WILL WE GREEKS SURVIVE? ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;

 
Δεν με φοβίζουν οι μικτοί γάμοι που γίνονται στην Ελλάδα. Ανησυχώ και με απασχολούν πάρα πολύ οι μικτοί γάμοι εκτός Ελλάδας, δηλαδή στην Ελληνική Διασπορά. Συνήθως το πρώτο πράγμα που χάνεται με τους μικτούς γάμους είναι η ελληνική γλώσσα.

 

I am not frightened of mixed marriages taking place in Greece. I am very worried and very concerned with mixed marriages outside of Greece i.e. in the Hellenic Diaspora. Usually, the first thing that is lost with mixed marriages is the Hellenic language.

I DO NOT BELIEVE IN THE DICTATORSHIP OF THE ORTHODOX CLERGY!!

The bishops, and archbishops have not been elected by us the Greek Australian people. They have been appointed to these positions by those hierarchs in Istanbul - Constantinople. Therefore, they are not our community leaders of our Greek Australian community!!

The Patriarchs have also not been elected by us the Greek Australian people. Three people from the so-called holy synod are elected for the position of Patriarch. One of these is then chosen by the Turkish government to be the new patriarch. Therefore, the patriarch of the day is not the leader of our Greek community here in Australia.

............................................

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ!!

Οι επίσκοποι και οι αρχιεπίσκοποι δεν έχουν εκλεγεί από εμάς τον ελληνικό αυστραλιανό λαό. Έχουν διοριστεί σε αυτές τις θέσεις από εκείνους τους ιεράρχες στην Κωνσταντινούπολη. Επομένως δεν είναι οι κοινοτικοί μας ηγέτες της ελληνοαυστραλιανής μας κοινότητας!!

Οι Πατριάρχες επίσης δεν έχουν εκλεγεί από εμάς τον ελληνοαυστραλιανό λαό. Τρία άτομα από τη λεγόμενη ιερά σύνοδο εκλέγονται για τη θέση του Πατριάρχη. Ένας από αυτούς επιλέγεται στη συνέχεια από την τουρκική κυβέρνηση για να είναι ο νέος πατριάρχης. Επομένως ο πατριάρχης της εποχής δεν είναι ο ηγέτης της ελληνικής μας κοινότητας εδώ στην Αυστραλία.

Calling yourself "Hellene" and being aware of what this concept means are two different things. "Greek" is not having the identity and citizenship of this state that wants, without deserving it, to be called "Hellas". "Greek" means Light and Spirit. It means Man and Humanizer. It means Virtue and Goodness and Courage. It means Freedom and Justice and respect for the Heterodox. "Hellene" means Harmony and Ethos and Eros for Nature and the World. Heavy is the burden of inheriting such a name, and few have the right to bear it.

PericlesYiannopoulos


Το να αποκαλείς τον εαυτό σου «Έλληνα» και να γνωρίζεις τι σημαίνει αυτή η έννοια είναι δύο διαφορετικά πράγματα. «Έλληνας» δεν έχει την ταυτότητα και την ιθαγένεια αυτού του κράτους που θέλει, χωρίς να το αξίζει, να λέγεται «Ελλάς». «Έλληνας» σημαίνει Φως και Πνεύμα. Σημαίνει Άνθρωπος και Εξανθρωπιστής. Σημαίνει Αρετή και Καλοσύνη και Θάρρος. Σημαίνει Ελευθερία και Δικαιοσύνη και σεβασμός στους Ετεροδόξους. «Έλληνας» σημαίνει Αρμονία και Ήθος και Έρωτας για τη Φύση και τον Κόσμο. Βαρύ είναι το βάρος της κληρονομιάς ενός τέτοιου ονόματος και λίγοι έχουν το δικαίωμα να το σηκώσουν.

Περικλής Γιαννόπουλος

HATRED FOR ANYONE OR ANY ETHNIC GROUP OF PEOPLE IS DESTRUCTIVE...

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ...

IT IS TIME FOR US TO CREATE OUR OWN INTERNAL HELLENIC OLYMPIC GAMES... 

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ...

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καιρός εμείς οι Έλληνες να οργανώσουμε και να ιδρύσουμε τους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες όπου αυτοί οι αγώνες θα φέρουν κοντά όλους τους Έλληνες από όλο τον κόσμο. Να μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες, όσοι ζουν στην Ελλάδα και όσοι από την Ελληνική Διασπορά.

Να δημιουργήσουμε μια γιορτή του Ελληνισμού μας μέσα από αγωνιστικές κατεξοχήν αθλητικές εκδηλώσεις. Και να συνεπάγεται και θεατρικές παραστάσεις και ποιητικές αναγνώσεις ως παράλληλη παράσταση με στόχο την προβολή του ελληνικού μας πολιτισμού. Αυτά φυσικά δεν είναι διαγωνιστικά γεγονότα αλλά αφιερωμένα στον Ελληνικό μας πολιτισμό.

Δεν προτείνω να εγκαταλείψουμε τη συμμετοχή μας στους διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες που γίνονται τώρα κάθε τέσσερα χρόνια.

Στόχος μας πρέπει να είναι να φέρουμε όλους τους Έλληνες κοντά ως μιά οικογένεια, προάγοντας το Ελληνικό μας πνεύμα και ενδυναμώνοντας τους δεσμούς που μας κρατούν ενωμένους.

·       Αυτοί οι αγώνες θα μπορούσαν να γίνονται κάθε δύο ή τέσσερα χρόνια.

IT IS TIME FOR US TO CREATE OUR OWN INTERNAL HELLENIC OLYMPIC GAMES...

I personally believe it is time for us Hellenes to organize and establish our own Olympic Games whereby these games will bring together all Hellenes from around the world. All Hellenes to be able to participate, those living in Greece and those from the Hellenic Diaspora.

To create a celebration of our Hellenism through competitive predominately athletics and sports events. And to also entail theatrical performances and poetry readings as a side show with the aim of promoting our Hellenic civilization. These of course not to be competitive events but dedicated to our Hellenic culture.

I am not suggesting that we should abandon our participation from the international Olympic Games that are now held every four years.

The aim should be to bring all Hellenes together as a family, promoting our Hellenic spirit and strengthening the bonds that hold us together.

* These games could be held every two or four years.

"THE ANCIENT OLYMPIC GAMES"

The Ancient Olympic Games were sports competitions between competitors from the Greek cities of antiquity and the most important of the Panhellenic games of Ancient Greece (the others were Pythia, Nemea, and Isthmia). They were held in Ancient Olympia every four years from 776 BC and were organized until 392 AD. when the Byzantine emperor Theodosius I abolished them for good, because they were held in honour of the Supreme God Zeus - Dia of the Hellenic Pantheon.

 Greece was then under the thumb of the Christian Eastern Roman Empire that did its best to wipe off the map of the world the ancient Hellenic Civilization and the Indigenous Hellenic Religion.

From 776 BC and then the Games, little by little, became more important throughout ancient Greece, reaching their peak during the 6th and 5th centuries. BC. The Olympians also had religious significance since they were held in honour of the god Zeus, whose huge statue stood in Olympia. The number of competitions became twenty and the celebration took place over several days. The winners of the games were admired and immortalized through poems and statues.
|
 The prize for the winners was a wreath of olive branches.

"ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ"

Οι Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν αθλητικοί αγώνες μεταξύ αθλητών από τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας και οι σημαντικότεροι από τους Πανελλήνιους αγώνες της Αρχαίας Ελλάδας (οι άλλοι ήταν τα Πύθια, η Νεμέα και τα Ίσθμια). Γίνονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια από το 776 π.Χ., και οργανώνονταν μέχρι το 392 μ.Χ. όταν ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' τα κατήργησε οριστικά, γιατί τελούνταν προς τιμή του Υπέρτατου Θεού Διός - Δία του Ελληνικού Πανθέου.

 

 Η Ελλάδα βρισκόταν τότε υπό τον αντίχειρα της Χριστιανικής Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που έκανε ό,τι μπορούσε για να σβήσει από τον χάρτη του κόσμου τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και την Ιθαγενή Ελληνική Θρησκεία.

 

Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα, φτάνοντας στην ακμή τους κατά τον 6ο και 5ο αιώνα. ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ. Οι Ολύμπιοι είχαν επίσης θρησκευτική σημασία, αφού τελούνταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα βρισκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγώνων έγινε είκοσι και η γιορτή γινόταν σε αρκετές ημέρες. Οι νικητές των αγώνων θαυμάστηκαν και απαθανατίστηκαν μέσα από ποιήματα και αγάλματα.

 Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς.

Συμμετείχαν οι Αρχαίοι Μακεδόνες στους Ελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες;

Ως γνωστόν, μόνο οι Έλληνες μπορούσαν να συμμετάσχουν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Παρόλο που λάτρευαν τους ίδιους θεούς και είχαν τις ίδιες παραδόσεις και γλώσσα με τους υπόλοιπους Έλληνες. Συμμετείχαν ή όχι οι Μακεδόνες στους αρχαιοελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες;

Οι Μακεδόνες προφανώς δεν εκδήλωσαν, αρχικά, κανένα ενδιαφέρον για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό άλλαξε στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Την εποχή αυτή ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α' ήθελε να συμμετάσχει στον αθλητικό αγώνα της Ολυμπίας.

ο Αλέξανδρος Α΄ κατάφερε να πείσει τους κριτές να του επιτρέψουν να συμμετάσχει. Τόνισε ότι η δυναστεία του ιδρύθηκε από τον Περδίκκα, τον γιο του Τήμενου, απόγονου του Ηρακλή (Ηρακλή). Αφού άκουσαν αυτή την εξήγηση, οι δικαστές δέχτηκαν ότι ο Αλέξανδρος ήταν αληθινός Έλληνας.

Μετά τη συμμετοχή του Αλέξανδρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, άρχισαν να το κάνουν και διάφοροι άλλοι Μακεδόνες.

Μετά τον Αλέξανδρο Α', υπάρχει καταγραφή συμμετοχής του βασιλιά Αρχέλαου Α' ,

ο βασιλιάς Φίλιππος Β' συμμετείχε επίσης στους Αγώνες. Ήταν πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Φίλιππος μάλιστα συμμετείχε τρεις φορές. Και τις τρεις φορές, εκ των οποίων οι δύο ήταν αρματοδρομίες, ήταν ο νικητής. Αυτές οι τρεις νίκες σημειώθηκαν το 356, το 352 και το 348 π.Χ.

Αμέσως μετά από αυτή την εποχή, βρίσκουμε αρχεία μη βασιλικών Μακεδόνων που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 328 π.Χ., υπάρχει ένα αρχείο ενός άνδρα με το όνομα Κλίτον που κέρδισε τον σημαντικό αγώνα τρεξίματος, ήταν ο πρώτος μη βασιλικός Μακεδόνας που κέρδισε στους Αγώνες.

Μετά τον Κλίτον, βρίσκουμε ρεκόρ διάφορων άλλων Μακεδόνων που συμμετείχαν και κέρδισαν πολλά από τα γεγονότα στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Βρίσκουμε κατά μέσο όρο περίπου έναν Μακεδόνα νικητή ανά δεκαετία τις επόμενες έξι δεκαετίες.

ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ….

Did the Ancient Macedonians participate in the Greek Olympic Games?

As is known, only the Greeks could participate in the ancient Olympic Games.

Even though they loved and adored the same gods and had the same traditions and language as the rest of the Greeks. Did the Macedonians participate in the ancient Greek Olympic Games or not?

The Macedonians apparently did not initially show any interest in participating in the Olympic Games.

This changed in the early 5th century BC. At that time, the Macedonian king Alexander I, wanted to participate in the Olympic Games.

Alexander I, managed to convince the judges to allow him to participate. He pointed out that his dynasty was founded by Perdiccas, the son of Timenos, a descendant of Heracles (Hercules). After hearing this explanation, the judges accepted that Alexander was a true Greek.

After Alexander's participation in the Olympic Games, several other Macedonians began to do so as well.

After Alexander I, there is a record of the participation of King Archelaus I,

King Philip II also participated in the Games. He was the father of Alexander the Great. Philip even participated three times. All three times, two of which were chariot races, he was victorious. These three victories occurred in 356, 352 and 348 BC.

Immediately after this era, we find records of non-royal Macedonians participating in the Olympic Games.

In 328 BC, there is a record of a man named Cliton winning the important running race, he was the first non-royal Macedonian to win at the Games.

After Cliton, we find records of several other Macedonians who participated in and won many of the events at the Olympics.

We find an average of about one Macedonian winner per decade over the next six decades.

NOW TRY TO EXPLAIN THIS TO THE SLAVO-MACEDONIANS (SKOPIANOUS - SKOPIANS) from the Republic of North Macedonia.

O Πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων είχε όραμά του την Αρμονία και το Κάλλος...

Υπέρτατο αγαθό την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την οποία, με πάθος, υπερασπίστηκε στον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες και στα νερά της Σαλαμίνας!

Την ώρα που οι Πέρσες έκαιγαν την  Αθήνα και κατέστρεφαν τους Ναούς και τις Οικίες τους, οι Αθηναίοι από τα ΠΟΛΕΜΙΚΑ τους πλοία, ονειρεύονταν και σχεδίαζαν τον Παρθενώνα!

Στο "ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ..." ο ΘΕΙΚΟΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ νοηματοδότησε   μια κραυγή για την Πατρίδα, τα Παιδιά, τις Γυναίκες, "θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων·"

Για όλα αυτά  δίνονταν ο " ὑπὲρ πάντων ἀγών."

Κανόνας του Πολιτισμού των Ελλήνων ήταν  το ΜΕΤΡΟ!

Η παρεκτροπή από το Μέτρο,  οδηγούσε στην ΥΒΡΙ,  την οποία ακολουθούσε η ΝΕΜΕΣΙΣ.

Οι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ήταν για την  ΕΥΓΕΝΗ ΑΜΙΛΛΑ με έπαθλο ένα ΚΟΤΙΝΟ από κλαδί ελιάς!

Ο Πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων απεχθάνονταν την  ασχήμια.

Κωνσταντίνος Τριανταφυλλακης

The Civilization of the Ancient Greeks had its vision of Harmony and Beauty...

The Supreme good was FREEDOM which, with passion, they defended at Marathon, Thermopylae and in the waters of Salamis!

While the Persians were burning Athens and destroying their Temples and Houses, the Athenians from their WAR ships were dreaming and planning the new Parthenon!

In "THE CHILDREN OF THE GREEKS..." the divine Aeschylus gave meaning to a cry for the Motherland, the Children, the Women, "theos te patrῴon ἕδι, θέκα te progonon;"

For all these things were given "over all struggles."

Rule of Greek Civilization was the "measure without exaggeration" - TO METRO - moderation!

Deviation from this Measure, led to YVRIS, which was followed by NEMESIS.

The OLYMPIC GAMES were for EVGENI AMILLA - Healthy competition with a prize of an olive branch with its leaves!

The Civilization of the Ancient Greeks abhorred ugliness.

