στο υγρό χώμα ο σπόρος βυθίζεται και ετοιμάζεται στη μητρα της Γαίας , οπως ο σπόρος που κυοφορείται στο υγρό βελούδινο σκοτάδι στη μήτρα κάθε γυναίκας ..

Η Γαια ζωντανή θεά αναδιπλώνεται στους κρύους μήνες του χειμώνα για να προετοιμαστει για αλλη μία φορά για τη νέα κύηση.

Η Περσεφόνη ενώνεται με τα Ιερά δεσμά του γάμου με τον Πλούτωνα .. Η ζωή και ο θανατος.

"Πλούτων, ὃς κατέχεις γαίης κληῖδας ἁπάσης, πλουτοδοτῶν γενεὴν βροτέην καρποῖς ἐνιαυτῶν· ὃς τριτάτης μοίρης ἔλαχες χθόνα παμβασίλειαν, ἕδρανον ἀθανάτων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν"

Ω Πλούτωνα που κρατείς τα κλειδιά όλης της γης και παρέχεις πλούτο στο γένος των ανθρώπων, η έδρα των θεών, το στήριγμα των ανθρώπων,..

Το μεγάλο μήνυμα των Μυστηρίων είναι οτι θάνατος δεν ειναι το τέλος ,ειναι στήριγμα κραταιόν, όπου πατάει γερά η ζωή .

Ο κύκλος κλείνει και ανοίγει αέναα,για να γεννηθεί μια καινούρια ζωή και πάλι προς το ζεστό φως ...

It is time for Persephone to separate from her mother Demetra .. the goddess of the Earth loses a part of her that sinks into the wet soft soil .. the ritual begins, the sacred marriage is done, life is joined by the death to a lasting union that will give fruit again to the light.

Syntactic love powers of the revivalist gods of life and death take place ..

In the damp soil, the seed sinks and prepares itself in the womb of Gaia, like the seed that is grazed in the fluid velvet darkness in the womb of every woman.

The goddess of live goddess wraps in the cold months of winter to prepare for once again for the new pregnancy.

Persephone is united with the sacred bonds of marriage to Pluto. Life and death.

"Wealth, you possess a land of grain, rich in generations of walnuts, a third degree, of a passion, of immortals, of a mortal beast"

Oh Pluto who keeps the keys of all the earth and you provide wealth to the people's genes, the seat of the gods, the support of the people, ..

The great message of the Mysteries is that death is not the end, it is a keen support, where life endures.

The circle closes and opens infinitely to give birth to a new life again to the warm light.

PRAYER IN HELLENISMOS

EFHOMAI- ΕΥΧΟΜΑΙ -ΕΥΧΗ

What is the Meaning of Prayer in the Hellenic Polytheistic Tradition?

OPENING REMARKS

The philosopher Æpíkouros (Epicurus, Ἐπίκουρος) believed that the Gods are so far removed from the human sphere that they neither harm us nor take any action to help us. If this were true, to pray to Gods would be a waste of time. Plátôn (Plato, Πλάτων), however, strongly disagrees with this view. In Nómi (The Laws, Νόμοι) he goes so far as to say that thinking that the Gods do not care for mankind is a form of impiety and should be avoided (Νόμοι Πλάτωνος 10.885b). The tradition held by the author of this essay falls on the side of Plátôn regarding this issue.

Praying to Gods is a revered act in Ællinismόs (Hellenismos, Ἑλληνισμός), the ancient Greek religion. It is sacred and intimate. Prayer is direct communication with Gods, whether it be supplication, thanksgiving, praise, or simple conversation. We can express our love and awe of a God or Gods, or we can beseech, asking for assistance in our lives, for whatever we feel we need. The Gods answer our prayers in ways which at times may be obscure, but always as the best possible solution to our difficulties, although we may not perceive it that way.

Ritual (Theurgy, Θεουργία) [1] is the worship of the Gods. It is also communication with the divine and it incorporates prayer, but ritual is formalized and prayer is placed in a particular part of the rite. Prayer may be performed in this ceremonial manner, but it can also occur outside of ritual very simply. One may pray whenever and however one wishes; it is an act of freedom. We can recite beautiful prayers written either by ourselves or others, but for most people, prayer emerges spontaneously, from the depths of the soul.

