JESUS and SOCRATES DIALOGUE...Greek and English

The following hypothetical imaginary discussion between Socrates and Jesus Christ is interesting, as it raises many reasonable questions!

The following story is imaginary. Two different philosophies. It could be any dialogue between two of their representatives. You can judge for yourselves.

-Socrates: Good morning, Jesus, I have heard much of your marvellous teachings. In my own modest way I am a philosopher here in Athens. I am told you have great wisdom and certainly that is indicated by the throng of admirers that follow you through the streets. If you have a few moments to spare, I would appreciate it if you would enlighten me with the answers to some of the puzzling problems I have been wrestling with all my life.

-Jesus: I am as a fisher of men in my search for followers. I bring the truth of God to all men. Seek and you shall find, ask and it shall be answered knock and it shall be open unto to thee.

-Socrates: There is a basic question that always prevailed in my thought. Although it has always been an insurmountable obstacle in my search for truth and meaning, I am certain that with your knowledge you will find it much easier to answer and you will think that I am just a silly old man. I always wanted to live with honour and kindness, but it seems that I just stumbled in life without ever really learning what honour is and what kindness is. With my limited understanding, it often seems to me that life, in all its rush and bustles, does not really amount to anything. Tell me please: How should a man live, what is the purpose of life?

-Jesus: To serve and worship God.

-Socrates: Which god?

-Jesus: There is only one god.

-Socrates: Oh! You should live here in Athens. We have several to choose from.

-Jesus: There is only one true god.

-Socrates: Of course. And who is this?

-Jesus: The true god is Lord God.

-Socrates: Yes. But who is the Lord? Or what is it?

-Jesus: He is the ultimate wisdom, love, understanding, peace and mercy. He is the creator of Heaven and Earth and everything in the universe.

-Socrates: Of everything?

-Jesus: Yes, everything. He is omnipotent. He is the master and the controller and the creator of all things. He is omnipresent and nothing can happen without him being aware in advance.

-Socrates: He creates famines, wars, death, tyranny and evil?

-Jesus: No. These and other evils and tragedies are the work of Satan, the prince of darkness, or of human weaknesses and evil nature. God is good and harmless, only good can come from him.

-Socrates: And who is Satan? He must surely be a god to be able to punish humankind with plagues. However, you just said that there is only one God. You have also mentioned that all these creations come from God. Now, you say that only the good comes from God and the bad comes from somebody called Satan. These seem to be contradictions. I am afraid that your religion is far more complex for this old brain of mine to understand. However, I will be an eager student and I will try hard to understand, if you'll help me. Please explain to me: who is Satan and how can all things come from God and yet not come from God?

-Jesus: Satan is a fallen angel who is ambitious. He rebelled against God and wants to overthrow all his creations.

-Socrates: What in Zeus name is an angel?

-Jesus: An angel is an angel.

-Socrates: But of course, this is an identity. Socrates is Socrates. But you see, this means nothing to me, as inexperienced as I am in your religion. While it is as true as true can be, it is not related to something that I can understand. Please compare it to something I am familiar with.

-Jesus: An angel is an angel.

-Socrates: Please forgive me for my ignorance. Understand that I am no authority such as you are. I have never seen and neither heard  of an angel.  I am aware that you have had many strange visions when you walked for 40 days fasting. Please tell me how these angels are.

-Jesus: They have wings.

-Socrates: So do gnats. Can you be more specific?

-Jesus: They look like people except they have wings.

-Socrates: Surely, I should have understood that. You said that they look like people. How do they differ from them?

-Jesus: They are superior to humans and they can never die.

-Socrates: How superior to humans?

-Jesus: More virtuous and stronger. Much stronger.

-Socrates: They are superhuman then.

-Jesus: Yes. Absolutely!

-Socrates: So, they are superhuman and immortal. We call these beings gods, here in Athens.

-Jesus: No! God is stronger than them.

-Socrates: Zeus is for us the same, he is stronger than the other Olympian gods, but the others are still considered gods. How would you define God?

-Jesus: God is the creator of everything. He is all power, knowledge, wisdom and he is the epitome of justice, mercy, compassion, kindness and peace.

-Socrates: These qualities are not however necessarily constant. It is unlikely for a person to be fair, peaceful and merciful, all in one instance or situation. If a person or a nation deserves punishment by the law of justice, you have to punish him or wage war to it, but this would be a violation of the law of peace or mercy. No being can have all these qualities because they are contradictory: they cannot coexist in an individual simultaneously. It would be like if a man had simultaneously turned left and right at the same angle, while remaining unscathed.

-Jesus: God makes miracles with mysterious ways.

-Socrates: It seems that you have as many gods as we do in Athens, you just do not call them gods.

-Jesus: No! God is almighty.

-Socrates: Then the only difference is the degree of power?

-Jesus: No. God is better and more virtuous than them. Sin is impossible for him.

-Socrates: What is sin?

-Jesus: It is an act of disobedience to God.

-Socrates: From this I understand that God is not sinful because he cannot be disobedient to himself. But since sin is impossible for him, this is nothing more than a sign of compliance for him, just like for a rock, the fact that it cannot move is a sign of compliance. What do these angels do?

-Jesus: They run errands for God.

-Socrates: Why does God, being almighty, need others to run errands for him?

-Jesus: This is what  he likes.

-Socrates: Then, they are his slaves.

-Jesus: No, they serve him willingly.

-Socrates: What happens if they do not serve him willingly?

-Jesus: There are several angels under Satan who rebelled against God and were banished from heaven into eternal punishment.

-Socrates: What is heaven?

-Jesus: It is a wonderful place up there in the sky. All the roads are paved in gold. Everything there is peaceful and nice. God lives there and all who believe in God go there when they die. People there have eternal life and are given wings and worship God and play the harp with eternal bliss and joy forever. It is the main goal and objective in the life of men to go to heaven when they die.

-Socrates: This sounds much like the accounts I have heard given by those who have eaten the lotus flower. If this was the purpose of life, could we not simply become intoxicated on wine or drugs and feel this way all the time, like the beggars and drunks we see on the other side of the city?

-Jesus: The Bible says “thou shalt not partake of wine or strong drink”.

-Socrates: If going to heaven is the primary purpose of human life, why don’t we just commit suicide to go there?

-Jesus: Thou shall not kill.

-Socrates: If God wanted man to go to heaven, why did he put him on earth in the first place? Why didn't he put him from the start in heaven? I find it hard to believe that man, with all his skills, desires and complexities was simply created to sit and bow and worship. There is certainly not, nor has there ever been a human tyrant so vain and proud that he would want his subject to kneel slavishly before him from dawn to dusk, for eternity. I can certainly understand why Satan wanted to rebel in a static, disciplined, oppressive and boring society.

From your sayings so far, I would side with Satan, even though I consider myself as humble as people go, because I could not keep kneeling and chanting all day to a being who threatened me with punishment and eternal torment if I did not do so.

-Jesus: Our Lord God is a Zealot God and no other gods come before him.

-Socrates: Why did Satan rebel? Did he know that God was as strong as you describe him and was he sure he would be defeated?

-Jesus: Satan rebelled because he was proud and wanted to conquer paradise by himself. He partially knew the power of God (which was greater than his own), but he fervently wanted power and was willing to risk everything.

-Socrates: So, Satan was really brave then. He fought an enemy that he could not beat.

-Jesus: He was a sinner because he was disobedient to God's will.

-Socrates: I think that the only difference between Satan and God is the degree of power.

-Jesus: God is perfect. He is all powerful. He is omnipotent, all knowing and sinless.

-Socrates: Of course. He is sinless by default because he cannot be disobedient to himself. The only real difference between the two is the degree of power. Therefore, Satan is not wrong or sinful to rebel against God, he was only wrong to lose the revolution. Had he won, God would have been the sinner because God would be disobedient to Satan who would be better than God, or to the other angels because he could not sin against himself, which means to be disobedient to himself and he would prove himself to be powerful. If Satan had won, he would have become God by definition, because he would be powerful and sinless. Who knows what would have happened? From your own description, I begin to suspect at this point what had happened.

-Jesus: God is more than a mere power and righteous lack of sin: He is everlasting righteousness, mercy, peace and compassion and he is entirely forgiving. Satan is vicious, selfish, destructive and sinful.

-Socrates: What happened to Satan after his expulsion from paradise?

-Jesus: He fell into Hell by God where he was martyred and tortured eternally.

-Socrates: What is Hell and why did Satan stay there since it is so painful and unpleasant?

-Jesus: God shut him in Hell and he was not allowed to leave. God created Hell as a place to punish Satan and all the people who have no belief in God. It is an eternal hell, agony and torment: all sinful people who do not ask for forgiveness from God and do not have faith in him go there to be tortured by the Devil.

-Socrates: If God is just or merciful how can he do this to an enemy who fought against him in a battle? Why did he not simply forgive Satan after the victory, as people do after conquering a nation? Humankind would appear more merciful after a victory than God does. Because we humans  would never exert such brutality to the defeated, for eternity. We would leave them alone forever. Why did God not show the skills you described: justice, mercy, compassion and forgiveness to Satan? Certainly, God's bellicose nature is in obvious contrast with your own definition of “God” as a peaceful, merciful and entirely forgiving being.

-Jesus: God works in mysterious ways to solve the questions.

-Socrates: If Satan is stuck in Hell, how can he bring plague and be cruel against human beings and why does God let him, even though he is stronger and good? If God is almighty, how can it look like he lets Satan survive? Why does he not destroy him? Nevertheless, I begin to wonder, at this point, if the opposite course was not better.

-Jesus: God allows Satan to be free to bring plagues and torments on mankind in order to punish man for his sin in the Garden of Eden.

-Socrates: What is the Garden of Eden?

-Jesus: When God created the first man and woman, Adam and Eve, he put them in the Garden of Eden. When they were created, they were pure and without sin. That is how God created them. The Garden of Eden was a beautiful paradise, and it provided Adam and Eve with everything they needed. They did not have to work but merely pluck the fruit from the branches from lush trees. They were as innocent and untroubled as children and knew nothing about carnal fleshly love. They had each other for companions and adored and worshipped God who visited them once in a while.

-Socrates: Why did God create mankind?

-Jesus: He was lonely.

-Socrates: Why did he not simply create additional angels who were more his equal rather than this much lower form of life, Man? Could it be that he wanted obsequious slaves that he could look down on who would fear, revere, and worship him?

-Jesus: Since he is our creator, we owe him our worship, reverence, and obedience.

-Socrates: Is the child of a criminal duty-bound to be obedient to his father, or does he have a right and obligation to judge for himself between right and wrong? What sin, what act of disobedience, did man commit in the Garden of Eden?

-Jesus: In the centre of the Garden of Eden, God put the Tree of knowledge. God told Adam and Eve that they were not to eat of the fruit of that tree. Satan went to the Garden disguised as a snake and told Eve that she would gain great knowledge if she ate the fruit. Satan said that God had told them not to eat the fruit because he was afraid that if they did they would become as great as he was. Eve convinced Adam to eat the fruit. After that, they learned of sexual love. That was the original sin.

-Socrates: Is knowledge evil that God would want to keep it from us? Why did God want to keep us from gaining knowledge? Did he want to keep us subservient slaves grovelling under his feet? It seems to me that we owe Satan thanks and worship for his help. Satan seems rather like the Titan Prometheus, who in defiance of the orders of the gods brought man the knowledge of fire. For this service to man, Prometheus like Satan was subjected to torment and torture for all eternity. Certainly human life would be worth a great deal less that it is without love, fire and knowledge.

-Jesus: But Satan was lying to Eve, because we did not become as great as God by eating the fruit. He was lying to us merely because he wanted to destroy the work of God.

-Socrates: If God is all powerful, why did he allow Satan to come to the Garden and tempt Eve? If God did not want man to eat the fruit, why did he put the tree in the Garden in the first place? If God did not want man to make sexual love, why did he equip man with the organs necessary for it? If God did not want man to commit the original sin, why did he give man a desire for knowledge, experience, adventure and carnal love?

-Jesus: God put the tree in the Garden and allowed Satan to come there because he wanted to test mankind.

-Socrates: You have said that God was all knowing; that he knows everything that happens before it happens. Certainly God already knew how man would behave in any situation.

-Jesus: God gave man free will. It was just as possible for man to be virtuous and obey God as it was for man to be sinful and disobey the word of God.

-Socrates: Did God know that man would sin?

-Jesus: He knew that man would sin but he allowed man the free will to make his own choice.

-Socrates: Could God have created man so he could not sin? Could God have created man so that he would not have sinned in this particular situation?

