HELLENIC WEDDING CEREMONY - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ ΓΑΜΟΥ

 ΑΝΟΙΓΜΑ - BEGINNING

Ο ιερέας ανάβει τη φωτιά πάνω στον βωμό και καλεί τους θεούς, λέγοντας:

«Ακούστε, θεοί των πατέρων μας, / θεοί του έθνους και των Ελλήνων, / σας καλούμαι να έλθετε σε μας με αγαθές γνώμες. / Ακούστε, Μακάριοι (Ευτυχισμένοι) και ελάτε σε μας / από τη Φωτιά, από τη Γη, / από το Νερό, από τον Αέρα / και από τον Όλυμπο.»

Μετά παίρνει μ’ ένα ξερό κλαδάκι, που ανάβει εύκολα, φωτιά από τον βωμό και τη βάζει σ’ ένα δοχείο με νερό, που βρίσκεται πάνω στον βωμό, φτιάχνοντας αγίασμα.

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Η γυναίκα τοποθετεί στον βωμό μία τούφα από τα μαλλιά της, πλένει συμβολικά το μέτωπό της με το νερό που είναι πάνω στον βωμό, όπως κάνει και ο άνδρας, και μετά προσεύχεται στη Θεά Αρτέμιδα και τις Μοίρες.

Προσευχή στη Θεά Αρτέμιδα και τις Μοίρες:

«Άκουσέ με, κόρη του Δία με τα πολλά ονόματα, / [δεν υπάρχει λέξη «νυκτοπόλος»], εσύ που θρέφεις τα παιδιά. / σεμνή, θεά Κόρη του Ήλιου, που εύκολα σε πλησιάζουν οι παρθένες γυναίκες, / σεβαστή βασίλισσα όλων των πραγμάτων, θεά που θρέφεις παιδιά, / που αγαπάς τα παιδιά και τις παρθένες, / εσύ που φέρεις το φως, εσύ η αγνή, /

»Ακούστε με κι εσείς, αεράτες Μοίρες με τα πολλά ονόματα, / θυγατέρες του Ουρανού και της γόνιμης Νύχτας, / σεβαστές δωρητές της Φροντίδας και της Ελπίδας, / θεές που δεν φαινόσαστε και δεν αλλάζετε.

»Ακούστε με κι ελάτε με συμπάθεια και καλή διάθεση,/ κρατώντας μακριά τις θλίψεις και τους πόνους.»


Ενώ η μητέρα του ανδρός προσφέρει στη γυναίκα μέλι και καρύδι, οι προσκεκλημένοι αναφωνούν.

«Ευτυχισμένη, Ευτυχισμένη, Ευτυχισμένη!»

Ο Παράνυμφος δίνει στον άνδρα και τη γυναίκα δύο ψωμιά με πολλούς σπόρους , ενώ ο ιερέας απαγγέλλει προσευχή στη Θεά Ήρα και τον Θεό Δία.

Προσευχή στους Θεούς Δία και Ήρα:

«Αθάνατε Δία που έχεις πολλή τιμή, βασιλιά που κρατάς το σκήπτρο, / η αρχή των πάντων, εσύ που όλα τα μεγαλώνεις, που βάζεις τάξη, / πολύμορφε φύλακα της ζωής των ανθρώπων, / και συ Ήρα, βασίλισσα των πάντων, / ανθισμένη που τρέφεις τις ψυχές, / Κυρά του γάμου,

»ελάτε σε μας και με τις σπονδές / δώστε στους θρησκευόμενους / καλή σκέψη, καλή διάθεση, ζωή ευτυχισμένη, γεμάτο ειρήνη, υγεία και πίστη.»


Ο άνδρας και η γυναίκα τοποθετούν τα ψωμιά τους στον βωμό. Ο ιερέας διπλώνει τους καρπούς των χεριών με χρυσή κορδέλα και λέει την ευχή:

«Ας είναι οι θεοί προστάτες της ζωής και των δυο σας, / ζωής γλυκιάς, μέσα σε αγαθότητα και ειρήνη, ζωής που να έχει οτιδήποτε ο καθένας από σας επιθυμεί.»

Οι νεόνυμφοι, μαζί με τον Παράνυμφο, βαδίζουν κυκλικά μπροστά από τους καλεσμένους, οι οποίοι τους πετούν λουλούδια και σπόρους, που τους έχουν πάρει από την κοπέλα που κρατά το πανέρι. Στη διάρκεια του κυκλικού βαδίσματος, ο Παράνυμφος αναφωνεί 3 φορές και όλοι επαναλαμβάνουν:

«Ευτυχισμένοι, Ευτυχισμένοι, Ευτυχισμένοι!»

