Saturday, April 14, 2012

ΠΑΣΧΑ - EASTER (Greek & English)

ΠΑΣΧΑ - EASTER (Greek & English)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ


Δυστυχώς επιτυχής κι εφέτος η αναβάπτιση ενός ολοκλήρου λάου στην Ιουδαϊκή πασχαλινή θεολογία!


Κακά τα ψέματα… και στο εφετινό Πάσχα (2012) παρακολουθήσαμε την επιτυχή αναβάπτιση ενός ολοκλήρου λαού στην Ιουδαϊκή θεολογία! Την απολύτως επιτυχή ανανέωση όρκων πίστης και υποταγής σε ένα σύστημα αξιών που στηρίζει αποκλειστικά την δόξα του Ισραήλ, και παραδίδει άνευ όρων την απολυτή κοινωνική χημεία στα χέρια αλλότριων πόθων… σύσσωμη ολόκληρη την ηθική και θεολογική υποταγή της πάλε πότε τρισένδοξης αυτής χώρας, προς μεγάλη χαρά των Ιουδαίων στο σύστημα αξιών που απορρέει μόνο από την ιουδαϊκή μυθολογία.
Χιλιάδες κέντρα παραγωγής θεολογικών συγκινήσεων ενεργοποιήθηκαν, για να καλύψουν την τεραστία αυτή τεχνητή ζήτηση! Δεκάδες χιλιάδες εκκλησιές, κατηχητικά και εν πολλοίς σχολεία κάθε βαθμίδος, εκατοντάδες χορωδίες και μπάντες δήμων, επιστρατεύτηκαν ευχαρίστως ώστε να επαν-εμφυτεύει επιτυχώς στον λαό αυτό η αφοσίωση και η υποταγή στον ανύπαρκτο, βλοσυρό και άκρως μυθιστορηματικό θεό των Ιουδαίων.
Όλη αυτή η θεολογική εορταστική αγοραστική δύναμης είναι δυστυχώς μετρίσιμη, από τις αναρίθμητες κι εφέτος ανάλογες ιουδαιο-κεντρικές εκπομπές τηλεοράσεων και ραδιοφώνου και τις αμέτρητες δακρύβρεχτες υπερπαραγωγές του ιουδαϊκού «Χολυ-γουντ» (αλήθεια γιατί "άγιο ξύλο") και τους μελίρρυτους ρήτορες, δημοσιογράφους, καθηγητές, μοναχούς, "πατερούληδες", "μητερούλες" και άλλους λαλίστατους θεοπαρμένους, που κατάφεραν και έκαναν ολόκληρο τον λαό μας να δακρύσει ξανά από συγκίνηση, αγοράζοντας Ιούδα Μπεν Χούρ, που νίκησε ξανά και ξανά στις αρματοδρομίες τον κακό Ρωμαίο αντίπαλό του, που διαθέτει άκουσον-άκουσον ένα ύπουλο ελληνικό άρμα με παράνομα σπαθιά στις ρόδες του… χωρίς να καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για ύπουλη κατανάλωσης δηλητηριώδους θεολογικού εμπορεύματος, που βλάπτει σοβαρά την εθνική μνήμη και την αγάπη για τα πάτρια! Ναι ακριβώς αυτό, πρόκειται για αισχρό μονοπωλιακό εμπορείο συγκινήσεων. Μια τεράστια εθνική μηχανή μαζικής παράγωγης εντυπώσεων, που εμπορεύονται διεθνώς οι αρχαίοι αυτοί ομολογουμένως πανέξυπνοι παραμυθοπλάστες και πανέξυπνοι δραματουργοί Ιουδαίοι.

Ας ελπίσουμε πως με τον αγώνα που διεξάγουμε εδώ και δεκαετίες, σιγά-σιγά θα επηρεάσουμε ένα μικρό αλλά αποφασισμένο κομμάτι του λαού μας, να μάθει να ταΐζει τον ψυχισμό του με ελληνικές ιδέες και ντόπιες θεατρικές συγκινήσεις.
Βεβαία θα ήταν βαρετό να υπενθυμίσω και πάλι, πως μόνο με κριτική σκέψη μπορεί κανείς να υποψιαστεί το ιουδαϊκό θέατρο της σωτηρία, που κάνει σολτάουτ στο υπερθέαμά του, δυο φορές το χρόνο!
Δυστυχώς, η στοιχειώδης κριτική σκέψη λάμπει και πάλι δια της απουσίας της. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβετε ποσό εύκολο και ταυτόχρονα ποσό δύσκολο πράγμα είναι η κριτική σκέψη: Σ’ όλες τις πρόσφατες σχετικές υπερπαραγωγές θα θυμάστε πως ο βιβλικός Μωυσής, άκουσε από την καιόμενη βατό μια φωνή και με την βοήθεια της γυναίκας του και του πεθερού του πείθεται πως η φωνή αυτή που του μίλησε είναι ο ίδιος ο θεός… έτσι γεννιέται ο Ιουδαϊσμός! Ε, λοιπόν πολλούς αιώνες αργότερα το κόλπο επαναλαμβάνεται ψυχρά και απαράλλακτα σε άλλη γείτονα και με άλλο ιδρυτή ιουδαϊκής θρησκείας, το Μωάμεθ, που μέσα σ’ ένα σπήλαιο (χωρίς τα ειδικά εφέ της καιόμενης βάτου) ακούει πάλι μια φωνή, και πείθεται από την Ιουδαία γυναίκα του και τον ραβίνο θείο της, ότι αυτή η φωνή είναι και πάλι του ιουδαϊκού θεού… και έτσι γεννιέται ο κραταιός Μουσουλμανισμός…! Η επανάληψη και μόνο της ιδία συνταγής, ένα και μόνο μπορεί να σημαίνει: ή πως και οι δυο αυτές φορές είναι αληθινές αλλά αντιφάσκουν προς τους στόχους τους ή το πιθανότερο πρόκειται για συνήθη συνταγή γέννησης θρησκείας που ευφυώς κάποιοι επαναλαμβάνουν και οι τρισηλίθιοι λαοί ακολούθου! Τόσο απλό και τόσο δύσκολο ταυτόχρονα για όσους μηρυκάζουν τα έτοιμα.

Ας ευχηθούμε η επόμενες γενιές να επανελληνιστούν επί το οδυσσειακότερον!
Σκοτώστε το δηλητηριασμένο ψέμα τους, με τις ελληνικές γνώσεις σας και τον ταχύτερο οδυσσειακό επανελληνισμό σας.



MICHAEL KALOPOULOS


Unfortunately as this year passes and once again we have the re-baptism of an entire people in the Jewish theology of Easter!