-Jesus: Yes, since God is all powerful he could have done that, but he did not want men to be mere puppets. He wanted men to have free will.

-Socrates: Could God have created man with two heads and three legs or any other way if he wanted to?

-Jesus: God could have created man any way he wanted to.

-Socrates: Did God create man the way he intended to? Did God intend for man to have one head, two legs and to appear exactly as he does today?

-Jesus: Of course. Of course: God is perfect and all powerful; he could not make a mistake.

-Socrates: Then God did not make a mistake, but created man exactly as he intended to in every way?

-Jesus: Yes.

-Socrates: Then you and I were created exactly as God intended us to be? And Adam and Eve were created exactly as God intended them to be?

-Jesus: Yes. It is as I have said.

-Socrates: Did everything that is part of man come from God?

-Jesus: Yes: God is the master and controller and creator of all.

-Jesus: Have faith. We must not be Doubting Thomas’s. If we believe in God, we will be paid back for all our trials and tribulations a thousand fold when we get to heaven.

-Socrates: You say we should believe whatever we are told, without investigating it or examining it; we should be gullible? If I did this, I should give my purse to every man on the street who promised to return it to me a thousand fold. I would be a fool to do as you say. And here you are not asking me to give mere money, but to dedicate the whole of my life to one undertaking and one purpose without ever considering the value of the undertaking. You demand my life by threatening me with torture and promising me paradise. I am not a meek and gullible fool to be led whither I am told by empty promises and threats.

-Jesus: The meek shall inherit the earth.

-Socrates: The meek are slaughtered and made slaves like the women and children of a defeated nation.

-Jesus: You must not question God!

-Socrates: I have never met this gentleman, and therefore cannot question him. I am questioning you who claim to represent him, to determine whether or not you really do.

-Jesus: We must believe the Bible, the Scriptures, the Word of God; with faith without expecting to be able to understand and without asking for proof.

-Socrates: It is impossible for a man to not choose. You are aware that there are several thousand religions in the world? If we believe by faith, we would have to accept them all. Yet they are all different, and that would be impossible. It would be like believing that the world was round and flat at the same time. Certainly, you don’t practice what you preach. For then you would have believed that the Jewish religion and the Old Testament were right and not started this new heretical religion of your own. Or yesterday when the Athenian priests admonished you in the street to stop preaching your heresy; you would have believed in the Greek religion of the Olympic Gods because it was first and you should believe it by faith because they told you it was true.

-Jesus: By faith  we were saved so that no man would  boast.

-Socrates: Let me give you a specific example: Suppose the Oracle of Delphi told me a certain person was guilty of killing and raping my wife and that I should kill him or else he will kill me, fearing that I will discover his crime and kill him; and you tell me ‘thou shalt not kill.’ You tell me that I must believe by faith by whatever I am told. Following your injunction, I must kill the man because of my faith in the Oracle of Delphi and I must not kill the man because of my faith in your Lord God. For I cannot both kill the man and not kill the man because they are contradictory. Therefore, it is impossible for me to believe anything by faith alone. There is an intellectual choice that you and I and all men make, whether it is voluntary or not, as to what we believe. What would you rather do: make a choice by thinking, discussing and considering all the aspects of the problem or by blindly denying that there is any choice necessary? This choice is the most important one in a man’s life because the answer to the question, “what is the purpose of life?” determines the whole course of a man’s life. If a man is to direct his every move by his religion, as you advocate, then certainly, he must put a great deal of thought into his choice of religions. Let me tell you a parable: If you are to go from one city to another on some task that involves your whole life, would it not be wise to consider all the routes, whether some of them are frequented by robbers, whether there is not a closer or safer city to go to, or, indeed, whether there is any city there at all?

-Jesus: If you, honestly wish to know the truth about God, creation and the purpose of life, there is a very simple way to discover the truth. All you have to do is ask God to come into your heart. If you sincerely wish to know the truth about God, the Holy Spirit will come into your being and you will become one with God. At that moment, you will gain heavenly knowledge and peace; and when you die, you will go to heaven and live forever in happiness and contentment.

-Socrates: I long to know the truth. What is it exactly that I must do and say in order to gain this knowledge and wisdom? How do I address him?

-Jesus: Say, “Lord come into my heart and give me the wisdom to understand the truth.”

-Socrates: You say that by merely repeating this, I will gain knowledge about the purpose of life?

-Jesus: Yes. The Lord says seek and you shall find, ask and it shall be answered, knock and it shall be opened unto thee. God has promised to show the truth to anyone who asks.

-Socrates: Lord come into my heart and give me the wisdom to understand the truth.

-Jesus: There, you see. Now thank God for giving you eternal life.

-Socrates: Nothing has happened. I know no more about the purpose of life than I did before.

-Jesus: Then you are not sincere. You did not really wish God to come into your heart and show you the truth. You did not have faith that he would come into your heart.

-Socrates: Truly I do wish to know the truth. I have dedicated my whole life to the study of philosophy and reason. I wish more than life itself to learn the purpose of life. It is an answer I have been seeking since I first saw the sun. Unless I find it, I shall still be seeking it on the day I die. Perhaps he did not hear me; shall I ask again louder?

-Jesus: You have failed to find the answer because you do not have faith. If a man has faith the size of a mustard seed, he can move a mountain and everything that he wishes comes to pass.

-Socrates: That is impossible. Did any of the people who follow you here today ever have relatives or friends who were sick or dead? Certainly they did; and certainly if they were good Christian folk they wished that the relative or friend would not be sick or die, but rather be healthy and happy once again. Certainly no one will be so foolish as to say they never saw a friend die.

Certainly no one will be so callous as to say they never wished the friend to live. Therefore, it follows that no Christian in all the centuries ever had faith in God; or else that God was lying.

-Jesus: The Lord giveth and the Lord taketh away, blessed be the name of the Lord.

-Socrates: I will present a parable to prove that there was never a Christian or a Jew who had faith; and to prove that God was lying when he promised to come into a man’s heart and teach him the purpose of life. First, would you agree that Hell is worse than any possible earthly misfortune?

-Jesus: Yes. Certainly.

-Socrates: And, have you not said that all men are sinners and have fallen short of the glory of God?

-Jesus: Yes.

-Socrates: All Christians or Jews, who have faith, believe that they will go to Hell if they sin. Allow me to present this parable. Each Christian is like a man who stands at the top of a cliff: he knows that if he commits a sin, he will fall to his death, or worse, to eternal torment. You have said that Hell is worse than any possible earthly misfortune. No matter how severe his earthly misfortunes or his desires, no man who was a faithful Christian, would commit a sin; that is, jump off the cliff to eternal torment. You have said that all men, including faithful Christians and Jews, are sinners. It follows that not one Christian or Jew since the beginning of time, ever really believed that he would go to hell. Because if they did believe it, they would not sin: he or she  would not jump off the cliff if they believed that Hell and eternal torment awaited them below. All men do jump off the cliff; all men do sin. Therefore, not one in all these centuries really believed in you. It follows that God did not come into their hearts any more than he did into mine a few moments ago. Therefore God has no right to expect them to act in a Christian manner or to have faith in him. Therefore, God has no right to punish them or send them to Hell. Therefore your God is not just. Therefore your God is not God.

-Jesus: Look at the world around you. Doesn’t that prove that God exists? See beautiful benevolent nature that makes you strong and healthy and provides you with the sun for warmth and the forest and field for food. Shouldn’t you worship God for all that he has done for you?

-Socrates: I know that nature is all good and benevolent, but whose hailstones broke my window?

-Jesus: Simply because there is some evil in the world does not negate the good: You must thank God for that. God must exist because; where did the world come from if he did not create it?

-Socrates: It is not necessarily your God that created the world: There are thousands of other priests who claim that their God did it. Just because I do not have the answer, does not mean that I must accept yours without examining it. I could just as logically demand that you believe that Zeus created the world. Even if I agree that God created the world, that is the end of the definition of the qualities of God and we can’t logically proceed from that to the assumption that the other aspects of your definition of God are correct.

-Jesus: Wait, do not leave! You must save your soul from eternal damnation. Accept God into your heart. I will not go, till you say aye to me.

-Socrates: Yes.  These are only the idle thoughts of an old man. ‘Tis certain you are right, since you have so many followers. And who am I, a dull-witted old man to put reason and philosophy above the voices of the multitude.

-Jesus: Thank God for giving you eternal life.

Socrates was gone.

THE END

........................................................................

Ενδιαφέρον η παρακάτω φανταστική υποθετική ομιλία Σωκράτης...Χριστός.. απλά φανερώνει πολλά λογικά ερωτηματικά !!!

Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική. Δυο φιλοσοφίες διαφορετικές. Θα μπορούσε να είναι διάλογος μεταξύ δυο οποιοδήποτε εκπροσώπων τους. Κρίνεται μόνοι σας.

-Σωκράτης: Καλημέρα, Ιησού, έχω ακούσει τόσα για την θαυμαστή διδασκαλία σου. Με τον δικό μου σεμνό τρόπο είμαι ένας φιλόσοφος εδώ στην Αθήνα. Μου είπαν ότι έχεις μεγάλη σοφία και αυτό είναι εμφανές από τα πλήθη αυτών που σε ακολουθούν στους δρόμους. Αν έχεις δύο λεπτά καιρό, θα εκτιμούσα εάν με διαφώτιζες με τις απαντήσεις σου σε κάποια αινιγματικά προβλήματα που με βασανίζουν σε ολόκληρη τη ζωή μου.

-Ιησούς: Είμαι σαν ένας αλιέας ανδρών που αναζητεί ακολούθους. Φέρνω την αλήθεια του θεού σε όλη την ανθρωπότητα. Ψάξε και θα βρεις, ρώτα και θα λάβεις απάντηση, χτύπα και θα ανοιχτεί μπροστά σου.

-Σωκράτης: Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα που πάντα κυριαρχούσε στη σκέψη μου. Αν και ήταν ανέκαθεν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην αναζήτησή μου για την αλήθεια και το νόημα, είμαι βέβαιος ότι με τις γνώσεις σου θα το βρεις πολύ πιο εύκολο και θα με θεωρήσεις έναν ανόητο ηλικιωμένο. Πάντα επιθυμούσα να ζήσω με τιμή και ευγένεια, αλλά φαίνεται ότι απλά σκόνταψα στη ζωή χωρίς καλά, καλά να μάθω τι είναι τιμή και τι ευγένεια. Με την περιορισμένη μου αντίληψη, συχνά φαντάζει σε μένα ότι η ζωή, με όλη της την βιασύνη και φασαρία, πραγματικά δεν υποδεικνύει τίποτα. Πες μου σε παρακαλώ: Πως πρέπει να ζει ένας άνδρας, ποιος ο σκοπός της ζωής;

-Ιησούς: Να υπηρετείς και να λατρεύεις τον θεό.

-Σωκράτης: Ποιο θεό;

-Ιησούς: Υπάρχει μόνο ένας θεός.

-Σωκράτης: Ω! Θα έπρεπε να ζεις εδώ στην Αθήνα. Έχουμε αρκετούς για να διαλέξεις.

-Ιησούς: Υπάρχει μόνο ένα αληθινός θεός.

-Σωκράτης: Φυσικά. Και ποιος είναι αυτός;

-Ιησούς: Ο αληθινός θεός είναι Κύριος ο θεός.

-Σωκράτης: Ναι. Αλλά ποιος είναι Κύριος ο θεός; Ή τι είναι;

-Ιησούς: Είναι η απόλυτη σοφία, αγάπη, κατανόηση, ειρήνη, και έλεος. Είναι ο δημιουργός των Ουρανών και της Γης και όλων των πραγμάτων στο σύμπαν.

-Σωκράτης: Όλων των πραγμάτων;

-Ιησούς: Ναι, όλων των πραγμάτων. Είναι παντοδύναμος. Είναι ο κύριος και ελεγκτής και δημιουργός όλων των πραγμάτων. Ο πανταχού - παρών που τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς να το γνωρίζει εκ των προτέρων.

-Σωκράτης: Δημιούργησε λοιμούς, πολέμους, θάνατο, τυραννία και κακό;

-Ιησούς: Όχι. Αυτά τα πράγματα και όλα τα άλλα δεινά και τραγωδίες είναι του Σατανά, του πρίγκιπα του σκότους, ή από τις ανθρώπινες αδυναμίες και την σατανική φύση. Ο θεός είναι αγαθός και άκακος, μόνο καλό μπορεί να βγει από αυτόν.

