CUNNING GREEKS...ΠΟΝΗΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...

In GREEK & ENGLISH.

Η Αφύπνιση

«Φοβού τους Έλληνες και δώρα φέροντες» έλεγαν και στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν λέξεις που να εκφράζουν ακριβέστερα αυτή την ιστορική πραγματικότητα.
Οι Έλληνες έχουν ένα τρόπο να σας  γοητεύουν με τη συμπεριφορά τους, σας γοητεύουν με τα λόγια τους και το πνεύμα τους, κερδίζουν την εμπιστοσύνη σας με την πονηριά τους και, πριν καν το καταλάβετε, έχουν  εισέλθει στα άδυτα των αδύτων σας, κάνουν τσιμπούσι στο τραπέζι σας ως επίτιμοι προσκεκλημένοι και  καταφέρνουν να σας κάνουν να τους ανοιχθείτε ενώ εσείς εξακολουθείτε να μην το αντιλαμβάνεστε, ως ότου είναι πολύ αργά.

Αυτό το έκαναν στους Τρώες, το έκαναν στους Ρωμαίους και μέσω αυτών το έκαναν  στον δυτικό κόσμο και στον κόσμο ευρύτερα.

Όμως  το δώρο που έδωσαν οι Έλληνες στην ανθρωπότητα, ήταν πολύ περισσότερο  δελεαστικό από ένα άψυχο είδωλο, ήταν πολύ περισσότερο δελεαστικό από ένα ξύλινο άλογο που πρόσφεραν ως επίδειξη υποκριτικής ταπεινοφροσύνης, πολύ ισχυρότερο από ένα σύμβολο  απατηλής  ήττας· αυτό το δώρο  ήταν  η κριτική ευφυΐα  που έμελλε να  φέρει την επανάσταση στον ανθρώπινο στοχασμό και  να  αποτελέσει  το έναυσμα για αλλαγή και ελπίδα  κατά τη διάρκεια όλων των επόμενων αιώνων, ήταν ένα πνεύμα  όντος.  Από αυτή την απλή προσφορά,  η οποία δόθηκε   υπό μορφή προσποιητής ταπείνωσης, πρόβαλλαν, από την κοιλιά του κτήνους, οι δυνάμεις  της σκέψης  οι οποίες  έμελλαν να ανοίξουν τις διανοητικές θύρες της άγνοιας και της δεισιδαιμονίας και να φέρουν τον κόσμο απαλλαγμένο από προλήψεις σε επαφή με τη δύναμη της ανθρώπινης δημιουργικότητας και περιέργειας.
Από αυτή την προσφορά, κάτω από το πέπλο του σκότους, οι δυνάμεις της ανθρώπινης συνειδητοποίησης έμελλε να καταστήσουν αναποτελεσματικές  τις καλύτερα επινοημένες άμυνες  του φόβου, της άγνοιας και της ανασφάλειας,  και αυτό απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν υπάρχει  τίποτε  πιο  ισχυρό και πιο πονηρό στον κόσμο από  την ευφυΐα, τη σοφία και την πανουργία.

Από αυτή τη στιγμή,  όταν οι πύλες  της περιτοιχισμένης πόλης άνοιξαν,  ο άνθρωπος   προσπάθησε να φθάσει σε ύψη  στα οποία ουδέποτε άλλοτε οποιοσδήποτε πολιτισμός είχε φθάσει και σε βάθη  που μόνο λίγοι πολιτισμοί είχαν φανταστεί πριν.
Αυτή  η απλή παραβίαση των προμαχώνων του νου, χρησιμοποιώντας το πνεύμα εκεί που  η ωμή βία  απέτυχε,  είναι  αυτό που οι Έλληνες πρόσφεραν στην ανθρωπότητα ως  την αιώνια παρακαταθήκη τους και τους έχει καταστήσει αθάνατους στη μνήμη όλων όσων έχουν  έκτοτε γεννηθεί.

Στα γόνιμα εδάφη της κριτικής σκέψης  που αρδεύονταν από  ειλικρινή σκεπτικισμό, φύτεψαν για εμάς τη φιλοσοφία, την επιστήμη, τα μαθηματικά, τη γεωμετρία, την αστρονομία, τη γυμναστική, την ιστορία, το θέατρο, την αισθητική και πολλά άλλα   φιντάνια της ανθρώπινης φαντασίας·  αλλά πολύ περισσότερο από αυτό  ανέπτυξαν την αποδοχή της αληθινής φύσης του ανθρώπου και τη συνειδητοποίηση της υπόσχεσης και δυνατότητάς του.

Από  τις οδοντωτές,  θαλασσοδαρμένες ακτές της ελληνικής χερσονήσου, ο άνθρωπος στάθηκε για πρώτη φορά δίπλα στους θεούς και δεν μαζεύτηκε  σε ένδειξη υποταγής κάτω από αυτούς· όπως  ο Οδυσσέας του Ομήρου ο άνθρωπος  σάλπαρε για  την άγνωστη θάλασσα  ψάχνοντας το δρόμο  για την Ιθάκη  και κανένα τέρας ή πειρασμοί δεν θα τον έβγαζαν από την πορεία του, καμιά απειλητική φρίκη ή υπόσχεση  τέρψης και απόλαυσης  θα αποσπούσαν  την προσοχή του.

Οι θεοί, αντιπροσωπεύοντας τις μυστηριώδεις δυνάμεις  της φύσης όπως όλες οι θεότητες, δεν ήταν πλέον απρόσιτες εικόνες ή παντοδύναμοι δεσπότες, αλλά εμφάνιζαν τις ατέλειες και τους περιορισμούς  που βλέπει  ο άνθρωπος  στον εαυτό του και στο σύμπαν γύρω του. Ο άνθρωπος, έμελλε να  παύσει εφεξής να είναι  άβουλο, αδύναμο πιόνι ή ανεγκέφαλο θύμα άγνωστων δυνάμεων και κυρίαρχων οντοτήτων αλλά έμελλε να παρατάξει όλο το ανάστημά του, να αντιμετωπίσει τον κόσμο με σθένος και  υπερηφάνεια και να αγωνιστεί για τη θέση του σε αυτόν ως ίσος και   πλήρης συμμέτοχος  ή να χαθεί στη μάχη.