In prayer we reach for the divine, to Gods who are far greater than us and who are endowed with a superior capacity beyond our means. They possess enormous facility to affect our lives both in the ordinary world and supernally, inspiring the soul to lofty ambitions, greater than we may presently be capable. This is possible, of course, only if we allow them to, for we are free and must be willing.

RECIPROCITY, PRAYER, AND ÆLLINISMÓS

There is a common belief in the modern Hellenic community, that in our religion, Gods and mortals are in a reciprocal relationship. In other words, a God will not bestow a benefit without an appropriate gift. There is some truth in this idea in that if you are not willing to give, if you are not willing to participate, to do your part in society, both Gods and men will lose interest in you, whether you pray or not. Even the souls of creatures of low progress, both human and otherwise, are pushed forward by the Gods, despite our selfishness, for the Gods are the masters of Nature and its laws, laws which govern this process. Opportunities are given to us and the Gods are patient, yet we are free and can choose. As human beings, social creatures of high intelligence, our choices determine much in our lives. Those who choose to engage the world have enormous potential to advance; those who do not, are left behind. This is a type of reciprocity in that both Gods and men respond to our engagement with them. If the gift accompanying a prayer is symbolic of this type of reciprocity, it is appropriate; otherwise, it is a type of magic and improper.

For the most part, however, the common idea of reciprocity, quid pro quo, is quite incorrect and (rather innocently) offensive, as it should be obvious, for the Gods could not possibly be trivial. If they were petty they could not be Gods, because, by definition, Gods are beings of surpassing majesty, power, and enlightenment. Nonetheless, there is some truth to the idea of reciprocity, but not in the way it is usually understood. There is indeed a reciprocal relationship between Gods and men, but this interchange is of a much higher nature. The reciprocity of the Gods is based on Ǽrôs (Eros, Ἔρως), the power of attraction to the beautiful. When we move closer to the Gods, by our attraction to their beauty and goodness, they respond and move closer to us, naturally. There then ensues a glorious interaction in which Ǽrôs flows back and forth between Gods and mortals, and this exchange is based on freedom and love, not barter. This is one reason, if not the primary reason we have such maxims as "Follow God" [2] and "Worship the Gods" [3], not in order to obtain presents from them, but rather because we love them. In ancient literature you will often find phrases about various personages who were said to "love the Gods." Thus, our prayers are first and foremost an expression of our love of the Gods. It is because of our love for them that we approach them, as we would approach our dearest friend, and even more so, for the Gods are our greatest confidants and advisers. Without Ǽrôs towards the Gods, prayers are meaningless and ineffectual. If prayers are accompanied by an offering, this offering should not be thought of as barter, but, rather, symbolic of our love for the Gods.

THE SUPERFICIAL VIEW OF PRAYER

The superficial view of prayer is a major source of atheism, and an expression of childishness and superstition. In some cases, this can even be a form of magic, which is impure. We utter an incantation (the prayer), make an offering, and force a God to act. This idea is offensive, but in our naïveté, we do not realize it. The Gods live in freedom and our prayers cannot coerce them to act, even if we "bribe" them with an offering. Expecting a gift or a favor in return for prayers and offerings violates a God’s freedom because such a transaction would create an obligation which need not be honored by any God. Such a transaction would be a sort of contract in which both parties would need agree to terms, but such an agreement is generally not available to mortals. The Christians seem to believe it true, but even children discover that it is false:

“And whatsoever ye shall ask in my name, that will I do, that the Father may be glorified in the Son. If ye shall ask any thing in my name, I will do it.” (New Testament John 14:13-14, King James translation)

The commentators try to explain the verse for without commentary it cannot stand up to scrutiny.

Therefore, it is best to abandon the superficial view, for if we embrace it, when prayers are not answered to our specifications, if forces one to question whether the Gods care for us and if they actually exist. Such a view is, in truth, the attitude of a child. The Gods desire to help us, to truly help us, but they are not simply vending machines. Of course, we can petition the Gods for help with genuine piety, but this is very different from demanding gifts in exchange for offerings.

PRAYER AND EFFORT

The Gods will help you; they support you; they have an interest in your well-being and in your progress. Yet you yourself must first try and be willing to exert effort to achieve the things you want. Then, if you petition their support, the Gods will work by your side and help you, if what you desire is truly for the good.