-Σωκράτης: Και ποιος στα καλά καθούμενα είναι ο Σατανάς; Σίγουρα θα πρέπει να είναι ένας θεός για να μπορεί να τιμωρεί με πανωλεθρίες το ανθρώπινο είδος. Παρόλα αυτά είχες μόλις πει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Επίσης είχες πει ότι όλες αυτές οι υπάρξεις προέρχονται από τον Θεό. Και τώρα λες ότι μόνο το καλό έρχεται από τον Θεό και όλο το κακό προέρχεται από κάποιον που λέγεται Σατανάς. Αυτά φαίνονται να είναι αντιφάσεις. Φοβάμαι πως η θρησκεία σου είναι μακράν πιο πολύπλοκη γι' αυτό το παλιομυαλό να το καταλάβει. Παρόλα αυτά θα είμαι ένας διψασμένος μαθητής και θα προσπαθήσω σκληρά να καταλάβω, αν όμως με βοηθήσεις. Σε παρακαλώ εξήγησε: ποιος είναι ο Σατανάς και πως μπορεί όλα τα πράγματα να προέρχονται από τον Θεό και όμως να μην προέρχονται από τον Θεό;

-Ιησούς: Ο Σατανάς είναι ένας εκπεσόν άγγελος που είναι αισιόδοξος. Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και θέλει να ανατρέψει όλες τις δημιουργίες του.

-Σωκράτης: Τι στο όνομα του Δία είναι ένας άγγελος;

-Ιησούς: Ο άγγελος είναι ένας άγγελος.

-Σωκράτης: Μα βέβαια, αυτή είναι μια ταυτότητα. Ο Σωκράτης είναι Σωκράτης. Αλλά βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα σε εμένα, άπειρος όπως είμαι στη θρησκεία σου. Παρόλο ότι είναι αλήθεια όσο αληθινό μπορεί να γίνει, δεν σχετίζεται σε κάτι που μπορώ να καταλάβω. Σύγκρινε το με κάτι που είμαι εξοικειωμένος.

-Ιησούς: Ένας άγγελος είναι ένας άγγελος.

-Σωκράτης: Σε παρακαλώ συγχώρα με για την άγνοια μου. Κατανόησε ότι δεν είμαι αυθεντία όπως είσαι εσύ. Δεν έχω ποτέ έναν άγγελο ούτε έχω ακούσει για έναν. Είμαι ενήμερος ότι είχες πολλά παράξενα οράματα όταν περιφερόσουνα για 40 ημέρες χωρίς φαγητό. Σε παρακαλώ πες μου πως είναι αυτοί οι άγγελοι.

-Ιησούς: Έχουν φτερά.

-Σωκράτης: Το ίδιο και οι σκνίπες. Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;

-Ιησούς: Μοιάζουν με ανθρώπους εκτός του ότι έχουν φτερά.

-Σωκράτης: Μα φυσικά, έπρεπε να το είχα καταλάβει. Είπες ότι μοιάζουν με τους ανθρώπους. Σε τι διαφέρουν από αυτούς;

-Ιησούς: Είναι πολύ ανώτεροι των ανθρώπων και δεν πεθαίνουν ποτέ.

-Σωκράτης: Πόσο ανώτεροι των ανθρώπων;

-Ιησούς: Πιο ενάρετοι και ισχυροί. Πολύ πιο ισχυροί.

-Σωκράτης: Είναι υπεράνθρωποι τότε.

-Ιησούς: Ναι. Απολύτως!

-Σωκράτης: Τότε είναι υπεράνθρωποι και αθάνατοι. Εμείς εδώ στην Αθήνα θα καλούσαμε αυτά τα όντα θεούς.

-Ιησούς: Όχι! Ο Θεός είναι ισχυρότερος από αυτά.

-Σωκράτης: Ομοίως είναι ο Ζευς, για μάς, ισχυρότερος από τους υπόλοιπους Ολύμπιους θεούς, αλλά οι υπόλοιποι είναι ακόμα κατ' εφημισμόν θεοί. Πώς θα όριζες τον θεό;

-Ιησούς: Θεός είναι ο δημιουργός των πάντων. Είναι όλη η δύναμη, η γνώση, η σοφία και η επιτομή της δικαιοσύνης, του οίκτου, της συμπόνιας, της καλοσύνης και της ειρήνης.

-Σωκράτης: Αυτές οι ιδιότητες δεν είναι όμως απαραίτητα σταθερές. Είναι απίθανο για έναν άνθρωπο να είναι δίκαιο, ειρηνικό και σπλαχνικό, όλα σε ένα παράδειγμα ή κατάσταση. Αν ένα άτομο ή ένα έθνος αξίζει τιμωρίας από το νόμο της δικαιοσύνης, πρέπει να τον τιμωρήσεις ή να διεξάγεις πόλεμο σ' αυτούς, αλλά αυτή θα αποτελέσει παραβίαση του νόμου της ειρήνης ή του οίκτου. Κανένα όν δεν θα μπορούσε να έχει όλες αυτές τις ιδιότητες γιατί αντιφάσκουν: δεν μπορούν να συνυπάρχουν μαζί μέσα σε ένα άτομο ταυτόχρονα. Είναι όπως ένας άνθρωπος να είχε γυρίσει ταυτοχρόνως αριστερά και δεξιά στην ίδια γωνία την ίδια στιγμή, ενώ παραμένει σώος και αβλαβής.

-Ιησούς: Ο Θεός κάνει θαύματα με μυστηριώδεις τρόπους.

-Σωκράτης: Φαίνεται ότι έχετε πολλούς θεούς όπως εμείς στην Αθήνα, μόνο που δεν τους αποκαλείς θεούς.

-Ιησούς: Όχι! Ο Θεός είναι πανίσχυρος.

-Σωκράτης: Τότε η μόνη διαφορά είναι ο βαθμός δύναμης;

-Ιησούς: Όχι. Ο Θεός είναι καλύτερος και ενάρετος από αυτούς. Η αμαρτία είναι απίθανη για αυτόν.

-Σωκράτης: Τι είναι αμαρτία;

-Ιησούς: Είναι μια πράξη ανυπακοής στον Θεό.

-Σωκράτης: Από αυτό καταλαβαίνω πως ο Θεός δεν είναι αμαρτία γιατί δεν μπορεί να είναι ανυπάκουος στον εαυτό του. Αλλά από την στιγμή που η αμαρτία είναι απίθανη γι' αυτόν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σημάδι ικανοποίησης γι' αυτόν απ' ότι είναι για έναν βράχο σημάδι ικανοποίησης να μην μπορεί να κουνηθεί. Τι κάνουν αυτοί οι άγγελοι;

-Ιησούς: Κάνουν θελήματα για τον Θεό.

-Σωκράτης: Γιατί ο Θεός, αφού είναι πανίσχυρος, να χρειάζεται άλλους να κάνουν θελήματα γι' αυτόν;

-Ιησούς: Έτσι του αρέσει.

-Σωκράτης: Τότε είναι οι σκλάβοι του.

-Ιησούς: Όχι, τον υπηρετούν πρόθυμα .

-Σωκράτης: Τι συμβαίνει αν δεν τον υπηρετήσουν πρόθυμα;

-Ιησούς: Υπάρχουν διάφοροι άγγελοι υπό τον Σατανά που επαναστάτησαν εναντίον του Θεού και αποβλήθηκαν από τον παράδεισο σε αιώνια τιμωρία.

-Σωκράτης: Τι είναι ο παράδεισος;

-Ιησούς: Είναι ένα υπέροχο μέρος εκεί ψηλά στον ουρανό. Οι δρόμοι είναι στρωμένοι από χρυσό. Τα πάντα εκεί είναι ειρηνικά και ωραία. Ο Θεός μένει εκεί και όλοι που πιστεύουν στον Θεό πάνε εκεί όταν πεθαίνουν. Οι άνθρωποι εκεί έχουν αιώνια ζωή και τους δίνονται φτερά και προσκυνούν τον Θεό και παίζουν άρπα εις αιώνιαν ευδιαμονίαν και χαρά για πάντα. Αποτελεί επιδίωξη και στόχο για όλη την ζωή του ανθρώπου να πάει στον παράδεισο όταν πεθάνει.

-Σωκράτης: Αυτό ηχεί σαν τις περιγραφές που έχω ακούσει να δίνονται από αυτούς που είχαν φάει το άνθος του λωτού. Εάν αυτός είναι ο σκοπός της ζωής, δεν θα μπορούσαμε απλά να γίνουμε μπεκρήδες στο κρασί ή στα ναρκωτικά και να αισθανόμαστε έτσι συνέχεια όπως οι ζητιάνοι και οι μεθύστακες που βλέπουμε στην άλλη πλευρά της πόλης;

-Ιησούς: Η Βίβλος λέει «ου έλαβον οίνον ή δυνατόν πιοτόν».

-Σωκράτης: Εάν αποτελεί τον πρωταρχικό σκοπό της ανθρώπινης ζωής η μετάβαση στον παράδεισο, γιατί απλούστατα δεν αυτοκτονεί για να πάει εκεί;

-Ιησούς: Ου φονεύσεις.

-Σωκράτης: Εάν ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο να τον πάει στον παράδεισο, γιατί έβαλε τον άνθρωπο εξ' αρχής στη Γη; Γιατί δεν τον έβαζε αντ' αυτού αφής εξαρχής στον παράδεισο; Το βρίσκω δύσκολο να το πιστέψω ότι ο άνθρωπος με όλες τις ικανότητες, επιθυμίες και πολυπλοκότητες δημιουργήθηκε απλώς και μόνον να κάθεται και να είναι όλο υποκλίσεις και να προσκυνάει. Σίγουρα δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ανθρώπινος τύραννος τόσο μάταιος και υπερήφανος που ήθελε τα αντικείμενα του απλώς και μόνο να είναι όλο υποκλίσεις δουλοπρεπώς μπροστά από αυτόν από το χάραμα μέχρι το λυκόφως, αφημένος στην αιωνιότητα. Σίγουρα μπορώ να καταλάβω γιατί ο Σατανάς ήθελε να επαναστατήσει ενάντια σε μια στατική, πειθαρχημένη, καταπιεστική και βαρετή κοινωνία. Από τα λεγόμενα σου μέχρι τώρα, θα έπαιρνα το μέρος του Σατανά, παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου ένα ταπεινό άνθρωπο όσο οι άνθρωποι θα παρέρχονται, γιατί δεν θα μπορούσα να είμαι όλο υποκλίσεις και να ψέλνω όλη μέρα σε ένα όν που με απείλησε με τιμωρία και αιώνιο βασανισμό αν δεν τα έκανα.

-Ιησούς: Ο Άρχοντας ο Θεός είναι ένας Ζηλωτής Θεός και δεν υπάρχουν άλλοι θεοί που προηγούνται αυτού.

-Σωκράτης: Γιατί ο Σατανάς επαναστάτησε; Γνώριζε ότι ο Θεός ήταν τόσο ισχυρός όπως μου τον περιγράφεις και ήταν σίγουρος ότι θα νικιόταν;

-Ιησούς: Ο Σατανάς επαναστάτησε γιατί ήταν περήφανος και ήθελε να κατακτήσει τον παράδεισο μόνος του. Γνώριζε μερικώς την δύναμη του Θεού (που ήταν μεγαλύτερη από την δική του), αλλά ήθελε διακαώς δύναμη καί ήταν πρόθυμος να ρισκάρει τα πάντα.

-Σωκράτης: Ο Σατανάς ήταν σίγουρα πολύ θαρραλέος τότε. Να παλέψει με έναν εχθρό που δεν μπορούσε να νικήσει.

-Ιησούς: Ήταν αμαρτωλός γιατί ήταν ανυπάκουος στη βούληση του Θεού.

-Σωκράτης: Μου φαίνεται ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Σατανά και Θεού είναι ο βαθμός της δύναμης.

-Ιησούς: Ο Θεός είναι τέλειος. Είναι παντοδύναμος, παντογνώστης και αναμάρτητος.