Οι θεοί μπορεί να έχουν εξευμενιστεί, εξαπατηθεί, δωροδοκηθεί, καλοπιαστεί και τιμηθεί αλλά δεν ήταν εξιδανικευμένοι· οι θεοί μπορεί να ενέπνεαν φόβο, να τους ακολουθούσαν, να τους σέβονταν, να τους  λάτρευαν, να τους αγαπούσαν και να τους μισούσαν αλλά οι άνθρωποι δεν  παραδίδονταν σε αυτούς.

Από αυτή την ξεκάθαρη στάση απέναντι στη ζωή αυτοί  οι Έλληνες έγιναν μια διακριτική δύναμη η οποία επηρέαζε τους ανθρώπους από κάθε πολιτισμό και ανά τους αιώνες  και ως αποτέλεσμα  κατέκτησε την Ευρώπη  όπως καμιά στρατιωτική ή οικονομική ισχύς δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει.

Η ισχύς τους ήταν το μήνυμά τους και το μήνυμά τους ήταν το ανθρώπινο πεπρωμένο.

Το Επερχόμενο  Σκότος

Παρά το ένδοξο ξεκίνημα  δύσκολοι καιροί  έμελλε αργότερα να έρθουν, οι οποίοι θα βύθιζαν το ελληνικό πνεύμα στο σκότος για αιώνες και μια τέτοια εξέλιξη θα αποδυνάμωνε τον πάλαι ποτέ  ισχυρό πολιτισμό, σε τέτοιο βαθμό ώστε αυτός να καταστεί ευάλωτος σε  ξένα, δουλοπρεπή ηθικά συστήματα  τα οποία εξακολουθούν ως σήμερα, να μαστίζουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και να  κρατούν δέσμιο το ανθρώπινο πνεύμα στη μετριότητα και την ψυχολογία του κοπαδιού.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι  η παρακμή της ελληνικής σκέψης,   συνέπεσε με την επιδείνωση της τελευταίας κατάκτησής και προπύργιού του, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Στη διάρκεια χρόνων ισχύος και προνομίων οι Ρωμαίοι έγιναν μαλθακοί με τις άνετες συνθήκες διαβίωσης και  την ασφάλεια για την οποία δεν είχαν κοπιάσει, όπως συχνά συμβαίνει με όλες τις αυτοκρατορίες και τις ελίτ,  οι οποίες τους έκαναν ευάλωτους σε ξένα ιδεώδη και ηθικές που προέρχονταν από τα χαμηλότερα στρώματα της ρωμαϊκής κοινωνίας και από τα απόμακρα κατακτημένα βασίλεια, στα οποία κατοικούσαν άνθρωποι που  αναζητούσαν ανακούφιση από την εξουσία της Ρώμης και  διαφυγή από  την σκληρότητά της. Ο Χριστιανισμός  επιβλήθηκε στους Έλληνες και τους άλλους λαούς στην Ανατολική Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με ωμή βία, βασανισμούς και μαζικές δολοφονίες από το Ανατολικό Χριστιανικό Ρωμαϊκό Κατεστημένο από το 325 μ.Χ.  και εντεύθεν και υιοθέτησε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία  της αυτοκρατορίας με σκοπό να διασφαλιστεί η   αφοσίωση και  η στήριξη στη Ρώμη από όλους τους λαούς της αυτοκρατορίας έχοντας μια θρησκεία, ένα λαό και ένα παρόμοιο θεό για όλους.
Ο Χριστιανισμός, όντας αμαλγάμωση ανατολικών θρησκειών, εβραϊκών ηθικών κανόνων και ελληνικής μεταφυσικής, γρήγορα έγινε ελκυστική για τις μάζες των αδύναμων και των στερημένων και, όπως ο κομμουνισμός, κήρυττε την ταπείνωση των ισχυρών χάριν κατευνασμού των  αδύναμων· με αυτά τα χαρακτηριστικά  έμελλε να εξαπλωθεί μεταξύ των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων και των υποταγμένων ως μια νέα ελπίδα για σωτηρία, όχι μόνο από τη σκληρότητα των Ρωμαίων αλλά κυρίως από  τη σκληρότητα της ίδιας της ζωής. Ο μόνος λαός που ήταν  ο πιο πολιτισμένος και μορφωμένος ο οποίος αντιστάθηκε περισσότερο στο να ασπαστεί τον Χριστιανισμό ήταν οι Έλληνες. Για το λόγο αυτό  κατέπνιξαν   την αντίστασή τους  με την καταστροφή των  αγαλμάτων, των ιερών, των βιβλιοθηκών, των βιβλίων, των σχολείων και των θεάτρων τους. Η θρησκεία τους μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες  απαγορεύτηκε. Τους απαγορεύτηκε να λένε ότι είναι Έλληνες, αν κάποιος παρέβαινε αυτόν τον νόμο, η τιμωρία ήταν θάνατος. Σιγά-σιγά η ελληνική παιδεία  η οποία επί αιώνες διδασκόταν  στα παιδιά των ρωμαϊκών  ελίτ  έχασε την ισχύ της και τη σημασία της και στη θέση της η ιουδαίο-χριστιανική ηθική άρχισε να την αντικαθιστά στη συνείδηση του έθνους  ευρύτερα, αρχίζοντας από  τα  κάτω προς τα άνω. Αυτό ήταν μια ακόμα αιτία, μεταξύ πολλών άλλων, που  σε εύλογο χρόνο οδήγησε  στη διείσδυση των βόρειων φυλών στην καρδιά της ρωμαϊκής εξουσίας και τελικά προκάλεσε  τον διαχωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στη δύση και, σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην ανατολή.

Όμως η επέλαση του Χριστιανισμού κατά του Ελληνισμού δεν επρόκειτο να τελειώσει εδώ.

Στα κατοπινά χρόνια μέσων των Σταυροφοριών και των Εικονοκλαστικών Πολέμων, ο ελληνικός πολιτισμός- αποκαλούμενος τώρα παγανισμός- είτε είχε τεθεί εντελώς εκτός νόμου και αναγκαστεί  να καλλιεργείται στην  παρανομία είτε αφομοιώθηκε  στο χριστιανικό δόγμα και τελετουργικό· η καρδιά της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τώρα –μετά την επιβολή και αποδοχή του Χριστιανισμού ως επίσημης  θρησκείας της- η πρωτεύουσά της αποκαλούμενη Κωνσταντινούπολη, λεηλατήθηκε επανειλημμένα από τις δυτικές χριστιανικές ορδές καθώς κατευθύνονταν προς τους «Ιερούς Τόπους»  και αποδυναμώθηκε τόσο ώστε να καταστεί  λεία  για  επερχόμενους Τούρκους οι οποίοι έμελλε να καταστρέψουν εντελώς το Βυζάντιο και αργότερα να απειλήσουν ολόκληρη την Ευρώπη.