The famous fable of Aisôpos (Aesop, Αἴσωπος), Herakles and the Wagoner (292 Βοηλάτης καὶ Ἡρακλῆς Αἰσώπου), illustrates this point of Hellenic religion. It is the tale of a man whose cart was stuck in the mud. He prayed to Iraklís (Herakles or Hercules, Ἡρακλῆς) to help him. The God appeared and insisted that the man get up and push the cart with his own effort in which case he would work beside him.

There is a similar fable, The shipwrecked and Athîná (30 Ναυαγὸς καὶ Ἀθηνᾶ Αἰσώπου), telling the story of a rich Athenian sailing with other travelers, but the boat was overcome by a tempest and capsized. The traveler prayed to Athîná (Athena, Ἀθηνᾶ) and offered her great sacrifices if she should save him. One of the other travelers swam near and told him, “Indeed, pray to Athîná, but start swimming!” hence the proverb known to everyone in Greece:

Σύν Ἀθηνᾷ καί χεῖρα κίνει.

“Together with Athîná, move your own hand.”

Of course this is not so unfamiliar to us who have heard the familiar phrase, “God helps those who help themselves.” And we agree. In other words, the approach in Ællinismόs is not passive: we do not simply receive, but our action is a major constituent in the fruition of a prayer. Perhaps we are unwilling to take the action required to improve our situation. In such a case, the assistance of Gods is limited by our own inertia, making one's progress much slower than desired.

PRAYER AND NATURE

In nature there are both personal and impersonal deities. The personal Gods can hear and respond to one's prayers. The impersonal deities are fundamental forces, sacred by nature, but difficult to approach, because such divinities do not have consciousness. These impersonal deities are mighty principles and powers inherent in our lives, principals such as Justice (Díkî, Δίκη) or Equity (Dikaiosýnî, Δικαιοσύνη); or they can be phenomena of the Kózmos (Cosmos, Κόσμος) such as the Natural Laws. On one level, when we pray to an Olympian deity, we are praying to the Natural Law over which this God has sovereignty. These laws are deities in themselves, but impersonal. The Olympian Gods, however, are personal deities who can hear our prayers and respond, and they have dominion over the Natural Laws, each of the Twelve Gods having sovereignty over one law. From this perspective, for example, when we pray to Apóllôn (Apollo, Ἀπόλλων), we pray to Freedom; when we pray to Aphrodítî (Ἀφροδίτη), we pray to Harmony; and so forth. With the exception of the most primordial of Gods, the myriad hosts of deities are the sons and daughters of the Olympians; they also hear our prayers and have interest in the domain of their respective progenitors.

Since, at present, our discussion is of the Natural Laws, it should be noted that a prayer request that violates these laws presents a dilemma, for while the Olympian Gods, and their many minions, have dominion over the Natural Laws, they cannot and never do violate them. Therefore, miracles, as something beyond the Laws of Nature, are not a logical expectation. There is a type of miracle, but such a miracle is always within the laws of nature. One of the Delphic Maxims exhorts us to honor this principle:

"Pray for things possible." [4]

In a similar vein, the philosopher Plôtínos (Plotinus, Πλωτῖνος) suggests that by nature, some prayers are ineffectual:

"The Divinity must not fight for the cowardly; for the (cosmic) law decrees that in war life is saved by valor, and not by prayers. Nor is it by prayers that the fruits of the earth are obtained; they are produced only by labor. Nor can one have good health without taking care of it." [5]

Of course one can pray to any God for whatever reason…please do not be misled. It is a common misunderstanding: many people feel that prayers must be directed only to the deity who is known to have an interest in something for which we pray. The conventional fields of interest of the Gods, which tradition tells us they love, do not limit their ability to assist mortals in other areas. For example, you may pray to any God for help in learning music, not only Apóllôn (Apollo, Ἀπόλλων).