Επιστρέφοντας μπροστά στον βωμό, το ζευγάρι απαγγέλλουν (με συνοδεία φλογέρας) έναν στίχο ο ένας, κι έναν στίχο ο άλλος, τον Ύμνο στις Θεές Αφροδίτη και Πειθώ.

Ύμνος στις Θεές Αφροδίτη και Πειθώ:

«Μητέρα του Ουρανού, που όλα τα γεννάς, / που ετοιμάζεις τους γάμους, νυκτερινή θεά με τις πολλές μορφές, πανέξυπνη βασίλισσα, / πολυαγαπημένη εσύ που ζευγαρώνεις ανθρώπους, οδηγέ της Τύχης, / άγια Μητέρα του Έρωτα και της Ανάγκης, / θεά που αγαπάς τους ανθρώπους, αιώνια Κυπριώτισσα.

»Θεά με το μεγάλο όνομα που πείθεις, φίλη και οδηγέ των θνητών ανθρώπων, / σεβαστή και χαμογελαστή που βάζεις νόμους, άγαλμα της φρόνησης, της καλής συναλλαγής και εξυπνάδας, / που φέρεις πλούτο, αγαθή προστάτιδα όλων των πραγμάτων.

»Ελάτε, Ευτυχισμένες, στη ζωής μας, / προστάτες του σπιτιού μας που δεν φαινόσαστε, / συμπαθείς με ήρεμο πρόσωπο, / που φέρνετε ευλογίες κι ευχάριστα δώρα. Γιατί σε σας στηρίζεται η ζωή / και οι καλές πράξεις των ανθρώπων.»

Χύνεται σπονδή και μετά η γυναίκα απαγγέλλει ύμνο στη Θεά Εστία.

Ύμνος Θεάς Εστίας:

«Εστία, δυνατή κόρη του Κρόνου και βασίλισσα, / εσύ που στη μέση του σπιτιού έχεις παντοτινή φωτιά, πολλή μεγάλη, / σε άγιες τελετές αυτούς εδώ κάνε τους μύστες, / πάντα νέους, πλούσιους σε καλά, με καλό μυαλό, αγνούς / βάλ’ τους σε οίκους θεών ευτυχισμένων, δυνατό στήριγμα των ανθρώπων, / παντοτινή, με τις πολλές μορφές, πολυαγαπημένη, με τη μορφή της χλόης / χαμογελαστή, ευτυχισμένη, πάρε αυτά εδώ τα ιερά με προθυμία, / φύσηξε πάνω τους καλοσύνη και δώσε τους υγεία με μαλακό χέρι.»

Ο ιερέας λέει:
(Όνομα;) Παίρνεις αυτό τον άνδρα/αυτή τη γυναίκα (όνομα;) για νόμιμο σύζυγό σου; Δίνεις τον γαμήλιο όρκο της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας  εδώ, μπροστά στους Θεούς και σ’ αυτούς τους μάρτυρες;
Και οι δύο σύζυγοι, ένας – ένας...
Δήλωση Τιμής....
«Μπροστά στα μάτια των θεών και των προγόνων, εγώ η τάδε, κι εγώ ο τάδε κάνουμε δήλωση τιμής να ζήσουμε με ομόνοια, με αγάπη , με αλληλοσεβασμό και αφοσίωση, σύντροφοι και εραστές σε μία σάρκα, σε μία ψυχή, σ’ ένα σπίτι, μέχρι που έρθει ο θάνατος και μας χωρίσει.»
Εγώ (όνομα;) παίρνω (τον/την όνομα;) για νόμιμο σύζυγό μου.
Ορκίζομαι να τηρήσω την υπόσχεση που δόθηκε στο Θεό (στους θεούς) από τους προγόνους μας, ότι θα κρατήσουμε των λόγο των προγόνων μας προς τους Θεούς να εκπληρώσουν την αποστολή του Θεού να συμβάλουν στην δημιουργία για ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού για το καλό της ανθρωπότητας και υπόσχομαι να μεταδώσω στα μελλοντικά παιδιά μας το Ελληνικό Πνεύμα, τον Ελληνικό πολιτισμό, τη γλώσσα, και την ταυτότητα.
Υπόσχομαι ότι θα αναθρέψω τα μελλοντικά παιδιά μας με Ελληνική μόρφωση και υπερηφάνεια.

* Ο ιερέας λέει:

Αγαπητή νιόπαντρη νύφη, πάντα να ακολουθείς τα βήματα της Πηνελόπης που παρέμεινε αφοσιωμένη, αληθινή και πιστή στον απόντα από καιρό σύζυγό της Οδυσσέα, βασιλιά της Ιθάκης και στην κοινή τους Εστία. Όπως και η Πηνελόπη, να παραμένεις  πάντα αφοσιωμένη  και πιστή στον νιόπαντρο σύζυγό σου.