Konstantinos Triantaphyllakis

Στα εκατομμύρια χρόνια πριν από τους πρώτους εφευρέτες της παγκοσμιοποίησης, (γι' αυτό μη φοβάστε την παγκοσμιοποίηση, μας την επέβαλαν πριν από «2024» χρόνια) με τον όρο «π.Χ.» δηλαδή προ Χριστού, και «μ.Χ.» δηλαδή μετά Χριστό. , δεν υπήρχε η έννοια των θρησκευτικών πολέμων. Κανείς δεν σκέφτηκε να πείσει και μάλιστα να πολεμήσει τον άλλον, επιβάλλοντας τον δικό του Θεό.

 Κανείς δεν σκέφτηκε να επιβάλει με το ζόρι μια ξένη (και μάλιστα εφευρεμένη) στις άλλες κοσμοθεωρίες, τον Θεό. Οι πόλεμοι, που είναι στη φύση του ανθρώπου (ο Ηράκλειτος μας λέει Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡ ΟΛΩΝ) έγιναν για να έχει η πόλη ή η κοινότητα περισσότερο ζωτικό χώρο, πιο πλούσια γη, πιο στρατηγικά σημεία στην κατοχή τους, ίσως επίσης από αμέτρητη φιλοδοξία.

Αλλά να επιβάλλει τον δικό του Θεό με τη βία, και να σκοτώνει τα πάντα μπροστά του στο όνομα του δικού του Θεού (που είναι η ειρωνεία του σήμερα, είναι ο ίδιος με τον Θεό του άλλου που σκοτώνει, απλά έχει διαφορετικό όνομα - (Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι- Εβραίοι) αυτό είναι από τα επιτεύγματα της Θρησκείας της Αγάπης, τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε πολύ έντονα στις μέρες μας. Τα αποτελέσματα που βιώνουμε είναι ότι μέσω της τυφλής πίστης αρνούμαστε την έννοια της πατρίδας (σε κανένα βιβλίο μονοθεϊστικών θρησκειών, η λέξη πατρίδα υπάρχει) αρνούμαστε την έννοια της Φύσης (και αυτή η λέξη δεν υπάρχει στα ιερά τους βιβλία, άρα τι έχουν, δεν σέβονται τα ζώα και τα φυτά;) πουθενά στα ιερά τους βιβλία δεν υπάρχει ο Λόγος Αρετή που ήταν σύστημα αξιών για τα πολιτισμένα και ευνοημένα κράτη.

Στην ίδια κοσμοθεωρία, οι πόλεμοι έγιναν «ευαγγελικοί» (από μακριά) καθώς ο Δαβίδ πέταξε την πέτρα στον Γολιάθ, έναν γενναίο άνδρα που έβγαινε κάθε μέρα και καλούσε κάποιον να πολεμήσει μαζί του. Αυτοί οι πόλεμοι επικράτησαν. Αυτές οι αρχές επικράτησαν και σήμερα ζούμε σε ένα ψέμα «υποτιθέμενης» αγάπης που μόνο εκδίκηση και ζήλια κρύβει. Δούλοι της Αγάπης ενός Θεού του Χρήματος, (που θεωρεί ευλογημένο όποιον έχει χρήματα και υλικά αγαθά) που δεν αναγνωρίζει, Χώρα, Φύση, Αρετές και που διαπράττει καθημερινά Βλασφημία.

Με εκτίμηση Μαρίνα Ψαράκη.

...................................

Καλλίμαχος Σάββας Γρηγορόπουλος ...

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αποικιακές δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία για να αναφέρουμε μερικές, οι οποίες όχι μόνο λεηλάτησαν αυτές τις αποικίες και τους λαούς τους, αλλά και βάναυσα ανάγκασαν τη χριστιανική τους θρησκεία και τις γλώσσες τους σε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορέσουν να τους ελέγξουν και να τους  εκμεταλλευτούν πλήρως.


...........................

In the millions of years before the first inventors of globalization, (so don't be afraid of globalization, they imposed it on us "2024" years ago) with the term "BC" i.e. before Christ, and "AD" i.e. after Christ, there was no concept of religious wars. No one thought to convince and even fight the other, imposing his own God. No one thought of imposing by force a foreign (and indeed invented) to the other worldviews, God. The wars, which are in the nature of man (Heracletus tells us WAR IS THE FATHER OF ALL) were fought so that the city, or the community, would have more living space, more rich land, more strategic points in their possession, perhaps also out of immeasurable ambition. But to impose his own God by force, and to kill everything in front of him in the name of his own God - which is the irony of today, he is the same as the God of the other he kills, (Christianity - Islam - Judaism) - just has a different name, this is from the achievements of the Religion of Love, the effects of which we experience very strongly in our days. The results we experience, is that through blind faith we deny the concept of homeland - Patrida (in no book of monotheistic religions, the word homeland exists) we deny the concept of Nature (and this word does not exist in their holy books, so they do not respect animals and plants ?) nowhere in their holy books is the Word Virtue which was a value system for the civilized and favoured states.

In the same worldview, wars became "evangelical" (from afar) as David threw the stone at Goliath, a brave man who went out every day and invited someone to fight with him. These wars prevailed. These principles prevailed and today we live in a lie of "supposed" love that only hides revenge and jealousy. Slaves of the Love of a God of Money, (who considers blessed whoever has money and material goods) who does not recognize, Country - homeland, Nature, Virtues and who commits daily Blasphemy.

Regards, Marina Psaraki.

....................................

Kallimachos Savvas Grigoropoulos ...

However, we must not forget the colonial powers such as Great Britain, France, Portugal and Spain to mention a few, who not only plundered these colonies and their peoples, but also brutally forced their Christian religion and their languages onto these people so that they could completely control and exploit them. 

.......................................

My dear friends, let’s say that all religions are man invented and man-made, why would one choose to follow the Jewish invention instead of the Hellenic invention if they are Greeks?

 

Αγαπητές μου φίλες και αγαπητοί μου φίλοι...ας πούμε ότι όλες οι θρησκείες είναι ανθρωπογενείς...γιατί να επιλέξει κανείς να ακολουθήσει την εβραϊκή εφεύρεση αντί την ελληνικήν εφεύρεση αν είναι Έλληνας ή 'Ελλήνιδα;;;

Ο Θεός ΓΙΑΧΒΕ-ΑΛΛΑΧ του Κορανίου, της Τορά και της Παλαιάς Διαθήκης είναι ανύπαρκτος. Επομένως, οι ισχυρισμοί για τον Χριστό δεν έχουν καμία βάση αυθεντικότητας.

The God YAHWEH-ALLAH of the Quran, the Torah, and the Old Testament does not exist. Therefore, the claims about Jesus have no basis in authenticity. 

....................................

My advice to all young Greeks in the Hellenic Diaspora is to question everything.

 

Η συμβουλή μου σε όλους τους νέους Έλληνες της Ελληνικής Διασποράς είναι να αμφισβητούν τα πάντα.

There is no greater injustice, there is no greater immoral and unethical act, than that of a Hellene who does not support a fellow Hellene when the cause is noble and of benefit to a fellow Hellene.

 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανήθικη  πράξη, από αυτή ενός Έλληνα που δεν υποστηρίζει έναν Έλληνα όταν η υπόθεση είναι ευγενής και ωφέλιμη για έναν Έλληνα.

.....................................

* Does the Anglo-Saxon establishment in Australia and elsewhere really believe in multiculturalism?

* Does it truly want the Ethnic cultures and languages to survive and flourish?

* Or is their real aim the total absorption and the elimination of them?

* Is their real aim A TOTAL ASSIMILATION?

 

* Πιστεύει πραγματικά το αγγλοσαξονικό κατεστημένο στην  Αυστραλία και αλλού,   στην πολυπολιτισμικότητα;

* Θέλει πραγματικά οι εθνοτικές κουλτούρες και γλώσσες να επιβιώσουν και να ανθίσουν;

* Ή μήπως ο πραγματικός τους στόχος είναι η συνολική απορρόφηση και εξάλειψή τους;

* Είναι ο πραγματικός τους στόχος Η ΟΛΟΚΛΗΡΙΚΗ ΑΦΟΜΙΩΣΗ;

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο Έλληνας ιερέας, εκτός από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις κληρονομικής μεταβίβασης σε μέλη ενός κάποιου συγκεκριμένου γένους (λ.χ. Ευμολπίδαι στην Ελευσίνα, Εμβαρίδαι στον Πειραιά κ.λ.π.) ή ενός βασιλικού οίκου (όπως λ.χ. συνέβαινε στην πόλη της Σπάρτης) αποκτά το αξίωμά του κατά κανόνα δι' εκλογής από την συνέλευση του Δήμου, πρακτική που βρίσκουμε να ισχύει από τα ομηρικά κιόλας χρόνια.

Еίναι απλός κι εκλεγμένος εκπρόσωπος των θρησκευτών, εξουσιοδοτημένος είτε να φροντίζει τον Ναό στον οποίο τοποθετείται (ως «αρχιερεύς»), είτε να τελεί τις θυσίες (ως «ιερεύς»), είτε να απαγγέλει τις ευχές και προσευχές (ως «αρητήρ»).Το ιερατικό αξίωμα δεν είναι συνδεδεμένο με κάποια συγκεκριμένη ηλικία, τάξη, ή φύλο.

ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΜΗ, ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ, ΟΛΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ, ο δε εκάστοτε αποχωρών, σε αντίθεση με τα ιερατεία των διαφόρων θεοκρατιών, οφείλει στα πλαίσια της ισονομίας τών πολιτών να προβεί σε απολογισμό πεπραγμένων και λογοδοσία, κυρίως σε ότι αφορά τα οικονομικά του Ιερού (βλ. Αισχίνη, Λόγος Κατά Κτησιφώντος, 17-18).

ΑΝ ΚΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΑΛΛΩΣΤΕ, Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΟΜΑΛΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ.

ΟΠΩΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ Ή ΑΥΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

*** Στον Χριστιανισμό, οι κληρικοί θεωρούνται εκπρόσωποι του Θεού τους. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό; Φίλοι πιστεύετε ότι μπορεί να είναι λίγο αλαζονικό εκ μέρους μας ως απλοί θνητοί να ορίζουμε τους εαυτούς μας ως εκπροσώπους του Θείου τα Θεία, δηλαδή οποιουδήποτε Θεού;

 

THE GREEK PRIEST IS NOT CONSIDERED THE REPRESENTATIVE OF GOD ON EARTH.

In Ancient Greece, the Greek priest, apart from some minimal exceptions of hereditary transfer to members of a specific genos (e.g. Eumolpidai in Eleusis, Embaridai in Piraeus, etc.) or a royal house (such as e.g. it happened in the city of Sparta) he acquires his position as a rule by election by the assembly of the Municipality, a practice we find valid since the Homeric years.

He is a simple and elected representative of the religious people, authorized either to take care of the Temple in which he is placed (as "high priest"), or to perform the sacrifices (as "priest"), or to recite the wishes and prayers (as "priest"). The priestly office is not tied to any particular age, class, or gender.

MEN AND WOMEN, RICH AND POOR, YOUNG AND ELDERLY, ALL HAVE THE RIGHT TO TAKE UP THE OFFICE OF PRIEST, and each one who retires, in contrast to the priesthoods of the various theocracies, must, within the framework of the equality of citizens, carry out an account of deeds and accountability, mainly with regard to the finances of the Sanctuary (see Aeschines, Logos Kata Ctesiphon, 17-18).

ALTHOUGH DEEPLY RESPECTED BY ALL THE PEOPLE, THE GREEK PRIEST IS NOT CONSIDERED SAINT AND HOLY. FOR  GREEKS, HOLINESS MEANS NOTHING MORE THAN THE KNOWLEDGE OF WHAT IS REQUIRED FOR A SMOOTH AND HARMONIOUS CO-EXISTENCE BETWEEN MEN AND THE GODS.

HOWEVER HE OR SHE IS EXPECTED TO BE A GOOD ROLE MODEL FOR SOCIETY.

*** In Christianity, the clergy are considered to be the representatives of their God. How can this be justified? Friends do you think that it might be just a little arrogant of us mere mortals appointing ourselves as the representatives of the Divine, i.e. of any God or Gods?

 

Many priests - IEROFANTES, both male and female were very educated people. Many were also philosophers who educated and enlightened the people not only about the religious theology, but in all important matters pertaining to a progressive, good and decent life.

Στην πραγματικότητα πολλοί ιερείς - ΙΕΡΟΦΑΝΤΕΣ, άνδρες και γυναίκες ήταν πολύ μορφωμένοι άνθρωποι. Πολλοί από μόνοι τους ήταν φιλόσοφοι που εκπαίδευσαν και διαφώτισαν τον λαό όχι μόνο για τη θρησκευτική θεολογία, αλλά για όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν μια προοδευτική, καλή και αξιοπρεπή ζωή.

Οι μύθοι όταν αναφέρουν ερωτικές σχέσεις με τους θεούς μιλούν για φυσικά φαινόμενα που λαμβάνουν στο Σύμπαν....όχι για σεξουλικό έρωτα.

When the myths mention love affairs with the gods they are talking about natural phenomena taking place in the Universe....not about sexual love.


............................

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΞΙΑΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
HELLENIC VALUE SYSTEM AND WAY OF LIFE

This in my opinion needs to be defined in a way that encompasses the challenges of today along with the very important principles and values we had in ancient times. It is very important to compose this value system and to encourage it to our members. To all the members of the Indigenous Hellenic Religion. The emphasis must be always on doing everything based on our principles and values relating to a virtuous life.

How we and our religious communities operate is very important, if we are to overcome the many challenges and obstacles we face in the Hellenic world.

First and foremost it is up to all of us to strive to be good roles models in our religious communities and in the general society.

We must continue with our religious ceremonies and activities, to educate and to explain to our members our Hellenic theology and the philosophy of our religious Hellenism.

However, we must also focus a lot more on creating a variety of social activities for our members. Having meaningful joy and fun is very important, it is the glue that binds people together. 

WE MUST HELP OUR YOUNG GREEK ADULTS TO OVERCOME THEIR EMPTINESS AND LONELINES, to be able to live a productive life, to have love, companionship and a personal family environment of their own. Therefore, we must strive to bring to our communities’ single young men and women. To introduce them to one another, or through our social activities to give them the opportunity to meet each other.

It is also very important that we take an active interest in the matters of philanthropy.

Under the banner of the "HELLENIC VALUE SYSTEM AND WAY OF LIFE" we must also include our love, dedication and loyalty to our mother country Hellas, to Hellenism and to our Indigenous Hellenic Religion and to each other. Never to turn our backs on these very important aspects of our Hellenic lives.

* In the Hellenic Diaspora it is very important that our communities operate Greek part time schools, where they can teach our children to speak, read and write the Hellenic language and to teach them about our Indigenous Hellenic Religion along with the rich religious philosophy of Hellenism. 

...........................................

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΞΙΑΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να οριστεί με τρόπο που να περιλαμβάνει τις προκλήσεις του σήμερα μαζί με τις πολύ σημαντικές αρχές και αξίες που είχαμε στην αρχαιότητα. Είναι πολύ σημαντικό να συνθέσουμε αυτό το σύστημα αξιών και να το ενθαρρύνουμε στα μέλη μας. Σε όλα τα μέλη της Ιθαγενούς Ελληνικής Θρησκείας. Η έμφαση πρέπει να δίνεται πάντα στο να κάνουμε τα πάντα με βάση τις αρχές και τις αξίες μας που σχετίζονται με μια ενάρετη ζωή.