Truth is told?, and in this year's Easter (2012) witnessed the successful re-baptism of an entire people with the theology of the Jewish people! The completely successful renewal vows of loyalty and allegiance to a value system that supports only the glory of Israel and delivers the ultimate unconditional social chemistry in the hands of third parties' and desires ... united the whole moral and theological allegiance of this (our) country, to the delight of the Jews in the value system that stems only from Jewish mythology.
Thousands of theological production centers activated emotions, to fill this huge artificial demand! Tens of thousands of churches and largely denominational schools at all levels, hundreds of choirs and bands municipalities mobilized happily to re-implant it successfully to the peoples loyalty and allegiance to a nonexistent, and very grim fictional god of the Jews.
All this theological festive consumerism is measurable, unfortunately, from this year and countless similar Judeo-centric television and radio, and countless Jewish produced blockbuster "Holly-Wood" and mellifluous orators, journalists , teachers, monks, "mums & dads” and other versatile god – driven (theoparmenous) people, who managed and made all the people cry again with emotion, buying Jewish Ben Hur movies, showing who defeated again and again the Romans the evil rival, who hark-hark has a treacherous Greek chariot illegal swords on wheels ...(Greek philosophy) without understanding that this insidious poisonous theological consumption , damages the national memory and love for our native Hellas! Yes this truly is an obscene monopoly, a “Business Trade” of emotions on the international scene. A huge national machine mass production of impressions which are the trade of admittedly clever dramatists’ mythmaker Jews.

Hopefully with the struggle we have supported for decades, gradually we will begin to influence a small but determined part of our people, to learn to feed itself with the psyche of Greek ideas and emotions.
For sure it would be boring to mention again just how critically one can suspect the Jewish theater of salvation that makes the spectacle of a sell-out event, twice a year!
Unfortunately, the elementary critical thinking still shines by its absence. I'll give you a simple example to understand how easy and also how difficult critical thinking is: In all the recent relevant blockbusters we remember that the biblical Moses, heard in the burning bush with the help of his wife and father in-law a voice and he is convinced that the voice that spoke to him he is the voice of God ... so Judaism was born! Well, many centuries later in a cold blooded way the trick is repeated in another neighborhood and we have another Jewish based religion and its founder, Muhammad, who in a cave (without the special effects of the burning bush) hears a voice again, and convinced by his Jewish wife and her Rabbi uncle, that this voice is again the voice of the Jewish god ... and so now is born the religion of Islam...! The repetition and the same recipe can only mean one thing. Either both of these cases is true but contradict each other in their goals or more likely it is a normal prescription for the birth of a religion which is repeated by some folks and is followed by other un-intelligent folks and nations. This sequence is so simple and so difficult at the same time for those who accept readymade solutions.

Let's hope the next generations will re- Hellenize (Epanellinistoun) themselves on the Iliad and Oddeasy tradition ( odysseiakoteron )!
And thus kill the poison and lies, with their knowledge of the Greek and Odyssean - epanellinismo, as soon as possible.


M. Kalopoulos


Tuesday, April 10, 2012

Ύμνοι στους θεούς


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟΣ - Ύμνοι στους θεούς


Πρώτος ύμνος για όλο το χρόνο στον Δία.
Ζεύ πατέρα, αυτοπάτορα, πρεσβύτατε και δημιουργέ,
πανυπέρτατε βασιλέα, που τα γέννησες όλα, επιφανέστερε από όλους,
εσύ που εξουσιάζεις τα πάντα και είσαι αυτοόν και αυτοένα και το ίδιο το αγαθό·
εσύ ο οποίος από τον άπειρο αιώνα γέννησες αυτά όλα,
όσα μεν (είναι) μεγαλύτερα ο ίδιος και με αυτά τα άλλα,
(έκαμες) όπως και όσο δυνατόν, πιο καλά·
σπλαχνίσου, σώζε, οδηγώντας μαζί με όλα τα άλλα και εμάς,
διά των επιφανών παιδιών σου, πάντοτε, στα οποία μας ανέθεσες,
όπως ώρισες το πεπρωμένο μας, καθώς έπρεπε.

Δεύτερος ύμνος στους θεούς και αυτό για όλο τον χρόνο.


Επιφανή παιδιά του Διός, που υπάρχει από τον εαυτόν του και γέννησε τα πάντα
και υπαρχηγοί· εσείς οι οποίοι άρχετε σε εμάς με δικαιοσύνη,
ποτέ να μην παύσωμε να σας έχωμε οδηγούς,
ούτε να χρησιμοποιούμε λανθασμένους νόμους, αλλά αυτούς που είναι αγαπητοί σε εσάς
και αυτούς που θέσαμε εμείς μόνοι, καλώς, όσο μπορούσαμε.
Αλλά, ώ θεοί, εσείς που διευθύνετε τον ηνίοχο νου μας,
τον οποίο εσείς μας δώσατε ως προστάτη μας...
και κατά τα άλλα μας δίνετε (την δύναμι) να περνάμε καλά την ζωή μας
και (τώρα) δώστε μας (την δύναμι) να υμνούμε τελευταία τον Δία μαζί με εσάς.

Τρίτος ύμνος στον Δία, πρώτος κατά μήνα (=στις μηνιαίες τελετές).


Ο Ζευς ο μεγάλος, ο πραγματικά Ιανός, αυτοπάτορας και
προπάτορας όλων σε όσα έχουν υπάρξι και τελειωμένη γένεσι,
εσύ ο οποίος δεν κάμεις τίποτε πρόχειρα
αλλά αφ’ ότου υπάρχεις ο ίδιος και όσο (υπάρχεις)
και αυτά όμοια τα πράττεις και δεν είσαι ποτέ αργός
και δεν κάμεις τίποτε κατώτερο από την δική σου δύναμι,
πραγματικά, αρμόζει να εκτελής αυτό που είναι καλό,
εσύ που φροντίζεις για όλα, βασιλεύτατε Ζεύ,
ώ εσύ, τέλεια μακάριε· ώ εσύ που δίνεις αφειδώς τα δικά σου.

Τέταρτος ύμνος στον Ποσειδώνα, δεύτερος μηνιαίος.

Ώ, μεγάλε άναξ Ποσειδών, πρεσβύτατε υιέ του Διός,
που υπερέχεις σε όλην αυτήν (την κτίσι) στην λαμπρότητα και στην δύναμι,
όση γένεσι υπάρχει από τον Δία, έχει την δύναμι αυτήν
να άρχης και να βασιλεύης δεύτερος από τον πατέρα,
εσύ, που είσαι εξαίρετος από όλα τα άπειρα που υπάρχουν,
γιατί μόνος από όσα υπάρχουν είσαι τελείως αγέννητος.
Εσύ και αυτόν τον ευρύχωρο ουρανό με τις διαταγές του πατέρα,
άρχισες να κάμης, από τον οποίο και εμείς από εσένα γεννηθήκαμε·
σε εμάς να είσαι πάντοτε μειλίχιος (πράος) και σπλαχνικός, ώ πατέρα.

Πέμπτος ύμνος στην Ήρα, τρίτος μηνιαίος.