*Ο ιερέας λέει:

Και εσύ νιόπαντρε γαμπρέ, ακολούθησε τα χνάρια του Οδυσσέα, του βασιλιά της Ιθάκης που παρά τους πολλούς πειρασμούς και δοκιμασίες στην πολύχρονη απουσία του έμεινε αφοσιωμένος, αληθινός και πιστός στην αγαπημένη του σύζυγο Πηνελόπη και στην κοινή τους Εστία. Πάντα όπως τον Οδυσσέα να μείνεις  αφοσιωμένος και πιστός στη νιόπαντρη γυναίκα σου.

ΚΛΕΙΣΙΜΟ

«Χαίρετε, Ευτυχισμένοι, χαίρετε Αιώνιοι Θεοί των προγόνων / μεγαλώστε το ιερό Φως στους θρησκευόμενους, και στείλτε τις αρρώστιες, τους πόνους και τις αγωνίες στην άκρη της Γης.»

«Ας γίνει αυτό!»

End


A part translation from Greek to English, expresses:

Do you [name ?]take this man/woman [name?]to be your lawful husband/wife?
Do you take the wedding vows of the Hellenic Ethnic Religion in the presence here of these witnesses ?

Answer:

I [name?] take [name?] to be my lawful husband/wife!
I vow to love,honor,care and be loyal to him/her from this day forth.
I vow to keep the promises made to God (the Gods)by our ancestors to help and participate in the creation of a higher level of civilization for the good of mankind.
As promised to God (the GODS) by our ancestors I promise to pass on to our future children the Hellenic Spirit,Hellenic civilization,language,culture and identity.
I promise that I will bring up our future children with a Hellenic education and Hellenic pride and dignity.

The Ierofantis says:

Dear newly wedded bride, always follow in the footsteps of Penelope who remained devoted, true and loyal to her long absent husband Odysseus king of the Ithacans and to their common Estia. Always like Penelope remain devoted, loyal and true to your newly wedded husband.

The Ierofantis says:

And you newly wedded groom, always follow in the footsteps of Odysseus, king of the Ithacans who despite his many temptations and trials in his long absence remained devoted, true and loyal to his beloved wife Penelope and their common Estia. Always like Odysseus   remain devoted, loyal and true to your newly wedded wife.

*** In the ancient Greek (Hellenic) wedding ceremony the bridal couple wear "crowns" that symbolize HONOUR, PEACE, HAPPINESS and LOVE.

*** Στην αρχαιοελληνική γαμήλια τελετή η νύφη και ο γαμπρός φορούν «στέφανα» που συμβολίζουν την ΤΙΜΗ, ΕΙΡΗΝΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ και ΑΓΑΠΗ.

IN THE GREEK ORTHODOX CHRISTIAN WEDDING CEREMONY, 99% OF THE VERBAL SYMBOLISM AND PHILOSOPHY EXPRESSED IS "JEWISH". IT IS NOT GREEK (HELLENIC).

HOLY LIGHT Of Easter

Every year thousands of people rush to the Holy Sepulcher to see touch and receive the divine light and  many others are doing the same on television and then in the Churches, waiting for it (Holy Light) from the Holy Land, etc.
What is this light “Holy” ?
Why was the so-called Holy Light unknown and nonexistent for 900 years?
Why does not any Byzantine emperor say anything over this period of time?
Why was it never mentioned by St. Helen that supposedly discovered the Holy Sepulcher?
Why does not any Saint or Father of Christendom, say absolutely nothing about it for 900 years?

ΑΓΙΟ ΦΩΣ

Κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν στον Πανάγιο Τάφο για να δούνε την αφής και να λαμβάνουν το θεϊκό φως και πόσοι άλλοι κάνουν το ίδιο στην τηλεόραση και στη συνέχεια στους ναούς, περιμένοντας από τους Αγίους Τόπους, κλπ.
Τι είναι αυτό το άγιο φως;
Γιατί ήταν το λεγόμενο Άγιο Φως άγνωστο και ανύπαρκτο εδώ και 900 χρόνια;
Γιατί οποιοδήποτε βυζαντινός αυτοκράτορας πει οτιδήποτε πάνω από 900 χρόνια για αυτό το θέμα σε αυτό το χρονικό διάστημα;
Γιατί ποτέ δεν αναφέρθηκε από την Αγία Ελένη που δήθεν ανακάλυψε τον Πανάγιο Τάφο;
Γιατί δεν έχει οποιοδήποτε Άγιος ή πατέρας της Χριστιανοσύνης πει απολύτως τίποτα γι 'αυτό εδώ και 900 χρόνια;

.........................................................................