Το πώς λειτουργούμε εμείς και οι θρησκευτικές μας κοινότητες είναι πολύ σημαντικό, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τις πολλές προκλήσεις και εμπόδια που αντιμετωπίζουμε στον ελληνικό κόσμο.

Πρώτα και κύρια, εναπόκειται σε όλους μας να προσπαθήσουμε να είμαστε καλά πρότυπα στις θρησκευτικές μας κοινότητες και στη γενική κοινωνία.

Πρέπει να συνεχίσουμε τις θρησκευτικές μας τελετές και δραστηριότητες, να εκπαιδεύουμε και να εξηγούμε στα μέλη μας την Ελληνική μας θεολογία και τη φιλοσοφία του θρησκευτικού μας Ελληνισμού.

Ωστόσο, πρέπει επίσης να επικεντρωθούμε πολύ περισσότερο στη δημιουργία μιας ποικιλίας κοινωνικών δραστηριοτήτων για τα μέλη μας. Το να έχεις ουσιαστική χαρά και ψυχαγωγία είναι πολύ σημαντικό, είναι η κόλλα που ενώνει τους ανθρώπους.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥΣ, να μπορούν να ζήσουν μια παραγωγική ζωή, να έχουν αγάπη, συντροφικότητα και ένα δικό τους προσωπικό οικογενειακό περιβάλλον. Επομένως, πρέπει να προσπαθήσουμε να φέρουμε στις κοινότητές μας άγαμους νέους και νέες. Να τους συστήσουμε ο ένας στον άλλον ή μέσω των κοινωνικών μας δραστηριοτήτων να τους δώσουμε την ευκαιρία να συναντηθούν.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να ενδιαφερόμαστε ενεργά για τα θέματα της φιλανθρωπίας.

Κάτω από το λάβαρο του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΞΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ» πρέπει επίσης να συμπεριλάβουμε την αγάπη, την αφοσίωση και την πίστη μας στη μητέρα πατρίδα μας, στον Ελληνισμό, την Ελλάδα και στην Αυτόχθονος Ελληνική Θρησκεία μας και ο ένας στον άλλον. Ποτέ να μην γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτές τις πολύ σημαντικές πτυχές της Ελληνικής μας ζωής.

* Στην Ελληνική Διασπορά είναι πολύ σημαντικό οι κοινότητές μας να λειτουργούν ελληνικά σχολεία μερικής απασχόλησης, όπου μπορούν να μάθουν στα παιδιά μας να μιλούν, να διαβάζουν και να γράφουν την Ελληνική γλώσσα και να τους διδάσκουν την Ελληνική μας Θρησκεία μαζί με την πλούσια θρησκευτική φιλοσοφία του Ελληνισμού. ......................................

INSTITUTIONAL DISCRIMINATION IN GREECE 

Having lived in Australia for some decades, I have come to have a lot of love and respect for Australia and its various institutions and the relaxed attitude of the people. A Mass Media that is open minded and gives most people a fair and balanced views owing to the various channels and the way they operate.

The government run T.V. channels give almost all religions some reasonable airtime to get their messages out. Atheist people are interviewed on a regular basis, as are those from the various Christian denominations as well as those of the Muslim faith.

Therefore, when I am in Greece (every year) I cannot not avoid making comparisons in these and other matters.

In matters of religion one almost never ever sees atheist people been interviewed. One sees the Christian clergy on all the T.V. channels on a regular basis. In fact, on the government T.V. channels the Church even have their own programs. That is all well and good for Greek Christians. After all they pay taxes that help keep these government T.V. channels operating.

But they are not the only ones paying taxes. There are thousands of Greeks from the Indigenous Hellenic Religion who also pay taxes. No one ever interviews their representatives. The religious organizations of the Indigenous Hellenic religion are not given any airtime on either government radio or T.V. channels to present their own programs, to explain and promote their religion and to celebrate their religious festivities over the air waves.

This can only be considered as a gross conduct of DISCRIMINATION ON A GRAND SCALE. This does not look like a modern European country. THE POLITICAL PARTIES AND THE GOVERNMENT OF THE DAY SHOULD HANG THEIR HEADS IN SHAME!!

Also, there is MASS DISCRIMINATION IN THE GOVERNMENT SCHOOLS. The Christian religion is taught in all the government schools, but the Indigenous Hellenic Religion which was born in Greece IS NOT TAUGHT IN THE GOVERNMENT SCHOOLS.

This is a shameful situation; Greece should be brought to account by the European Union and its parliament. This is not a good example of a member of a European country. The Greek government should hang their heads in shame by the way they treat a minority Greek section of the population!!!

THIS INSTITUTIONAL DISCRIMINATION MUST CEASE IMMEDIATELY!!  

ΘΕΣΜΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Έχοντας ζήσει στην Αυστραλία για μερικές δεκαετίες, έχω φτάσει να τρέφω πολλή αγάπη και σεβασμό για την Αυστραλία και τους διάφορους θεσμούς της και τη χαλαρή στάση των ανθρώπων. Τα ΜΜΕ που είναι ανοιχτόμυαλοι και δίνουν στους περισσότερους δίκαιες και ισορροπημένες απόψεις λόγω των διαφόρων καναλιών και του τρόπου λειτουργίας τους.

Τα κυβερνητικά τηλεοπτικά κανάλια δίνουν σχεδόν σε όλες τις θρησκείες κάποιο εύλογο χρόνο μετάδοσης για να μεταδώσουν τα μηνύματά τους. Οι άθεοι λαμβάνουν συνεντεύξεις σε τακτική βάση, όπως και εκείνοι από τα διάφορα χριστιανικά δόγματα καθώς και εκείνοι της μουσουλμανικής πίστης.

Επομένως όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα (κάθε χρόνο) δεν μπορώ να αποφύγω να κάνω συγκρίσεις σε αυτά και σε άλλα θέματα.

Σε θέματα θρησκείας σχεδόν ποτέ κανείς δεν βλέπει άθεους ανθρώπους να παίρνουν συνεντεύξεις. Βλέπει κανείς τους χριστιανούς κληρικούς σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια σε τακτική βάση. Στην πραγματικότητα, στα κυβερνητικά κανάλια της τηλεόρασης, η Εκκλησία έχει ακόμη και τα δικά της προγράμματα. Όλα αυτά είναι καλά για τους Έλληνες Χριστιανούς. Άλλωστε πληρώνουν φόρους που βοηθούν στη διατήρηση της λειτουργίας αυτών των κυβερνητικών τηλεοπτικών καναλιών κτλ.

Δεν είναι όμως οι μόνοι που πληρώνουν φόρους. Χιλιάδες είναι οι Έλληνες της Αυτόχθονης Ελληνικής Θρησκείας που πληρώνουν φόρους. Κανείς δεν παίρνει ποτέ συνέντευξη από τους εκπροσώπους τους. Οι θρησκευτικές οργανώσεις της αυτόχθονης ελληνικής θρησκείας δεν έχουν χρόνο εκπομπής ούτε στο κυβερνητικό ραδιόφωνο ούτε στα τηλεοπτικά κανάλια για να παρουσιάσουν τις δικές τους εκπομπές, να εξηγήσουν και να προωθήσουν τη θρησκεία τους και να γιορτάσουν τις θρησκευτικές τους γιορτές μέσω των ανοιχτόν κυμάτων.

Αυτό μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως ωμή συμπεριφορά ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΙΜΑΚΑ. Δεν μοιάζει με μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ!!

Επίσης υπάρχουν ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Η χριστιανική θρησκεία διδάσκεται σε όλα τα κρατικά σχολεία, αλλά η αυτόχθονη Ελληνική Θρησκεία που γεννήθηκε στην Ελλάδα ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

Αυτή είναι μια επαίσχυντη κατάσταση, η Ελλάδα πρέπει να λογοδοτήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινοβούλιο της για αυτή την κατάσταση. Αυτό δεν είναι καλό παράδειγμα μέλους μιας ευρωπαϊκής χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να κρεμάσει το κεφάλι της από ντροπή από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ένα μειονοτικό ελληνικό τμήμα του πληθυσμού!!


ΑΥΤΗ Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ!!

Sadly, for the past 35 years in Greece, Greeks who are followers of the Indigenous Hellenic Religion are not allowed to pray or to participate in a religious manner at all, in the ancient Greek sites around the country.

There is an abundance of human rights for Christians in Greece, but sadly very few human rights for the followers of the Indigenous Hellenic Religion in the land where democracy and free thought and expression were born.

Δυστυχώς τα τελευταία 35 χρόνια στην Ελλάδα, οι Έλληνες που είναι οπαδοί της Αυτόχθονης Ελληνικής Θρησκείας δεν επιτρέπεται να προσεύχονται ή να συμμετέχουν καθόλου με θρησκευτικό τρόπο, στους αρχαιοελληνικούς χώρους σε όλη τη χώρα.

Υπάρχει πληθώρα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους χριστιανούς στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς πολύ λίγα ανθρώπινα δικαιώματα για τους οπαδούς της αυτόχθονης ελληνικής θρησκείας στη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία και η ελεύθερη σκέψη και έκφραση.

The Eastern Roman Empire did everything it could to destroy our Ancient Hellenic Civilization and Hellenism, so that it could then impose the new Christian religion which it assisted in creating, so that it could create from all the various ethnic peoples of the empire the essence of one people, one religion, all loyal to Rome, the Roman Empire and all loyal to the Roman emperor.

 

In this way it became in essence the "Christian Eastern Roman Empire".

 

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έκανε ό,τι μπορούσε για να καταστρέψει τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και τον Ελληνισμό μας, ώστε στη συνέχεια να μπορεί να επιβάλει τη νέα χριστιανική θρησκεία που βοήθησε στη δημιουργία, ώστε να δημιουργήσει από όλους τους διάφορους εθνικούς λαούς της αυτοκρατορίας την ουσία του ενός λαού, μια θρησκεία, όλοι πιστοί στη Ρώμη, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και όλοι πιστοί στον Ρωμαίο αυτοκράτορα.

 

Με αυτόν τον τρόπο έγινε στην ουσία η «Χριστιανική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία».

*** The Australian people have a very free spirit. They, in matters of religion are very mature. They do not allow any one religion to control their lives.

*** Ο αυστραλιανός λαός έχει πολύ ελεύθερο πνεύμα. Αυτοί, σε θέματα θρησκείας είναι πολύ ώριμοι. Δεν επιτρέπουν σε καμία θρησκεία να ελέγχει τη ζωή τους.




WHAT HELLENISM MEANS TO US

My friends, with the Hellenic Ethnic religion we have a different Perspective and Perception of the Divine than that of the Abrahamic religions.
With the Gods we are inspired and are taught a different way of seeing the world and our role in it.
Our Gods give us complete freedom to be fully responsible for our lives, our community, our country and our world GAIA, mother earth.
At the beginning, at the end and in the middle of our Philosophy-Theology is the concept of VIRTUE.
With virtue among many others values we have the love for our COUNTRY, the love for family, the love for our identity, our culture and our language.
The Hellenic religion is based on three things. On the physical basis, logical basis and the ethnic basis.
i.e. NATURE, LOGIC and the NATION.
With the Hellenic Ethnic Religion we come closer to our HOMELAND, our ANCESTORS and our own Hellenic people, heritage and common purpose.

Hellenism is all about living a life founded on VIRTUE.


ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Φίλοι μου με την Ελληνική Εθνική θρησκεία μας έχουμε διαφορετική Προοπτική και Αντίληψη του Θείου από αυτή των Αβρααμικών θρησκειών.

Με τους Θεούς είμαστε εμπνευσμένοι και διδάσκόμαστε έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε τον κόσμο και τον ρόλο μας σε αυτόν.

Οι Θεοί μας μας δίνουν απόλυτη ελευθερία για να είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για τις ζωές μας, την κοινότητά μας, την πατρίδα μας και τον κόσμο μας ΓΑΙΑ, μητέρα γη.
Στην αρχή, στο τέλος και στη μέση της Φιλοσοφίας- Θεολογίας μας είναι η έννοια της ΑΡΕΤΗΣ.

Με την αρετή ανάμεσα με πολλές άλλες αξιές έχουμε την αγάπη για την ΠΑΤΡΙΔΑ, την αγάπη για την οικογένεια, την αγάπη για την ταυτότητα μας, τον πολιτισμό μας και τη γλώσσα μας.
Η ελληνική θρησκεία θεμελιώνεται σε τρία πράγαματα. Στην φυσική βάση, λογική βάση και την έθνική.
ΤΗΝ ΦΥΣΗ, τη ΛΟΓΙΚΗ και το ΕΘΝΟΣ.

Με την Ελληνική Εθνική Θρησκεία ερχόμαστε πιο κοντά στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας, στους ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ μας και στον δικό μας Ελληνικό λαό, κληρονομιά και κοινό σκοπό.

Ο Ελληνισμός έχει να κάνει με τη ζωή που βασίζεται στην ΑΡΕΤΗ.

HELLENISM MUST ALWAYS CHAMPION THE CAUSE OF LIBERTY, FREEDOM and JUSTICE...

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΤΑΓΩΝΙΖΕΤΕ ΣΤΑ ΘΈΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΘΘΕΡΙΑΣ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...

We advise all Hellenes to never become Freemasons.

You should never put yourself in a position whereby your views will be scrutinized and vetted by others and whereby you may be required to compromise your Hellenic principles and values, also as a Hellene, it is very important to maintain one's individual independent sovereignty.

Συμβουλεύουμε όλους τους Έλληνες να μην γίνουν  ποτέ Τέκτονες - Μασόνοι.

Δεν πρέπει ποτέ να βρεθείτε σε θέση, σύμφωνα με την οποία οι απόψεις σας θα εξεταστούν και θα ελεγχθούν από άλλους και είσος να σας ζητηθεί να υπονομεύσετε τις ελληνικές αρχές και αξίες σας,  επίσης ως Έλληνας, είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί η ανεξάρτητη κυριαρχία του ατόμου.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ ΛΑΟΣ

WE HELLENES ARE AN HONEST AND HONOURABLE PEOPLE

Throughout our history we are a people that have questioned everything and have thus consequently made many important discoveries that have benefited all of mankind. These we willingly have shared with all the peoples of the world.

In our checkered history we like all the ancient peoples conducted our wars for more arable land, for minerals etc....to improve the lot of our people. However, we never conducted wars to impose by force our Hellenic principles and values and our Indigenous Hellenic Religion onto other peoples. Yes, it is true, wherever we went we gladly educated the people of other nations. 

In the Hellenic Diaspora of the 21st century we are dedicated to keeping alive our Hellenic identity, our Hellenic language, our Indigenous Hellenic Religion and our Hellenic Value system and way of life - Ελληνικός Αξιακός Τρόπος Ζωής. 

We are also very keen on making a valuable contribution in all facets of life in the countries that have shown us much generous hospitality. We believe in giving back to these our adopted countries. Philanthropy is something which is very much in our blood. In this way we express our enormous gratitude for this hospitality. 

We are not interested in changing our names to sound like the names of the people in our adopted countries. With us Hellenes, what you see is what you get.