-Σωκράτης: Μα και βέβαια. Εξ' ορισμού είναι αναμάρτητος γιατί δεν μπορεί να είναι ανυπάκουος στον εαυτό του. Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ των δύο είναι ο βαθμός της δύναμης. Επομένως ο Σατανάς δεν είναι λαθεμένος ή αμαρτωλός να επαναστατήσει ενάντια στον Θεό, ήταν μόνο λαθεμένος να χάσει την επανάσταση. Εάν είχε νικήσει, ο Θεός θα ήταν ο αμαρτωλός γιατί ο Θεός θα ήταν ανυπάκουος στον Σατανά που θα ήταν καλύτερος από τον Θεό ή στους άλλους αγγέλους γιατί δε θα μπορούσε να αμαρτήσει εναντίον του εαυτού του, που σημαίνει να είναι ανυπάκουος στον εαυτό του και θα αποδείκνυε εαυτόν πανίσχυρος. Εάν ο Σατανάς είχε νικήσει, θα είχε γίνει εξ' ορισμού σου Θεός, γιατί θα ήταν πανίσχυρος και αναμάρτητος. Ποίος ξέρει τι θα γινόταν; Από την δική σου περιγραφή, αρχίζω να υποπτεύομαι σ'αυτό το σημείο ότι συνέβει.

-Ιησούς: Ο Θεός είναι κάτι παραπάνω από μια απλή δύναμη και ενάρετη έλλειψη αμαρτίας: Είναι μια παντοτινή δικαιοσύνη, οίκτος, ειρήνη και συμπόνια, και καθ' όλα συγχωρητικός. Ο Σατανάς είναι φαύλος, εγωιστής, καταστροφικός και αμαρτωλός.

-Σωκράτης: Τι συνέβη στον Σατανά μετά τον διωγμό του από τον παράδεισο;

-Ιησούς: Έπεσε στην Κόλαση από τον Θεό, όπου και μαρτύρησε και βασανίστηκε αιωνίως.

-Σωκράτης: Τι είναι η Κόλαση και γιατί ο Σατανάς έμεινε εκεί, αφού είναι τόσο επίπονη και δυσάρεστη;

-Ιησούς: Ο Θεός τον έκλεισε στην Κόλαση και δεν του επετράπη να φύγει. Ο Θεός δημιούργησε την Κόλαση ως ένα μέρος να τιμωρήσει τον Σατανά και όλους τους ανθρώπους που δεν έχουν πίστη στον Θεό. Είναι μία αιώνια κόλαση, αγωνία και μαρτύριο: όλοι οι αμαρτωλοί άνθρωποι που δεν ζητούν συγχώρεση από τον Θεό και δεν έχουν πίστη σ' αυτόν πάνε εκεί για να βασανιστούν από τον Διάβολο.

-Σωκράτης: Εάν ο Θεός είναι δίκαιος ή σπλαχνικός πώς μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σε έναν εχθρό που τον πολέμησε σε μάχη; Γιατί απλούστατα δεν συγχώρησε τον Σατανά μετά την νίκη, όπως κάνουν οι άνθρωποι σε ένα κατεκτημένο έθνος αφού το κυριεύσουν; Το ανθρώπινο είδος θα φαινόταν πιο φιλεύσπλαχνο μετά από μία νίκη από τον Θεό. Γιατί δεν θα ασκούσανε στους νικημένους τέτοια βαναυσότητα και μάλιστα ισοβίως. Θα τους άφηναν ήσυχους για πάντα. Γιατί ο Θεός δεν έδειξε τις ικανότητες που περιέγραψες της δικαιοσύνης, του οίκτου, της συμπόνιας και της συγχώρεσης στον Σατανά; Σίγουρα η πολεμοχαρής φύση του Θεού είναι σε εμφανή αντίθεση από τον δικό σου ορισμό της έννοιας «Θεός» ως ένα ειρηνικό, σπλαχνικό και καθ' όλα συγχωρητικό ον.

-Ιησούς: Ο Θεός δουλεύει με μυστηριώδεις τρόπους για να λύσει τις απορίες.

-Σωκράτης: Εάν ο Σατανάς είναι κλειδωμένος στη Κόλαση, πώς μπορεί να φέρνει πανούκλα και να πράττει βαναυσότητα στο ανθρώπινο είδος και γιατί ο Θεός τον αφήνει, αφού είναι ισχυρότερος και καλός; Εάν ο Θεός είναι πανίσχυρος, πώς συμβαίνει να φαίνεται ότι επιτρέπει στον Σατανά να επιζήσει; Γιατί δεν τον καταστρέφει; Παρόλα αυτά αρχίζω να απορώ, σ' αυτό το σημείο, εάν η αντίθετη πορεία δεν ήταν καλύτερη.

-Ιησούς: Ο Θεός επιτρέπει στον Σατανά να φέρνει πανούκλα και να πράττει βαναυσότητες στο ανθρώπινο είδος με σκοπό να τιμωρήσει τον άνθρωπο για την αμαρτία του στον Κήπο της Εδέμ.

-Σωκράτης: Τι είναι ο Κήπος της Εδέμ;

-Ιησούς: Όταν ο Θεός δημιούργησε το πρώτο αντρόγυνο, τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε στον Κήπο της Εδέμ. Όταν δημιουργήθηκαν, ήταν αγνοί και αναμάρτητοι. Να πως ο Θεός τους δημιούργησε. Ο Κήπος της Εδέμ ήταν ένας υπέροχος παράδεισος και παρείχε στον Αδάμ και στην Εύα τα πάντα που χρειαζόντουσαν. Δεν είχαν να δουλεύουν, παρά να κόβουν τα φρούτα από τα κλαδιά των άφθονων δέντρων. Ήταν τόσο αθώοι και αβλαβείς σαν παιδιά και δεν γνώριζαν τίποτα σχετικό με τον σαρκικό έρωτα. Ήταν ο ένας πλασμένος για τον άλλον, και αγάπησαν και λάτρεψαν τον Θεό που τους επισκεπτόταν που και που.

-Σωκράτης: Γιατί ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο είδος;

-Ιησούς: Ήταν μοναχικός.

-Σωκράτης: Γιατί απλώς δεν δημιούργησε περισσότερους αγγέλους που ήταν περισσότερο ίσοι του από αυτήν την κατώτερη μορφή ζωής, τον Άνθρωπο; Δεν μπορεί να είναι το ότι ήθελε δούλους που θα περιφρονούσε αυτόν που θα τον φοβόταν, θα τον σεβόταν και θα τον λάτρευε;

-Ιησούς: Από την στιγμή που είναι ο δημιουργός μας, του οφείλουμε την λατρεία, τον σεβασμό και την βαθιά υπόκλιση μας.

-Σωκράτης: Είναι το παιδί ενός εγκληματία, όπως απαιτεί το καθήκον, να είναι υπάκουος στον πατέρα, ή έχει το παιδί το δικαίωμα και την υποχρέωση να κρίνει τον εαυτό του μεταξύ σωστού και λάθους. Τι αμαρτία, τι πράξη ανυπακοής έπραξε ο άνθρωπος στον Κήπο της Εδέμ;

-Ιησούς: Στο κέντρο του Κήπου της Εδέμ, ο Θεός τοποθέτησε το δέντρο της Γνώσης. Είπε στον Αδάμ και στην Εύα ότι δεν έπρεπε να φάνε το φρούτο αυτού του δέντρου. Ο Σατανάς πήγε στον Κήπο μεταμφιεσμένος ως φίδι και είπε στην Εύα ότι θα κέρδιζε περισσότερη γνώση αν έτρωγε το φρούτο. Ο Σατανάς τους είπε ότι ο Θεός τους είχε πει να μην φάνε το φρούτο γιατί φοβόταν ότι εάν το έκαναν θα γινόντουσαν τόσο ισχυροί όσο ο Θεός. Η Εύα έπεισε τον Αδάμ να φάει το φρούτο. Αφού το έφαγαν, έμαθαν για την ερωτική επαφή. Αυτή ήταν η πρώτη αμαρτία.

-Σωκράτης: Είναι η γνώση διαβολική που ο Θεός θα ήθελε να την κρατήσει μακριά από εμάς; Γιατί ο θεός ήθελε να μας κρατήσει μακριά από την απόκτηση γνώσης; Μήπως ήθελε να μας κρατήσει υπόδουλους και χαμερπείς στα πόδια του; Μου φαίνεται ότι οφείλουμε ένα ευχαριστώ και μια ευλάβεια στον Σατανά για την βοήθεια του. Ο Σατανάς φαίνεται σαν τον Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος περιφρονώντας τις εντολές των θεών έδωσε στον άνθρωπο την Γνώση της φωτιάς.. Γι' αυτήν την υπηρεσία προς τους ανθρώπους ο Προμηθέας, σαν τον Σατανά, βασανίστηκε και μαρτύρησε αιωνίως. Σίγουρα η ανθρώπινη ζωή θα άξιζε περισσότερο απ' ότι είναι χωρίς αγάπη, φωτιά και γνώση.

-Ιησούς: Όμως ο Σατανάς είπε ψέματα στην Εύα γιατί δεν γίναμε ισχυρότεροι σαν τον Θεό τρώγοντας το φρούτο. Μας είπε ψέματα απλώς και μόνον επειδή ήθελε να καταστρέψει το έργο του Θεού.

-Σωκράτης: Εάν ο Θεός είναι πανίσχυρος, τότε γιατί άφησε τον Σατανά να έρθει στο Κήπο και να παραπλανήσει την Εύα; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον άνθρωπο να φάει το φρούτο, γιατί έβαλε αυτό το δέντρο εξ' αρχής; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον άνθρωπο να κάνει έρωτα, γιατί τοποθέτησε στον άνθρωπο τα απαραίτητα όργανα γι' αυτό; Εάν ο Θεός δεν ήθελε τον άνθρωπο να πράξει αμαρτία, γιατί έδωσε στον άνθρωπο την δίψα για γνώση, εμπειρία, περιπέτεια και σαρκικό έρωτα;

-Ιησούς: Ο Θεός έβαλε το δέντρο στον Κήπο και άφησε τον Σατανά να εισέλθει για να δοκιμάσει τον άνθρωπο.

-Σωκράτης: Είπες ότι ο Θεός είναι παντογνώστης, ότι ξέρει τα πάντα που συμβαίνουν πριν συμβούν. Σίγουρα ο Θεός θα ήξερε εξαρχής πως θα συμπεριφερόταν ο άνθρωπος.

-Ιησούς: Ο Θεός του έδωσε ελεύθερη βούληση. Ήταν όπως είναι τόσο πιθανό για τον άνθρωπο να είναι ενάρετος και υπάκουος στο Θεό όσο το να ήταν αμαρτωλός και ανυπάκουος στο λόγο του Θεού.

-Σωκράτης: Γνώριζε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος θα αμαρτούσε;

-Ιησούς: Γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αμαρτούσε αλλά του επέτρεψε την ελεύθερη βούληση να κάνει την δική του επιλογή.

-Σωκράτης: Θα μπορούσε ο Θεός να δημιουργήσει έτσι τον άνθρωπο ώστε να μην μπορούσε να αμαρτήσει; Θα μπορούσε ο Θεός να δημιουργήσει έτσι τον άνθρωπο ώστε να μην είχε αμαρτήσει στη συγκεκριμένη κατάσταση;

-Ιησούς: Ναί, από την στιγμή που ο Θεός είναι πανίσχυρος θα μπορούσε να το κάνει, αλλά δεν ήθελε τους ανθρώπους μόνο μαριονέτες. Ήθελε να έχουν ελεύθερη βούληση.

-Σωκράτης: Θα μπορούσε ο Θεός να δημιουργήσει τον άνθρωπο με δύο κεφάλια και τρία πόδια ή με άλλον τρόπο εάν το ήθελε;

-Ιησούς: Ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει τον άνθρωπο όπως ήθελε.

-Σωκράτης: Μήπως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με τον τρόπο που το επιζητούσε; Επιζήτησε τον άνθρωπο να έχει ένα κεφάλι, δύο πόδια και να είναι όπως είναι σήμερα;

-Ιησούς: Μα και βέβαια. Ο Θεός είναι τέλειος και πανίσχυρος, δεν μπορούσε να κάνει λάθος.

-Σωκράτης: Άρα ο Θεός δεν έκανε λάθος, αλλά τον δημιούργησε ακριβώς όπως το επιζητούσε ο ίδιος.

-Ιησούς: Ναι.

-Σωκράτης: Τότε εμείς δημιουργηθήκαμε όπως ακριβώς το επιζητούσε ο Θεός να είμαστε; Και ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν όπως ακριβώς το επιζητούσε ο Θεός;

-Ιησούς: Ναι. Είναι όπως το έχω πεί.

-Σωκράτης: Μήπως όλα είναι καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού.

-Ιησούς: Ναι, ο Θεός είναι ο Άρχοντας και Συντονιστής και Δημιουργός όλων.

-Ιησούς: Πίστευε. Δεν πρέπει να γίνουμε άπιστοι Θωμάδες. Εάν πιστέψουμε στον Θεό, θα ανταμειφθούμε για όλες τις δίκες και τις δοκιμασίες χιλιαπλάσιες φορές όταν θα πάμε στον παράδεισο.