A VERY SUSPICIOUS NATIONAL FAIRYTALE

- What happened on March 25, 1821 and we celebrate it?

- Absolutely nothing!

- Well, when did the Liberation Revolution actually start?

- On the 22nd of February 1821, from Moldo-Wallachia, when Alexander Ypsilantis crossed the Prouthos River and entered Iasio in triumph. In the following days, the clashes escalated.

- Did it start on March 25th, at least in Moria?

No not even then:

- On March 17, Areopolis revolted!

- On March 21, Kalavryta celebrates its liberation!

- On March 23, Kalamata celebrates its liberation!

- Well, who gathered in Agia Lavra on March 25?

- No one!

- Didn't Palaion Patron Germanos "bless the weapons of the revolutionaries"?

- Not at all! He was not actually there and he doesn't say anything in his memoirs either about this supposed event...

- Why not mention such an important event?

- Because he died in 1826, when the myth had not yet been invented...

- When was this "myth” invented?

- In 1838, i.e. 17 years after the Revolution, under the then King Othon.

_________________________________________________

 

WHY ALL THIS

 

For the official church had played a very dirty part, both in the Revolution, and long before it:

 

1) It excommunicated and hunted down Rigas Feraios. A man of the Patriarchate betrayed him and his associates to the Austrian police, who handed him over to the Turks who strangled him in prison, without actually putting him on trial.

2) After this, the Patriarchate sends monks to Morea, a few years before the Revolution, urging the rogues to hand over the so called “Thieves - kleftes" to the Turkish authorities.

This is how the Klefturia in Morea was eradicated; where from 1805-1807 more than 5,000 thieves were arrested by the villagers and given over to the Turks, only to meet a tragic death.

Then the brother of Theodoros Kolokotronis was also slaughtered, while Theodoros fled  to Zakynthos...

 

3) The Church excommunicated the Revolution and its leaders, Ypsilantis and Friends, while at the same time and by all means the Church urged the people to return to the "divine authority" of the Sultan!

The only bright exceptions were many lower rank clergy who took the side of the rebels but this was not enough to save the lost honor of the official Church.

Thus they thought of linking the start of the Revolution with the nearest religious celebration, that of (March 25).

 

So, that the Greek people will NECESSARILY  have to celebrate this with the Evangelismo, and thus the tale will be easier to swallow.

Which fairy tale?

That supposedly the Old Patron Germanos, on March 25 "blessed the weapons of the revolutionaries in Agia Lavra", so, a false image is presented that the Church, not only did it not fiercely oppose the revolution, but on the contrary it blessed the Revolution!

So for the first time, it was announced in 1838 and celebrated for the first time on March 25 of the same year.

Until that year, no one had ever heard of it!

At the insistence of the Church, we celebrate a lie, instead of the truth, which is February 22nd.

 

(Similar to the other lie, that the liberation of Thessaloniki, at the insistence of the Church, is celebrated on October 26, so as to be connected with the feast of "Patron Saint Demetrios", while in reality it happened on October 28, 1912...

 

That is why they insist that we have the global original "Ministry of Education and Religion", so that they can control "what" and "how" the Greek language and history will be taught in the Greek school of Greece.)


....................................................

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΎΠΟΠΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

- Τι έγινε στις 25 Μαρτίου 1821 και το γιορτάζουμε;

- Απολύτως τίποτα!

- Λοιπόν, πότε πραγματικά ξεκίνησε η Επανάσταση της Απελευθέρωσης;

- Στις 22 Φεβρουαρίου 1821, από τη Μολδαβλαχία, όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο ποταμό και μπήκε θριαμβευτικά στο Ιάσιο. Τις επόμενες μέρες οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν.

- Ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου, τουλάχιστον στη Μόρια;

Όχι ούτε τότε:

- Στις 17 Μαρτίου η Αρεόπολη επαναστάτησε!

- Στις 21 Μαρτίου τα Καλάβρυτα γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους!

- Στις 23 Μαρτίου η Καλαμάτα γιορτάζει την απελευθέρωσή της!

- Καλά, ποιοι μαζεύτηκαν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου;

- Κανένας!

- Δεν «ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών» ο Παλαιών Πατρών Γερμανός;

- Καθόλου! Στην πραγματικότητα δεν ήταν εκεί και ούτε στα απομνημονεύματά του λέει τίποτα για αυτό το υποτιθέμενο γεγονός...