Ήρα, μεγάλη θεά, κόρη του μεγάλου Διός,
που έχεις σύζυγο τον Ποσειδώνα, που είσαι βέβαια αυτό που είναι,
αγαθό, μητέρα των θεών, που είναι εντός του ουρανού.
εσύ που δημιουργείς την ύλη, που είναι το υπόβαθρο στα είδη·
εσύ που δίνεις κάθε δύναμι, άλλοτε άλλη, τόσο την γενική όσο και αυτήν που μας οδηγεί στην αρετή και σε κάθε λαμπρότητα
και με αυτήν (την δύναμι) ανάγεις τους νόμους, από τους οποίους υπάρχει πλήθος σε εσένα
και συνάμα η αιωνιότητα· εσύ και σε εμάς
δίδε να ζήσωμε καλά, οδηγώντας μας σπλαχνικά στην αρετή.

Έκτος ύμνος στους Ολυμπίους θεούς, τέταρτος μηνιαίος.

Άναξ Ποσειδών, άριστο παιδί του μεγάλου Διός,
εσύ που έγινες αρχηγός από τον πατέρα, πριν από κάθε γένεσι·
εσύ και η Ήρα, η αγνή σύζυγός σου και καλή βασίλισσα.
Απόλλων και Άρτεμι και Ήφαιστε και Βάκχε
και Αθηνά, εσείς βέβαια οι επτά ανώτεροι θεοί,
από όλους τους άλλους, μετά βέβαια τον έξοχο βασιλέα που είναι υψηλά·
και εσείς οι άλλοι θεοί, που κατοικείτε στον Όλυμπο (και είσθε)
πατέρες των εκεί αθανάτων (θεών) και σε εμάς μεταξύ αυτών,
γίνετε σπλαχνικοί και ευνοϊκοί σε εμάς.

Έβδομος ύμνος στον Απόλλωνα, πέμπτος μηνιαίος.


Άναξ Απόλλων, προστάτη σε κάθε φύσι
Και ηγεμόνα που κατευθύνεις όλα τα άλλα μεταξύ τους σε ένα
Και μάλιστα αυτό το παν και πολυμερές, που είναι πολύχορδο
Πολυθόρυβο, το φέρνεις σε αρμονία·
Εσύ, βέβαια, δίνεις την ομόνοια και την φρόνησι στις ψυχές
Και την δικαιοσύνη, τα οποία είναι τα κάλλιστα από τα δικά σου (πράγματα)
Και (δίνεις) υγεία στα σώματα και κάλλος βέβαια σε αυτά·
Εσύ να μας δίδης πάντοτε την επιθυμία για τα καλά,
Άναξ στις ψυχές μας, σε ώ παιάν.

Όγδοος ύμνος στην Άρτεμι, έκτος μηνιαίος.


Βασίλισσα Άρτεμι, που ηγείσαι στην άλλη φύσι
και την προστατεύεις· αφού παρέλαβες ενιαίο σύμπαν,
έπειτα στο τέλος με διαφόρους άλλους τρόπους το ξεχωρίζεις
σε περισσότερα είδη και από τα είδη κάνεις το καθένα
και από το όλο πάλι τα μέρη· και τους συνδέσμους· εσύ δίδεις
στις ψυχές σωφροσύνη και δύναμι να διακρίνουν τα χειρότερα
και στα σώματα δύναμι και ακεραιότητα. Αλλά, ώ, εσύ, σεβαστή,
ανόρθωσε τη ζωή μας που έχει πέσει πολλές φορές,
δίδοντας κάθε τρόπο αποφυγής των αισχρών.

Ένατος ύμνος, έβδομος μηνιαίος, στους ουράνιους θεούς.

Ώ άναξ αυτού του ουρανού, Ήλιε, είθε να γίνης σπλαχνικός
και εσύ Σελήνη, είθε να είσαι σπλαχνική και ιερή βασίλισσα
και εσύ Εωσφόρε και Στίλβων, λαμπρέ ακόλουθε πάντοτε του Ηλίου
και εσείς Φαίνων και Φαέθων και Πυρόη
και όλοι οι υπαρχηγοί του Ηλίου του άνακτος,
που συνεργάζεσθε με εκείνον που πρέπει· σας υμνούμε και εμείς
γιατί είσθε οι λαμπροί προνοητές για εμάς
και εσείς τα άλλα άστρα, τα οποία έχουν αφεθή (στον χώρο) με θεία πρόγνωσι.

Δέκατος ύμνος στην Αθηνά, όγδοος μηνιαίος.


Αθηνά βασίλισσα, που έχεις είδος χωρίς καθόλου ύλη,
προΐστασαι και ηγείσαι η ίδια και εδημιούργησες αυτά
(τα δύα) μετά από τον βασιλέα όλου του κόσμου, τον Ποσειδώνα,
ο οποίος υπερέχει από εσένα σε όλο το είδος·
Εσύ, που είσαι αιτία κάθε κινήσεως που γίνεται με ώθησι
και γίνονται τα παράξενα γιατί καθένα εσύ το εξωθείς·
αλλά και από εμάς (να απομακρύνης αυτά)
αν και κάθε φορά κάνωμε κάποιο σφάλμα από την ανοησία μας,
ώ, θεά, ξυπνώντας με τον νου την ψυχή μας όταν πρέπει.

Ενδέκατος ύμνος στον Διόνυσο, ένατος μηνιαίος.

Βάκχε, πατέρα και γεννητή όλων των λογικών ψυχών,
όσες είναι ουράνιες και όσες δαιμονικές
και όσες δικές μας, μετά τον άνακτα Ποσειδώνα·
εσύ που είσαι αίτιος της κινήσεως (της ψυχής) που έλκεται
από τον έρωτα του καλού και της αναγωγής στο καλλίτερο.
Εσύ δίδε και σε εμάς που απομείναμε καλή και θεϊκώτερη
κάθε φορά ενέργεια (εμπνέοντας) την ανόητη σκέψι μας,
για να αναγώμαστε γρήγορα σε αυτήν με φρόνησι
και να μην ανοηταίνωμε για πολύ σχετικά με τα αγαθά.

Δωδέκατος ύμνος στους Τιτάνες, δέκατος μηνιαίος.

Τον δημιουργό όλης της θνητής φύσεως, τον υιό του Διός,
ελάτε να υμνήσωμε, τον άνακτα Κρόνο,
τον πρεσβύτατο από τα νόθα παιδιά του Διός,
Ταρτάροι Τιτάνες, τους οποίους βέβαια μαζί με αυτόν
υμνούμε, που είναι όλοι αγαθοί και χωρίς κακό,
αν και είσθε γεννήτορες των φθαρτών θνητών.
Και την Αφροδίτη, την ιερή σύζυγο αυτού του Κρόνου,
και τον Πάνα, τον αρχηγό των θηραμάτων και την Δήμητρα των φυτών
και την Κόρη, (την αρχηγό) του δικού μας θνητού και όλους τους άλλους.

Δέκατος τρίτος ύμνος στον Ήφαιστο, ενδέκατος μηνιαίος.