We are not a cunning people who change their names so that they can go underground in order to have economic progress and to take over the economy of the country they are living in. We are not interested in taking over the political parties of the countries we live in with this underground method. We are not interested in politically taking over the countries we live in.

However as individuals we are interested in participating in the political process in order to make our contribution...this we see as our duty.

We are not interested in taking control of the Mass Media i.e. the T.V. stations, the Radio stations, the Newspapers and Magazines of the countries we live in. 

All the above mentioned philosophy expressed, is in line with our Hellenic PHILOTIMO. This is what makes us Hellenes an honest and honourable people. 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ ΛΑΟΣ

Σε όλη την ιστορία μας είμαστε ένας λαός που αμφισβήτησε τα πάντα και, ως εκ τούτου, έκανε πολλές σημαντικές ανακαλύψεις που ωφέλησαν όλη την ανθρωπότητα. Αυτά πρόθυμα τα έχουμε μοιραστεί με όλους τους λαούς του κόσμου.

Στην βαθιά ιστορία μας, όπως όλοι οι αρχαίοι λαοί διεξήγαγαμε τους πολέμους μας για περισσότερη καλλιεργήσιμη γη, για ορυκτά κ.λπ... για να βελτιώσουμε την κατάσταση του λαού μας. Ωστόσο, ποτέ δεν κάναμε πολέμους για να επιβάλουμε με τη βία τις ελληνικές αρχές και αξίες μας και την αυτόχθονη ελληνική θρησκεία μας σε άλλους λαούς. Ναι, είναι αλήθεια, όπου κι αν πήγαμε εκπαιδεύαμε (κάναμε παιδεία) με χαρά τους ανθρώπους άλλων εθνών.

Στην Ελληνική Διασπορά του 21ου αιώνα είμαστε αφοσιωμένοι στο να κρατάμε ζωντανή την Ελληνική μας ταυτότητα, την Ελληνική μας Γλώσσα, την Αυτόχθονη Ελληνική Θρησκεία μας και το Ελληνικό Αξιακό μας σύστημα και τρόπο ζωής - Ελληνικός Αξιακός Τρόπος Ζωής.

Είμαστε επίσης πολύ πρόθυμοι να κάνουμε μια πολύτιμη συνεισφορά σε όλες τις πτυχές της ζωής στις χώρες που μας έχουν δείξει γενναιόδωρη φιλοξενία. Πιστεύουμε ότι πρέπει να συμβαλλούμε θετικά σε αυτές τις χώρες που υιοθετήσαμε. Η φιλανθρωπία είναι κάτι που είναι πολύ μέσα στο αίμα μας. Με αυτόν τον τρόπο εκφράζουμε την τεράστια ευγνωμοσύνη μας για αυτή τη φιλοξενία. Δεν μας ενδιαφέρει να αλλάξουμε τα ονόματά μας ώστε να ακούγονται σαν τα ονόματα των ανθρώπων στις υιοθετημένες χώρες μας. Με εμάς τους Έλληνες, αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι αυτό που παίρνει, που εισπράττει. Δεν είμαστε πονηροί άνθρωποι που αλλάζουν τα ονόματά τους για να έχουν οικονομική πρόοδο και να κυριεύσουν την οικονομία της χώρας που ζουν. Δεν μας ενδιαφέρει να πάρουμε τον έλεγχο τα πολιτικά κόμματα των χωρών που ζούμε με αυτή την υπόγεια μέθοδο. Δεν μας ενδιαφέρει να κυριεύσουμε πολιτικά τις χώρες που ζούμε. Ωστόσο, ως άτομα μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε στην πολιτική διαδικασία για να μπορούμε να συνεισφέρουμε... αυτό το βλέπουμε ως καθήκον μας. Δεν μας ενδιαφέρει να πάρουμε τον έλεγχο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δηλαδή των τηλεοπτικών σταθμών, των ραδιοφωνικών σταθμών, των εφημερίδων και των περιοδικών των χωρών στις οποίες ζούμε. Όλη η προαναφερθείσα φιλοσοφία που εκφράζεται είναι σύμφωνη με το Ελληνικό μας ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Αυτό είναι που μας κάνει εμάς τους Έλληνες έναν τίμιο και έντιμο λαό.

DESTINY or FREE WILL?

(the transformative power of Necessity)

In the theology of our ancestors, the mysterious deity "Necessity" is mentioned, mother of the three Fates (Cloth, Lachesis, Atropos - Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος), who through her three daughters dominates the past, present and future. None of the gods can intervene in the decisions of Necessity, except Zeus, who represents the universal Mind. Because the lord of the gods, the universal Zeus/Mind, is above all and his supreme power is channeled into the human being through Reason. 

To understand the above, we should consider two of the reasons that make man stand out from other living beings: 

1. It is the only creature that has the ability to stand upright, like a column firmly planted on the ground and rising towards the sky, while no other living being has the ability to stand upright (90°) towards the ground.

2. It has an intellect that can control, examine, make associations, judge and decide after reasoning.
The correct (90°) attitude of the spine towards the ground connects the earthly existence with the heavenly payment of man. With his feet he treads firmly on the earth, where he will fight, while the trunk rises towards the sky, from where his soul will receive breath and inspiration, which will be expressed through the mind that sits on the top of the head. An imprint (Earth to Heaven) is the Ionic column, the spiral end of which resembles the helices of the brain. 

Therefore, only man wills, while the animal wants, while the distinct difference between "willing" and "wanting" precisely defines the difference of man from the rest of living beings.

As,
"Want" reflects the desire of instincts and emotions, meaning that at any moment we can want anything: to eat, to sleep, to mate, to attack, to steal, to kill, to take revenge. An animal can do all this whenever it wants, while a human must make a logical examination of all contingencies and foresee the future consequences, taking initiative and taking responsibility for his actions. It is the thinker, the superior, the one who will set the boundaries between instinct and logic and constructively connect the "needs" on both sides for the benefit of his psychosomatic development. 

This is the Freedom of the Will and only man, as a rational being, can make the distinction by interfering with his destiny. But when, over and over again, there is audacity, a lack of reaction to challenges and a refusal to take responsibility, then destiny is fixed and "as a way is impossible". 

But
when the person is FORCED to ask for a way out and start the struggle, then through the new experiences, he will begin to transform from a helpless creature to a free being, with correct judgment, proportional to the correct posture of his body. 

This is the transforming power of the goddess Necessity and the positive side of destiny that is only achieved when man manages to escape the trap of passivity and the immobility of fatalism. 

"to go away (to escape) is impossible" is this destiny? Or is it the challenge that activates the soul in constructive cooperation with the intellect, so as to bypass over obstacles and redefine the "inevitable" for the benefit of critical thinking based on Logic?
A reasonable question of an intelligent being, who will always seek an answer through the spiral movement of thought!

Stilvi M.M.

..............................................

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ;

(η μεταμορφωτική δύναμη της Ανάγκης)
Στην θεολογία των προγόνων μας αναφέρεται η μυστηριακή θεότητα "Ανάγκη", μητέρα των τριών Μοιρών (Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος), η οποία μέσω των τριών θυγατέρων της εξουσιάζει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Κανείς από τους θεούς δεν μπορεί να επέμβει στις αποφάσεις της Ανάγκης, εκτός του Διός, ο οποίος εκπροσωπεί τον συμπαντικό Νού. Επειδή ο άρχων των θεών, ο συμπαντικός Ζευς/Νους, είναι υπεράνω όλων και η υπέρτατη δύναμή του διοχετεύεται στην ανθρώπινη υπόσταση μέσω της Λογικής.
Για να κατανοήσουμε τα παραπάνω, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας δύο από τους λόγους που κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα έμβια όντα: 

1. Είναι το μοναδικό πλάσμα που έχει την δυνατότητα να στέκει όρθιο, σαν κίονας που πατά γερά στη γη κι ανέρχεται προς τον ουρανό, ενώ κανένα άλλο εμβιο ον δεν έχει την ικανότητα της ορθής (90°) στάσεως προς το εδαφος.

2. Διαθέτει νόηση που μπορεί να ελέγχει, να εξετάζει, να κάνει συνειρμούς, να κρίνει και ν' αποφασίζει κατόπιν συλλογισμού.
Η ορθή (90°) στάση της σπονδυλικής στήλης προς το έδαφος, συνδέει την γήινη υπόσταση με την ουράνια καταβολή του ανθρώπου. Με τα πόδια του πατά γερά στη γη, εκεί όπου θα δώσει τον αγώνα, ενώ ο κορμός ανέρχεται προς τον ουρανό, απ' όπου η ψυχή του θα λάβει πνοή κι έμπνευση, η οποία θα εκφραστεί μέσω του μυαλού που εδράζει στην κορυφή της κεφαλής. Απαύγασμα αποτύπωσης (Γης προς Ουρανό) είναι ο Ιωνικός κίονας, η ελικοειδής απόληξη του οποίου προσομοιάζει τις έλικες του εγκεφάλου. 

Γι' αυτό, μόνον ο άνθρωπος βούλεται, ενώ το ζώο θέλει, ενώ η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο "βούλομαι" και το "θέλω" προσδιορίζει επακριβώς την διαφορά του ανθρώπου από τα υπόλοιπα έμβια όντα. 

Καθώς,
Το "θέλω" αντανακλά την επιθυμία ενστίκτων και συναισθημάτων, που σημαίνει ότι κάθε στιγμή μπορούμε να θέλουμε το καθετί: να φάμε, να κοιμηθούμε, να ζευγαρώσουμε, να επιτεθούμε, να κλέψουμε, να σκοτώσουμε, να εκδικηθούμε. Ένα ζώο μπορεί να κάνει όλα αυτά όποτε θελήσει, ενώ ο άνθρωπος οφείλει να προβεί σε λογική εξέταση όλων των ενδεχομένων και να προβλέψει τις μελλοντικές επιπτώσεις, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία και παίρνοντας την ευθύνη των πράξεών του. Είναι ο σκεπτόμενος, ο άνω θρώσκων, εκείνος που θα θέσει τα όρια ανάμεσα στο ένστικτο και την λογική και θα συνδέσει εποικοδομητικά τις εκατέρωθεν "ανάγκες" προς όφελος της ψυχοσωματικής του ανέλιξης. 

Αυτή είναι η Ελευθερία της Βούλησης και μόνον ο άνθρωπος, ως έλλογο όν, μπορεί να κάνει τον διαχωρισμό επεμβαίνοντας στο πεπρωμένο του. Αλλά, όταν κατ' επανάληψη, υπάρχει ατολμία, έλλειψη αντιδράσεων στις προκλήσεις και άρνηση ανάληψης των ευθυνών, τότε το πεπρωμένο είναι προδιαγεγραμμένο και "φυγείν αδύνατον". 

Όμως
όταν το άτομο ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να ζητήσει διέξοδο και ξεκινήσει τον αγώνα, τότε μέσω των νέων εμπειριών, θ' αρχίσει να μεταμορφώνεται από άβουλο πλάσμα σ' ελεύθερο ον, με κρίση ορθή, ανάλογη με την ορθή στάση του σώματός του.
Αυτή είναι η μεταμορφωτική δύναμη της θεάς Ανάγκης και η θετική πλευρά του πεπρωμένου που επιτυγχάνεται μόνον όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να ξεφύγει από την παγίδα της παθητικότητας και την ακινησία της μοιρολατρίας.
"φυγείν αδύνατον" είναι άραγε το πεπρωμένο; 'Η μήπως είναι η πρόκληση που ενεργοποιεί την ψυχή σε εποικοδομητική συνεργασία με την νόηση, ώστε να υπερπηδήσει εμπόδια και να επαναπροσδιορίσει το "αναπότρεπτον" προς όφελος της κριτικής σκέψης που στηρίζεται στην Λογική;
Εύλογη απορία του νοήμονος όντος, που πάντα θ' αναζητά απάντηση μέσα από την ελικοειδή κίνηση της σκέψης!

Στίλβη Μ.Μ.

Μπορεί κάποιος οι κάποιοι να συντάξουν τον Ελληνικό Αξιακό Τρόπο Ζωής;;

Ο Εβραίος ΣΑΥΟΛ (γνωστός ως Απόστολος Παύλος) επινόησε τον πρώιμο Χριστιανισμό. Μετά οι Εβραίοι μαθητές του Χριστού υποτίθεται ότι έγραψαν μερικά ευαγγέλια και πρόσθεσαν σε αυτήν την εφεύρεση.

Μετά οι Πατέρες της Εκκλησίας με τη σοφία τους επινόησαν πολλά, πολύ περισσότερα και συνέβαλαν σε αυτή τη νέα εβραϊκή θρησκεία.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας αντέγραψαν επίσης πολλά από την αρχαία ελληνική θρησκεία και τα πρόσθεσαν στη νέα εβραϊκή θρησκεία. Ωστόσο, παραμόρφωσαν τα πάντα έτσι ώστε να ταιριάζει με τη χριστιανική ιστορία τους.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας επινόησαν επίσης εκατοντάδες ψεύτικους αγίους για αυτή τη νέα θρησκεία.

Αυτά διδάσκονται τώρα στη Χριστιανική Εκκλησία.

* Ο Χριστιανισμός δεν είναι Ελληνισμός!!

The Jewish man SAUL (known as Apostle Paul) invented early Christianity. Then Jesus's Jewish disciples supposedly wrote some gospels and added onto this invention.

Then the Church Fathers in their wisdom invented much, much more and contributed to this new Jewish religion.

The Church Fathers also copied a lot from the ancient Greek religion and added this to the new Jewish religion. However they distorted everything so that it fitted in with their Christian story.

The Church Fathers also invented hundreds of fake saints for this new religion.

This is what is now taught in the Christian Church.

* Christianity is not Hellenism!!

As Greeks we believe in the Indigenous Hellenic Religion, which advocates the immortality of the soul. The soul follows the cycle of water and returns to physical life in many lifetimes, in order to learn, to pay off its "karmic" debts and to conquer virtue, to become virtuous. In order for the human soul to become immortal and to come into contact with the divine, in its unity and multiplicity, it is necessary to develop its intellect, to curate its essence, acquiring purified emotion, and to transcend its lower titanic nature. All this is perfectly explained by Socrates in Plato's work "Phaedon - About the soul". Thus, by unifying its three basic centres (Noetic, Thymoid, and Volitional), it will be able to acquire Justice, as a kind of stable inner Euptaxia, and become "accordingly as daimons", following the Gods, that is, a law-abiding being assigned to the service of the Good and the Agathou.

According to Greek theology, the Elysian Fields were part of Hades. It was the pre-final destination of the souls of heroes and the virtuous.

* At the end of the soul's journey, after a number of incarnations when it acquires the Virtues, which Socrates also says in the "Phaedon"... These are what connect it and bring it close to the Gods...where they are permanently embraced by the Gods and are in their divine care.