- Γιατί να μην αναφέρει ένα τόσο σημαντικό γεγονός;

- Γιατί πέθανε το 1826, όταν ακόμα δεν είχε εφευρεθεί ο μύθος...

- Πότε επινοήθηκε αυτός ο «μύθος»;

- Το 1838, δηλαδή 17 χρόνια μετά την Επανάσταση, υπό τον τότε βασιλιά Όθωνα.

_________________________________________________

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Γιατί η επίσημη εκκλησία είχε παίξει έναν πολύ βρώμικο ρόλο, τόσο στην Επανάσταση, όσο και πολύ πριν από αυτήν:

1) Αφόρισε και κυνήγησε τον Ρήγα Φεραίο. Άνθρωπος του Πατριαρχείου πρόδωσε αυτόν και τους συνεργάτες του στην Αυστριακή αστυνομία, η οποία τον παρέδωσε στους Τούρκους που τον στραγγάλισαν στη φυλακή, χωρίς ουσιαστικά να τον δικάσουν.

2) Μετά από αυτό, το Πατριαρχείο στέλνει μοναχούς στον Μορέα, λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση, προτρέποντας τον κόσμο να παραδώσουν τους λεγόμενους «Κλέφτες» στις τουρκικές αρχές.

Έτσι ξεριζώθηκε η Κλεφτουρία στον Μορέα. όπου από το 1805-1807 περισσότεροι από 5.000 κλέφτες συνελήφθησαν από τους χωρικούς και παραδόθηκαν στους Τούρκους, για να βρουν τραγικό θάνατο.

Τότε σφάχτηκε και ο αδελφός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ενώ ο Θεόδωρος κατέφυγε στη Ζάκυνθο...

3) Η Εκκλησία αφόρισε την Επανάσταση και τους αρχηγούς της, Υψηλάντη και Φίλους, ενώ ταυτόχρονα και με κάθε μέσο η Εκκλησία προέτρεπε τον λαό να επιστρέψει στη «θεϊκή εξουσία» του Σουλτάνου!

Οι μόνες φωτεινές εξαιρέσεις ήταν πολλοί κατώτεροι κληρικοί που πήραν το μέρος των επαναστατών, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να σώσει τη χαμένη τιμή της επίσημης Εκκλησίας.

Έτσι σκέφτηκαν να συνδέσουν την έναρξη της Επανάστασης με την πλησιέστερη θρησκευτική γιορτή, αυτή της (25ης Μαρτίου).

Άρα, ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει οπωσδήποτε να το γιορτάσει με τον Ευαγγελισμό, και έτσι το παραμύθι θα είναι πιο εύκολο να το καταπιεί.

Ποιο παραμύθι;

Ότι δήθεν ο Παλαιός Πατρών Γερμανός, στις 25 Μαρτίου «ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών στην Αγία Λαύρα», άρα, παρουσιάζεται ψευδής εικόνα ότι η Εκκλησία, όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε λυσσαλέα στην επανάσταση, αλλά αντιθέτως ευλόγησε την επανάσταση. 

Έτσι, για πρώτη φορά, ανακοινώθηκε το 1838 και γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 25 Μαρτίου του ίδιου έτους.

Μέχρι εκείνη τη χρονιά κανείς δεν το είχε ακούσει ποτέ!

Με την επιμονή της Εκκλησίας γιορτάζουμε ένα ψέμα, αντί για την αλήθεια, που είναι η 22 Φεβρουαρίου.

(Παρόμοια με το άλλο ψέμα, ότι η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, με επιμονή της Εκκλησίας, γιορτάζεται στις 26 Οκτωβρίου, για να συνδεθεί με την εορτή του «Πολιούχου Δημητρίου», ενώ στην πραγματικότητα έγινε στις 28 Οκτωβρίου, 1912...

Γι' αυτό επιμένουν να έχουμε το παγκόσμιο πρωτότυπο «Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων», ώστε να ελέγχουν «τι» και «πώς» θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα και ιστορία στα ελληνικά σχολεία της Ελλάδας.)

Ελληνική Εθνική Θρησκεία - ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ..(460 π.Χ. – 395 π.Χ.)

αρχαίος έλληνας ιστορικός.

«Για τους διάσημους ανθρώπους, όλη η γη είναι ένας τάφος. (Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος).»

«Είναι αξίωμα γενικά παραδεγμένο, πως κανένα κράτος δεν μπορεί να κρατηθεί ελεύθερο αν δεν είναι στον ίδιο βαθμό ισχυρό με τα γειτονικά του κράτη.»

«Η ιστορία μου είναι έργο που θα επιζήσει και όχι ρητορική επίδειξη, που σκοπό έχει να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των συγχρόνων μου.»