Η  Ευρώπη βυθίστηκε στον Μεσαίωνα χάνοντας το παρελθόν της κατά τη διάρκειά του και ενισχύοντας τον έλεγχο του Χριστιανισμού στην ψυχή της.
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό είναι το γεγονός  ότι  κατά της διάρκεια  αυτού του μεσαίωνα ο Χριστιανισμός άνθισε και άκμασε όπως κάνουν όλες οι θρησκείες σε καιρούς απόγνωσης και ανάγκης.

Όπως το όρνεο  που μπορεί να τρέφεται μόνο με σάρκες αδύναμων και θνησκόντων, αυτή η μεταλλαγμένη θρησκεία έτρωγε το κουφάρι του Ελληνο-Ρωμαϊκού  πολιτισμού και δυνάμωνε με το λίπος των  πειθήνιων και φοβισμένων.
Θα ήταν άδικο εκ μέρους μου να  αποδώσω την πτώση της Ρώμης  και την παρακμή του Ελληνισμού εξ ολοκλήρου στον Χριστιανισμό. Είναι προφανές ότι οι αυτοκρατορίες και οι πολιτισμοί έρχονται και παρέρχονται ως μια φυσική πορεία της ιστορίας και της ζωής συνολικά και έχοντας τούτο κατά νου μπορούμε να δούμε τον Χριστιανισμό ως μια φυσική συνέπεια παρά σαν μια αποφασιστικής σημασίας  αιτία  της ρωμαϊκής παρακμής· ωστόσο πιστεύω επίσης  ότι  υπάρχουν περιβάλλοντα  τα οποία εκτρέφουν την καταστροφή όπως  και ότι υπάρχουν περιβάλλοντα τα οποία  εκτρέφουν την οικοδόμηση ως εγγενής πτυχή της φύσης τους, καθώς υπάρχουν νοοτροπίες  οι οποίες προκαλούν διαφωτισμό και  νοοτροπίες οι οποίες  προκαλούν  υποβάθμιση και άγνοια  μέσω της απλής ύπαρξής τους. Ως εκ τούτου,  πιστεύω ότι ο Χριστιανισμός επιτάχυνε, ακόμα και αν δεν  προκάλεσε  εξ ολοκλήρου, την πτώση  του φωτισμένου πολιτισμού και της Ρώμης.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι στη σημερινή Ελλάδα η ιδέα του Χριστιανισμού (Ορθοδοξία) έχει τόσο  βυθιστεί στην ψυχολογία και ταυτότητα  του πληθυσμού ώστε ο Χριστιανισμός τώρα θεωρείται το  απαραίτητο  σωματίδιο του Ελληνισμού  και συχνά θεωρείται  ταυτολογία ακόμα και αν, στην ουσία, αυτά τα δύο ιδεώδη  είναι   ασυμβίβαστα μεταξύ τους.

Ως εκ τούτου, αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι  στη σύγχρονη Ελλάδα  υπάρχουν ελάχιστοι πραγματικοί Έλληνες όπως περιγράφονται από τους προγόνους τους.
Για να είναι κανείς Έλληνας  δεν συνιστά ούτε εθνική ταυτότητα ούτε φυλετική ταυτότητα, αλλά είναι  τρόπος σκέψης, τρόπος εκπαίδευσης, στάση απέναντι στη ζωή και   πνεύμα  όντος.

Πως μπορεί να υπάρχουν Έλληνες σε μια χώρα τόσο βυθισμένη στον Ιουδαίο-Χριστιανικό θεϊσμό και πως  ο Ελληνισμός μπορεί να συνυπάρξει  με την ιουδαϊκή ηθική;
Ο Ελληνισμός διδάσκει τον άνθρωπο να  στέκεται δυνατός και  θαρραλέος  μπροστά στα μυστήρια του σύμπαντος· ο Χριστιανισμός διδάσκει  αισχύνη και ταπεινοφροσύνη.
Ο Ελληνισμός διδάσκει τον άνθρωπο να αψηφά τη μοίρα  και να αντιτίθεται στο άγνωστο· ο Χριστιανισμός διδάσκει παράδοση και άγνοια.
Ο Ελληνισμός προτείνει έναν άνθρωπο ως πλήρη  και  ισότιμο συμμέτοχο, όμορφο στη φύση του, υπερήφανο  στην ύπαρξή του και δημιουργό του πεπρωμένου του· ο Χριστιανισμός προτείνει έναν άνθρωπο  ως τυφλή μαριονέτα σε ξένο μαριονετίστα,  αποκρουστικό στην άρνηση  του πνεύματος, του σώματος, της φύσης του και σκλάβο  της τύχης  και της δεισιδαιμονίας.

Ο Ελληνισμός προτείνει  έναν άνθρωπο  σωφροσύνης μέσα από την προσπάθεια, τη γνώση και την ικανότητα· ένας παρονομαστής  του τι υπάρχει κάτω από αυτόν και οικοδόμο του κόσμου του.

Ο Χριστιανισμός προτείνει έναν άνδρα  πίστης μέσα από την αποδοχή   της ελπίδας ενός άλλου και  υποδούλωση στις εσώτερες ανασφάλειές του, στον εγωτισμό του και στους  φόβους του· ένας  ακόλουθος  ο οποίος ζει μέσα στην άγνοια σε κοπάδι κανενός.
Ο Ελληνισμός ερμηνεύει την ύπαρξη ως ευκαιρία, κάτι που  θα εξερευνηθεί, κατανοηθεί και κατακτηθεί.

Ο Χριστιανισμός ερμηνεύει την ύπαρξη ως περίοδο  εξιλέωσης για την ίδια τη ζωή· ως ευκαιρία για προσφορά ανταμοιβής  ακόμα και για αυτό που είναι κάποιος και  λαχταρώντας   να δραπετεύσει  στην υποσχόμενη «αλλότητα».