Ως Έλληνες πιστεύουμε στην Ελληνική Θρησκεία, η οποία πρεσβεύει την αθανασία της ψυχής. Η ψυχή ακολουθεί τον κύκλο του νερού και επανέρχεται στην ένσαρκη ζωή σε πολλούς βίους, προκειμένου να μαθητεύσει, να ξεπληρώσει τα “καρμικά” της χρέη και να κατακτήσει την αρετή, να γίνει ενάρετη. Για να αθανατοποιηθεί η ψυχή του άνθρωπου και να έρθει σε επαφή με το θείον, στην ενότητα και την πολλαπλότητά του, είναι αναγκαίο να αναπτύξει την νόησή της, να επιμεληθεί την ουσία της, αποκτώντας κεκαθαρμένο συναίσθημα, και να υπερβεί την κατώτερη τιτανική της φύση. Όλα αυτά τα αναπτύσει τέλεια ο Σωκράτης στο έργο του Πλατωνα “Φαίδων - Περί ψυχής”. Έτσι, ενοποιώντας τα τρία της βασικά κέντρα (Νοητικόν, Θυμοειδές, και Επιθυμητικόν) θα μπορεί να αποκτήσει Δικαιοσύνη, ως ένα είδος σταθερής εσωτερικής Ευταξίας, και να γίνει “κατά σχεσιν δαίμων”, ακολουθώντας τους Θεούς, δηλαδή, ένα νομοτελειακό ον ταγμένο στην υπηρεσία του Καλού και του Αγαθού.

 Κατά την Ελληνική θεολογία τα Ηλύσια Πεδία αποτελούσαν τμήμα του Άδη. Ήταν ο προ τελικός προορισμός της ψυχής των ηρώων και των ενάρετων.

* Στο τέλος της πορείας της ψυχής, όταν αποκτήσει τις Αρετές μετά από κάποιες ενσαρκωσεις, που λέει και ο Σωκράτης στον "Φαίδωνα"... Αυτές είναι που την συνδέουν και την φέρνουν κοντά στους Θεούς...όπου αγκαλιάζονται μόνιμα από τους Θεούς και βρίσκονται στη θεία φροντίδα τους.

ΔΑΙΜΩΝ

Η ΙΕΡΟΤΕΡΗ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ο όρος δαίμων δηλώνει ότι ποιο ιερό έχει ο Έλληνας από τα αρχέγονα χρονιά του (1 αναφορά από πελασγούς).

Στον χριστιανισμό και όχι μόνο αυτήν η λέξη κακοποιήθηκε σε τεράστιο βαθμό ορίζοντας ότι δαίμονες είναι κακόβουλα οντά με άσχημα χαρακτηριστικά οπού αποτελούν την στρατιά του Σατανά...

Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική.

Η λέξη δαίμων εκτός από την ετυμολογία της έχει και πολλές ιδιότητες.

Η λέξη δαίμων βγαίνει από το δάω που σημαίνει μαθαίνω, γνωρίζω, διδάσκω αλλά και από το δαίω που σημαίνει μοιράζω.

Οι λέξεις που προκύπτουν από την λέξη δαίμων και δείχνουν ακριβώς την ετυμολογία της οπού τις χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα είναι οι…

Δαήμων που σημαίνει ο γνώστης, ο σοφός και τα αντίθετο Αδαής που σημαίνει αυτός που δεν γνωρίζει.

Μακριά στο αρχέγονο παρελθόν στην επική ποίηση δαίμων οι αρχέγονοι προγονοί μας αποκαλούσαν όλους τους Έλληνες θεούς για την σοφία τους την γνώση τους που μας την μεταφέρουν απλόχερα όπως και για τις δυνάμεις τους, τις ηθικές και πνευματικές αρετές τους… ο Ορφέας μας αναφέρει στον ύμνο του Μουσαίου…

Δαίμονα τ' ηγάθεον και Δαίμονα πήμονα θνητών,

Δαίμονας ουρανίους και ηερίους και ένυδρους

και χθόνιους και υποχθονίου... Επίσης ονομάζανε δαίμονα και τον φύλακα που συνοδεύει την ψυχή προς την ενσαρκωμένη ζωή αλλά και προς τα ηλύσια πεδία προστατεύοντας την.

Στον ορφικό ύμνο του Μουσαίου ο Ορφέας μας δίνει και άλλη μια διάσταση της λέξεως αυτής στον στίχο που λέγει… ΔΑΙΜΩΝΑ

ΤΗΓΑΘΕΟΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΩΝΑ ΠΗΜΟΝΑ ΘΝΗΤΩΝ… το οποίο σημαίνει ότι ο δαίμων έχει δυο πρόσωπα, το ένα είναι το ΗΓΑΘΕΟΝ που συμβολίζει όλες τις ηθικές διανοητικές και πνευματικές αρετές του ανθρώπου ενώ το άλλο είναι το ΠΗΜΟΝΑ συμβολίζει τις αρνητικές καταστάσεις του ανθρώπου όπως δυσκολίες, δυστυχία, συμφορά που όπως μας λέγει και ο Αισχύλος είναι τα κίνητρα για την μάθηση της ψυχής μας.

Άρα όπως για τους προγόνους μας έτσι και σήμερα για εμάς τους Έλληνες η λέξη δαίμων είναι ιερή και συνάμα μυητική.

Κανένας δεν μπορεί να της αλλάξει την σημασία της γιατί η γλώσσα είναι φωνή και η φωνή φέρει στο φως την γνώση την Α – ΛΗΘΗ ΜΝΗΜΗ.

(την μνήμη που δεν επηρεάζεται από την λήθη).

DAIMONS

THE MOST HOLY WORD OF THE GREEKS.

The term daimons indicates that which sanctuary the Greek has from his primeval years (1 reference from Pelasgians).

In Christianity and not only this word was abused to a great extent, defining that daimons are malicious beings (demons) with bad characteristics that constitute Satan's army...

But the truth is completely different.

In addition to its etymology, the word daimon has many properties.

The word daimon comes from dao which means to learn, to know, to teach but also from daio which means to share.

The words that arise from the word daimon and show exactly the etymology where we use them to this day are the…

Daemon which means the knower, the wise and the opposite of Ignorant which means the one who does not know.

Far in the primordial past in the epic poetry of daimons, our primordial ancestors called all the Greek gods for their wisdom, their knowledge that they freely convey to us as well as for their powers, their moral and spiritual virtues... Orpheus mentions this to us in his hymn Moussaoui...

Daimon of the god and Daimon of mortals,

Daimon heavenly and gaseous and hydrates

and chthonians and hypochthonians... They also called the guardian who accompanies the soul to the incarnated life but also to the Elysian Fields, protecting it, a daimon.

In the Orphic hymn of Musaios, Orpheus gives us another dimension of this word in the verse that says... DAIMON

HEGATHEON AND DAIMON PIMONA MORTAL... which means that the daimon has two faces, one is HEGATHEON who symbolizes all the moral intellectual and spiritual virtues of man while the other is PIMONA symbolizes the negative situations of man such as difficulties, misery, calamity which, as Aeschylus also tells us, are the motivations for the learning of our soul.

So, as for our ancestors, so today for us Greeks the word daimon is sacred and at the same time instructive.

No one can change its meaning because language is a voice and the voice brings to light the knowledge of A - FORGOTTEN MEMORY.

(the memory that is not affected by forgetting)

HELLENIC VALUE SYSTEM AND WAY OF LIFE

THE GREEK FAMILY

* My dear Greek friends, in ancient Greece our societies were based on some very important principles and values. Our societies were based on the family, which had its crown virtues and a deep sense of morality, with an ethical spirit of mutual respect between the parents.

This has kept us firmly on a steady path in the last 2000 years whilst under foreign occupation, first with the Eastern Roman Empire and then under the Ottoman Empire.

Now that we are living in an age where everything is degraded by the cunning of the so-called evolutionists, we must do everything to bring the concept of family back to the fore.

Mum and Dad should always be the best and proper role models for their children.

In the Greek family, grandparents are considered an important part of the family, and they play a very valuable role.

Only in this way will we save Hellenism and our Hellas.

# The Greek family should be like a strong fist, with family members fully supporting each other.

* In our Hellenic tradition first and foremost it is our duty to try and be like the Gods, who in our Hellenic theology are perfect. This means that in our daily lives we must always aim to reach the highest level of virtue in everything we do. We must aim to be virtuous people.

TO BE VIRTUOUS PEOPLE IS PARAMOUNT FOR US HELLENES

* It is our holy duty to maintain and pass on to future generations our Hellenic Universal and World concept, our Hellenic Cosmotheasy i.e. our Indigenous Hellenic Religion.


* It is our sacred duty never to abandon the religion of our forefathers.

* It is our holy duty to always be loyal and dedicated to our homeland Hellas.

* It is our holy duty to always maintain and pass on to our future generations our Hellenic identity and legacy.

* It is our holy duty to maintain and to pass on to our future generations our beautiful Hellenic language.

* It is our holy duty for Hellenes to always assist and to support other Hellenes. To support each other. * In Our modern Hellenic tradition, if in a family one of the parents is a Hellene, then the children from this marriage are automatically considered Hellenes and have Hellenic hereditary and our Hellenic identity.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΞΙΑΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

* Αγαπητοί μου Έλληνες φίλοι, στην αρχαία Ελλάδα οι κοινωνίες μας βασίζονταν σε κάποιες πολύ σημαντικές αρχές και αξίες. Οι κοινωνίες μας βασίζονταν στην οικογένεια, η οποία είχε στο στέμμα της, της αρετές και μια βαθιά αίσθηση ηθικής, με ένα ηθικό πνεύμα αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των γονέων.

Αυτό μας κρατήσε γερά τα τελευταία 2000 χρόνια κάτω από την ξένη σκλαβιά, πρώτα με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μετά κάτω από την Τουρκοκρατία.

Τώρα που ζούμε σε μια εποχή που όλα βαλλωνται από την πονηριά της λεγόμενης εξέλιξης πρέπει να κάνουμε το παν να φέρουμε την έννοια της οικογένειας πίσω στο προσκήνιο.

Η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να είναι πάντα τα καλύτερα και σωστά πρότυπα για τα παιδιά τους.

Στην ελληνική οικογένεια οι παππούδες και οι γιαγιάδες θεωρούνται σημαντικό κομμάτι της οικογένειας και παίζουν ένα πολύ πολύτιμο ρόλο.

Μόνο έτσι θα σώσουμε τον Ελληνισμό και την Ελλάδα μας.

Η ελληνική οικογένεια πρέπει να είναι σαν μια δυνατή γροθιά, με τα μέλη της οικογένειας να στηρίζουν πλήρως ο ένας το άλλον.

* Στην Ελληνική μας παράδοση πρωτίστως είναι καθήκον μας να προσπαθούμε να είμαστε σαν τους Θεούς, που στην Ελληνική θεολογία μας είναι τέλειοι. Αυτό σημαίνει ότι στην καθημερινή μας ζωή πρέπει πάντα να στοχεύουμε να φτάνουμε στο υψηλότερο επίπεδο της αρετής σε ό,τι κάνουμε. Πρέπει να στοχεύουμε να είμαστε ενάρετοι άνθρωποι.

ΤΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΡΕΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

* Είναι ιερό μας καθήκον να διατηρήσουμε και να μεταδώσουμε στις μελλοντικές γενιές μας την Ελληνική Συμπαντική Κοσμοαντίληψή και την Ελληνική Κοσμοθέαση μας, δηλαδή την Αυτοχθών Ελληνική Θρησκεία μας.
* Είναι ιερό μας καθήκον να μην εγκαταλείψουμε ποτέ τη θρησκεία των προγόνων μας.

* Είναι ιερό μας καθήκον να είμαστε πάντα πιστοί και αφοσιωμένοι στην πατρίδα μας την Ελλάδα.

* Είναι ιερό μας καθήκον να διατηρούμε και να παραδίδουμε πάντα στις μελλοντικές μας γενιές την Ελληνική μας ταυτότητα και κληρονομιά.

* Είναι ιερό μας καθήκον να διατηρήσουμε και να παραδώσουμε στις μελλοντικές μας γενιές την όμορφη ελληνική γλώσσα μας.

* Είναι ιερό μας καθήκον για τους Έλληνες να βοηθάμε πάντα και να στηρίζουμε τους άλλους Έλληνες. Πάντα να στηρίζει ο ένας τον άλλον.

* Στη νεοελληνική μας παράδοση, εάν σε μια οικογένεια ο ένας από τους γονείς είναι Έλληνας/δα, τότε τα παιδιά από αυτόν τον γάμο θεωρούνται αυτόματα Έλληνες και έχουν Ελληνική κληρονομικότητα και την Ελληνική μας ταυτότητα.

............................................

Η Ν Ι Ο Χ Ο Σ

(τα τρία μέρη της ψυχής)

Η ψυχή κατά την ενσάρκωσή της χαρακτηρίζεται από τρεις καταστάσεις οι οποίες έχουν σχέση με:

α) τα ορμέμφυτα ένστικτα

β) τον άκρατο συναισθηματισμό

γ) τον νου, ο οποίος καλείται να ενεργοποιηθεί, ώστε να ωθήσει την ψυχή σε κριτική σκέψη.

Πρόκειται για τα τρία μέρη της ψυχής, τα οποία κατά τον Πλάτωνα είναι:

α) Το επιθυμητικόν, το οποίον είναι το ενστικτωδες, που διεγείρει ανεξέλεγκτα όλες τις ηδονές στο σώμα και λειτουργεί ως φιλήδονος εραστής.

β) Το θυμοειδές, το οποίον είναι ο παρορμητισμός που ξύπνα και δυναμώνει όλες τις τάσεις του συναισθήματος/καρδιάς και δρα είτε ως εγωιστής, είτε ως πληγωμένος ερωμένος.

γ) Το λογιστικόν, το οποίον είναι η ικανότητα της επεξεργασίας συλλογισμών, οι οποίοι με την βοήθεια της μνήμης αναπτύσσουν τον νου, με σκοπό την αναζήτηση κι εύρεση της γνώσης.

Επιθυμητικόν και θυμοειδές υπάρχουν ως πρωτογενή μέρη της ψυχής, τα οποία έχουν την δυνατότητα να διδάσκονται από τον νου, ώστε να μην κινούνται άναρχα και ανεξέλεγκτα, άνευ λογικής κατεύθυνσης.

Ο νους είναι ο άρχων των ηνίων που οδηγεί σταθερά το άρμα!

Όμως,

Χωρίς να γνωρίζει ακόμη η ψυχή την φύση της ουσίας της, αμφιταλαντεύεται, άλλοτε ανάμεσα σε ελλείψεις και υπερβολές, οι οποίες λειτουργούν με την γοητεία του εραστή και άλλοτε προσπαθώντας να προσεγγίσει την αλήθεια της λογικής μέσω του νου, ο οποίος στέκει ως πιστός σύντροφος, αλλά και ως άτεγκτος οδηγητής.

Κινούμενη ανάμεσα στο άλογον ένστικτον (μαύρος ίππος) και το παρορμητικό συναίσθημα (λευκός ίππος), η ψυχή προσπαθεί να ισορροπήσει, προβάλλοντας μια κυκλοθυμική στάση. Στην αναζήτηση ισορροπίας, συχνά, χάνει τον έλεγχο και παραπαίει, ενώ ενδόμυχα αναζητά ως ικανό οδηγητή το λογιστικόν, το οποίο θα δράσει ως Ηνίοχος. Η εξισορρόπηση της ψυχικής τριμέρειας απαιτεί λεπτούς χειρισμούς κι επίπονες προσπάθειες, ώστε να επιτευχθεί η αρμονική συλλειτουργία των τριών έμφυτων μερών της, καθώς:

-- Τα ένστικτα καλούνται να χειραγωγηθούν, αλλά όχι να καταργηθούν, αλλιώς η ψυχή θα στερηθεί το γήινο στοιχείο της.