Άναξ Ήφαιστε, που ηγείσαι στους υπερουρανίους θεούς,
των Ολυμπίων και των Ταρταρίων συνάμα
και προΐστασαι μετά τον ευρυάνακτα Ποσειδώνα και δίδεις
σε καθένα την χώρα και την έδρα του·
εσύ που είσαι αίτιος ταυτοχρόνως της στάσεως και του όλου
και σε καθένα από αυτά δίδεις την αιωνιότητα.
Εσύ και ο Ποσειδών με την θέλησι του πατέρα σου·
εσύ να φρουρής και εμάς, δίδοντας (την δύναμι) να μένωμε
σταθεροί κάθε φορά στις καλές πράξεις.

Δέκατος τέταρτος ύμνος στους θεούς, δωδέκατος μηνιαίος.

Μαζί με τους άλλους θα εξυμνήσωμε και τους προσεχείς
αυτούς αγνούς θεούς, οι οποίοι θεοί μας βοηθούν πολύ καλά
με άλλα θεϊκώτερα (πράγματα) και συχνά μας δίδουν όλα τα αγαθά,
τα οποία βέβαια προέρχονται από τον ίδιο τον Δία,
και έρχονται μέσω των άλλων θεών και από εκεί σε εμάς,
άλλοι μεν καθαρίζοντας άλλοι δε ανάγοντας και άλλοι φρουρώντας
μας σώζουν ανορθώνοντας εύκολα τον νου μας·
αλλά σπλαχνικοί είθε να είσθε (σε εμάς).

Δέκατος πέμπτος ύμνος σε όλους τους θεούς και δέκατος τρίτος μηνιαίος.

Ύψιστε Ζεύ, που υπερέχεις από όλους,
όντας πρεσβύτατος δημιουργός και γεννήτορας όλων·
και εσείς όλοι οι θεοί, που είσθε στον Όλυμπο,
και εσείς οι Ταρτάριοι και οι ουράνιοι και χθόνιοι (γήινοι)·
δώστέ μας, αν (κάναμε) κάποια δεινή αμαρτία και ανόητα (ασεβή) έργα,
αφού καθαρθούμε να σας πλησιάζωμε άμεμπτα
για να είναι ευτυχισμένη η ζωή μας· και εσύ κυρίως, ώ Ζεύ,
εσύ που είσαι ανώτερος αρχηγός όλων και είσαι το πρώτιστο και το τελευταίο αγαθό (βοήθησέ μας).

Δέκατος έκτος ύμνος στον Δία και πρώτος από τους ιερούς.

Ώ Ζεύ, που είσαι τελείως αγέννητος και αυθύπαρκτος,
και γέννησες όλα και φροντίζεις γι’ αυτά, που τα έχεις όλα μόνα μέσα σου,
κάθε ένα και τίποτε χωριστό, από όπου καθένα προχωρεί χωριστά,
κάνοντας έτσι ενιαίο και συνολικό το έργο ώστε να είναι πολύ πλήρες και ωραίο,
όσο ήταν δυνατόν, γιατί είσαι ένα και τελείως χωρίς φθόνο.
Αλλά, ώ Ζεύ, εσύ με τα λαμπρά παιδιά σου να μας οδηγής μαζί με το όλον
κατευθύνοντας όπου έχεις αποφασίσει· και δίδοντάς μας να κάνωμε καλές αρχές
και να φέρωμε σε πέρας τις πράξεις μας.

Δέκατος έβδομος ύμνος στους Ολυμπίους θεούς, δεύτερος από τους ιερούς.

Εμπρός να υμνήσωμε τον άνακτα Ποσειδώνα,
που είναι το πρεσβύτατο παιδί του Διός, πριν από όλους
και άριστος και δεύτερος αρχηγός από τον πατέρα όλης της γενέσεως
και γειτονικός σε εμάς δημιουργός· και μαζί με αυτόν την βασίλισσα Ήρα, που είναι και η πρεσβύτατη κόρη του πατέρα Διός,
ακόμη και τους άλλους θεούς υμνούμε που είναι στον Όλυμπο
και είναι από τους αθανάτους (θεούς) όλοι αυτοί αρχηγοί και αίτιοι των εδώ·
αλλά γίνετε σπλαχνικοί σε εμάς.

Δέκατος όγδοος ύμνος σε όλους τους θεούς, τρίτος από τους ιερούς.

Ώ, όλοι οι θεοί, που είσθε μετά τον εξαίρετο αγαθό Δία,
όλοι σεις είσθε τελείως άμεμπτοι και χωρίς ελάττωμα·
από εσάς κορυφαίος αρχηγός, από τον Δία, είναι ο Ποσειδών·
εσείς που είσθε υπερουράνιοι και εσείς μέσα στον ουρανό,
όλοι λαμπροί και σας υμνούμε εμείς που έχομε φύσι συγγενική
με εσάς τελευταίο. Ώ μακάριοι και εσείς, δώστέ μας από τα δικά σας,
αλλά και σε εμάς δίδοντας τα καλά και αγαθά, όσοι δεν είμαστε
πάντοτε αμελείς στην ζωή, είθε πάντοτε να μας ανορθώνετε.

Δέκατος ένατος ύμνος σε όλους τους Ολυμπίους θεούς, τέταρτος από τους ιερούς.

Ώ άναξ Κρόνε, που άρχεις στους υπερουράνιους θεούς
και τους κυβερνάς· εσύ ηγείσαι σε όλον αυτόν τον ουρανό, Ήλιε,
στον οποίο ακολουθούν ως πλανήτες οι άλλοι·
από τους οποίους εξεβλάστησε όλη η γενεά των θνητών
και από τους δύο σας, δηλαδή από τον Κρόνο και τον Ήλιο·
και Τιτάνες και πλανήτες υπαρχηγοί αυτών, που συνεργάζεσθε άλλοι σε άλλα,
και εσάς υμνούμε εμείς (γιατί) συχνά από εσάς έχομε τα αγαθά·
μαζί δε με εσάς και τα απλανή άστρα, εσάς τους αγνούς δαίμονες (υμνούμε).

Εικοστός ύμνος στον Πλούτωνα, πέμπτος από τους ιερούς.

Ώ άναξ Πλούτων, αρχηγέ της ανθρωπίνης φύσεως
και προστάτη, που πήρες αυτό (το αξίωμα) από τον Δία,
το καθένα και όλα, που υπάρχουν χωριστά σε εμάς
και μπορεί να υπάρξουν, τα έχεις και προΐστασαι
τελείως σε εμάς εδώ και από εδώ πάλι πάντοτε μας ανάγεις εκεί·
γύρω από εσένα (είναι) οι ήρωες και η εξέχουσα φύσι μας
και οι άλλοι φίλοι μας οι καλοί και αγαθοί· με εσένα Κόρη, η αγαθή Ταρτάρια θεά συζή,
εμείς οι θνητοί (σε) έχομε ανάγκη· είθε να γίνης σπλαχνικός.

Εικοστός πρώτος ύμνος στον Δία, έκτος από τους ιερούς.