Ο Ελληνισμός ανατρέφει ανθρώπους του κόσμου: γενναίους,  υπερήφανους, με επίγνωση, οι οποίοι διεκδικούν, αλλάζουν,  εξελίσσονται και γνωρίζουν· ενώ ο Χριστιανισμός εκτρέφει  πρόβατα για το σφαγείο: πειθήνιους, μαζεμένους σε ομάδες «μέσου όρου» και ελπίζοντες για  ένα καλύτερο θάνατο  παρά  για μια  ζωή.

Δια μέσου της διάδοσης των Ιουδαίο-Χριστιανικών ιδεωδών και της ψεύτικης  δημοκρατικής ισότητας  σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ο δυτικός άνθρωπος έχει   αποσυντεθεί και διαλυθεί.  Η αδυναμία και η κατωτερότητα  προωθούνται  και  προστατεύονται ενώ  οι διακρινόμενοι και οι ανώτεροι  καλούνται να χαμηλώσουν τον εαυτό τους ή να κρύψουν την ειδική φύση τους έτσι ώστε οι πολλοί να μην αισθάνονται ανασφαλείς  ή  ασήμαντοι στη σύγκριση.

Η πολιτική ορθότητα είναι  ένα σύγχρονο σλόγκαν  που χαλιναγωγεί τη γλώσσα και την προσωπική έκφραση  στον συρμό της συμβατικότητας.

Αυτή η ισοπέδωση  του ανθρώπου χάριν  της ειρήνης και της συμμόρφωσης έχει  υποβαθμίσει τον δυτικό πολιτισμό αλλά τον έχει επίσης  αλλάξει σε σχέση  με αυτό που ήταν ή  υποτίθεται ότι είναι,  σε μια φρικώδη μετάλλαξη χωρίς τίποτε το κοινό με τον πρωτότυπο και τον έχει μετατρέψει σε κακέκτυπο της αρχικής του Πλατωνικής Ιδέας.
Η εκ νέου αφύπνιση

Ευτυχώς η ελληνική σκέψη δεν έμελλε να χαθεί. Κοιμόταν στις αραβικές βιβλιοθήκες και στο μυαλό των μορφωμένων ανθρώπων  οι οποίοι  περίμεναν  η μακρά νύχτα μα περάσει  και  τα ρεύματα του χρόνου να ξαναφέρουν γόνιμο χώμα  για να φυτευτεί το μυαλό των ανθρώπων ακόμα μια φορά, και να  δελεάσει  τη Δύση με το  ίδιο αρχικό δώρο.

Η  Αναγέννηση ήταν περίοδος  νέας αποδοχής, νέας ανακάλυψης και αναγέννησης  αρχαίων ιδεωδών, όμως αυτή τη φορά με το πρόσθετο εμπόδιο  του αγώνα  ενάντια  τώρα σε μια γερά ριζωμένη ξένη ιδεολογία η οποία θα της αντισταθεί μέχρι τέλους.

Ο Χριστιανισμός με τη βουδιστική ανιδιοτέλειά του και άρνηση της ζωής  συνδυασμένος με ιουδαϊκή αισχύνη και προπατορικό αμάρτημα και  την προσθήκη  ελληνικής μυθολογίας και πνευματικότητας εντός του δόγματός της επέβαλε όρια  στο βαθμό στον οποίο   ο Ελληνισμός  ρίζωσε.

Ο αγώνας συνεχίζεται ως σήμερα.

Η πιο αξιοσημείωτη πτυχή της μετενσάρκωσης του Ελληνισμού είναι ότι κατά κύριο λόγο προωθήθηκε από τους Αγγλοσάξονες και τους άλλους Ευρωπαίους οι οποίοι αρχικά δεν είχαν  μολυνθεί από  το μήνυμά του  τα πρώτα χρόνια.

Για την ακρίβεια είναι Γερμανός, ο Νίτσε ο οποίος θεωρείται  ως ο τελευταίος μεγάλος «Έλληνας» φιλόσοφος της εποχής μας, ήταν αυτός ο οποίος πρώτος εκτίμησε το αληθινό πνεύμα του Ελληνισμού και ελεύθερα εξέφρασε την εκτίμησή του για αυτόν  μέσα από  το σύνολο του έργο του.

Οι ίδιοι οι σύγχρονοι Έλληνες,  μην έχοντας ποτέ συμμετάσχει στην Αναγέννηση λόγω της υποδούλωσής τους στην Οθωμανική  Αυτοκρατορία  και του γεγονότος ότι εξακολουθούσε να τους επηρεάζει σημαντικά η Χριστιανική Ορθοδοξία και οι πνιγηρές συνέπειές της, ανακάλυψαν  τους ίδιους τους προγόνους του μέσω τρίτων και ξένων φιλοσόφων και ακόμα, ως τις μέρες μας, αντιστέκονται σε αυτούς και τις διδαχές τους.

Ο Διχαλωτός Δρόμος

Ο άνθρωπος  είναι διχασμένο όν· δύο δυνάμεις  τον σπρώχνουν και τον τραβούν σε διαφορετική κατεύθυνση ακόμα και αν είναι συνέπειες της ίδιας αιτίας και κινητοποιούνται από παρόμοιους  στόχους.

Ο Νίτσε περιέγραψε αυτές τις δύο αντιτιθέμενες φυσικές ανθρώπινες παρορμήσεις  ως Διονυσιακή (αλλαγή, δημιουργία, καταστροφή, κίνηση, ρυθμός, έκσταση, μοναδικότητα|) και Απολλώνια (τάξη, νομιμότητα, τέλεια μορφή, σαφήνεια, ακρίβεια, αυτοέλεγχος, ατομικότητα)  ενώ ο Σοπενχάουερ ανέφερε ότι ήταν η βούληση που αγωνιζόταν κατά του πνεύματος ή μάλλον του υπερβάλλοντος   πνεύματος  που γινόταν καθαρή άβουλη γνώση  προσπαθώντας να ελευθερωθεί από την υποδούλωσή του στην τυφλή βούληση.

Στη διάρκεια  της ζωής του, ο άνθρωπος  θα κληθεί να αποφασίσει μεταξύ αυτών των δύο πτυχών της ύπαρξής του και λόγω αυτής της απόφασης θα διαμορφώσει τον χαρακτήρα και τις αξίες του οι οποίες θα καθοδηγούν τις πράξεις τους και θα καθορίσουν  τις αρετές του.

Αλλά περισσότερο από αυτό ο άνθρωπος είναι διχασμένος ανάμεσα στις πλήρεις αποδοχές της ύπαρξής του ή της συνολικής άρνησής  της.