«Η πιο συνηθισμένη συνέπεια της απροσδόκητης κι αιφνιδιαστικής ευημερίας ενός λαού είναι να γίνουν οι πολίτες ματαιόδοξοι και αλαζόνες. Αντίθετα, τα καλά που αποκτήθηκαν με τη φρόνηση είναι πιο σίγουρα και διατηρούνται περισσότερο από εκείνα που φέρνει η τύχη. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι είναι πιο ικανοί να αποκρούσουν την κακοδαιμονία, παρά να φυλάξουν την ευημερία τους.»

«Θα πείσθηκες από την πείρα της ζωής σου ότι πολύ λίγα πράγματα πετυχαίνουν με την παράφορη επιθυμία, ενώ τα περισσότερα κατορθώνονται με τη συνετή και ήρεμη πρόνοια.»

«Όλοι έχουμε τάση προς την αδικία, είτε σαν άτομα, είτε σαν ομάδες, και δεν υπάρχει νόμος ικανός να μας εμποδίσει, αφού οι άνθρωποι δοκίμασαν όλα τα είδη των τιμωριών, χωρίς αποτέλεσμα, κι έφτασαν ακόμα σε υπερβολική αυστηρότητα, με την ελπίδα να προλάβουν τα εγκλήματα των κακούργων.»

«Πρέπει να υπομένουμε τα χτυπήματα που μας καταφέρουν οι θεοί αγόγγυστα, αλλά να αντιμετωπίζουμε με γενναιότητα τα χτυπήματα των εχθρών μας.»

«Πρώτο καθήκον του ιστορικού είναι να αναζητεί την αλήθεια με πείσμωνα επιμονή.»

«Το μεγαλύτερο κίνητρο για κάθε έργο που αρχίζει είναι η ελπίδα και ο έρωτας. Ο έρωτας δείχνει το δρόμο και η ελπίδα τον ακολουθεί από κοντά. Ο έρωτας σχεδιάζει τον τρόπο, με τον οποίο θα γίνει το έργο, και η ελπίδα ζητάει τη βοήθεια της τύχης. Αυτά τα δύο είναι η πηγή όλων των δεινών μας. Αν και αόρατα, είναι τρομερότερα κι απ' τους πιο μεγάλους ορατούς κινδύνους.»

«Τόσο παράξενη είναι η φύση του ανθρώπου, ώστε να περιφρονεί εκείνον που τον κολακεύει και να θαυμάζει εκείνον που δεν υποτάσσεται.»

by: Κατερινα Βλαχου

 ΤΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑ 

We love the Indigenous Hellenic Ethnic Religion 

ΑΓΑΠΆΜΕ 
ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΕΘΝΙΚΉ ΘΡΗΣΚΕΊΑ 

The Prometheus festival is the top event highlighting the ancient Hellenic spirit. Inspired and realized by the Stockholm University Professor of Philosophy, Dr. Tryphon Olympios, it has now gained the status of a pan-Hellenic institution, as it now enters its' 18th year of continuous presence.
A multitude of visitors from Greece and abroad gather every year at the fabulous natural surroundings of the Prometheus site at the foot of “Mount Olympus” to, exchange opinions, honor the ancient Hellenic philosophers, who are the fathers of the Hellenic Nation, to breathe the refreshing air of the countryside, to camp their tents and to spend the night talking and stargazing on the “Symbolic Spiritual Mountain of the Gods”. And of course, to get initiated to our ancestral spirit by watching the events of the Promethean drama and the Promethean fire that have been the cornerstone of the Hellenic worldview and the Hellenic culture. These events (Saturday night, day two of the festival) attract thousands of visitors due to the deep emotional and mystical atmosphere they invoke. Following the main event is a Dionysian celebration until late in the night. On Sunday morning (day three of the festival) cleansing, name-giving and marital ceremonies take place, according to the rituals of the Hellenic National Religion, the pre-Christian tradition... 

Γιορτή χαράς και γιορτή των νεκρών. Τα Ανθεστήρια στην αρχαία Αθήνα.

Μια γιορτή της άνοιξης και της αναγέννησης, των παιδιών και των νεκρών.

[Από τη Βασιλική Πλιάτσικα]

Οι αρχαίοι Αθηναίοι, όπως και οι άλλοι Ίωνες, γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης με μια μεγάλη γιορτή, τα Ανθεστήρια, που ήταν αφιερωμένα στον Διόνυσο.

Οι εορτασμοί κρατούσαν τρεις ημέρες: από την 11η ως την 13η μέρα του Ανθεστηριώνα (ο μήνας είχε πάρει το όνομά του από τη γιορτή), μια περίοδο που αντιστοιχεί στο τέλος Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου του δικού μας ημερολογίου.

Σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες επίσημες περιστάσεις του Αττικού εορτολογίου, τα Ανθεστήρια, μία από τις αρχαιότερες ελληνικές γιορτές, ήταν περισσότερο μια λαϊκή γιορτή όπου τηρούνταν παλιά παραδοσιακά έθιμα σε οικιακό επίπεδο και δεν υπήρχαν οι μεγάλης κλίμακας προετοιμασίες και η σημαντική δημόσια μέριμνα που παρατηρούνται σε άλλες περιστάσεις, όπως στα Μεγάλα Διονύσια και τα Παναθήναια.

Οι γραπτές πηγές και η εικονογραφία αποκαλύπτουν τις ποικίλες όψεις του εορτασμού των Ανθεστηρίων που κινούνταν, όπως και στο Πάσχα των ορθόδοξων Χριστιανών, ανάμεσα σε δύο άκρα: την άκρατη χαρά για τη ζωή και την βαθιά θλίψη για το θάνατο. Ήταν μια γιορτή αφιερωμένη στην αναγέννηση της φύσης, τα λουλούδια και το κρασί, μια ευκαιρία να κάνουν δώρα στα μικρά παιδιά και να γλεντήσουν, αλλά συγχρόνως οι αρχαίοι Αθηναίοι πίστευαν ότι τις τρεις μέρες που διαρκούσαν τα Ανθεστήρια τα πνεύματα των νεκρών επέστρεφαν και κυκλοφορούσαν μέσα στην πόλη και με το τέλος των εορτασμών έπρεπε να τα απωθήσουν πάλι στον Κάτω Κόσμο.

 

Κεφαλή νεαρού αγοριού. Χους, μέσα 5ου αι. π.Χ. Metropolitan Museum of Art.

Η πρώτη μέρα της γιορτής ονομαζόταν Πιθοίγια, γιατί τότε άνοιγαν τους πίθους με το καινούργιο κρασί. Κι όπως ταίριαζε, πρόσφεραν από αυτό πρώτα στο θεό Διόνυσο, στο εν Λίμναις ιερό του στην Αθήνα, που βρισκόταν κάπου νοτίως της Ακρόπολης, ίσως κοντά στον Ιλισσό. Το ιερό λειτουργούσε μόνον αυτή τη μέρα του χρόνου και καμία άλλη. Η μέρα αυτή, όπως και η επόμενη, ήταν απόλυτη αργία από κάθε άλλη δραστηριότητα για όλους τους Αθηναίους, ακόμη και τους δούλους, και σε κάθε αθηναϊκό σπίτι οργανωνόταν ένα μεγάλο συμπόσιο.

Η δεύτερη μέρα ήταν η κύρια μέρα της γιορτής κι ονομαζόταν Χόες. Αυτή τη μέρα οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν στο εορταστικό οικογενειακό συμπόσιο ένα πολύ χαρακτηριστικό μικρό αγγείο, μια μικρή οινοχοή, που ονομαζόταν χους. Κάθε ένας είχε τον δικό του χου, ίδιο σε μέγεθος για όλους.

Δύο έφηβοι, ο ένας καθιστός διαβάζει τον πάπυρό του, ο άλλος κρατάει τη λύρα. Φορούν στεφάνια στα μαλλιά. Δεν είναι σαφές τι γράφει ο πάπυρος που κρατάει το καθιστό αγόρι. Ίσως στίχους ή νότες για τραγούδι που θα εκτελέσει το όρθιο παιδί. 420-400 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο.

Επάνω στα αγγεία αυτά, στους χόες, σώζονται παραστάσεις που προσφέρουν πολυτιμότατες πληροφορίες τόσο για τον εορτασμό των Ανθεστηρίων, όσο κυρίως για τη ζωή των μικρών παιδιών. Κι αυτό γιατί τη δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων, κατά το έθιμο, στο οικογενειακό συμπόσιο λάμβαναν μέρος για πρώτη φορά τα νέα μέλη κάθε οικογένειας, τα τρίχρονα παιδιά, που οι μεγάλοι τους έκαναν δώρα και τους χάριζαν το δικό τους μικρό κανατάκι. Έτσι συχνότατα αυτά τα κανατάκια, οι χόες, διακοσμούνται με παραστάσεις που εικονίζουν παιδιά σε διάφορες δραστηριότητες.

 Ένα όρθιο αγοράκι προσφέρει σταφύλι σε ένα καθιστό μωρό που παίζει με τα παιχνίδια του. 420-400 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο. (το αγγείο έχει ύψος μόλις 6 εκατοστά!).