Ζεύ πατέρα, που πράττεις μεγάλα έργα, παντοδύναμε και αρχηγέ
που γέννησες τα πάντα· από τον δικό σου νου, που είναι εξαίρετα
καλός, ούτε εμείς γεννηθήκαμε άμοιροι (αμέτοχοι) των καλών που έχουν οι θεοί,
αλλά υποκείμεθα στην αναγκαιότητα του θνητού (σώματος) και είμαστε και επιρρεπείς στην αμαρτία
καθώς και ικανοί πάντοτε για επανόρθωσι. Δώσέ μας (την δυνατότητα) και τώρα, αφού απαλλαγούμε
από την κακότητα των αμαρτιών μας
μέσω των παιδιών σου, στα οποία μας ανέθεσες, να (σε) πλησιάζουν
αυτοί που είναι όσιοι και έχουν ορθό νου, για να συνυπάρχωμε (με εσένα) κάθε φορά, σαν με κάποιο πράο και σπλαχνικό (θεό).

Εικοστός δεύτερος ύμνος, που ψάλλεται την δεύτερη ημέρα και πρώτος από τους ημερησίους.

Είθε, ώ μακάριοι θεοί, να μην πάψω να σας ευγνωμονώ
για όλα τα αγαθά που έχουν δημιουργηθή (αλλά) και προέρχονται
από εσάς και τα οποία τελικά τα δίνει ο Ζευς.
Είθε να μην παραμελήσω, όσο μπορώ, το αγαθό γένος μου·
(είθε) να είμαι πρόθυμος να ασχολούμαι καλώς με τα κοινά
και αυτό να το θεωρώ μεγάλο όφελός μου.
(Είθε) να μην γίνωμαι (ποτέ) αίτιος κακού στους ανθρώπους,
με τους οποίους κάθε φορά συναντώμαι, αλλά (αίτιος) στο καλό, όσο μπορώ,
και είθε να γίνω κι εγώ μακάριος ομοιάζοντας με εσάς.

Εικοστός τρίτος ύμνος, που ψάλλεται την τρίτη ημέρα, δεύτερος από τους ημερησίους.


Ώ θεοί, είθε να μην έχω (ποτέ) ακράτεια στις ηδονές
αλλά να αρκούμαι στο όριο, από το οποίο δεν θα επέλθη
κάποια κακία (βλάβη) στην ψυχή και στο σώμα από αυτές (τις ηδονές).
να μην είμαι άπληστος στα χρήματα· και σε αυτά να τηρώ
το μέτρο και στο σώμα, σε ό,τι χρειάζομαι, να έχω κοσμιότητα (τάξι),
για να χαίρωμαι με αυτάρκεια. (Είθε) ποτέ να μην νικηθώ
από καμμία δελεαστική κενή δοξασία, και να γνωρίζω από αυτήν (την δοξασία) μόνο εκείνο το καλό
που μας οδηγεί στην θεϊκή και αληθινή αρετή.

Εικοστός τέταρτος ύμνος, που ψάλλεται την τέταρτη ημέρα, τρίτος από τους ημερησίους.


Είθε, ώ θεοί, να μη με καταστρέψουν οι ατυχίες, εμένα τον θνητό,
και να μη με καταβάλλουν κάθε φορά, αφού γνωρίζω ότι η ψυχή μου είναι αθάνατη,
χωριστή δε από το θνητό (σώμα) και θεϊκή.
Είθε να μη με ταράσση τίποτε από τα δεινά τα ανθρώπινα
και να είμαι ελεύθερος από αυτά και να μην είμαι δούλος στις ανάγκες
κακής ιδέας· είθε να μη φείδωμαι του θνητού μου (σώματος) αλλά πάντοτε
να φροντίζω πως η ψυχή μου, η οποία είναι αθάνατη, θα είναι σε άριστη κατάστασι.

Εικοστός πέμπτος ύμνος, που ψάλλεται την πέμπτη ημέρα, τέταρτος από τους ημερησίους.


Ευτυχισμένος αυτός που φροντίζει για την αθάνατη ψυχή του,
πάντοτε, για να είναι καλλίστη, και που δεν φροντίζει πολύ
για το θνητό (σώμα), αν κάτι χρειάζεται και δεν το λυπάται.
Ευτυχισμένος (είναι) αυτός από τους ανθρώπους, ο οποίος
δεν υποδουλώνει τον εαυτόν του σε αυτούς τους αγνώμονες, που τον κτυπούν
έχοντας δε ατάραχη την ψυχή του, νικά την κακία εκείνων.
ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν πονεί για τις πιο δυσάρεστες ατυχίες (που προέρχονται από τους θεούς)
αλλά τις υποφέρει εύκολα, θεωρώντας καλό αυτό που ωφελεί το αθάνατο μέρος του (=την ψυχή).

Εικοστός έκτος ύμνος, που ψάλλεται την έκτη ημέρα, πέμπτος από τους ημερησίους.

Ευτυχισμένος είναι αυτός, που δεν προσέχει τις ανόητες
γνώμες των ανθρώπων, αλλά σκέπτεται σωστά και με σωστή γνώμη
μελετά την θεϊκή αρετή· ευτυχισμένος αυτός που δεν επιδιώκει συνεχώς
άσκοπα και απερίσκεπτα (να αποκτήση) άπειρο πλήθος κτημάτων
αλλά τηρεί το μέτρο στις αρμονικές ανάγκες του σώματος.
ευτυχισμένος είναι αυτός που θέτει το σωστό μέτρο στις τέρψεις,
για να μην ελκυσθή η ψυχή ή το σώμα από κάποια κακία,
αλλά να συμφωνή με την θεϊκή αρετή.

Εικοστός έβδομος ύμνος, που ψάλλεται την εβδόμη ημέρα, έκτος από τους ημερησίους.


Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν κάνει κακό στους ανθρώπους
λόγω της δεινής ανοησίας και από πλεονεξία,
αλλά κάνει πάντοτε καλό (και είναι) όμοιος με τους μακάριους θεούς.
Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν αμελεί κανένα κοινό καλό
στο γένος του· αυτός που γνωρίζει περισσότερο ότι και οι θεοί
φροντίζουν για το κοινό (καλό) και (που) δεν το καταπροδίδει.
ευτυχισμένος είναι αυτός που αποδίδει ευγνωμοσύνη στους θεούς
και ξέρει ότι όλα όσα έχει (τα καλά και αγαθά προέρχονται)
κυρίως από τον Δία, που δίνει σε όλους πρώτος όλα τα καλά και τα αγαθά.