Ο Χριστιανισμός, στο αληθινό πνεύμα του, όπως ο Βουδισμός, διδάσκει πλήρη αποχή από τους πειρασμούς της ύπαρξης και μια ακραία ασκητική διαβίωση  στερημένη από όλες τις απολαύσεις και  οδύνες  ως μεταμέλεια για τη φύση του ανθρώπου  και ανταμοιβή για τη συνειδητοποίηση  του ανθρώπου.

Παρά τις παραβιάζουσες θεολογίες και ιδεολογίες  οι οποίες έχουν μεταλλάξει τον σύγχρονο Χριστιανισμό, το αληθινό πνεύμα του χριστιανικού δόγματος περιέχει  μια ανιδιοτέλεια και απάρνηση της ζωής ίση με τις βουδιστικές διδαχές και τη φιλοσοφία  της ανοχής  του Σοπενχάουερ.

Από την άλλη πλευρά, ο αθεϊστικός νατουραλισμός,  -καθώς και ο ηδονισμός  ως  το συμπεριληπτικό δόγμα του- πρεσβεύει ότι η άλλη ακραία στάση έναντι της ζωής είναι  η σώφρων στάση. Εδώ η απόλαυση είναι πολύτιμη   για την ίδια την απόλαυση και εφόσον δεν υπάρχει  ανώτερη οντότητα δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν σκοποί, στόχοι για τους οποίους αξίζει που να θυσιάσει κανείς την προσωπική του  ευχαρίστηση· η ζωή είναι  η ίδια  η ανταμοιβή της  και καμιά άρνηση της φύσης  του ανθρώπου ή της βούλησής του είναι χάσιμο χρόνου και άσκηση ματαιότητας.
Ο Ελληνισμός περιέχει  και τις δύο διαδρομές αλλά  καμιά  από τις δύο δεν οδηγεί προς ακραίες στάσεις απέναντι στη ζωή. Οι Έλληνες αναγνώριζαν  την ανουσιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και τη μελαγχολία  και  τη φρίκη που περιέχει.

Ο Σωκράτης και ο Πλάτων δεν προσπάθησαν να κρύψουν  την περιφρόνησή τους για τη ζωή και  την ονόμασαν νόσο που μόνο ο θάνατος μπορούσε να θεραπεύσει. Ο Διογένης στράφηκε προς τον εσωτερικό του κόσμο αναζητώντας ικανοποίηση και  αλήθεια και οι Στωικοί αποδέχονταν τις απολαύσεις, αν αυτές προσφέρονταν, αλλά δεν έκαναν καμιά  προσπάθεια  να τις απολαύσουν.

Ο Ασκητισμός, και  η πνευματική πειθαρχία  που προάγει, ήταν απαραίτητο  κομμάτι  της ελληνικής σκέψης και αναγνώριση ότι  ο νους  είναι αυτός που  προσδίδει στον άνθρωπο μια ιδιαίτερη διακριτότητα στη φύση, όμως οι Έλληνες ουδέποτε έφθασαν στο σημείο  να απαρνηθούν τη ζωή στην ολότητά της και να πρεσβεύσουν  έναν ακραίο ασκητισμό όπως αυτός διδασκόταν στα ανατολικά δόγματα και αργότερα από τον Χριστιανισμό. Μέσα στην ελληνική σκέψη τόσο  η φρίκη όσο και η έκσταση τα ζωής  αντιπροσωπεύονται  και είναι αποδεκτές. Αυτή η αντίθεση, αυτή η διττή φύση της ελληνικής σκέψης  που γέννησε  την τραγωδία και την κωμωδία οι οποίες τόσο  καλά εκφράζουν τη διττότητα της ανθρώπινης σκέψης και την εσωτερική πάλη  η οποία συχνά αποκαλύπτεται σε αντιφάσεις που συνορεύουν με το γελοίο ή το θλιβερό.  

Με αυτή την πάλη ανάμεσα στην Απολλώνια και Διονυσιακή παρόρμηση  ο Νίτσε περιέγραψε τη γέννηση της Τραγωδίας και της Κωμωδίας στην αρχαία Ελλάδα και  που τόσο  τέλεια  αντιπροσωπεύει  την ελληνική σκέψη συνολικά.

Οι Έλληνες έχουν κατασκευάσει  τη συμβολική εικόνα τους και την θέτουν μπροστά μας ως δελεαστικό δώρο στη ματαιότητά μας· περιέχει  ύπουλες δυνάμεις, έννοιες κατά  του κατεστημένου και  ιδέες που προτρέπουν στην αντιμετώπιση προκλήσεων   οι οποίες θα ανοίξουν  τις διανοητικές πύλες  μας στον κόσμο όπου είτε θα χαθούμε είτε  θα πυρποληθούμε αλλά δεν θα παραμείνουμε ίδιοι. 

Θα επιτρέψουμε άραγε αυτό να περάσει μέσα από τα τείχη του νου μας, θα ενδώσουμε στο κάλεσμά τους και θα επιτρέψουμε στο είδωλο να περάσει  μέσα από τα τείχη μας, και θα παραδοθούμε στους Έλληνες και θα γίνουμε  οι ίδιοι ένας από αυτούς;; 

CUNNING GREEKS...ΠΟΝΗΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...(Ελληνικά και Αγγλικά)