-Σωκράτης: Λες ότι πρέπει να πιστεύουμε οτιδήποτε μας πουν, χωρίς να το εξετάσουμε, δηλαδή να γίνουμε αθώοι; Εάν το έκανα αυτό, θα έπρεπε να δίνω την τσάντα μου σε οποιονδήποτε στο δρόμο που μου υποσχέθηκε να την επιστρέψει χιλιαπλάσιες φορές. Θα είμαι ηλίθιος αν το κάνω όπως το λες. Και εδώ δεν με ρωτάς να δώσω απλώς λεφτά, αλλά να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου σε μια επιχείρηση και ένα σκοπό χωρίς να λάβω υπόψη μου την αξία της επιχείρησης. Απαιτείς να ζήσω υπό την απειλή του βασανισμού και μου υπόσχεσαι παράδεισο. Δεν είμαι ένας πράος και αθώος βλάκας που καθοδηγείται προς τα εκεί όπου μου έχουν πει από κενές υποσχέσεις και απειλές.

-Ιησούς: Η πραότητα θα κληρονομήσει την Γη.

-Σωκράτης: Οι πράοι σφαγιάζονται και γίνονται σκλάβοι όπως τα γυναικόπαιδα ενός κατεκτημένου έθνους.

-Ιησούς: Δεν πρέπει να ρωτάς τον Θεό!

-Σωκράτης: Δεν έχω συναντήσει ποτέ αυτόν τον κύριο και επομένως δεν μπορώ να τον ρωτήσω. Ερωτώ εσένα, που δηλώνεις ότι τον εκπροσωπείς, αποφασισμένος να μάθω αν είσαι ή όχι.

-Ιησούς: Πρέπει να πιστεύουμε στη Βίβλο, στις Γραφές, στο Λόγο του Θεού με πίστη, χωρίς να περιμένουμε να είμαστε ικανοί να καταλάβουμε και χωρίς να ερωτάμε για απόδειξη.

-Σωκράτης: Είναι αδύνατον για έναν άνθρωπο να μην επιλέγει. Είσαι ενήμερος ότι υπάρχουν χιλιάδες άλλες θρησκείες στον κόσμο; Αν πιστεύουμε με πίστη θα πρέπει να τις αποδεχτούμε όλες. Όμως είναι όλες διαφορετικές και αυτό είναι που το κάνει αδύνατο. Θα ήταν σαν να πίστευες ταυτόχρονα ότι ο κόσμος είναι σφαιρικός και επίπεδος. Σίγουρα δεν εξασκείς αυτό που κηρύττεις. Γιατί έτσι τότε θα πίστευες ότι η Εβραϊκή θρησκεία και η Παλαιά Διαθήκη ήταν σωστές και δεν ξεκίνησαν αυτήν την νέα αιρετική θρησκεία σου. Ή σαν εχθές που οι ιερείς της Αθηνάς σε επέπλητταν στους δρόμους να σταματήσεις να κηρύττεις τα ιερά σου, θα έπρεπε να πιστέψεις στην Ελληνική θρησκεία των Ολυμπίων Θεών γιατί ήταν η πρώτη και θα έπρεπε να την πιστεύεις με πίστη γιατί σου είπαν ότι είναι αληθινή.

-Ιησούς: Σωθήκαμε από τη πίστη για να μην υπερηφανευόταν ο άνθρωπος.

-Σωκράτης: Επέτρεψε μου να σου δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Υπέθεσε πως το Μαντείο των Δελφών μου είπε ότι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν ένοχος για τον βιασμό και την δολοφονία της γυναίκας μου και ότι θα έπρεπε να τον σκοτώσω, γιατί διαφορετικά θα με σκοτώσει, φοβούμενος ότι θα ανακαλύψω το έγκλημα του και τον σκοτώσω μου λες «ου φονεύσεις». Μου λές ότι πρέπει να έχω πίστη οτιδήποτε και αν μου πουν. Ακολουθώντας τη διαταγή σου, θα πρέπει να τον σκοτώσω εξ' αιτίας της πίστης μου στο Μαντείο των Δελφών αλλά δεν πρέπει να τον σκοτώσω εξ' αιτίας της πίστης μου στον Άρχοντα Θεό. Όμως δεν μπορώ ταυτοχρόνως και να τον σκοτώσω και να μην τον σκοτώσω. Επομένως μου είναι αδύνατο να πιστέψω οτιδήποτε από πίστη και μόνο. Υπάρχει μια πνευματική επιλογή που εγώ και εσύ και όλοι οι άνθρωποι κάνουν, είτε εθελοντικά είτε όχι, ως προς τι να πιστέψουμε. Τι θα πρέπει εναλλακτικά να κάνεις: επιλέγεις σκεπτόμενος, συνομιλώντας και παίρνοντας υπόψη όλες τις πλευρές του προβλήματος ή εθελότυφλα αρνήσαι ότι υπάρχει οποιαδήποτε άλλη επιλογή; Η επιλογή είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου γιατί η απάντηση στο ερώτημα «ποιος ο σκοπός της ζωής» προϋποθέτει ολόκληρη την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Εάν ένας άνθρωπος πρέπει να καθοδηγεί την όποια κίνηση του από την θρησκεία του, όπως υποστηρίζεις, τότε σίγουρα θα πρέπει να σκεφτεί πολλές φορές για την επιλογή των θρησκειών. Επέτρεψε μου να σου πω μια παραβολή: Εάν θέλεις να πάς από μια πόλη σε μία άλλη για κάποιο λόγο που εμπλέκει ολόκληρη την ζωή σου, δεν θα ήταν σοφότερο να πάρεις υπόψη σου όλες τις διαδρομές, ασχέτως αν σε κάποιες από αυτές συχνάζουν ληστές, ασχέτως αν δεν είναι η πιο κοντινή ή πιο ασφαλής πόλη να πας, ή, αν ασχέτως υπάρχει πραγματικά κάποια πόλη;

-Ιησούς: Εάν πραγματικά θέλεις να μάθεις την αλήθεια για τον Θεό, τη δημιουργία και την σκοπιμότητα της ζωής, υπάρχει ένας απλός τρόπος να ανακαλύψεις την αλήθεια. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ζητήσεις από τον Θεό να έρθει στην καρδιά σου. Εάν πραγματικά θες να μάθεις την αλήθεια για τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα θα έρθει σε εσένα και θα γίνεις ένα με τον Θεό. Εκείνη την στιγμή θα κερδίσεις παραδεισένια Γνώση και Ειρήνη. Και όταν θα πεθάνεις, θα πας στον παράδεισο και θα ζήσεις παντοτινά χαρούμενος και ικανοποιημένος.

-Σωκράτης: Περιμένω να μάθω την αλήθεια. Τι ακριβώς πρέπει να κάνω και να πω με σκοπό να κερδίσω αυτή την Γνώση και Σοφία; Πώς θα απευθυνθώ σ' αυτόν;

-Ιησούς: Πες «Θεέ έλα στην καρδιά μου και δώσε μου Σοφία να κατανοήσω την αλήθεια».

-Σωκράτης: Λες απλά και μόνο επαναλαμβάνοντας το, θα κερδίσω Γνώση σχετικά με το ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;

-Ιησούς: Ναι. Ο Θεός λέει να αναζητήσεις και θα βρεις, ρώτα και θα απαιτηθεί, χτύπα και θα σου ανοιχτεί διάπλατα. Ο Θεός υποσχέθηκε να δείξει την αλήθεια σε οποιονδήποτε τον ρωτήσει.

-Σωκράτης: Θεέ έλα στην καρδιά μου και δώσε μου Σοφία να καταλάβω την αλήθεια.

-Ιησούς: Βλέπεις; Τώρα ευχαρίστησε τον Θεό που σου έδωσε αιώνια ζωή.

-Σωκράτης: Τίποτα δεν συνέβη. Δεν γνωρίζω τίποτε παραπάνω σχετικά με τον σκοπό της ζωής απ' ότι ήξερα πριν.

-Ιησούς: Τότε δεν είσαι ειλικρινής. Δεν ευχήθηκες πραγματικά στον Θεό να έρθει στην καρδιά σου και να σου δείξει την αλήθεια. Δεν είχες πίστη που θα ερχόταν στην καρδιά σου.

-Σωκράτης: Θέλω πραγματικά να μάθω την αλήθεια. Αφιέρωσα ολόκληρη την ζωή μου μελετώντας φιλοσοφία και λόγο. Εύχομαι πολύ περισσότερο από την ίδια τη ζωή να μάθω το σκοπό της ζωής. Είναι μια απάντηση που αναζητώ από τότε που πρωτοείδα τον ήλιο. Αν δεν την μάθω ακόμη, θα την αναζητήσω μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω. Πιθανώς να μην με άκουσε. Να τον ξαναρωτήσω δυνατά;

-Ιησούς: Απέτυχες να βρεις την απάντηση γιατί δεν έχεις πίστη. Εάν ο άνθρωπος είχε εναποθέσει το μέγεθος ενός κόκκου σινάπεως, θα μπορεί να μετακινήσει ένα βουνό και οτιδήποτε ευχηθεί να γίνουν πραγματικότητα.

-Σωκράτης: Αυτό είναι αδύνατο. Μήπως κανένας από αυτούς τους ανθρώπους που σε ακολουθούν σήμερα είχαν ποτέ τους συγγενείς ή φίλους που να ήταν άρρωστοι ή πεθαμένοι; Σίγουρα υπήρχαν. Και σίγουρα εάν ήταν καλοί Χριστιανοί ευχήθηκαν να μην αρρωστήσει ή πεθάνει κάποιος συγγενής ή φίλος, αλλά να είναι υγιής και ευτυχής και πάλι. Σίγουρα κανείς δεν θα είναι τόσο ηλίθιος να πει πως δεν είχε δει ποτέ φίλο να πεθαίνει. Σίγουρα κανένας δεν θα είναι τόσο σκληρός να πει πως ποτέ δεν ευχήθηκε για ένα φίλο του να ζήσει. Επομένως, κατανοείται πως ποτέ κανένας Χριστιανός σ' όλη την διάρκεια των αιώνων δεν είχε πίστη στο Θεό, ή αλλιώς ότι ο Θεός ψευδόταν.

-Ιησούς: Ο Κύριος έδωκεν και ο Κύριος έλαβεν πίσω, ευλογημένο το όνομα του Κυρίου.

-Σωκράτης: Θα σου παρουσιάσω μια παραβολή που αποδεικνύει πως δεν υπήρξε ποτέ κανένας Χριστιανός ή Εβραίος που να είχε πίστη. Και θα σου αποδείξω ότι ο Θεός έλεγε ψέματα όταν υποσχέθηκε να έρθει στην καρδιά του ανθρώπου και να του διδάξει το νόημα της ζωής. Πρώτον, θα συμφωνούσες ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε πιθανή γήινη ατυχία;

-Ιησούς: Ναι. Σίγουρα.

-Σωκράτης: Και επίσης δεν είχες πει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και υπολείπονταν στη δόξα του Θεού;

-Ιησούς: Ναι.

-Σωκράτης: Όλοι οι Χριστιανοί ή οι Εβραίοι που έχουν πίστη, πιστεύουν ότι θα πάνε στην Κόλαση αν αμαρτήσουνε. Επέτρεψε μου να σου παρουσιάσω αυτή την παραβολή. Κάθε Χριστιανός είναι σαν ένας άνθρωπος που στέκεται στην κορυφή του λόφου: γνωρίζει ότι εάν αμαρτήσει, θα πέσει εις θάνατον, ή χειρότερα, εις αιώνιο βασανισμό. Είχες πει ότι η Κόλαση είναι χειρότερη από οποιαδήποτε πιθανή γήινη ατυχία. Ασχέτως κατά πόσο τραυματικές είναι οι γήινες ατυχίες ή επιθυμίες του, κανένας άνθρωπος που ήταν ένας πιστός Χριστιανός, θα έπραττε αμαρτία, ήτοι να πηδήξει από τον λόφο εις αιώνιον βασανισμόν. Είχες πει ότι όλοι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των πιστών Χριστιανών και Εβραίων, είναι αμαρτωλοί. Συνεπώς κανένας Χριστιανός ή Εβραίος από την αρχή της δημιουργίας του χρόνου, δεν πίστεψε ποτέ πραγματικά ότι θα πήγαινε στην Κόλαση. Γιατί εάν το πίστευε, δεν θα αμαρτούσε. Δεν θα πήδαγε από τον λόφο εάν πίστευε πώς η Κόλαση και ο αιώνιος βασανισμός τον περιμένουν εκεί κάτω. Όλοι οι άνθρωποι πράγματι πηδούν από τον λόφο, όλοι κάνουν αμαρτία. Επομένως, ούτε ένας δεν σε πίστεψε πραγματικά όλους αυτούς τους αιώνες. Αποδεικνύετε πως ο Θεός δεν ήρθε στις καρδιές τους όπως δεν ήρθε στην δικιά μου μόλις πριν λίγα λεπτά. Επομένως ο Θεός δεν έχει το Δικαίωμα να περιμένει από αυτούς να πράξουν με Χριστιανικό τρόπο ή να πιστέψουν σε Αυτόν. Επομένως, ο Θεός δεν έχει το δικαίωμα να τους τιμωρήσει ή να τους στείλει στην Κόλαση. Επομένως, ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Εν κατακλείδι ο Θεός σου δεν είναι Θεός.