22ος ΥΜΝΟΣ ΠΛΗΘΩΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥΣ
Μη υμίν εσθλών την χαράν, ώ Μάκαρες Θεοί, ειδώς παυσαίμην,
τα τε μοι δια υμέων σύμπαντ’ εστίν ηδ’ αιέν γέγονεν,
τών δώτης δη ύπατος Ζευς.
Μη κοινού αγαθού γένεος ολιγωρήσαιμι του μου,
ότου τις μοι δύναμις.
Πρόφρων δε το κοινόν δρων ευ, τουθ’ άμα
και εμόν ειδοίην μεγ’ όνειαρ.
Μη κακού, ω κεν εκάστοτε συμβάλλοι,
γιγνοίμην αίτιος ανθρώπων,
αγαθοίο δε, η κε δυναίμην, ως μάκαρ ύμμιν
εϊσκόμενος κ’αγώ γιγνοίμην.
Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει
με δωρητή τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ
και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλ’ αγαθού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής, ομοιάζοντας σ' εσάς.


Ευρυδικη Κελασιδου.....

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



Το Ελληνικό ρήμα ΕΧΩ δεν έχει τύχει ενδελεχούς μελέτης. Στην Αρχαιότητα, εκτός του κατέχω εσήμαινε και ΤΕΙΝΩ και αυτή είναι μία του έννοια η οποία ναι μεν δεν ισχύει σήμερα, ωστόσο, υφίσταται ως συνθετικό άλλων λέξεων. Αυτό φαίνεται παράξενο αλλά δίνει λύση σε λέξεις όπως το ΕΞΕΧΩ που σημαίνει τείνω προς τα έξω… ΕΣΟΧΗ λοιπόν αντιστοίχως σημαίνει ότι τείνει προς τα μέσα. ΥΠΕΡΕΧΩ σημαίνει τείνω υπέρ ή ξεπερνώ και ΠΡΟΣΕΧΩ σημαίνει τείνω την ενέργειά μου προς κάποιο συγκεκριμένο σημείο. Αυτά εξηγούν την πολύ σημαντική λέξι ΕΥΧΗ=ΕΥ-ΕΧΩ, η οποία σημαίνει κατά λέξιν ΤΕΙΝΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ… Όταν λοιπόν δίνουμε σε κάποιον μία ευχή, ουσιαστικά εννοούμε ΝΑ ΤΕΙΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ… οπότε το ΓΕΙΑ ΣΟΥ σημαίνει ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΚΡΑΣ ΥΓΕΙΑΣ και το ΧΑΙΡΕΤΕ σημαίνει ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ Ή ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΝΑ ΛΑΒΗΣ ΚΑΘΕ ΧΑΡΗ.


Γεγονός είναι ότι προσλαμβάνουμε ερεθίσματα μέσω των 5 αισθήσεων. Βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε, ακουμπάμε, γευόμαστε και ακολούθως ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ και των συναισθημάτων. Τα ερεθίσματα μετουσιώνονται σε συναισθήματα τα οποία πλημμυρίζουν τον νου. Αυτά τα συναισθήματα, σε γενικές γραμμές είναι δύο ειδών… θετικά ή αρνητικά. Στα αρνητικά ανήκουν η ζήλεια, ο φθόνος, το μίσος, η δειλία, η δουλοφροσύνη, η αυτολύπηση, η θυματοποίηση, ο οίκτος, η δουλοπρέπεια κλπ κλπ Ενώ στα θετικά ανήκουν η γενναιότης, η ανδρεία, η αξιοπρέπεια, η εν μέτρω υπερηφάνεια, ο εν μέτρω εγωισμός, η αγάπη, η φιλότης, ο έρως κλπ κλπ Οι ΜΟΥΣΕΣ λοιπόν, ως υγρές ενέργειες, είναι οι ενέργειες οι οποίες συνεργούσης της ΜΝΗΜΗΣ, δημιουργούν στον άνθρωπο τα θετικά, εξυψωτικά εκείνα συναισθήματα τα οποία, στο επόμενο επίπεδο θα οδηγήσουν σε ΝΟΗΣΗ και πλήρη εκλογίκευση του συναισθήματος.


Πότε όμως; Όταν το συναίσθημα τιθασευθεί, περιορισθεί και αφήσει τον νου να αναλάβει τα ηνία των πράξεων. Αυτός είναι ο ρόλος του λεγομένου ΔΙΟΝΥΣΟΥ. Επομένως, επιθυμητό για τον νοήμονα άνθρωπο είναι να προσπαθεί διαρκώς τόσο να τιθασεύει και να εκλογικεύει τα πολυποίκιλα συνεχή συναισθήματά του όσο και να απορρίπτει τα αρνητικά συναισθήματα προς όφελος των θετικών ώστε να ανελιχθεί σε ανώτερο επίπεδο λογικής και νοήσεως. Αυτή η διαδικασία είναι εσωτερική. Δηλαδή γίνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο ο οποίος πρέπει, αυτοσυγκεντρωμένος, μιλώντας με τον εαυτό του, να βρίσκει την ανελικτική του πορεία με την βοήθεια των πυξίδων τύπου ΜΟΥΣΩΝ-ΔΙΟΝΥΣΟΥ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ Η ΛΕΞΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ; Βάσει του ΕΥ-ΕΧΩ σημαίνει να βάλω τον εαυτό μου να προσηλωθή και να τείνη προς το ευ-καλό.


Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ προτείνει την απαιτουμένη ανά πάσα στιγμή και απαραίτητη για κάθε λογικό άνθρωπο, προσπάθεια ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ, διεισδύσεως στα άδυτα της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ και της ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ώστε να σκεφθεί, να διορθώσει την πορεία του, να επαναπροσδιορίσει τις σταθερές του, να αυτο-τονώσει το ηθικό του και το σθένος του, να τα “βρη” με τον εαυτό του. Πρόκειται για μεγαλειώδη άκρως νοητική λειτουργία, άνευ της οποίας ο άνθρωπος θα ήταν έρμαιο των αισθητηρίων-των ενστίκτων και των συναισθημάτων.
ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΡΟΠΩΣ, γνωρίζουμε να ηρεμούμε τα πάθη, να χαλιναγωγούμε τα ένστικτα, να επιβαλλόμεθα επί των αγρίων ορέξεων, να φέρνουμε ειρήνη στον εαυτό μας, να επιστρατεύουμε τις δυνάμεις μας προς επίτευξιν των λογικών στόχων μας, και τελικά γνωρίζουμε τον εαυτό μας με τις δυνάμεις και αδυναμίες του. Ταυτοχρόνως, ερχόμαστε σε εσωτερική ισορροπία και πιθανώς, σε ακραίες και δυνατές στιγμές, ακουμπάμε την αρχή της θεϊκής υπογραφής μέσα μας.


Monday, April 9, 2012

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ της Ελληνικής Σημαίας - SYMBOLISM of the Hellenic Flag


SYMBOLISM and CONCEPT of the Hellenic Flag

For followers and members of the Hellenic Ethnic Religion & Honour.