-- Τα συναισθήματα πρέπει να οριοθετηθούν, δίχως ν' αλλοιωθούν, διαφορετικά η ψυχή θα καταστεί στείρα και άνυδρη.

-- Ο Νους οφείλει να υπερισχύσει, ως Ηνίοχος που κρατά με δύναμη τα ηνία, ώστε η ψυχή να κρατήσει σταθερή πορεία, αλλιώς θα παραπαίει ανάμεσα σε γη και θάλασσα, μακριά από τον ουράνιο προορισμό της.

Αν κάποιο από τα τρία μέρη εκλείψει, τότε η ψυχή θα καταστεί ακρωτηριασμενη. Όλα όσα την στοιχειοθετούν πρέπει να διατηρηθούν και να συνεισφέρουν στην επωφελή διαδρομή της, αλλά σαφώς οριοθετημένα κι εναρμονισμένα στο Μέτρον που διέπει την Λογική, η οποία θέτει τον Νου, ως Ηνίοχον στο ουράνιο Άρμα του.

Συνοψίζοντας:

Τα οριοθετημένα ένστικτα σε συμπόρευση με τα ελεγχόμενα συναισθήματα, θα οδηγήσουν την ψυχή στην προσδοκούμενη συνάντηση με τον Νού και μόνον τότε, ως Ηνίοχος ο Νους, θα την ανεβάσει στο άρμα της ουράνιας περιφοράς, ως Ψυχή Νικήτρια!

Επειδή

[...] Το επιθυμητικόν κατακερματίζει την ψυχή, ενώ ο νους την ενώνει, αλλά ψυχή είναι και το επιθυμητικόν και ο νους [....]

Πλάτων, Φαίδρος

Στίλβη Μ.Μ

Ι N I O H O S

(the three parts of the soul)

The soul during its incarnation is characterized by three states which are related to:

a) the innate instincts

b) excessive sentimentality

c) the mind, which is called to be activated in order to push the soul into critical thinking.

These are the three parts of the soul, which according to Plato are:

a) Desire, which is the instinctive, which uncontrollably stimulates all the pleasures in the body and functions as a voluptuous lover.

b) The thymoid, which is the impulsivity that awakens and strengthens all the emotional/heart tendencies and acts either as a selfish person or as a wounded lover.

c) Accounting, which is the ability to process reasoning, which with the help of memory develops the mind, in order to seek and find knowledge.

Appetitive and thymoid exist as primary parts of the soul, which have the ability to be taught by the mind, so that they do not move anarchically and uncontrollably, without logical direction.

The mind is the master of the reins that steers the chariot steadily!

But,

Not yet knowing the nature of its essence, the soul vacillates, sometimes between deficiencies and excesses, which work with the charm of the lover, and sometimes trying to approach the truth of reason through the mind, which stands as a faithful companion, but and as an unmanned guide.

Moving between equine instinct (black horse) and impulsive emotion (white horse), the soul tries to balance, projecting a moody attitude. In the search for balance, it often loses control and falters, while inwardly it seeks as a capable guide the accountant, who will act as the Elder. The balancing of the psychic tripartite requires delicate manipulations and painstaking efforts, in order to achieve the harmonious co-operation of its three innate parts, as:

-- Instincts must be manipulated, but not abolished, or the soul will be deprived of its earthly element.

-- Emotions must be bounded, without being altered, otherwise the soul will become barren and arid.

-- The Mind must prevail, as Eniochus who holds the reins with strength, so that the soul may keep a steady course, otherwise it will totter between land and sea, far from its heavenly destination.

If any of the three parts are missing, then the soul will become crippled. Everything that composes it must be preserved and contribute to its beneficial course, but clearly defined and harmonized in the Metron that governs Logic, which sets Mind, as Heniochon in his heavenly Chariot.

In summary:

The bounded instincts in conjunction with the controlled emotions, will lead the soul to the expected encounter with the Mind and only then, as the Eternal Mind, will it lift it into the chariot of the heavenly circuit, as a Victorious Soul!

Because

[...] Desire fragments the soul, while mind unites it, but both desire and mind are soul [...]

Plato, Phaedrus

Stilvi M.M

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΟΡΓΙΟ

ΠΟΙΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΤΗΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

 

Σήμερα θα σας μιλήσω και θα προσπαθήσω να σας πω την σημασία της λέξεως όργιο που τόσο παρεξηγημένη είναι στις μέρες μας, αλλά έχει τόσο απλή και σημαντική ερμηνεία στην αρχαιά μας Ελλάδα.

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στην σημερινή σημασία της λέξεως όργιο διότι μπορεί στην σελίδα να έχουμε και μικρούς φίλους αλλά και δεν αξίζει καν τον κόπο.

Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει η λέξη όργιο στην αρχαιά μας Ελλάδα.

Πάντα για να δούμε μια ετυμολογία σήμερα με ορθότητα αναζητούμε την λέξη μας στην σύνθεση.

Θα έχετε σιγουρά ακούσει την φράση …οργιάζει η φύση. Εδώ το οργιάζω σημαίνει πληθωρική παρουσία ενός πράγματος και στην συγκεκριμένη φράση πληθωρική παρουσία της φύσεως.

Θα έχετε ακούσει την φράση …οργιάζει η φαντασία μου… Εδώ το οργιάζει πάλι σημαίνει πληθωρική παρουσία της φαντασίας μας στον νου μας.

Άρα στις δυο αυτές περιπτώσεις το όργιο στο πρώτο και στο τρίτο πρόσωπο σημαίνει πλησμονή, πληρότητα, πληθωρισμός.

Η ριζά της λέξης όργιο όπως και των λέξεων οργή, οργώνω, είναι η λέξη έργον που ως αρχική αρχαιά ετυμολογία έχει την σημασία του καλλιεργώ την γη(κυριολεξία) αλλά και τον νου (μεταφορά).

Έργον, τῆς ΕΡ(ας)Γ(ης)ΟΝ(μετοχή ουδετέρου τοῦ ρήματος είμί=είμαι, ύπαρχω). Έργον το ὑπάρχ ΟΝ τῆς ΕΡας Γης.

Όταν συναντούμε λοιπόν την λέξη όργια η όργιο στην αρχαιά μας ελληνική γραμματεία συνήθως το συναντούμε στην τέλεση μυστηρίων κυρίως των Διονυσιακών μυστηρίων, η λέξη όργιο λοιπόν παίρνει μια νέα διάσταση πάντα με βάση τις παραπάνω πληροφορίες.

Έτσι όργιο στα αρχαιά μας μυστήρια οι προγονοί μας ονόμαζαν το δρώμενο.

Τι είναι το δρώμενο;

Δρώμενα ηταν θεατρικές παραστάσεις που λάμβαναν χώρα σε κάθε μυστήριο έτσι ώστε να μεταφέρουν με τον ποιο απλό τρόπο την μυθολογική εκείνη ιστορία που πλαισιώνει την διαδικασία του μυστηρίου που παράγει έργον δηλαδή καλλιεργεί τον νου και την ψυχή του κάθε προς μύηση Έλληνα η Ελληνίδας κάνοντας πληθωρική την παρουσία (ΟΡΓΙΟ) της πληροφορίας και της γνώσεως για την προετοιμασία της μύησης τους.

Αυτήν είναι η σημασία της λέξεως όργιο κατά την άποψη μου και με βάση την μελέτη μου πάνω στις πολυάριθμες πληροφορίες που έχω για αυτήν την λέξη.

Έχουμε πολλά να μάθουμε και πολλά λάθη να διορθώσουμε. Η γλώσσα μας η αρχαιά ημών φωνή μας είναι το κλειδί για όλα. Ελπίζω πάντα με την βοήθεια σας να καταφέρω να χτίσω την φιλοσοφική ακαδημία μας και εκεί θα τα διορθώσουμε όλα και στην καθημερινότητά τα μας και στον νου μας αλλά και στην ψυχή μας.

WHAT DOES THE WORD ORGY MEAN

WHAT IS ITS ANCIENT ETYMOLOGY

 

Today I will talk to you, and I will try to tell you the meaning of the word orgy which is so misunderstood nowadays, but has such a simple and important interpretation in our ancient Greece.

I will not refer at all to the current meaning of the word orgy because we may have small friends on the page, but it is not even worth it.

So, let's see what the word orgy means in our ancient Greece.

Always to see an etymology today with correctness we look for our word in the composition.

You must have heard the phrase ...nature rages. Here orgyazo means exuberant presence of a thing and in this particular phrase exuberant presence of nature.

You will have heard the phrase ...my imagination is raging... Here raging again means an exuberant presence of our imagination in our mind.

So in these two cases orgy in the first and third person means overflow, fullness, inflation.

The root of the word orgy, as well as the words orgy, orgono, is the word otrakon, which as an original ancient etymology has the meaning of cultivating the earth (literally) but also the mind (metaphorically).

Ergon, of Ε(as)G(is)ON (neuter participle of the verb emi = I am, I exist). Ergon is the existent BEING of Eras Earth.

So, when we encounter the word orgy or orgy in our ancient Greek literature, we usually find it in the performance of mysteries, especially the Dionysian mysteries, the word orgy therefore takes on a new dimension always based on the above information.

This is how our ancestors called the action in our ancient mysteries orgy.

What is the action?

Events were theatrical performances that took place in each mystery so as to convey in the simplest way the mythological story that frames the process of the mystery that produces a work, that is, it cultivates the mind and soul of every Greek to be initiated, making the presence exuberant (ORGY) of information and knowledge for the preparation of their initiation.

This is the meaning of the word orgy in my opinion and based on my study of the numerous information I have on this word.

We have much to learn and many mistakes to correct. Our language, our ancient voice, is the key to everything. I always hope that with your help I will be able to build our philosophical academy and there we will correct everything in our everyday life and in our mind but also in our soul.

Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και γραμματεία είναι υπεράνω των δογμάτων και ιδεολογίων.

Συμπεριλαμβάνει την έκφραση της Αυτόχθονης Ελληνικής Θρησκείας, την ελεύθερη σκέψη, την αμφισβήτηση, την ελεύθερη έκφραση, την αξιοπρέπεια της ανθρωπότητας και την ελευθερία!!

Ancient Greek philosophy and literature is above doctrines, dogmas and ideologies.

It includes the expression of the Indigenous Hellenic Religion, free thought, the questioning of all things, the freedom of expression, the dignity of humanity, the freedom and liberty of mankind !!

Jesus was a revolutionary leader who wanted to free his people from the tyrannical Roman occupation. He was not a God!!

The Jewish establishment at the time was corrupt and in collaboration with the tyrannical Roman occupiers.

The Jewish man SAUL (later known as the Apostle Paul) was a Roman citizen and a policeman in the service of the Romans whose job was to track down and prosecute the revolutionary followers of Jesus. Thus, in this capacity he was indirectly in the service also of the corrupt Jewish establishment i.e. traitors to the Jewish people.

It became his mission to transform this revolutionary and dangerous movement to the Romans and their Jewish collaborators into a peaceful religious movement. This is why he went about inventing the Christian religion.

In time the Romans realized that this religion, this tool could be used as a tool to control the various ethnic peoples within the Roman Empire. To make everyone loyal to the Roman emperor and to the Roman empire.

This is why beginning with the emperor Constantine Christianity was legitimized and later was forced on to all the people of the empire.

Ο Ιησούς ήταν ένας επαναστάτης ηγέτης που ήθελε να απελευθερώσει τον λαό του από την τυραννική ρωμαϊκή κατοχή. Δεν ήταν Θεός!!

Το εβραϊκό κατεστημένο εκείνη την εποχή ήταν διεφθαρμένο και σε συνεργασία με τους τυραννικούς Ρωμαίους κατακτητές.

Ο Εβραίος ΣΑΥΟΛ (αργότερα γνωστός ως Απόστολος Παύλος) ήταν Ρωμαίος πολίτης και αστυνομικός στην υπηρεσία των Ρωμαίων του οποίου η δουλειά ήταν να εντοπίσει και να διώξει τους επαναστάτες οπαδούς του Ιησού. Έτσι με αυτή την ιδιότητα ήταν έμμεσα στην υπηρεσία και του διεφθαρμένου εβραϊκού κατεστημένου, δηλαδή των προδότων του εβραϊκού λαού.

Έγινε αποστολή του να μετατρέψει αυτό το επαναστατικό και επικίνδυνο κίνημα για τους Ρωμαίους και τους Εβραίους συνεργάτες τους σε ένα ειρηνικό θρησκευτικό κίνημα. Αυτός είναι ο λόγος που επινόησε τη χριστιανική θρησκεία.

 Με τον καιρό οι Ρωμαίοι συνειδητοποίησαν ότι αυτή η θρησκεία, αυτό το εργαλείο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τον έλεγχο των διαφόρων εθνοτικών λαών εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Να κάνει τους πάντες πιστούς στον Ρωμαίο αυτοκράτορα και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

 Γι' αυτό, ξεκινώντας από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ο Χριστιανισμός νομιμοποιήθηκε και αργότερα εξαναγκάστηκε σε όλους τους ανθρώπους της αυτοκρατορίας.

ON THE GODS OF HELLENISM

The Socratic concept of the Divine expresses me perfectly. This inner voice, which I believe we all have, perhaps called conscience, is the one that leads us to good if we follow it.

 Socrates' philosophy of God, as preserved mainly from the works of Plato and Xenophon, reveals a man who was deeply interested in the divine dimension of existence and the moral order of the world. Although he left no written texts, his views on God form one of the most spiritual and morally conscious approaches to ancient Greek philosophy.

 God as the Source of Morality and Order

 According to Socrates, God is not a simple physical or anthropomorphic being. He believed that there is a higher divine power that guides the world and human existence. This supreme God Zeus - Dias, the mind of the Universe is just, wise, and desires good, and is therefore a model for man. Moral virtue is directly linked to God, as Socrates considers God to be the bearer of objective truth and moral order.

 The Daimon of Socrates

 One of the best-known aspects of Socrates' divine faith was the so-called "daemon," his inner "sign" or voice that dissuaded him from certain actions when they were wrong. Socrates believed that this "daimon" was a divine element, a personal sign from God that helped him avoid moral errors. This was not a god, but a divine voice acting as a moral conscience, warning him to stay away from certain actions.

 Faith in the Supreme Wisdom of God

 Socrates argued that man's wisdom is limited, and that true wisdom belongs to God. He said that he himself was wise only to the extent that he knew his own ignorance. This idea of ​​limited human wisdom, as opposed to the supreme wisdom of God, was central to his philosophy and was expressed mainly in the Apology, where he speaks of the Pythian oracle that called him the wisest man.

 God and the Quest for Virtue

For Socrates, moral virtue is closely related to truth and self-knowledge, and this is a way to approach the divine essence. He believed that virtue is not simply obedience to rules but the very expression of the divine in man, and therefore must be sought through a personal search for knowledge and self-knowledge.