-Ιησούς: Κοίτα τον κόσμο γύρω σου. Δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός υπάρχει; Δες μια ωραία και φιλάνθρωπη φύση που σε κάνει δυνατό και υγειή και σου παρέχει τον ήλιο για ζεστασιά και τα δάση και τα χωράφια για φαΐ. Δεν πρέπει να υποκλιθείς στον Θεό για όλα όσα σου έχει κάνει;

-Σωκράτης: Ξέρω ότι η φύση είναι καθ' όλα καλή και φιλάνθρωπη, αλλά ποιανού κόκκοι χαλαζιού έσπασαν το παράθυρο μου;

-Ιησούς: Απλούστατα υπάρχει κάποιο κακό στοιχείο στον κόσμο που δεν αναιρεί το καλό. Πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό γι' αυτό. Ο Θεός πρέπει να υπάρχει, γιατί από που θα ερχόταν ο κόσμος αν δεν τον δημιουργούσε;

-Σωκράτης: Δεν είναι απαραίτητο ότι ο Θεός σου δημιούργησε τον κόσμο. Υπάρχουν χιλιάδες ιερείς που υποστηρίζουν ότι ο Θεός τους τον δημιούργησε. Απλά επειδή δεν έχω την απάντηση, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτώ τον δικό σου Θεό χωρίς να τον ελέγξω. Θα μπορούσα απλώς λογικά να απαιτήσω να πιστέψεις ότι ο Δίας δημιούργησε τον κόσμο. Ακόμη και άν συμφωνήσω ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, συνεπάγεται το τέλος της έννοιας των ιδιοτήτων του Θεού και λογικά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε από αυτό στην υπόθεση ότι οι άλλες πλευρές των εννοιών του Θεού είναι σωστές.

-Ιησούς: Περίμενε μην φεύγεις! Πρέπει να σώσεις την ψυχή σου από την αιώνια κατάρα. Αποδέξου τον Θεό στην καρδιά σου. Δεν θα φύγω μέχρι να μου πεις το ναι.

-Σωκράτης: Ναι. Υπάρχουν μόνο οι άεργες σκέψεις ενός γέρου άντρα. Είναι σίγουρο ότι είσαι σωστός από την στιγμή που έχεις πιστούς. Και αυτό που είμαι είναι απλά ένα μουντό και γέρικο μυαλό που βάζει την αιτία και την φιλοσοφία πάνω από τις φωνές του μέγα πλήθους.

-Ιησούς: Δόξα τω Θεώ που σου έδωσε αιώνια ζωή.

Ο Σωκράτης έφυγε.

ΤΕΛΟΣ 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ:ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

26 Δεκ 2013

Χωρίς Σχόλια

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ!!ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!!ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

Προσπάθησα να μην κατευθύνω τις αποδείξεις αλλά επέτρεψα τις αποδείξεις να κατευθύνουν εμένα. Δεν μ'ενδιαφέρει ν' αποδείξω ή να μην αποδείξω την ύπαρξη του Ιησού της Καινής Διαθήκης. Προσπαθώ να κρίνω, να ζυγίσω αμερόληπτα τις αποδείξεις που υπάρχουν. Βρήκα πολλές και τις εξέτασα, τις μοιράστηκα μαζί σου, κι είμαι υποχρεωμένος να πω ότι, αν δεν υπάρξουν ισχυρότερες αποδείξεις, ο ιστορικός Ιησούς δεν αποδεικνύεται από τις μέχρι τώρα ότι υπήρξε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Ιησούς υπήρξε, αλλά ότι οι αποδείξεις που υπάρχουν δεν είναι αρκετές για να το αποδείξουν.