 FIRST

The Greek Cross (an ancient Greek symbol), which is represented as a simple and upright isosceles cross, is considered as one of the three most ancient forms of the cross (together with the Saltire and the Sun Cross). It symbolizes the four elements of nature (earth, water, air, fire) in equilibrium and stability. By extension, it is a symbol of the harmony of nature. It also symbolizes the four cardinal points. Finally, it symbolizes the relationship of the Divine (vertical axis) with the World (horizontal axis).
In conclusion, we see that as humans "matured" spiritually through the ages, they analyzed the symbol of the cross further and linked it with higher philosophical and theological concepts: The vertical axis was associated with the Heavens, spiritualism, strength and the male element. The horizontal axis was associated with the Earth, sensitivity, logic and the female element. It became the symbol of life, fertility, immortality, the four seasons, the four elements of nature, the four winds and the four cardinal directions, of the balance between matter and spirit, of the duality of nature and the harmonious union of opposite (but not opposing) Forces as well as of creation.




SECOND

The cross on the Hellenic Flag of THE HELLENIC REPUBLIC reminds us of the enormous pain and suffering of the Hellenic People from the middle of the 4th century A.D. up to the year 1922 A.D.
It reminds us of the brutal torture holocaust and genocide which was inflicted on the Hellenic people throughout the Christian Eastern Roman Empire (coined Byzantium by a French journalist in the 19th century) by the orders and instructions of the various Roman Emperors {over many centuries} and establishment and was carried out by Roman soldiers and hoards of Christian clergy and their brainwashed Christian flock.  Thousands upon thousands of Hellenes were murdered and their possessions and wealth was confiscated and passed on to the Christian Church, all because they refused to abandon their Hellenic religion and convert to Christianity. Over the same period throughout the empire the Hellenic Temples of worship were destroyed and demolished and Christian churches with the same materials were built in their place. Libraries and their books were burnt and destroyed,   statues and works of art were destroyed, theaters and philosophical schools of education were demolished and outlawed.

The Olympic Games were banned; the theater, sports-athletics, singing and dancing were also forbidden. The Christians did all they could to bring about the extinction of the Hellenic people, Hellenic Civilization and the Hellenic Spirit. The cross symbolizes and reminds us of that attempt to totally wipe (genocide) out the Hellenic People.

The cross also reminds us of the 400 years of brutal enslavement of the Hellenic People by the
Turkish Ottoman Empire and the genocide of the Hellenic People in mainland Greece, the Aegean islands and Asia Minor carried out by them and their successors up to the year 1922 A.D.
It is estimated that between 500,000 to one million Greeks alone in Anatolia were viciously wiped out by the Turks between 1914 to 1919 in the "Turkish Genocide of the Greek, Armenian and Assyrian populations".

Most of the unspeakable above was carried out by people whose religion like that of some African tribes, who believed in making human sacrifices to their God, in this case the human sacrifice of a man called JESUS, who was a loyal patriotic Hebrew (Jew) and a REVOLUTIONARY whose only crime was to speak out publicly against the Hebrew Establishment - traitors – Rulers - of that time who were in collaboration with the barbaric Roman occupiers of his country, Israel and who wanted to free his people and country from foreign occupation - He was definitely no God.

JESUS was a political - religious - revolutionary (cult figure) of his time. He and his followers (in particular the people that wrote the various bibles) plagiarized an enormous amount of their material from ancient Greek philosophy -religion and civilization, also the church fathers of the various Ecumenical Councils did the same. In their deliberations they added, subtracted, molded and re-molded the Christian philosophy (story) in order to create the Christianity the church teaches today.

The New Testament over the first few hundred years was written, re written and changed and re-molded many times. Many passages were omitted, changed, overhauled and many new ones were made up and included in order to create the Christianity the Church teaches today.


The blue stripes on the flag symbolize the clear blue waters surrounding our land and the white stripes symbolize the white waves which lovingly caress its shores.
The nine (9) stripes in total symbolize the word - eleutheria- (Ελευθερία) –Freedom- and the nine letters in its spelling.

This comes from the great cry of Freedom or Death which was chanted by the brave warriors during the revolutionary war of Independence against the Ottoman Turkish occupiers.


Ο συμβολισμός και οι αντιλήψεις της Ελληνικής Σημαίας, για τους οπαδούς και μέλη της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας & Τιμής.

Πρώτον

O Ελληνικός Σταυρός (αρχαίο ελληνικό σύμβολο), ο οποίος αναπαριστάται ως ένας απλός ισοσκελής και όρθιος σταυρός, θεωρείται η μια από τις 3 αρχαιότερες μορφές σταυρού (μαζί με τον Πλάγιο Σταυρό και τον Ηλιακό Σταυρό). Συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, αέρας, φωτιά) σε ισορροπία και σταθερότητα. Κατ’ επέκταση, συμβολίζει την αρμονία της φύσης. Συμβολίζει, επίσης, τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τέλος, συμβολίζει την σχέση του Θείου (κάθετος άξονας) με τον Κόσμο (οριζόντιος άξονας).

Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι όσο ο άνθρωπος “ωρίμαζε” πνευματικά ανά τους αιώνες, ανέλυσε το σύμβολο του σταυρού περισσότερο και το συνέδεσε με ανώτερες φιλοσοφικές και θεολογικές έννοιες: ο κάθετος άξονας σχετίστηκε με τον Ουρανό, το πνευματισμό, τη δύναμη και το αρσενικό στοιχείο. Ο οριζόντιος άξονας σχετίστηκε με τη Γη, την ευαισθησία, τη λογική και το θηλυκό στοιχείο. Έγινε το σύμβολο της ζωής, της γονιμότητας, της αθανασίας, των 4 εποχών του χρόνου, των 4 στοιχείων της φύσης, των 4 ανέμων και των 4 κατευθύνσεων του ορίζοντα, της ισορροπίας μεταξύ ύλης και πνεύματος, της δυαδικότητας της φύσης και της αρμονικής ένωσης των αντίθετων (αλλά όχι αντίπαλων) Δυνάμεων, αλλά και της δημιουργίας.


Δεύτερων

O σταυρός στην Ελληνική Σημαία μας θυμίζει τον τεράστιο πόνο και τυραννία που επιβλήθηκε στον Ελληνικό Λαό από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.χ. έως το έτος 1922 μ.χ. Μας υπενθυμίζει για το βάρβαρο ολοκαύτωμα και γενοκτονία που επιβλήθηκε στον Ελληνικό Λαό σε όλη την Χριστιανική Ανατολική  Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία  με εντολή και διαταγές των διαφόρων αυτοκρατόρων και αυτές οι διαταγές εφαρμόζονταν και εκτελούνταν από τους Ρωμαίους στρατιώτες μαζί με τους κληρικούς και τις φανατισμένες ομάδες των Χριστιανών. Υπολογίζεται ότι εκατοντάδες χιλιάδες  'Ελληνες δολοφονήθηκαν, και οι περιουσίες τους αρπάχτηκαν και δόθηκαν στην Χριστιανική Εκκλησία. Όλα αυτά έγιναν λόγω του ότι οι 'Ελληνες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την Ελληνική θρησκεία και το Ελληνικό πνεύμα τους και να γίνουν Χριστιανοί.