Σπάνια παράσταση όπου εικονίζεται ένας πατέρας να βάζει το παιδί του στην κούνια. Ζωγράφος της Ερέτριας. Χους, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. [φωτο via]

Παιδάκι καθισμένο στο γιογιό του. Χους ύστερος 5ος αι. π.Χ., Βρετανικό Μουσείο.

Είναι χαρακτηριστικό, όσο και συγκινητικό, ότι όταν ένα παιδάκι πέθαινε πριν γιορτάσει τα πρώτα του επίσημα Ανθεστήρια, οι δικοί του έβαζαν συνήθως μαζί του στον τάφο τον χου που δεν πρόλαβε να χρησιμοποιήσει.

Ένα αγοράκι περπατάει σκυφτό με τη λύρα του. Μπροστά του τρέχει το σκυλάκι του, πίσω του μια καρακάξα. 420-400 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο.

Το συμπόσιο της δεύτερης μέρας των Ανθεστηρίων γινόταν σε κλίμα περίσκεψης. Υπήρχαν βέβαια στεφάνια με άνθη, κρασί και πλούσιο γεύμα, ακόμη και διαγωνισμοί οινοποσίας, αλλά φαίνεται ότι δεν υπήρχε μουσική και χορός και το δείπνο γινόταν σιωπηλά.

Το βράδυ της δεύτερης μέρας, μετά το τέλος του συμποσίου, όλοι οι Αθηναίοι, κατευθύνονταν εν πομπή υπό το φως των δαυλών στο ιερό του Διονύσου εν Λίμναις για να αφιερώσουν στο θεό τα άνθινα στεφάνια και τις χόες τους - αυτό θα ήταν πραγματικά ένα αξιοθαύμαστο θέαμα.

 

Τρεις άνδρες με στεφάνια στα μαλλιά γιορτάζουν τα Ανθεστήρια στην Αθήνα, ο μεσαίος με οινοχόη ανά χείρας. Είναι προφανώς νύχτα: ο δεξιός κρατά δαυλό. Χους, 420 π.Χ. Metropolitan Museum of Art.

(Μπορεί κανείς βέβαια να υποθέσει βάσιμα ότι στο σημείο αυτό κάποιοι θα ήταν ήδη αρκετά μεθυσμένοι) 

Ένας μάλλον μεθυσμένος Αθηναίος, χειρονομεί και φωνασκεί ή τραγουδάει. Κοντά του ένας μικρός δούλος, έτοιμος να προλάβει κάθε του ανάγκη: κρατάει στην πλάτη του ένα καλάθι, τη βακτηρία του κυρίου του κι ένα αγγείο για να ανακουφιστεί. Χους του Ζωγράφου του Οιονοκλή, 470 π.Χ., J.P. Getty Museum

Οι χόες και τα στεφάνια των λουλουδιών παραδίδονταν στην ιέρεια του Διονύσου, που ήταν η σύζυγος του Άρχοντα Βασιλέα της πόλης, η Βασίλισσα ή Βασιλίννα, και μαζί με δεκατέσσερις σεβάσμιες Αθηναίες λειτουργούσαν για την ημέρα εκείνη το ιερό.

Η τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν Χύτροι. Η ονομασία οφείλεται στις πήλινες χύτρες μέσα στις οποίες μαγείρευαν διάφορα δημητριακά και όσπρια, τα κόλλυβα για τις ψυχές των νεκρών, που αφιέρωναν στον χθόνιο Ερμή την ημέρα αυτή.

Με την εορτή των Ανθεστηρίων σχετίζεται μια ενδιαφέρουσα παροιμιώδης φράση «Θύραζε Κᾶρες, οὐκ ἔτ’ Ἀνθεστήρια» δηλαδή «έξω από εδώ Κάρες, δεν είναι ακόμα Ανθεστήρια». Δεν είναι σαφές πώς ακριβώς προέκυψε η φράση, αν π.χ. με τη λέξη Κάρες εννοούνται Κάρες μέτοικοι ή οι ψυχές (κήρες) των νεκρών που έπρεπε να επιστρέψουν στον κάτω κόσμο με το τέλος της γιορτής. Πάντως κατέληξε να χρησιμοποιείται παροιμιωδώς σαν το νεοελληνικό «δεν είναι κάθε μέρα τ’Αη Γιαννιού».

http://ellinikotitaellinismoshellenism.blogspot.com.au/search?updated-min=2010-01-01T00%3A00%3A00-08%3A00&updated-max=2011-01-01T00%3A00%3A00-08%3A00&max-results=2