Για να καταδικάσεις ή να αθωώσεις έναν άνθρωπο χρειάζεσαι αρκετές αποδείξεις που να δικαιολογούν την απόφασή σου, και σχεδόν για κάθε φανταστική υπόθεση υπάρχουν πολλές. Δεν αρκεί όμως αυτό. Οι υποθέσεις που ήδη έχουμε αναλύσει αποτυγχάνουν να μας δώσουν εγγύηση, αντίθετα, μας δίνουν διαβεβαίωση να υποστηρίξουμε το αντίθετο, ότι ο Ιησούς ήταν ένας μύθος, όπως ήταν ο Μίθρας, ο Ηρακλής, ο Σαμψών, ο Άδωνης, ο Μωϋσής, ο Ερμής, ο Ρα, ο Κρίσνα, ο Βούδας. 
Το στοιχείο της φαντασίας είναι διάχυτο μέσα σ' όλα τα Ευαγγέλια. Προσεκτική ανάλυση των διαφόρων συμβάντων θα έπειθε τον κάθε αμερόληπτο αναγνώστη ότι, ενώ περιλαμβάνουν όλα τα ουσιώδη συστατικά για μια δραματική παρουσίαση, στερούνται των απαιτήσεων της πραγματικής ιστορίας. 
Οι ανοιχτοί ουρανοί, οι ύμνοι των αγγέλων, το κοπάδι των αρνιών, οι βοσκοί, οι μάγοι, η φάτνη, η μητέρα και το βρέφος, το αστέρι, τα δώρα, όλα αυτά, ενώ αποτελούν υπέροχο σκηνικό για θεατρικό έργο, είναι αμφισβητήσιμο υλικό για Ιστορία. Κανένα ιστορικό πρόσωπο δεν έχει ποτέ γεννηθεί κατά τέτοιον θεαματικό τρόπο. Η Ευαγγελική περιγραφή του Ιησού είναι μια ωραιοποιημένη και εντυπωσιακή δραματική δημιουργία που χρησιμεύει σαν εισαγωγή για κάποιον φανταστικό ήρωα. Παρόμοιες θεατρικές σκηνοθεσίες έχουν χρησιμοποιηθεί πάρα πολλές φορές για φανταστικούς ήρωες. Όλοι οι Σωτήρες Θεοί γεννήθηκαν υπερφυσικά. 
Όλοι ήταν μισοί θεοί, μισοί άνθρωποι. Όλοι κατάγονταν από βασιλείς. Θαύματα ακολουθούσαν την γέννησή τους. Ο Ιησούς δεν αποτελεί εξαίρεση. Απορρίπτουμε ως μυθική την ιστορία γέννησης του Φοίβου Απόλλωνα. Γιατί να δεχτούμε ότι είναι Ιστορία η γέννηση του Ιησού; Είναι στο χέρι των ιερέων του Εβραιοχριστιανισμού να μας αποδείξουν ότι ενώ ο θεάνθρωπος της Ελλάδος ήταν μύθος, ο θεάνθρωπος της Παλαιστίνης ήταν ιστορικός. 
Το δραματικό στοιχείο φαίνεται επίσης και στην περίπτωση της προδοσίας του Ιησού. Ο Ιησούς, ο οποίος κηρύττει καθημερινά σε ναούς, σε δημόσια μέρη, στην έρημο, στα βουνά, στις πόλεις, κοντά στην θάλασσα, ο οποίος τρέφει χιλιάδες με θαύματα, τα θαύματα του οποίου ακούστηκαν μέχρι τα πέρατα του κόσμου, που ακολουθείται από χιλιάδες ανθρώπους και που για να τον πλησιάσει κανείς πρέπει να ανοίξει τρύπα στην στέγη του σπιτιού, παρουσιάζεται τόσο άγνωστος που οι εχθροί του χρειάζεται να καταφύγουν στο τέχνασμα της δωροδοκίας ενός εκ των ακολούθων του με τριάντα αργύρια για να τους τον δείξει, και μάλιστα μ' ένα φιλί! Αυτά μπορεί να δημιουργούν καταπληκτικές σκηνές επάνω στο σανίδι ενός θεάτρου, ή στις κινηματογραφικές ταινίες, αλλά δεν γίνονται έτσι τα πράγματα στην ζωή. 
Οι συγγραφείς των Ευαγγελίων μας πηγαίνουν και στον κήπο της Γεσθημανή για να δούμε τον πρωταγωνιστή μέσα στην αγωνία του να μάχεται τον δικό του πόλεμο μόνος, χωρίς βοήθεια ή συμπόνια από τους ακολούθους του. Μας τον δείχνουν εκεί, γονατισμένο, να κλαίει, με ιδρώτα σαν σταγόνες αίματος, στην σκιά ενός τρομακτικού φόβου. Με τρόμο προσεύχεται ...; ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο ...;Και ρωτάμε σοβαρά, είναι δυνατόν ένας Θεός που κατέβηκε από τον ουρανό σκόπιμα να πιεί αυτό το ποτήρι και να γίνει ο μαρτυρικός Σωτήρας της ανθρωπότητας, να ζητάει να γλιτώσει από την μοίρα που του ορίστηκε στην αιωνιότητα; 
Η αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή ο δισταγμός του Ιησού την παραμονή της σταύρωσής του, καθώς και η κραυγή απόγνωσής του επί του Σταυρού, σκόπευε να δείξει ότι ήταν τόσο ανθρώπινος όσο και θεϊκός, δεν λύνει την δυσκολία. Αν, όντως, ήταν έτσι, τότε ο Ιησούς απλά έπαιζε θέατρο, δείχνοντας έναν φόβο που δεν αισθανόταν και προσποιούμενος ότι τρέμει έναν θάνατο που δεν μπορούσε να τον πειράξει.
Απ' την άλλη, αν ο Ιησούς πράγματι ήταν πανικοβλημένος με τον ερχομό του θανάτου του, δείτε πόσο πιο γενναίοι ήταν πολλοί από τους οπαδούς του οι οποίοι αργότερα αντιμετώπισαν κινδύνους και βασανιστήρια κατά πολύ χειρότερα από τα δικά του! Ειλικρινά πιστεύουμε ότι βάζοντας οι συγγραφείς στο στόμα του Ιησού τα προηγούμενα λόγια και παρουσιάζοντάς τον να κλείνει την δημόσια καριέρα του με τα λόγια Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες, είχαν να κάνουν με έναν συμβολικό Ιησού, ένα ιδεώδες, έναν ήρωα του έργου τους, κι όχι με έναν ιστορικό χαρακτήρα. 
Σωκράτης και Ιησούς! Συγκρίνετε την συμπεριφορά του Σωκράτη στην φυλακή μ' αυτήν του Ιησού στον Κήπο της Γεσθημανή. Ο Έλληνας φιλόσοφος, που έμεινε έναν μήνα περίπου στην φυλακή, είναι γαλήνιος. Ο Ιησούς αναστατωμένος. Ο πιστός φίλος του Σωκράτη Κρίτων, τον παρακαλεί να δραπετεύσει και ο Σωκράτης απαντάει ότι πρέπει κανείς να σέβεται τους νόμους της πατρίδας του και να μην τους παραβαίνει. Ο Ιησούς ζητάει απ' τον Θεό να μην πεθάνει! 
Ενώ παρακολουθούμε την κλεψύδρα της ζωής του Σωκράτη να αδειάζει, μέχρι την δύση του ήλιου που θα πιει το κώνειο, βλέπουμε έναν φιλόσοφο να είναι γενναίος και ελεύθερος. Βλέπουμε πώς ετοιμάζεται να πεθάνει αυτή η Ελληνική ψυχή, που γνώριζε την σχέση που πρέπει να έχει ο άνθρωπος με την ζωή και την στάση που πρέπει να κρατήσει απέναντι στον θάνατο. Ο Ιησούς φωνάζει, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες! 
Να το πω ακόμη μία φορά. Ακόμη κι αν ήταν ο άνθρωπος μέσα στον Ιησού, κι όχι ο Θεός, που δείλιασε, αυτό θα ήταν άδικο για την μνήμη των χιλιάδων μετέπειτα μαρτύρων του που πέθαναν με χειρότερο θάνατο απ' ότι ο Ιησούς. 
Ποιος άνθρωπος, όμως, ή Θεός, δεν θα ενστερνιζόταν τον θάνατο με ενθουσιασμό και χωρίς μεμψιμοιρίες όταν ήξερε ότι με τον θάνατό του, ο θάνατος και η αμαρτία δεν θα υπήρχαν πια; Ποιος θα έκαμνε πίσω από έναν σταυρό που θα έσωζε εκατομμύρια επί εκατομμυρίων από την αιώνια φωτιά; Πρέπει, πράγματι, να είναι κάποιος φάντασμα για να κλαίει και να φωνάζει σαν φοβισμένο παιδάκι επειδή δεν μπορεί να έχει το στέμμα χωρίς τον σταυρό! Τι θέαμα για τους αληθινούς ήρωες που συνωστίζονται στους διαδρόμους της Ιστορίας! Είναι δύσκολο να βλέπουμε τον τρεμάμενο και λιπόψυχο Σωτήρα του κόσμου, το πρόσωπό του γεμάτο ιδρώτα, το αίμα να κυλάει από το μέτωπό του, την τρεμάμενη φωνή του να λέει Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες, είναι δύσκολο να γινόμαστε μάρτυρες αυτού του γεγονότος και να μην νοιώθουμε λύπη γι αυτόν. Φτωχέ Ιησού! Θα σώσεις τον κόσμο, αλλά ποιος θα σώσει εσένα; 
Αν συγκρίνουμε την δίκη του Ιησού μ' εκείνη του Σωκράτη, δεν μπορεί να μας διαφύγει η ψεύτικη φύση της πρώτης. 
Ο Σωκράτης ήταν τόσο γνωστός στην πόλη των Αθηνών, που δεν χρειαζόταν οι κατήγοροί του να δωροδοκήσουν κανέναν απο τους μαθητές του για να τον προδώσει. Ο Ιησούς θα έπρεπε να ήταν πολύ περισσότερο γνωστός στην Ιερουσαλήμ απ' ότι ο Σωκράτης στην Αθήνα. Καθημερινά κήρυττε στις συναγωγές και τα θαύματά του τού έδιναν τέτοια δόξα που ο δύστυχος Σωκράτης δεν απολάμβανε. 
Ο Σωκράτης δεν οδηγείται στην φυλακή την νύχτα με δεμένα χέρια και πόδια. Ο Ιησούς συλλαμβάνεται υπό το φως δαυλών, αφού προδίδεται απ' τον Ιούδα μ' ένα φιλί, και μεταφέρεται μπροστά στους ιερείς. Όλα αυτά είναι καταπληκτική θεατρική σκηνοθεσία, και δεν είναι τίποτα πέραν αυτού. 
Οι μαθητές του Σωκράτη συμπεριφέρονται σαν πραγματικοί άνδρες, οι μαθητές του Ιησού είναι ηθοποιοί. Φεύγουν μακριά του, κρύβονται και ακολουθούν από απόσταση. Ένας απ' αυτούς τον αρνείται, ο κόκορας λαλεί και ο αποστάτης μετανοεί. Αυτό κι αν δεν είναι θεατρικό! 
Ο Σωκράτης παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ατάραχος και κράτησε περήφανη στάση. Παρόλο που ο ρήτορας Λυσίας προσφέρθηκε να γράψει την απολογία, ο Σωκράτης δεν δέχθηκε. Ούτε κι ο ίδιος ετοίμασε κάποιο γραπτό κείμενο. Στους φίλους του έλεγε ότι δεν χρειαζόταν να γράψει τίποτα, γιατί ολόκληρη την ζωή του προετοίμαζε την απολογία του, με τον τρόπο ακριβώς που έζησε, μη βλάπτοντας κανέναν. 
Μπροστά στους δικαστές του ο Σωκράτης υπερασπίστηκε μόνος του τον εαυτόν του. Αντιμετώπισε την κάθε κατηγορία μία-μία και εξηγεί στους παρευρισκόμενους γιατί δεν φοβάται τον θάνατο. Τους αποχαιρετάει δε με τα συγκλονιστικότερα λόγια που έχει πει ποτέ άνθρωπος, ή Θεός αν θέλεις, πάνω σΌ αυτόν τον πλανήτη: Αλλά γαρ ήδη ώρα απιέναι, εμοί μεν αποθανουμένω, υμίν δε βιωσομένοις. Οπότεροι δε ημών έρχονται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλην ή τω θεώ. "Αλλά τώρα πια είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω, κι εσείς για να ζήσετε. Ποιοι από εμάς πηγαίνουν σε καλύτερο μέρος, κανείς δεν ξέρει παρά μόνον ο θεός." 
Οι εβραιοχριστιανικές εκκλησίες είναι γεμάτες από εικόνες που δείχνουν την αγωνία του Ιησού. Δάκρυα αίματος τρέχουν στα μάγουλά του, το κεφάλι του γερμένο στα πλάγια, μια έκφραση ατέλειωτου πόνου στα χαρακτηριστικά του, πράγματι καταρρέει υπό το βάρος του σταυρού του. Συγκρίνετε αυτήν την εικόνα με την ηρεμία του Σωκράτη όταν πίνει το κώνειο στην φυλακή. 
Ο Ιησούς, σύμφωνα με δύο ευαγγελιστές, αρνείται να ανοίξει το στόμα του στην δίκη του. Αυτό μπορεί να είναι θεατρικά εντυπωσιακό, αλλά δεν είναι Ιστορία. 
Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς ότι ένα πραγματικό πρόσωπο που κατηγορείται όπως ο Ιησούς, να αρνείται την μεγάλη ευκαιρία να διαψεύσει τις εναντίον του κατηγορίες. Η απολογία του Σωκράτη έμεινε στην Ιστορία. Η Σιωπή του Ιησού είναι αίνιγμα, όχι τόσο μεγάλο όμως, γιατί οι βιογράφοι του ήθελαν να βάλουν και μία δόση μυστηρίου στην ιστορία τους. 
Ας συγκρίνουμε και τον τρόπο που έγιναν οι δημόσιες δίκες του Σωκράτη και του Ιησού. Στο Αθηναϊκό δικαστήριο υπάρχει τάξη και νόμος, στην κυριολεξία αναρχία στην δίκη της Ιερουσαλήμ. Μάρτυρες και κατήγοροι πηγαίνουν στον Ιησού, τον χαστουκίζουν κι οι δικαστές δεν κάνουν τίποτα. Το δικαστήριο βρίσκεται στα χέρια του όχλου που φωνάζει Σταύρωσον αυτόν, ξανά και ξανά. Ο Ρωμαίος δικαστής αν και δεν βρίσκει ένοχο θανάτου τον Ιησού, αναφέρεται ότι τον παραδίδει στον όχλο για να τον σκοτώσουν αφού τον μαστιγώσουν. Κανένας Ρωμαίος δικαστής δεν θα φερόταν έτσι όπως υπονοείται ότι φέρθηκε ο Πιλάτος, εναντίον ενός κατηγορουμένου ανθρώπου που βρισκόταν σε δίκη για την ζωή του. 
Όλα όσα ξέρουμε για πολιτισμένη κυβέρνηση, όλα όσα ξέρουμε για το δικαστικό σύστημα της Ρώμης, βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση μ' αυτήν την εμπνευσμένη διήγηση ενός υποτιθέμενου ιστορικού συμβάντος. Αν ποτέ ο Ιησούς είχε δικαστεί και καταδικαστεί σε Ρωμαϊκό δικαστήριο τότε μας λείπει μία ακόμη περιγραφή του που να γίνεται πιστευτή. 
Ξέρω ότι οι πιστοί θα θεωρήσουν βλασφημία την σύγκριση του Εβραίου Ιησού με τον Έλληνα Σωκράτη, αλλά αυτό μάλλον πρέπει να αποδοθεί στην προκατάληψη παρά στην λογική. Τα ευαγγέλια είναι γεμάτα από τις εικόνες που μόλις σου περιέγραψα. Εάν όντως ήταν πραγματικός και υπέφερε, όπως αναφέρουν τα ευαγγέλια, του αξίζει αγάπη και λύπηση, αλλά γιατί να μετατρέπουμε ολόκληρο τον κόσμο σ' έναν μαύρο πίνακα και πάνω του να ρίχνουμε την φιγούρα του Ιησού; Ποιος από εμάς, που είμαστε φτωχοί, αδύναμοι και αμαρτωλοί, δεν θα ήταν ευτυχής να δώσει την ζωή του, αν επρόκειτο να σώσει τον κόσμο; 
Νομίζεις ότι θα τρέμαμε, θα κλαίγαμε και θα λιποθυμούσαμε ή θα είμαστε οι πιο γενναίοι όταν με τον θάνατός μας θα γινόμασταν οι θεϊκοί Σωτήρες της ανθρωπότητας; 
Όταν ο Έλληνας φαντάρος, ο έφηβος, ο συνταξιούχος, η Ελληνίδα γυναίκα, η Ελληνίδα μάνα, μπορούν να πάρουν τα παιδιά τους, τις ελπίδες τους, τις ζωές τους, όλο τους το είναι, και να τα βάλουν μπροστά στις κάνες των κανονιών του Ιταλού και του Γερμανού, το 40, πεθαίνοντας με την ιαχή "Αέρα" στα χείλη τους, ποιος θα διστάσει να κάνει το ίδιο, όταν όχι η σωτηρία μιας χώρας μόνον, αλλά ολόκληρης της υφηλίου, εξαρτάται απ' αυτό; 
Αυτά είναι μοναδικά παραδείγματα ηρωϊσμού στα χρονικά της ανθρωπότητας, που θα έκαμναν τα μάγουλα του Ιησού να κοκκινίσουν από ντροπή, αν οι βιογράφοι του ήταν ειλικρινείς και δεν ήθελαν να προσβάλουν την μνήμη του. 

Μιχάλης Καλόπουλος

Ο Χριστός και ο Χριστιανισμός είναι τελικά το οπλικό σύστημα των Ιουδαίων κατά των Ελλήνων. Του Μ. Καλόπουλου

Η διαχρονική ανθελληνική παιδεία
της Ιουδαιο-χριστιανικής Βίβλου.

«Ενέτεινά σε Ιούδα, εμαυτώ (ως) τόξον, και επεγερώ τα τέκνα σου Σιων, επί τα τέκνα των Ελλήνων». Παλαιά Διαθήκη Ζαχαρίας 9.13.
Πως ακριβώς όμως ο Ιουδαϊσμός τέντωσε ιστορικά το τόξο του κατά των Ελλήνων, μας εξηγεί ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας (378-444)… ναι ο φονιάς τη Υπατίας ο θεολόγος και πατέρας της Εκκλησιάς Κύριλλος:
«Εξεγερώ τα τέκνα σου Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων, καί ψηλα-φήσω σε ως ρομφαίαν μαχητού… επί τα τέκνα των Ελλήνων εστρά-τευσεν, (ο Χριστιανισμός) όπλα αυτοίς δεδωκώς… πρός καθαίρεσιν οχυρωμάτων… καί πάν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του (Γιαχβέ) Θεού, καί αιχμαλωτεύσαι πάν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού.
Τούτους (τους Χριστιανούς) ως τόξον εντείναι, καί ως ρομφαίαν μα-χητού ψηλαφήσαι. Δια τούτων (των Χριστιανών) την των (Ελλήνων) φιλοσόφων ματαιοτεχνίαν κατέλυσε». Cyrillus Theol., Commentarius in xii prophetas minores 2.436.3.

Ένας άλλος εκκλησιαστικός γίνεται ακόμα σαφέστερος, εξηγώντας πως το πραγματικό τόξο, βέλος και τοξότης του Ιουδαϊκού επεκτατισμού κατά των Ελλήνων, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον "σωτήρα" μας Χριστό:
«Και όρα (δες) το παράδοξον, ο αυτός Σωτήρ (ο Χριστός) τόξον και τοξότης και βέλος υπάρχει (έγινε). Εν μεν γαρ τω προκειμένω προφητικώ ρητώ πρός αυτόν υπό του Θεού λέγεται (το παρακάτω δηλαδή προφητικό εδάφιο σ’ αυτόν αναφέρεται): Ενέτεινά σε Ιούδα, εμαυτώ τόξον και επεγερώ τα τέκνα σου Σιων, επί τα τέκνα των Ελλήνων… Έλλήνων δε γενήματα εν τούτοις σημαίνονται οι πρεσβεύοντες την ψευδώνυμον γνώσιν… ούτω δε επεγερθησόμεθα, τυγχάνοντες της Σιών τέκνα επί τα των Ελλήνων γενήματα». Didymus Caecus Scr. Eccl., (Didymus the Blind 313 – 398 μ.Χ.) Commentarii in Zacchariam 3.190-197.