Την ίδια περίοδο σ’ όλη την αυτοκρατορία οι θρησκευτικοί ναοί των Ελλήνων γκρεμίζονταν από τους βανδαλιστές χριστιανούς και με τα ίδια υλικά έχτιζαν χριστιανικούς ναούς στον ίδιο τόπο. Βιβλιοθήκες και βιβλία ερίχνοντο στις φλόγες, αγάλματα και άλλα σπουδαία έργα τέχνης καταστρέφονταν, θέατρα και φιλοσοφικές σχολές παιδείας γκρεμίζονται και η λειτουργία τους απαγορεύονταν.

Οι Ολυμπιακοί αγώνες απαγορεύτηκαν, το θέατρο, αθλητικά, χορός και το τραγούδι επίσης απαγορεύτηκαν. Οι χριστιανοί έκαναν ότι μπορούσαν να εξοντώσουν τον Ελληνισμό, τον Ελληνικό πολιτισμό και το Ελληνικό πνεύμα. Ο σταυρός είναι το σύμβολο που μας υπενθυμίζει αυτήν την απόπειρα εξαφάνισης του Ελληνικού λαού.

Ο σταυρός επίσης μας υπενθυμίζει και τα 400 χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων, κάτω από την βάρβαρη Οθωμανική (Τουρκική) αυτοκρατορία, τα βασανιστήρια και την γενοκτονία των Ελλήνων από τους Τούρκους στην Στερεά Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Μικρασία έως το έτος 1922 μ.χ.

Τα πιο πολλά από αυτά τα φρικτά εγκλήματα εκτελέστηκαν από ανθρώπους που μοιάζουν με ορισμένες ομάδες της Αφρικής, που πίστευαν ότι θα πρέπει να κάνουν ανθρώπινες θυσίες στο θεό τους. Σε αυτήν την περίπτωση η ανθρώπινη θυσία ενός ανδρός με το όνομα Χριστός, που ήταν ένας πιστός και αφοσιωμένος «Εβραίος», που το μοναδικό του έγκλημα ήταν να μιλήσει δημόσια εναντίον του κατεστημένου –προδότες, που ήταν σε συνωμοσία με τον Ρωμαίο κατακτητή της πατρίδας του, το Ισραήλ και ο οποίος ήθελε να απαλλάξει τον λαό,και τη χώρα του από τη ξένη κατοχή - σίγουρα δεν ήταν Θεός.

Ο Χριστός ήταν ένας πολιτικός - θρησκευτικός - αγωνιστής/επαναστάτης της εποχής του. Αυτός και οι οπαδοί του (και υδαιέτερα αυτή που σύνταξαν [έγραψαν] τα διάφορα ευαγγέλια) κατάκλεψαν πάρα πολλά από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία - θρησκεία - και πολιτισμό,και η πατέρες της εκκλησίας των διαφόρων θρησκευτικών συμβουλίων (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΏΝ ΣΎΝΟΔΟΙ) έκαναν το ίδιο. Πρόσθεσαν,αφαίρεσαν και μορφοποίησαν την χριστιανική φιλοσοφία,προκειμένου να δημιουργήσουν το χριστιανισμό που η εκκλησία διδάσκει σήμερα.

Η Ελληνική σημαία
Τιμημένη...... αγαπημένη......ματωμένη
Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο
της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των αφρισμένων κυμάτων.
Οι οριζόντιες γραμμές είναι 9, όσες και οι συλλαβές (η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ) του συνθήματος της

Ελληνικής Επανάστασης, ...ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.... 





Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι για να κατανοήσουμε τους Θεούς. Ο καθένας από εμάς πρέπει να χρησιμοποιήσει τη δική του ικανότητα για να επιλέξει την καλύτερη εξήγηση που είναι κατάλληλη για αυτόν.

Οι αληθινοί φυσικοί Θεοί, είναι, τέλεια και ταξιθετικά όντα τα οποία κατέχουν την αθανασία και την γνώση και διαποτίζουν απρόσκοπτα όλον τον κόσμο, επιδρώντας επάνω του. Υπόκεινται στην νομοτέλεια του Κόσμου και πιστά υπηρετούντες τους νόμους του, οι Θεοί συμμετέχουν στην αειγενεσία, δηλαδή στην συνεχή σύνθεση και αποσύνθεση των μορφών.

Ως προς την φύση τους, οι αληθινοί φυσικοί Θεοί, είναι τέλειοι, αγαθοί, αθάνατοι, αμετάβλητοι, άπειροι, δίκαιοι, πάνσοφοι, αιώνιοι, απρόσωποι, άνευ γένους, συνεκτικοί, αιθέριοι στην ύλη τους και ικανοί να διαπερνούν την υπόλοιπη ύλη.

(Αιώνιοι και απρόσωποι. Μόνο που λίγοι μπορούν να το καταλάβουν. Οι περισσότεροι, αθάνατα αόρατα ανθρωπάκια βλέπουν, κυριαρχούνται οι νόες τους από τα εφήμερα σχήματα - πρόσωπα. Βλάσης Ρασσιάς).



 There are many and various ways of giving an understanding of the Gods.  Each of us must use his or her own capacity in choosing the best explanation which is right for them.

The true physical Gods are perfect and orderly beings who possess immortality and knowledge and seamlessly pervade the entire Universe and world, influencing it. Subject to the lawfulness of the Universe - World and faithfully serving its laws, the Gods participate in aeigenesis, that is, in the continuous composition and decomposition of forms.

In terms of their nature, the true physical Gods are perfect, good, immortal, unchanging, infinite, just, all-wise, eternal, impersonal, genderless, coherent, ethereal in their matter and capable of permeating the rest of matter.

(Eternal and impersonal. Only a few can understand it. Most, immortal invisible people see, their minds are dominated by ephemeral shapes - faces. Vlasis Rassias)



Wednesday, April 4, 2012

40 ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ / 40 phrases of Democritus

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ
HELLENIC NATIONAL RELIGION AND HONOUR

40 ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ (Greek)


Οι ρήσεις του Δημόκριτου είναι Φιλοσοφία ζωής

και κληρονομιά για εμας τους Ελληνες.

Είναι παντοτινά επίκαιρες και ιδιαίτερα

στη σημερινή σκοτεινή εποχή που

αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε.
  




40 ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ



Σε σχέση με τις αρχές και τις αξίες που τηρουμε στη ζωή


Είμαι αυτό που είμαι!

Είμαι αυτό που θέλω να είμαι!

In relation to the principles and values one lives by and adheres to

I am what I am!

I am what I want to be!

Aristotellis Alexandridis






40 Phrases of Democritus (English)

The sayings of Democritus' philosophy of life is

the (our) heritage for us Greeks.

It is particularly timely and forever current

in today's dark era in which we are

struggling to survive.

40 Phrases of Democritus


1) Aν δεν κυνηγήσεις αυτό που θέλεις δεν θα το αποκτήσεις ποτέ..
2) Aν δεν ζητήσεις, η απάντηση θα είναι πάντα ΟΧΙ.. και
3) Aν δεν προχωρήσεις θα είσαι πάντα στο ίδιο σημείο..