PRAYER AND DESTINY

An issue that is not often considered in respect to prayer is that of Destiny. According to Hellenic tradition, our birth, length of life, and death are measured out before we are born, this being our basic situation. This is called Destiny and it is under the dominion of mighty Zefs (Ζεύς) and his minions, the Mírai (Moirae, Μοῖραι), who are called the Fates. It is said that other Gods confer as well. We are presented with a life which is, in part, the result of pæprômǽno (pepromeno, πεπρωμένο), things which have already occurred in the past and in previous lives which have bearing on our present life, something like the Eastern idea of karma. The manner in which we lead our life, eimarmǽnî (heimarmene, εἱμαρμένη), can affect our fate in a positive or negative way, now and in the future, so we are not completely at the mercy of destiny at all. But when we consider all this, if a prayer-request goes contrary to the destiny which we have been given, if it goes contrary to the result of our actions in the past, we are actually asking a God to intervene on our behalf to Zefs himself to alter our fate, which is, of course, extraordinary. Zefs has the ability to do so, but he would have to have a compelling reason to want to, and who of us knows the minds of a God, especially such a God as Zefs.

HOW SHOULD WE PRAY?

Supplication

Despite the various warnings concerning what may be inappropriate concerning prayer, we should feel free to petition the Gods for things we feel we need. In doing so, we become a humble suppliant (ἱκέτης), for it is a pious thing to pray. Just as a child asks for things of his parents, we ask the Gods to assist us in our difficulties and for our health, and adequate wealth. Nonetheless, you should be realistic in your expectations and be prepared to do everything in your ability to improve your situation. It is a great thing to trust the Gods. Of course, you have the freedom to pray as you wish, however you wish, and whenever you desire to; it is a highly personal matter. Nonetheless, if we assume that the Gods will answer our prayers to our exact specifications, we will be very disappointed and in reality we are acting with great ývris (hubris, ὕβρις). The Gods have far greater expertise than ourselves and do not simply give us everything we prayer for, just as parents, knowing what is best, always act on behalf of their child, regardless of the youth's demands. At times a toddler or even a teenager may fancy that his parents do not care for him at all, when, in reality, their refusal to grant a request is the expression of a deep and wise love, yielding benefits which may give fruit over a lifetime. The Gods would never make the mistake of the mother in this fable of Aisôpos (Aesop, Αἴσωπος):

“THE THIEF AND HIS MOTHER (200 Παῖς κλέπτης καὶ μήτηρ Αἰσώπου): A BOY stole a lesson-book from one of his schoolfellows and took it home to his Mother. She not only abstained from beating him, but encouraged him. He next time stole a cloak and brought it to her, and she again commended him. The Youth, advanced to adulthood, proceeded to steal things of still greater value. At last he was caught in the very act, and having his hands bound behind him, was led away to the place of public execution. His Mother followed in the crowd and violently beat her breast in sorrow, whereupon the young man said, ‘I wish to say something to my Mother in her ear.’ She came close to him, and he quickly seized her ear with his teeth and bit it off. The Mother upbraided him as an unnatural child, whereon he replied, ‘Ah! if you had beaten me when I first stole and brought to you that lesson-book, I should not have come to this, nor have been thus led to a disgraceful death.’ ” [6]

The fable illustrates that what we desire is not necessarily in our best interest. The Gods do not give us everything we ask for, because they do not wish to harm us, as their nature is inclined to our benefit. Traditionally, it is said that the Gods are "a million times wiser" than us. This means that their understanding and ability is vastly superior to ours, and, because of that fact, their actions are beyond our comprehension; we cannot fathom the minds of the Gods. Our view of a solution to a problem may be incorrect or incomplete. The Gods are concerned about our well-being, our development of virtue, our progress. This ascending evolution occurs over many lifetimes. When we pray for favors of a mundane nature, it is like a child asking for candy. But even if the thing we request in prayer is of a higher nature, it is naïve to think that we could be certain of the solution to problems of the progress of our soul. It may appear to us that we are not receiving help from the Gods, but that is because we are too close to our problems to clearly understand the solution to them.

Truly heartfelt and pious prayers are heard by the Gods and such prayers are always answered. They are answered at the most opportune moment and in the most efficient manner. Some prayers may not be answered for years...and this is always for good reason...but the Gods do not ignore the pious and good-hearted. Nonetheless, it may be difficult for us to understand this, for the ways of the Gods are inscrutable. They know us much better than we know ourselves and have cryptic and masterful means of influencing our lives.

Ultimately, the best way to pray is to avoid asking for specific things and to simply petition the Gods to give you what they know to be best for you, in other words, to put yourself in the hands of the Gods. Trusting the Gods in this way is liberating. It will relieve you of a great burden.