The Awakening
"Beware of Greeks bearing gifts" they said and no truer words have ever been uttered in the history of man.
Greeks have a way of enticing you with their wears, they charm you with their words and wit, they gain your trust with their cunning and, before you know it, they have entered your most guarded inner sanctum, feast at your table as honoured guests and open you up to their world while you remain oblivious to any of it, until it´s too late.
They did this to the Trojans, they did it to the Romans and through them they did it to the western world and the world at large.
But the gift given, by the Greeks to humankind, was much more tempting than a simple lifeless idol, it was much more enticing than a wooden horse offered in hypocritical humiliation, much more powerful than a symbol of false defeat; this gift was the brilliance of critical thinking that was to revolutionize human contemplation and give rise to change and hope through all the coming ages, it was a spirit of being.
It was from this simple offering, given in feigned humility, that came forth, from the belly of the beast, the forces of deliberation that were to open the mental doors of ignorance and superstition and lay the world bear to the power of man’s creativity and curiosity.
It was from this offering that, under the cover of darkness, the forces of human awareness were to make, man’s most well devised defences of fear, ignorance and insecurity, ineffective and that showed once more that there is nothing more potent and insidious in the universe than intelligence, wisdom and guile.
From that moment on, when the gates to the walled city were opened, man has reached for heights never before attained by any civilization and to depths imagined by few cultures before.
This simple breaching of the minds ramparts, using intellect where brute force failed, is what the Greeks offered mankind as their lasting legacy through time and has made them immortals in the memories of all those that have come since.
In the fertile soils of critical thought watered by honest skepticism, they planted for us philosophy, science, mathematics, geometry, astronomy, gymnastics, history, theatre, aesthetics and many other seedlings of the human imagination; but much more than this they grew acceptance of man’s true nature and awareness of man’s promise and possibility.
From the serrated, sea beaten shores of the Greek peninsula, man stood for the first time next to the gods and did not just cower in submission beneath them; like Homers Odysseus man set off into the unknown sea looking for his way to Ithaca and no monsters or enticers would keep him from his course; no threatening horror or promising pleasure would divert his attentions.
The gods, representing the mysterious forces of nature as all deities do, were no longer unreachable icons or omnipotent despots, but exhibited the imperfections and limitations that man sees in himself and in the universe around him. Man, was to be, no longer an unwilling, helpless pawn or a witless, groveling victim of unknown powers and domineering entities but was to stand to his full height, face the world with courage and pride and fight for his place in it as an equal and full participant or perish in the fight.
The gods may have been placated, tricked, bribed, cajoled and honoured but they were not idealized; the gods may have been feared, followed, respected, worshiped, loved and hated but they were not surrendered to.
From this straightforward stance on life these Hellenes became a subtle power that affected men from all cultures and through all times and as a consequence conquered Europe as no military or economic power ever could have.
Their power was their message and their message was man’s destiny.
The Coming Darkness
Despite this glorious beginning hard times were to later come, that were to plunge the Greek spirit into the darkness for centuries and that was to weaken, a once powerful civilization, to such an extent that it became vulnerable to foreign, slavish moral systems that still, to this day, plague western civilization and chain the human spirit to mediocrity and herd psychology.
The decline of Hellenic thought, not surprisingly, coincided with the deterioration of its last greatest conquest and bastion, the Roman Empire.
Through years of power and privilege the Romans became tempered by easy living and unearned security, as often happens with all empires and elites, which made them susceptible to foreign ideals and moralities coming from the lower classes of Roman society and from the outlying conquered realms, populated by peoples seeking a reprieve from Rome´s dominion and an escape from their viciousness. Christianity was forced on to the Hellenes and other peoples in the Eastern Christian Roman Empire with brute violence, torture and mass murder by the Eastern Christian Roman Establishment from 325 A.D. onward that adopted Christianity as the official religion of the empire in order of securing the loyalty and support to Rome from all the peoples of the empire by having one religion one people and one similar god for all.
Christianity, being an amalgamation of eastern religions, Hebrew ethics and Greek metaphysics, quickly became attractive to the masses of the weak and the deprived and, like communism, preached the degradation of the strong for the appeasement of the frail; as such it was fast to spread amongst the under-classes and the subdued as a new hope for salvation, not only from the cruelty of the Romans but mainly from the brutality of life itself. The one people that were the most civilized and educated that resisted the most in adopting Christianity were the Greeks. For this they were brutally put down with the destruction of their statues, temples, libraries, books, schools and theatres. Their religion along with the Olympic Games was banned. They were forbidden to say they were Greeks, if one broke this law, the punishment was death.
Slowly the Greek paideia that was taught to the children of the Roman elites for centuries lost its hold and its meaning and in its place Judaio-Christian ethics started replacing it in the consciousness of the nation at large, starting from the ground up.
This was one more cause, amongst many more, that in due course lead to the infiltration of northern tribes into the heart of roman rule and eventually caused the split of the Roman Empire into the Holy Roman Empire in the west and, what was later referred to, the Byzantium Empire in the east.
But the onslaught of Christianity against Hellenism was not to end here.
In later years through the Crusades and the Iconoclastic Wars, Greek culture- now labelled paganism- was either completely illegalized and forced underground or assimilated into Christian doctrine and rituals; the heart of the eastern roman empire now- after the infliction and acceptance of Christianity as its official religion- its capital called Constantinople, was repeatedly ransacked by western Christian hordes on their way to the "Holy Lands" and so weakened that it became easy prey for the coming of the Turks that were to completely destroy Byzantium and later threaten all of Europe.
Europe plunged into the Dark Ages losing its past in the process and strengthening the control of Christianity over its soul.
How revealing it is that during these dark times Christianity flourished and prospered as all religions do in times of desperation and need.
Like the vulture that can only feed on the weak and dying, this mutated religion feasted upon the carrion of Greco-Roman civilization and grew strong upon the fat of the meek and fearful.
It would be unjust of me to blame the fall of Rome and the decline of Hellenism entirely on Christianity. It is obvious that empires and civilizations come and go as a natural course of history and of life as a whole and keeping this in mind we can see Christianity more as a natural consequence rather than a decisive cause of Roman decline; but I also believe that there are environments that breed destruction as there are environments that breed construction as an innate aspect of their nature, as there are mentalities that cause enlightenment and ones that cause degradation and ignorance through their mere existence. Because of this I believe Christianity hastened, even if it didn´t completely cause, the fall of Enlighted civilization and of Rome.