Φεβρουαρίου 26, 2011
Ποιά εἶναι ἡ Ὀρσηίς;
Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου


Ἕνα κείμενον ἀπό τὸν Μιχάλη Καλόπουλο, ποὺ καλό θὰ ἦταν νὰ διαβάσουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες! Τοὐλάχιστον γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν μακρινή τους μητέρα,

Φιλονόη.

Ποια είναι η Ορσηίδα; Ερώτηση προς τους απανταχού ελληνο-χριστιανούς!

Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε Έλληνα, οποιουδήποτε μορφωτικού επιπέδου, οπουδήποτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, ποια είναι η Σάρρα;… αναμφίβολα θα πάρετε έναν τεράστιο αριθμό ικανοποιητικών απαντήσεων. Αν όμως ρωτήσετε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, του πλέον υψηλού μορφωτικού επιπέδου, από δασκάλους μέχρι ακαδημαϊκούς, ποια είναι η Ορσηίδα; (η έρευνα αυτή έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από μένα τον ίδιο, σε εκτεταμένο δείγμα)… θα πάρετε όλες της απίθανες απαντήσεις –εκτός απ την πραγματική- ότι η Ορσηίδα… είναι η Προμήτηρα των Ελλήνων!

Αυτή η θλιβερή, καθολική άγνοια των προγόνων μας, είναι και η καλύτερη απόδειξη της απόλυτης ιστορικής αφασίας των ελλήνων! Όχι μόνο δεν ξέρουν ότι έχουν προπάτορά τους τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα, αλλά ουτε και οι πλέον μορφωμένοι Έλληνες δεν γνωρίζουν, ότι η σύζυγός του Ορσηίδα, είναι η ιστορική μητέρα των Ελλήνων!

Μάλιστα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, μάταια προσπάθησα να βρω στο διαδίκτυο έστω και μια εικόνα της μυθικής αυτής μητέρας των Ελλήνων! Αναγκάστηκα λοιπόν, να επισκευθώ το μόνο μέρος που (ξεναγούμενος μόλις προ καιρού συνειδητοποίησα και ο ίδιος την μεγάλη αυτή έλλειψη), τον “ Ναό των Ελλήνων” στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, κατασκευασμένο (προ δεκαετίας) από τον υπεραθλητή (παγκοσμίου αναγνώρισης) μαραθωνοδρόμο Αριστοτέλη Κακογεωργίου.

Στο προαύλιο αυτού του “ Ναού των Ελλήνων”, υπάρχει το μοναδικό πανελλαδικά μαρμάρινο σύμπλεγμα (ανδριάντας) της ολότελα άγνωστης μητέρας των Ελλήνων, που στην ιερή αγκαλιά της, κρατά τρυφερά τα παιδιά της Δώρο, Ξούθο, Αίολο, απ’ τους οποίους προήλθαν οι βασικές φυλές των Ελλήνων!

Μια άλλη δε παλαιότερη και συγκλονιστικότερη απόδειξη του ανελέητου διωγμού των προγόνων μας, προέρχεται κατ’ ευθείαν από την ελληνική γραμματεία. Στο ΤLG (θησαυρός ελληνικής γλώσσας) που περιλαμβάνει ένα σύνολο 8.000 βιβλίων και καλύπτει 2.500 χρόνων καταχωρημένη ελληνική γραμματεία, το όνομα αυτής της σημαντικής γυναίκας… υπάρχει μια και μοναδική φορά! Κάτι που έμμεσα αλλά απολύτως ξεκάθαρα δηλώνει, τον ασύλληπτο βαθμό κατακρεούργησης της ελληνικής γραμματείας, μια και “ κάποιοι” φρόντισαν: «μηδέ η μνήμη αυτών να απομείνει»[1] έτσι, μόνο το 1-2% έφτασε μέχρι σε μας!

Ναι, μόνο μια και μοναδική φορά διασώζεται το όνομα της γλυκύτατης μητέρας των Ελλήνων, και βρίσκεται στον Απολλόδωρο 1.49, όπου διαβάζουμε:

«Ο Δευκαλίων είχε από την Πύρρα τρία παιδιά, εκ των οποίων ο πρώτος ήταν ο Έλλην που γιος του Δια έλεγαν πως είναι. Δεύτερος δε ήταν ο Αμφικτύων, που βασίλευσε στην Αττική μετά τον Κραναό. Τρίτο δε παιδί ήταν μια κόρη η Πρωτογένεια. Από δε τον Έλληνα και την νύμφη Ορσηίδα εγεννήθη ο Δώρος. Ο Ξούθος και ο Αίολος. Ο ίδιος δε ο Έλληνας, αυτούς που πρωτύτερα ωνομάζοντο Γραικοί, Έλληνες τους ωνόμασε, εμοίρασε δε την χώρα στα παιδιά του, και ο μεν Ξούθος επήρε την Πελοπόννησο και από την κόρη του Ερεχθέως γέννησε τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ωνομάσθηκαν οι Αχαιοί και Ίωνες. Ο δε Δώρος έλαβε την έξω της Πελοποννήσου χώραν και τους κατοίκους της ωνόμασε από τον εαυτό του Δωριείς. Ο δε Αίολος που ήταν βασιλεύς στα μέρη της Θεσσαλίας, ωνόμασε τους κατοίκους της Αιολείς». Απολλόδωρου Μυθολογία 1.49.5-13.

Σκεφτείτε, πως αν αυτή η μια και μοναδική αναφορά που υπάρχει σε ολόκληρη την ελληνική γραμματεία, είχε την τύχη των υπόλοιπων ελληνικών κειμένων, σίγουρα το όνομα αυτής της παν-ελλαδικής μητέρας… θα είχε χαθεί για πάντα!

Παρεμπιπτόντως, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η γενεαλογία της αδελφής του Έλληνα Πρωτογένειας για την οποία διαβάζουμε: «Μετά τον κατακλυσμό (του Δευκαλίωνος) αρχομένων ήδη των αγώνων… ο Αέθλιος ο πατέρας του Ενδυμίωνος, επιμελήθη (την σύσταση) των Ολυμπιακών αγώνων, από τον όποιο (Αέθλιο) αθλήματα και αθλητές πήραν το όνομά τους»! Etymologicum Genuinum alpha.138.3 & Etymologicum Magnum 25.37.

Τελικά, η αλήθεια της ελληνικής δήλωση: «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψης» είναι αδιαμφισβήτητη. Δυστυχώς για μας αληθεύει εξίσου, πως η σοφή αυτή δήλωση αντικαταστάθηκε από την ανατρεπτική εβραιο-χριστιανική δήλωση: «αρχή σοφίας, φόβος Γιαχβέ»

Κάποτε έγραψα πως: «όπου λείπουν λέξεις, λείπουν σκέψεις». Εδώ προφανώς αληθεύει απολύτως, πως: «όπου λείπουν πατρώα ονόματα λείπουν και πατρώα φρονήματα»!

Ποια καλύτερη απόδειξη λοιπόν θέλετε για την ιουδαιο-χριστιανική λαίλαπα… όταν ολόκληρος ο ελληνικός λαός, γνωρίζει και τιμά ως δικούς του, τους αναρίθμητους προγόνους των Εβραίων, αλλά αγνοεί παντελώς τα όνομα των δικών του προπατόρων;

Μ. Καλόπουλος:


Ο ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Οι αρχαίοι `Ελληνες φιλόσοφοι μιλούσαν για έναν Θεό, ενώ τους θεούς τους ανέφεραν ως κοσμικές οντότητες ή αγγέλους. Ο Θαλής ονόμαζε Νου του κόσμου τον Θεό και το Σύμπαν, το οποίο όπως έλεγε είναι γεμάτο θεότητες, έμψυχο: «Νου του κόσμου ονομάζει ο Θαλής τον Θεό, το δε Σύμπαν έμψυχο» (Αέτιος, Περί αρχών και στοιχείων), «Για τον κόσμο έλεγε (ο Θαλής) πως είναι έμψυχος και γεμάτος θεότητες» (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, βιβλίον 1, Θαλής, 27). Ο Αναξαγόρας μιλούσε για έναν Θεό, τον οποίο ονόμαζε «Νου». Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι τον κόσμο αυτόν, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε κανένας θεός και κανένας άνθρωπος, αλλά πάντα ήταν, είναι και θα είναι αείζωο πυρ. Το αείζωο πυρ είναι αιώνιος θεός, καθολικός και θεϊκός λόγος, γι’ αυτό και το Σύμπαν που είναι αείζωο πυρ είναι λόγος και θεός. Ο άνθρωπος δεν είναι ον λογικό, αλλά νόηση έχει μόνο αυτό που μας περιέχει, δηλαδή το Σύμπαν, γι’ αυτό και με τη μετοχή μας στον καθολικό και θεϊκό λόγο αποκτούμε νόηση. `Οσον αφορά τους θεούς, έλεγε ότι το Σύμπαν είναι γεμάτο από ψυχές και από θεϊκά όντα. Επέκρινε όμως τους ανθρώπους που προσεύχονταν στα αγάλματα λέγοντας: «Προσεύχονται στα αγάλματα, πράγμα που ισοδυναμεί με το να θέλει κανείς να μιλήσει στους τοίχους, χωρίς να ξέρει καθόλου τί είναι στην ουσία τους οι θεοί». Ο Ξενοφάνης έλεγε ότι ένας Θεός υπάρχει στους θεούς και στους ανθρώπους, ούτε όμοιος στο κορμί με τους θνητούς ούτε στη σκέψη. Ολάκερος βλέπει, ολάκερος νοεί και ολάκερος ακούει. Και χωρίς κόπο με τη δύναμη του νου κινεί τα πάντα. Πάντα στην ίδια θέση μένει, δίχως καθόλου να κινείται κι ούτε του πρέπει άλλοτε εδώ, άλλοτε πέρα να πηγαίνει. `Ελεγε μάλιστα ότι ο Θεός είναι το παν, δηλαδή το Σύμπαν. Ο Πλάτωνας γράφει στον Τίμαιο (παράγραφος 41): «`Οταν γεννήθηκαν όλοι οι θεοί, και όσοι κινούνται φανερά αλλά και όσοι παρουσιάζονται όταν θέλουν, λέει προς αυτούς ο Δημιουργός του παρόντος Σύμπαντος, ‘‘`Υψιστοι θεοί, εγώ είμαι Πατέρας και Δημιουργός δικός σας’’». Ο ύμνος «Εις Θεόν Πυρ» του φοινικικής καταγωγής νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου λέει: «Yπάρχει άνω του υπερουρανίου θόλου άπειρο πυρ, κινούμενος, άπλετος Αιώνας. Ανεκδήλωτος παραμένει με τους Μακαρίους, εκτός εάν ο μέγας Πατέρας αποφασίσει να γίνει αντιληπτός. Εκεί ο αιθέρας δεν φέρει τα ακτινοβόλα αστέρια, ούτε η φωτεινή Σελήνη αιωρείται εκεί. Κανένας θεός δεν τον αντικρύζει στην πορεία του, ούτε εγώ ο ίδιος (ο Απόλλωνας) ο οποίος κρατώ τα πάντα με τις ακτίνες μου, οι οποίες διαχέονται μέσα στη δίνη του αιθέρα. Αλλά υπάρχει μία μακρά τροχιά του πυρφόρου Θεού που κινείται σπειροειδώς με έντονο ήχο. `Οποιος πλησιάσει το αιθέριο πυρ αυτού του Θεού, δεν μπορεί πλέον ν’ αποσπασθεί απ’ αυτό, διότι δεν καταστρέφει. Δια μέσου ακατάπαυστης φροντίδας με θεία ισχύ ένας αιώνας αναμιγνύεται με τους αιώνες. Αυτογέννητος, αδίδακτος, χωρίς μητέρα, ακλόνητος, το όνομά του δεν εκφέρεται με λόγο, κατοικεί στο πυρ. Αυτό είναι ο Θεός. Μικρό μέρος του Θεού, άγγελοι είμαστε εμείς’’».

ΟΡΦΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ-Ο ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
www.youtube.com