Praying for Others...

It is most appropriate to put aside our troubles and consider the hardships of others. It is natural to first think of those people who are dear to us, our parents, extended family and friends, but we should extend ourselves and consider the sufferings and difficulties of all creatures. By praying for others we are forced to consider how our behavior may help or harm those we love and, therefore, to do a better job with ourselves. It is good to pray for the world and to pray for one’s country. It is said that it is good to imitate the Gods. What are the Gods doing? They are participating in the providence of Zefs (Ζεὺς), who has sent his son Diónysos (Διόνυσος) to free us. Therefore, since Zefs is compassionate, we should try to imitate him and act with warmth towards all our fellows and pray for them.

A LITTLE GREEK

If you would like to incorporate some ancient Greek into your devotions, you may begin your prayer with one of these phrases.

First, when addressing more than one God:

Greek: Ἔλθετε, Θεοὶ μάκαρες, ἀθάνατοι! Εἰσακούσατε προσευχήν ἐμοῦ!

Transliteration: Ǽlthætæ, Thæí mákaræs, athánati! EisaKOUsatæ prosefkhín æMOU!

English: Come, happy, deathless Gods! Hearken to my prayer!

The following is from the Orphic hymn to Apóllôn (Apollo, Ἀπόλλων), but is very nice addressed to all the Gods:

Greek: κλῦτε μευ εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῷ

Transliteration: klýtæ mef efkhomǽnou laóhn ýpær éfphroni thymóh

English: Hear me with gracious soul as I pray on behalf of mankind!

When addressing a single deity:

Greek: Ἐλθέ! Κλῦθί μευ εὐχομένου!

Transliteration: Ælthǽ! Klýthi (KLEE-thee) mef efkhomǽnou!

English: Come! Hear my prayer!

ANCIENT OPINIONS REGARDING PRAYER

Pythagóras (Πυθαγόρας) suggests:

"He forbids men to pray for anything in particular for themselves, because they do not know what is good for them." [7]

The beginning statements of the Ἐγχειρίδιον Ἐπικτήτου lay the foundation for ease of mind, a foundation which gives us clues as to how to pray:

"Of things some are in our power, and others are not. In our power are opinion, movement toward a thing, desire, aversion (turning from a thing), and, in a word, whatever are our own acts; not in our power are the body, property, reputation, offices (magisterial power), and, in a word, whatever are not our own acts. And the things in our power are by nature free, not subject to restraint nor hindrance; but the things not in our power are weak, slavish, subject to restraint, in the power of others. Remember then that if you think the things which are by nature slavish to be free, and the things which are in the power of others to be your own, you will be hindered, you will lament, you will be disturbed, you will blame both Gods and men; but if you think that only which is your own to be your own, and if you think that what is another's, as it really is, belongs to another, no man will ever compel you, no man will hinder you, you will never blame any man, you will accuse no man, you will do nothing involuntarily (against your will), no man will harm you, you will have no enemy, for you will not suffer any harm." [8]

In the prayer of Æpíctitos (Epictetus, Ἐπίκτητος), the philosopher places himself entirely in the hands of the Gods:

"Do with me what thou wilt: my will is thy will: I appeal not against thy judgments." [9]

At the end of the Ængkheirídion (Handbook, Ἐγχειρίδιον), we find the prayer of Klæánthîs (Cleanthes, Κλεάνθης):

"Lead me, O Zeus, and thou O Destiny,

The way that I am bid by you to go:

To follow I am ready. If I choose not,

I make myself a wretch, and still must follow." [10]

Aisôpos (Aesop, Αἴσωπος) regarding Prayer:

“HERCULES AND THE WAGONER (292 Βοηλάτης καὶ Ἡρακλῆς Αἰσώπου): A CARTER was driving a wagon along a country lane, when the wheels sank down deep into a rut. The rustic driver, stupefied and aghast, stood looking at the wagon, and did nothing but utter loud cries to Hercules to come and help him. Hercules, it is said, appeared and thus addressed him: ‘Put your shoulders to the wheels, my man. Goad on your bullocks, and never more pray to me for help, until you have done your best to help yourself, or depend upon it you will henceforth pray in vain.’ ” [11]

Patrick Cann