 Socrates and Religious Tradition

 Socrates was accused of impiety and introducing new deities because he challenged blind faith in the gods of tradition and promoted a more esoteric and ethical approach to the divine. However, he himself was not an atheist – on the contrary, he believed deeply in a divine principle that underpins justice and morality, transcending the dogmas of his time.

 Overall, Socrates' philosophy of God was groundbreaking for his time. He sought to ground morality in reason and truth, suggesting that man, through wisdom and virtue, can approach the divine order and live a righteous life. Socrates was a great theologian of our Indigenous Hellenic Religion.

Η Σωκρατική έννοια του Θείου με εκφράζει απόλυτα. Αυτή η εσωτερική φωνή ,  που πιστεύω έχουμε όλοι,που ίσως να ονομάζεται συνείδηση,  είναι αυτή που μας οδηγεί στο καλό αν την ακολουθούμε.

    Η φιλοσοφία του Σωκράτη περί Θεού, όπως διασώζεται κυρίως από τα έργα του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα, αποκαλύπτει έναν άνθρωπο που ενδιαφερόταν βαθιά για τη θεϊκή διάσταση της ύπαρξης και την ηθική τάξη του κόσμου. Αν και δεν άφησε γραπτά κείμενα, οι απόψεις του για τον Θεό διαμορφώνουν μία από τις πιο πνευματικές και ηθικά συνειδητοποιημένες προσεγγίσεις της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.

      Ο Θεός ως Πηγή Ηθικής και Τάξης

       Σύμφωνα με τον Σωκράτη, ο Θεός δεν είναι ένα απλό φυσικό ή ανθρωπομορφικό ον. Πίστευε ότι υπάρχει μία ανώτερη θεϊκή δύναμη που καθοδηγεί τον κόσμο και την ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτός ο Θεός ο Υπατος θεος Ζευς - Διας είναι δίκαιος, σοφός και επιθυμεί το καλό, και επομένως αποτελεί πρότυπο για τον άνθρωπο. Η ηθική αρετή συνδέεται άμεσα με τον Θεό, καθώς ο Σωκράτης θεωρεί ότι ο Θεός είναι ο φορέας της αντικειμενικής αλήθειας και της ηθικής τάξης.

       Το Δαιμόνιο του Σωκράτη

       Μία από τις πιο γνωστές πτυχές της θεϊκής πίστης του Σωκράτη ήταν το λεγόμενο «δαιμόνιο», το εσωτερικό του «σημάδι» ή φωνή που τον απέτρεπε από συγκεκριμένες πράξεις όταν ήταν λάθος. Ο Σωκράτης πίστευε πως αυτό το «δαιμόνιο» ήταν ένα θεϊκό στοιχείο, μία προσωπική ένδειξη από τον Θεό που τον βοηθούσε να αποφεύγει ηθικά σφάλματα. Αυτό δεν ήταν ένας θεός, αλλά μια θεϊκή φωνή που λειτουργούσε σαν ηθική συνείδηση, προειδοποιώντας τον να μείνει μακριά από ορισμένες ενέργειες.

       Η Πίστη στην Υπέρτατη Σοφία του Θεού

       Ο Σωκράτης υποστήριζε ότι η σοφία του ανθρώπου είναι περιορισμένη και ότι η αληθινή σοφία ανήκει στον Θεό. Έλεγε πως ο ίδιος ήταν σοφός μόνο στον βαθμό που γνώριζε την άγνοιά του. Αυτή η ιδέα της περιορισμένης ανθρώπινης σοφίας, σε αντίθεση με την υπέρτατη σοφία του Θεού, ήταν κεντρική για τη φιλοσοφία του και εκφράστηκε κυρίως στην Απολογία, όπου μιλά για το χρησμό της Πυθίας που τον χαρακτήρισε τον σοφότερο άνθρωπο.

      Ο Θεός και η Αναζήτηση της Αρετής

Για τον Σωκράτη, η ηθική αρετή συνδέεται στενά με την αλήθεια και την αυτογνωσία, και αυτός είναι ένας τρόπος να πλησιάσει κανείς τη θεϊκή ουσία. Πίστευε ότι η αρετή δεν είναι απλώς η υπακοή σε κανόνες αλλά η ίδια η έκφραση του θείου στον άνθρωπο, και γι' αυτό πρέπει να την αναζητά κανείς μέσω της προσωπικής αναζήτησης της γνώσης και της αυτογνωσίας.

    Ο Σωκράτης και η Θρησκευτική Παράδοση

    Ο Σωκράτης δέχτηκε κατηγορίες για ασέβεια και εισαγωγή νέων θεοτήτων επειδή αμφισβήτησε την τυφλή πίστη στους θεούς της παράδοσης και προώθησε μια πιο εσωτερική και ηθική προσέγγιση του θείου. Ωστόσο, ο ίδιος δεν ήταν άθεος – αντίθετα, πίστευε βαθιά σε μία θεϊκή αρχή που στηρίζει τη δικαιοσύνη και την ηθική, υπερβαίνοντας τις δοξασίες της εποχής του.

     Συνολικά, η φιλοσοφία του Σωκράτη περί Θεού ήταν πρωτοποριακή για την εποχή του. Επιδίωκε να θεμελιώσει την ηθική στη λογική και την αλήθεια, υποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος, μέσω της σοφίας και της αρετής, μπορεί να προσεγγίσει τη θεϊκή τάξη και να ζήσει μια δίκαιη ζωή.

Ο Σωκράτης ήταν μεγάλος θεολόγος της Αυτόχθονης Ελληνικής μας Θρησκείας.

Έλληνας δεν είναι ο κατά δήλωση...

Δεν είναι ούτε ο αντιχριστιανός, ούτε ο αντι-Εβραίος, ούτε ο κάθε αντι... που νομίζει ότι είναι Έλληνας, αν έστω αναστέλλει ολόκληρα αποσπάσματα από τα λόγια των προγόνων μας.

Έλληνας δεν είναι αυτός που απαντά σε όλα με «είμαι Έλληνας».

Έλληνας δεν γίνεται κανείς έχοντας μια επιφανειακή γνωσιολογική παιδεία (δηλαδή αν ξέρει ποια είναι η ρίζα της λέξης τάδε ή ποιος είπε τάδε ή πότε έγινε ο τάδε μάχη. Όλα αυτά είναι χρήσιμα, για να τον βοηθήσουν να καταλάβει τη νοοτροπία οποιασδήποτε εποχής, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα).

Έλληνας είναι αυτός που αγαπά και λατρεύει τους Θεούς, (αφού τους έχει γνωρίσει, τους κατανοήσει, τους εντάξει στο κοσμικό ον και όχι να τους βάλει στη θέση άλλων εξωγήινων «αγίων»).

Έλληνας δεν είναι αυτός που θαυμάζει μόνο τα έργα των προγόνων του, τους Ναούς, τη φιλοσοφία, τις εφευρέσεις και όλες τις πτυχές του πολιτισμού των Προγόνων μας. Όλα αυτά είναι υπέροχα. Αλλά θα έλεγα, ότι είναι πολύ υποτιμητικό για αυτούς τους προγόνους και τους προπάτορές μας) να είναι τόσο έξυπνοι σε όλα και να είναι τόσο καθυστερημένοι στην αντίληψη του Θείου.

Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των πραγματικών Ελλήνων ήταν δύο συγκεκριμένα: Η Λογική κατανόηση του Σύμπαντος και των κινούμενων Θεών μέσα σε αυτό, και το Σύστημα Αξιών των Αρετών (δηλαδή, όταν κατανοούσαν αληθινά το Θείο, κατέβασαν τους Συμπαντικούς νόμους σε έναν άνθρωπο. επίπεδο) και με γνώμονα αυτό το σύστημα αξιών έφτιαξαν ΘΕΣΜΟΥΣ που οι ίδιοι ψήφισαν και ήταν υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν.

Έλληνας λοιπόν μπορεί να είναι αυτός που ζει (ή προσπαθεί να ζήσει) σύμφωνα με το σύστημα αξιών των Ελλήνων. Αναγνωρίζει την Παγκόσμια Ανάγκη ως υπέρτατη δύναμη, και που πάνω απ' όλα έχει κάνει τη γνώση που συσσωρεύει σε Γνώση και εργάζεται στην καθημερινή του ζωή (όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό) σύμφωνα με τη Φύση και την Αρετή...

Τέλος, Έλληνας και ιδιαίτερα Έλληνας δάσκαλος είναι αυτός που μέσα από το εξαίρετο προσωπικό του παράδειγμα γίνεται πλοηγός οδηγός για τους υπόλοιπους, για όλους μας.

He is not a Hellene as stated...

It is neither the anti-Christian, nor the anti-Jew, nor every anti... who thinks he is a Hellene if he even regurgitates entire passages from the words of our ancestors.

A Hellene is not the one who answers everything with  "I am a Hellene".

One does not become a Hellene by having a superficial epistemological education (that is, if he knows what the root of the word so-and-so is or who said such-and-such saying or when such-and-such battle took place. All this is useful, to help him understand the mentality of any era, but that's not the point).

A Hellene is he who loves and adores the Gods, (after he has known them, understood them, integrated them into the cosmic being, and not putting them in the place of other alien "saints").

A Hellene is not the one who only admires the works of his ancestors, the Temples, the philosophy, the inventions and all aspects of the civilization of our Ancestors. All this is great. But I would say, that it is a very understatement for them our ancestors and forefathers)  to be so intelligent in everything and to be so retarded in the perception of the Divine.

The greatest achievements of the real Hellenes were two in particular: The Logical understanding of the Universe and the moving Gods within it, and the Value system of Virtues (that is, when truly understanding the Divine, they bought down the Universal laws to a human level) and guided by this value system they made INSTITUTIONS that they themselves voted for and were obliged to implement.

A Hellene can therefore be one who lives (or tries to live) according to the value system of the Hellenes. He recognizes Universal Need as a supreme force, and who, above all, has made the knowledge he accumulates into Knowledge and works in his daily life (as long as it is humanly possible) according to Nature and according to Virtue...

Finally, a Hellene, and especially a Hellenic teacher, is the one who, through his excellent personal example, becomes a navigational guide for the rest, for all of us.

Marina Psaraki

ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΝΩΣΗ!       

Για να ανακτήσουν οι Έλληνες τα πνευματικά ύψη που χάθηκαν χωρίς τη θέλησή τους, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να εκμεταλλευτούμε την ανύψωση της δικής μας αυτογνωσίας!      Η έλλειψη παιδείας και η απομόνωση από το παρελθόν οδήγησαν τον λαό μας σε πνευματική και μορφωτική παρακμή και άρα... Οι Νεοέλληνες χρειάζονται ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΝΩΣΗ!                                          Ο λαός μας θα πρέπει να ανοίξει το μυαλό του σε λύσεις - να γνωρίσει και να ξαναβρεί τη χαμένη γνώση της ιστορίας και του σπουδαίου πολιτισμού μας, που δεν προσφέρεται στο πιάτο, αλλά αποκτάται μέσα από τη γνώση από τα έργα των φιλοσόφων μας και τη μελέτη του ελληνικού πολιτισμού και λογοτεχνίας του   παρελθόντων. Βέβαια όχι αυτά που εφευρέθηκαν από τους κατακτητές  μας και άλους ξένους, αλλά  αυτά που γράφτηκαν από τους προγόνους μας.

KNOWLEDGE AND ONLY KNOWLEDGE!

For the Greeks to regain the spiritual heights that were lost without their will, the first thing we must do is to take advantage of the elevation of our own self-awareness! The lack of education and the isolation from the past led our people to spiritual and educational decline and therefore... The New Greeks need KNOWLEDGE AND ONLY KNOWLEDGE! Our people should open their minds to solutions - to know and rediscover the lost knowledge of our history and great culture - civilization, which is not offered on a plate, but acquired through knowledge from the works of our philosophers and study of Greek culture and literature of the past. Of course, not the ones invented by our conquerors and other foreigners, but the ones written by our ancestors.

Πρέπει να βρούμε το προσωπικό μας νόημα στη ζωή, ώστε να την ζήσουμε και όχι απλά να επιβιώνουμε.

Η αναζήτηση του προσωπικού νοήματος είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για μια γεμάτη και ισορροπημένη ζωή. Όταν βρισκόμαστε σε μια φάση επιβίωσης, απλά κινούμαστε μηχανικά μέσα στην καθημερινότητα, χωρίς πάθος ή σκοπό. Αντίθετα, όταν ανακαλύπτουμε τι μας γεμίζει πραγματικά, η ζωή αποκτά έναν βαθύτερο σκοπό και η καθημερινότητα γίνεται πιο ουσιαστική. Ο καθένας μας έχει τη δική του μοναδική διαδρομή και αξίζει να αφιερώσουμε χρόνο για να βρούμε αυτό που μας ενδυναμώνει και μας εμπνέει. Όχι απλά να ζούμε, αλλά να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή και να την αξιοποιούμε για προσωπική ανάπτυξη και ευτυχία.

Βρες κι εσύ το προσωπικό σου νόημα!

Μάριος Σκιαδάς

We must find our personal meaning in life, so that we can live it and not just survive.

The search for personal meaning is one of the most important factors for a full and balanced life. When we are in a survival phase, we simply move mechanically through everyday life, without passion or purpose. Instead, when we discover what truly fills us up, life takes on a deeper purpose and everyday life becomes more meaningful. Each of us has our own unique path and it's worth taking the time to find what empowers and inspires us. Not just to live, but to enjoy every moment and use it for personal growth and happiness.

Find your personal meaning too!

Marios Skiadas

Οι 12 Θεοί του Ολύμπου στο Σήμερα

Οι θεοί του Ολύμπου δεν χάθηκαν ποτέ. Ζουν ανάμεσά μας, στις καθημερινές μας πράξεις, στις επιλογές και τις συνήθειές μας. Κάθε στιγμή που περνάει, καθένας από αυτούς επηρεάζει την πορεία μας, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και στην αρχαιότητα. Αν και πολλοί έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους, αυτές οι ρίζες παραμένουν ζωντανές και ισχυρές, δίπλα μας σε κάθε βήμα, να μας καθοδηγούν και να μας επηρεάζουν. Οι θεοί του Ολύμπου δεν ήταν απλά πνεύματα ή φαντασίες όπως τους φαντάζεται ο καθένας, αλλά ήταν η ίδια η φύση, οι δυνάμεις που κυβερνούν τον κόσμο μας και που συνεχίζουν να υπάρχουν μέσα σε αυτόν.

Ερμής: Θεός της επικοινωνίας και των αγγελιοφόρων. Σήμερα, ο Ερμής είναι παντού, στις βιντεοκλήσεις, τα smartphones και το διαδίκτυο, που επιτρέπουν την άμεση και παγκόσμια επικοινωνία.

 Ήρα: Προστάτιδα του γάμου και της οικογένειας. Στην εποχή μας, εκπροσωπεί τις σχέσεις και τις οικογενειακές αξίες, που υποστηρίζονται από τις σύγχρονες αντιλήψεις για την ισότητα και την αλληλοβοήθεια.

Άρης: Θεός του πολέμου. Σήμερα, εκπροσωπεί τις σύγχρονες μάχες, είτε στον τομέα της ασφάλειας είτε στην καθημερινή ανταγωνιστικότητα, στις επιχειρήσεις και τα κοινωνικά δίκτυα.