It is interesting to note here that in present day Greece the idea of Christianity {Orthodoxy} has so immersed itself in the psychology and identity of the population that Christianity is now considered a necessary particle of Hellenism and is often considered a tautology even if, in essence, these two ideals are irreconcilable with each other.
It is, therefore, ironic that in modern day Greece there are very few real Greeks as described by their own ancestors.
To be Greek is neither a national identity nor a racial one, but it is a way of thinking, a way of education, a position towards life and a spirit of being.
How can there be Greeks in a country so submersed in Judaio-Christian theism and how can Hellenism coexist with Jewish morality?
Hellenism teaches man to stand strong and courageous in front of the mysteries of the universe; Christianity teaches shame and humility.
Hellenism teaches man to stand in defiance of fate and in opposition to the unknown; Christianity teaches surrender and ignorance.
Hellenism proposes a man as a full and equal participant, beautiful in his nature, proud in his being and creator of his destiny; Christianity proposes a man as a blind puppet to a strange puppeteer, hideous in his denial of his spirit, his body, his nature and a slave to chance and superstition.
Hellenism proposes a man of wisdom through effort, knowledge and ability; a dominator of what is beneath him and builder of his world.
Christianity proposes a man of faith through acceptance of another´s hope and subjugation to his inner insecurities, egotism and fears; a follower and unaware nothing in a herd of nobody´s.
Hellenism interprets existence as an opportunity; something to be explored, understood and conquered.
Christianity interprets existence as a period of atonement for life itself; as an opportunity for offering payment for even being what one is and in longing for escape into a promised "otherness".
Hellenism breeds men of the world: brave, proud, aware, challenging, changing, becoming and knowing; while Christianity breeds sheep for slaughter: meek, huddled in pools of "averageness" and hoping for a better death than a life.
Through the propagation of Judaio-Christian ideals and false democratic equalitarianism throughout the western world, western man has been degraded and diluted. Weakness and inferiority is promoted and sheltered while the distinct and superior are asked to lower themselves or to hide their special nature so that the many will not feel insecure or irrelevant in comparison.
Political correctness is a modern catch phrase that harnesses language and personal expression to the cart of conventionality.
This leveling of man for the sake of peace and conformity has declined western civilization but has also altered it from what it was or supposed to be, into a horrific mutation with nothing in common with the original and has made man into a terrible replica of his original Platonic Idea.
The Reawakening
Fortunately Greek thought was not to perish. It lay dormant in Arabic libraries and in the minds of learned men waiting for the long night to pass and the tides of time to bring back fertile ground to seed the minds of men once more, and to tempt the west with the same original gift.
The Renaissance was a period of re-acceptance, rediscovery and a rebirth of ancient ideals, but this time with the added obstacle of struggling against, a now, firmly entrenched alien ideology that would resist it all the way.
Christianity with its Buddhist selflessness and denial of life coupled with Jewish shame and original sin and the addition of Greek mythology and spirituality within its dogma imposed limits to the extent as to which Hellenism took root.
Up until our time the struggle continues.
The most remarkable aspect of the reincarnation of Hellenism is that it has mostly been advanced by Anglo-Saxons and other Europeans not originally infected by its message in the early years.
It is, in fact, a German, Nietzsche who stands as the last great "Greek" philosopher of our times; it was he who first appreciated the true spirit of Hellenism and freely displayed his appreciation of it throughout his work.
The modern Greeks themselves, never having participated in the Renaissance due to their enslavement to the Ottoman Empire and still weighed down by Christian Orthodoxy and its stifling effects, rediscovered their own ancestors through third parties and foreign philosophers and still, to this day, resist them and their teachings.
The Forked Road
Man is torn being; two forces push and pull him in different direction even though they are effects of the same cause and is motivated by similar goals.
Nietzsche described these two opposing natural human impulses as Dionysian {change, creation, destruction, movement, rhythm, ecstasy, oneness} and Apollonian {order, lawfulness, perfect form, clarity, precision, self-control, individuation} whereas Schopenhauer stated that it was the will struggling against intellect or rather the excess of intellect becoming pure will-less knowledge trying to break free from its servitude to the blind will.
Through the lifetime of a man he will be asked to decide between these two facets of his being and due to this decision he will form his character and values that will guide his actions and designate his virtues.
But more than this man is torn between complete acceptances of his being or total denial of it.
Christianity, in its true spirit, as with Buddhism, teaches a full withdrawal from the temptations of existence and an extreme ascetic subsistence devoid of all pleasures and pains as a penitence for man’s nature and a payment for man’s consciousness.
Despite the infringing theologies and ideologies that have mutated modern Christianity, the real spirit of Christian dogma contains a selflessness and denial of life equal to Buddhist teachings and Schopenhauer´s philosophy of pessimism.
Atheistic materialism, on the other hand- as well as hedonism as its encompassing dogma- holds that the other extreme position towards life is the wise one. Here pleasure is valuable for its own sake and since no other higher entity exists there are no rules, no purposes, no goals worth sacrificing personal contentment for; life is its own reward and any denial of man’s nature or his will is a waste of time and an exercise in futility.
Hellenism contains both paths but not to either extreme. The Greeks recognized the meaninglessness of human existence and the melancholy and horrors it contains.
Socrates and Plato made no effort to hide their disdain for life and they labelled it a disease that only death could cure; Diogenes turned inward seeking fulfillment and truth and the stoics accepted pleasures, if offered, but made no effort to indulge themselves.
Asceticism, and the mental discipline it breeds, was a necessary part of Hellenic thought and an acknowledgment that the mind made up man’s particular distinctness in nature, but the Greeks never went so far as to deny life in its entirety and to preach an extreme asceticism as was taught in the eastern faiths and later by Christianity.
Within Hellenic thought both the horror and ecstasy of life are represented and embraced. It is this opposition, this dual nature of Greek thought that gave birth to tragedy and comedy that so fully expresses the duality of human thought and the inner struggle that often reveals itself in contradictions bordering the ridiculous or sad.
This battle between Apollonian and Dionysian impulses was how Nietzsche explained the birth of Tragedy and Comedy in ancient Greece and it so perfectly represents Greek thought overall.
The Hellenes have built their symbolic icon and they place it before us as a tempting gift to our vanity; it contains insidious forces, anti-establishment notions and challenging ideas that will open our mental doors to the world where we will either be lost or inflamed but we will not remain the same.
Will we allow it through the walls of our mind, will we succumb to their calling and allow the idol within our walls, and will we surrender to the Greeks and become one of them ourselves?

According to the U.S. TV presenter - rabbi, Shmali Botits.

New book by Jewish-American TV host, shows Jesus Christ as a
"Jewish patriot." Entitled "Kosher Jesus', last essay of the
Rabbi Shmali Botits, will be released on February 1 simultaneously in the
U.S. and Israel - and already has caused much debate.

The truth is that, in public speeches, the rabbi raises issues
Which are studiously avoided by most Orthodox Jews. Although the
new work does not deal with sexual issues, is expected to be
equally controversial as in the past.

In this, the rabbi argues that because Christians no longer consider
that the Jews are their enemies, the time has come to recognize Jesus the
Jew as a patriot who lived under the laws of the Torah (the Jewish
Mosaic Law).

This book tells the Jews to regain Jesus, the authentic
Jesus, the historical Jesus, the Jewish Jesus "and to be inspired by his
"Beautiful" teaching, said Jewish-American rabbi and TV presenter
in the U.S., in a visit this week, to Jerusalem.

"He calls on Christians to make an effort to enrich
their faith in Christianity through an understanding of the Jewishness
of Jesus. "

"Suddenly we see the Christians of the Evangelical Church movement to
emerge as the biggest supporters of Israel.

We have this political alliance. What is missing is a theological
bridge. Christians do not know the Jewish Jesus. They know Jesus
- Son of God- but not the Jewish man Jesus. "There is a need to
discover the humanity of Jesus, "said the rabbi.


We know very well that Jesus was a NORMAL HUMAN BEING (not a God)
and a Jewish patriot!


["Suddenly we see Christians of the Evangelical (movement) Church to
emerge as the biggest supporters of Israel.]

This concept, this phrase above, what does it mean? What lies behind the
creation of Christianity?

Why was Christianity created by its creators?

After reading the Old Testament (Jewish book of fairy-tales) I am convinced that this God is vindictive, small minded, revengeful, a chauvinist, demanding, really jealous and murderous God !!

After Joshua died, the Israelites asked the LORD, "Which tribe should attack the Canaanites first?" The LORD answered, "Judah, for I have given them victory over the land." The leaders of Judah said to their relatives from the tribe of Simeon, "Join with us to fight against the Canaanites living in the territory allotted to us. Then we will help you conquer your territory." So the men of Simeon went with Judah. When the men of Judah attacked, the LORD gave them victory over the Canaanites and Perizzites, and they killed ten thousand enemy warriors at the town of Bezek. While at Bezek they encountered King Adoni-bezek and fought against him, and the Canaanites and Perizzites were defeated. Adoni-bezek escaped, but the Israelites soon captured him and cut off his thumbs and big toes. Adoni-bezek said, "I once had seventy kings with thumbs and big toes cut off, eating scraps from under my table. Now God has paid me back for what I did to them." They took him to Jerusalem, and he died there. The men of Judah attacked Jerusalem and captured it, killing all its people and setting the city on fire. (Judges 1:1-8 NLT)

Then the LORD said to Moses, "Tell Aaron that in all future generations, his descendants who have physical defects will not qualify to offer food to their God. No one who has a defect may come near to me, whether he is blind or lame, stunted or deformed, or has a broken foot or hand, or has a humped back or is a dwarf, or has a defective eye, or has oozing sores or scabs on his skin, or has damaged testicles. Even though he is a descendant of Aaron, his physical defects disqualify him from presenting offerings to the LORD by fire. Since he has a blemish, he may not offer food to his God. However, he may eat from the food offered to God, including the holy offerings and the most holy offerings. Yet because of his physical defect, he must never go behind the inner curtain or come near the altar, for this would desecrate my holy places. I am the LORD who makes them holy." (Leviticus 21:16-23 NLT)

This is the same God who supposedly sent his only son Jesus to be sacrificed so as to wipe away the sins of mankind!!!Christians believe that the New Testament is the continuation of the Old Testament!!! In other words they believe all the rubbish in the Old Testament as well as worshiping a dead man that supposedly performed miracles, supposedly lived and died and came back to life after 3 days and then ascended into heaven and is supposed to come back one day?
To do what ?

So much nonsense, is an insult to our combined intelligence!!!!!!

Εβραίος πατριώτης ήταν ο Ιησούς

Σύμφωνα με τον Αμερικανό τηλεραβίνο, Σμάλι Μπότιτς
Νέο βιβλίο από Αμερικανοεβραίο τηλεραβίνο εμφανίζει τον Ιησού Χριστό σαν «Εβραίο πατριώτη». Με τίτλο «Κόσερ Ιησούς», το τελευταίο πόνημα του ραβίνου Σμάλι Μπότιτς, θα κυκλοφορήσει την 1η Φεβρουαρίου ταυτοχρόνως στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ – και ήδη έχει προκαλέσει συζητήσεις.

Η αλήθεια είναι ότι, στις δημόσιες ομιλίες του, ο ραβίνος θίγει ζητήματα τα οποία αποφεύγουν επιμελώς οι περισσότεροι ορθόδοξοι εβραίοι. Αν και το νέο έργο του δεν καταπιάνεται με σεξουαλικά ζητήματα, αναμένεται να είναι εξίσου αμφιλεγόμενο με τα προηγούμενα.

Σε αυτό, ο ραβίνος ισχυρίζεται ότι επειδή οι Χριστιανοί δεν θεωρούν πλέον ότι οι εβραίοι είναι εχθροί τους, έφτασε η ώρα να αναγνωριστεί ο Ιησούς σαν εβραίος πατριώτης που έζησε σύμφωνα με τους νόμους της Τορά (σ.σ. του Μωσαϊκού Νόμου).
«Αυτότο βιβλίο λέει στους εβραίους να ανακτήσουν τον Ιησού, τον αυθεντικό Ιησού, τον ιστορικό Ιησού, τον εβραίο Ιησού» και να εμπνευστούν από την «όμορφη» διδασκαλία του, είπε ο Αμερικανοεβραίος ραβίνος και παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής στις ΗΠΑ, σε επίσκεψή του, αυτή την εβδομάδα, στην Ιερουσαλήμ.

«Ζητάει από τους Χριστιανούς να κάνουν μια προσπάθεια για να εμπλουτίσουν την πίστη τους στον χριστιανισμό μέσω μιας κατανόησης της εβραϊκότητας του Ιησού».


«Ξαφνικά βλέπουμε τους Χριστιανούς της Ευαγγελικής Εκκλησίας να αναδεικνύονται σαν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ.


‘Εχουμε αυτή την πολιτική συμμαχία. Αυτό που λείπει είναι μια θεολογική γέφυρα. Οι Χριστιανοί δεν γνωρίζουν τον Εβραίο Ιησού. Γνωρίζουν τον Ιησού – Γιο του Θεού αλλά όχι τον Εβραίο άνθρωπο Ιησού. «Υπάρχει ανάγκη να ανακαλύψουν την ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού», είπε ο ραβίνος.


Εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Ιησούς ήταν ένας απλός άνθρωπος (όχι Θεός) και Εβραίος πατριώτης!!!

«Ξαφνικά βλέπουμε τους Χριστιανούς της Ευαγγελικής Εκκλησίας να αναδεικνύονται σαν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ.

Αυτή η φρασεολογική τη έννοια έχει;;;Τι κρύβεται πίσω από των χριστιανισμό;;;
Γιατί τον δημιούργησαν η δημιουργοί του;;;