Αθηνά: Θεά της σοφίας και της στρατηγικής. Είναι η τεχνολογία και η καινοτομία, που απαιτούν στρατηγικό μυαλό για να επιβιώσουμε και να προοδεύσουμε στον σύγχρονο κόσμο.

 Ποσειδώνας: Θεός της θάλασσας. Σήμερα, είναι το νερό και οι θαλάσσιες μεταφορές, η περιβαλλοντική συνείδηση για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και η κλιματική αλλαγή.

 Δίας: Ο μεγαλύτερος από τους θεούς, Θεός του ουρανού και της δικαιοσύνης. Στην εποχή μας, είναι οι κυβερνήσεις και οι παγκόσμιες αποφάσεις που καθορίζουν την τύχη του κόσμου.

 Αφροδίτη: Θεά της αγάπης και της ομορφιάς. Σήμερα, είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η εικόνα, η εξωτερική εμφάνιση και η σύγχρονη αντίληψη για την ομορφιά.

Άρτεμις: Θεά του κυνηγιού και της φύσης. Σήμερα, είναι η προστασία του περιβάλλοντος και η οικολογική συνείδηση, η ανάγκη για αειφορία και προστασία της φύσης.

Δήμητρα: Θεά της γεωργίας και της γονιμότητας. Σήμερα, είναι η βιώσιμη γεωργία, η καλλιέργεια τροφίμων και η διασφάλιση των φυσικών πόρων για τη σίτιση του πλανήτη.

 Ηρακλής: Ήρωας της δύναμης και της αντοχής. Στην σύγχρονη εποχή, είναι το πάθος για προσωπική ανάπτυξη, η υπέρβαση εμποδίων και η βελτίωση του εαυτού.

 Ήφαιστος: Θεός της φωτιάς και της δημιουργίας. Σήμερα, είναι η τεχνολογία, η μηχανική και η καινοτομία που συνεχώς εξελίσσονται και αλλάζουν τον κόσμο μας.

Απόλλων: Θεός της μουσικής και της προφητείας. Στη σημερινή εποχή, είναι η τέχνη, η μουσική και οι σύγχρονοι τρόποι έκφρασης, μέσω των MME και της ψυχαγωγίας.

The 12 Gods of Olympus in Today

The gods of Olympus never perished. They live among us, in our daily actions, in our choices and habits. Each passing moment, each of them affects our course, in the same way it did in ancient times. Although many have forgotten their roots, these roots remain alive and strong, beside us at every step, guiding and influencing us. The gods of Olympus were not mere spirits or imaginations as everyone imagines them to be, but they were nature itself, the forces that rule our world and continue to exist within it.

Hermes: God of communication and messengers. Today, Hermes is everywhere, in video calls, smartphones and the internet, which allow instant and global communication.

 Hera: Protector of marriage and family. In our time, it represents relationships and family values, supported by modern notions of equality and mutual aid.

Aris: God of war. Today, it represents modern battles, whether in the field of security or in everyday competitiveness, in business and social networks.

Athena: Goddess of wisdom and strategy. It is technology and innovation that require a strategic mind to survive and thrive in the modern world.

 Poseidon: God of the sea. Today, it is water and maritime transport, environmental awareness of water resource management and climate change.

 Zeus: The greatest of the gods, God of the sky and justice. The mind of the Universe. In our time, it is governments and global decisions that determine the fate of the world.

 Aphrodite: Goddess of love and beauty. Today, it's social media and image, outward appearance and the modern perception of beauty and much more.

Artemis: Goddess of hunting and nature. Today, it is environmental protection and ecological consciousness, the need for sustainability and nature protection.

Demitra: Goddess of agriculture and fertility. Today, it is sustainable agriculture, growing food and securing natural resources to feed the planet.

 Hercules: Hero of strength and endurance. In modern times, it is the passion for personal growth, overcoming obstacles and self-improvement.

 Hephaestus: God of fire and creation. Today, it is technology, engineering and innovation that are constantly evolving and changing our world.

Apollo: God of music and prophecy. In today's age, it is art, music and modern ways of expression, through media and entertainment...

If any religion coerces you to follow its teachings with fear, then it is not a religious organization but a terrorist organization.

Αν κάποια θρησκεία σε εξαναγκάζει να ακολουθείς τις διδασκαλίες της με τον φόβο, τότε δεν είναι θρησκευτική αλλά τρομοκρατική οργάνωση...

WHY ANCIENT GREEK TRADITION IS NOT IDOLATRY
Many times we hear, unfortunately even today, our ancestral Greek tradition, Hellenism and the glorious Greek pantheon being characterized as "idolatry" by the current religion, and us, who honour and follow it, as "idolaters". Something that, to be honest, hurts me deeply, because it is beyond a lie and injustice. So, I want to share with you why this characterization is wrong and why Hellenism is something much, much deeper.
First, let's clarify what idolatry means. In its simplest form, it is the worship of an object, an image, as if it were the god himself. As if wood or stone were the divinity. However, ancient Greek religion, as we know it, was never something like this.

The ancient Greeks, when they made a statue, did not worship the statue itself. The statue was for them a representation, a symbol, a place to come into contact with the divinity. It was like a window to the divine, not the divine itself. They believed that the divine was everywhere: in nature, in phenomena, in human virtues. The gods of Olympus were archetypal forces that embodied order, wisdom, justice, beauty, light. Zeus was not a piece of marble, but the embodiment of higher power. Athena was not a sculpture, but wisdom and strategy itself. Hellenism, beyond its religious dimension, was philosophy, science, art, and a way of life. There was no separation between the sacred and the everyday. The pursuit of knowledge, the cultivation of virtue, the love of beauty, the service to the city – all these were parts of a unified worldview. Our great philosophers, such as Plato and Aristotle, they developed complex systems of thought that explored the nature of the Divine and the soul, demonstrating a spiritual depth that was far removed from simple "idol" worship.

Our myths, our epics, were not just stories. They were lessons in morality and wisdom, exploring human nature, our relationships with the gods and our fellow humans. They taught us about hubris and nemesis, about justice and honour.
It is extremely important to remember that Greek thought, Greek philosophy, was the foundation upon which much of Western civilization was built, even Christian theology itself. Concepts such as "Logos", the immortality of the soul, have their roots here, in our own, ancient Greek way of thinking.
Therefore, to characterize our ancestral tradition as "idolatry" is a huge simplification and injustice. It ignores the spiritual depth, complexity and richness of a civilization that gave the world reason, democracy and an endless thirst for knowledge and beauty.

We, who honour this heritage, are not idolaters. We are heirs to a living tradition that teaches us to seek truth, virtue, and harmony. This is our honour, and this is what we defend.

'Ερρωσθε και ευδαιμονείτε. - Be healthy and be happy.❤

ΓΙΑΤΊ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΑΡΆΔΟΣΗ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΊΑ

Πολλές φορές ακούμε, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, την πατρώα μας ελληνική παράδοση, τον Ελληνισμό και το ένδοξο ελληνικό πάνθεον να χαρακτηρίζονται ως "ειδωλολατρία" από την παρούσα θρησκεία , και εμάς, που την τιμούμε και την ακολουθούμε, "ειδωλολάτρες". Κάτι που, για να είμαι ειλικρινής, με πληγώνει βαθιά, γιατί είναι πέρα για πέρα ψέμα και αδικία. Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός είναι λανθασμένος και γιατί ο Ελληνισμός είναι κάτι πολύ, μα πολύ πιο βαθύ.

Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει ειδωλολατρία. Στην απλούστερη μορφή της, είναι η λατρεία ενός αντικειμένου, μιας εικόνας, σαν να ήταν ο ίδιος ο θεός. Λες και το ξύλο ή η πέτρα είναι η θεότητα. Όμως, η αρχαία ελληνική θρησκεία, όπως τη γνωρίζουμε, δεν ήταν ποτέ κάτι τέτοιο.

Οι αρχαίοι Έλληνες, όταν έφτιαχναν ένα άγαλμα, δεν λάτρευαν το ίδιο το άγαλμα. Το άγαλμα ήταν για αυτούς μια αναπαράσταση, ένα σύμβολο, μια εστία για να έρθουν σε επαφή με τη θεότητα. Ήταν σαν ένα παράθυρο προς το θείο, όχι το ίδιο το θείο. Πίστευαν ότι το θείο ήταν παντού: στη φύση, στα φαινόμενα, στις ανθρώπινες αρετές. Οι θεοί του Ολύμπου ήταν αρχετυπικές δυνάμεις που ενσάρκωναν την τάξη, τη σοφία, τη δικαιοσύνη, την ομορφιά, το φως. Ο Δίας δεν ήταν ένα κομμάτι μάρμαρο, αλλά η ενσάρκωση της ανώτερης εξουσίας. Η Αθηνά δεν ήταν ένα γλυπτό, αλλά η ίδια η σοφία και η στρατηγική.

Ο Ελληνισμός, πέρα από τη θρησκευτική του διάσταση, ήταν φιλοσοφία, επιστήμη, τέχνη, και τρόπος ζωής. Δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ του ιερού και του καθημερινού. Η αναζήτηση της γνώσης, η καλλιέργεια της αρετής, η αγάπη για την ομορφιά, η προσφορά στην πόλη – όλα αυτά ήταν κομμάτια μιας ενιαίας κοσμοθεωρίας. Οι μεγάλοι μας φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ανέπτυξαν περίπλοκα συστήματα σκέψης που διερευνούσαν τη φύση του Θείου και της ψυχής, αποδεικνύοντας ένα πνευματικό βάθος που απείχε πολύ από την απλή λατρεία "ειδώλων".

Οι μύθοι μας, τα έπη μας, δεν ήταν απλές ιστορίες. Ήταν διδάγματα ηθικής και σοφίας, που εξερευνούσαν την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις μας με τους θεούς και τους συνανθρώπους μας. Μας μάθαιναν για την ύβρη και τη νέμεση, για τη δικαιοσύνη και την τιμή.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ελληνική σκέψη, η ελληνική φιλοσοφία, αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκε μεγάλο μέρος του δυτικού πολιτισμού, ακόμα και της ίδιας της χριστιανικής θεολογίας. Έννοιες όπως ο «Λόγος», η αθανασία της ψυχής, έχουν τις ρίζες τους εδώ, στον δικό μας, αρχαίο ελληνικό τρόπο σκέψης.

Επομένως, το να χαρακτηρίζουμε την πατρώα μας παράδοση ως "ειδωλολατρία" είναι μια τεράστια απλοποίηση και αδικία. Αγνοεί το πνευματικό βάθος, την πολυπλοκότητα και τον πλούτο ενός πολιτισμού που έδωσε στον κόσμο τη λογική, τη δημοκρατία και μια ατελείωτη δίψα για γνώση και ομορφιά.

Εμείς, που τιμούμε αυτή την κληρονομιά, δεν είμαστε ειδωλολάτρες. Είμαστε κληρονόμοι μιας ζωντανής παράδοσης που μας διδάσκει να αναζητούμε την αλήθεια, την αρετή και την αρμονία. Αυτή είναι η τιμή μας, και αυτό είναι που υπερασπιζόμαστε.

Ερρωσθε και ευδαιμονειτε.

Αναφορικά με το γιατί τιμούμε τους Θεούς αφού δεν έχουν ανάγκη τίποτα.

Μοναδικός ωφελουμενος όλων αυτών είναι ο θνητός, ο οποίος αποχωρεί της ιεροτελεστίας πλήρης καταφατικών συναισθημάτων, έχοντας επιβληθεί στην γήινη φύση του, έχοντας εξημερώσει τον θυμό και έχοντας κατασιγάσει τις επιθυμίες για κάποιες ώρες. Κατά την διάρκεια των οποίων εκλογικευσε την ψυχή του σε σημείο, που να είναι αρκετά ανάλαφρη να υπερβεί τα δεσμά του σώματος και όπως πράττει κατά την διάρκεια του ύπνου, να μεταβεί εκεί που ανήκει.

Regarding why we honor the Gods, even though they are in need of nothing:

The only one who truly benefits from all this is the mortal, who departs from the ritual full of affirmative emotions, having gained mastery over his earthly nature, having tamed his anger, and having silenced his desires for a few hours. During this time, he has brought reason to his soul to such a degree that it becomes light enough to transcend the bonds of the body and, just as it does during sleep, to journey to where it truly belongs.

Νικόλαος Λυκάων Παπάζογλου

Ανάλυση Σαλλουστιου Περί Θεών και Κόσμου, απόδοση Βλάση Ρασσιά.

Εκδόσεις Ανοιχτή Πόλη.

#hellenicpolytheism #hellenicpagan #hellenicpolytheism #hellenicethnicreligion #paganism #paganismofinstagram #ysee #hellenicerhnicreligion #hellenicpriest #hellenicpriestess

Η Ελληνική θρησκεία δεν ήταν ποτέ ιδιωτική υπόθεση ή υπόθεση λίγων αλλά συμμετοχή ΟΛΩΝ των μελών μιας κοινότητας/πόλης στις εορτές έχοντας κοινό έθος. Στην πατρώα Ελληνική παράδοση, η θρησκεία δεν εκλαμβάνεται ως κάτι εσωτερικό, ατομικό ή αποκομμένο από τον υπόλοιπο βίο και δεν υπάρχει η έννοια της προσωπικής πίστης με τη σημερινή (μονοθεϊστική) έννοια. Η Ελληνική θρησκεία ήταν και είναι, πάνω απ’ όλα, ευσέβεια προς τους θεούς, τρόπος ζωής με ένα κοινό σύστημα αξιών, πρακτικών και ιερών δεσμών.

Οι εορτές, τα μυστήρια, οι δημόσιες θυσίες, οι πομπές και οι υμνωδίες δεν τελούνταν ιδιωτικά, αλλά αφορούσαν το σύνολο της πόλης, είτε του γένους, της φυλής, ακόμη και του οίκου. Στην αρχαία Ελλάδα όλοι από τους άρχοντες έως τους πολίτες συμμετείχαν ενεργά, το «θρησκεύειν» ήταν κοινωνική πράξη, προσφορά, υμνωδία, θυσία, να τιμήσεις μαζί με τους συμπολίτες σου θεούς, ήρωες και προγόνους.

Η εορτή σημαίνει συγχρονισμό με το θείο και τον φυσικό ρυθμό του κόσμου. Κατά τον Θουκυδίδη οι Αθηναίοι χαρακτηρίζονται από τη συχνότητα και την λαμπρότητα των δημοσίων εορτών «ἀγῶνας τε καὶ θυσίας ἐξ ἴσου πάσας ἐνιαυτοῦ ἔχομεν» (όλο τον χρόνο είχαν αγώνες και θυσίες) ρυθμισμένες από το ιερό ημερολόγιο της πόλης, έχοντας ακόμη και εορτές βασισμένες σε μια από τις βασικές ασχολίες των πολιτών, την γεωργία.

Η θυσία είναι η πράξη που συνδέει τους ανθρώπους με τους θεούς αλλά και μεταξύ τους, στην δημόσια θυσία ΟΛΟΙ παρευρίσκονται, συμμετέχουν με κάποιον τρόπο είτε με την παρουσία, είτε με την προσφορά και την υμνωδία και οι προσφορές που μοιράζονται είναι η «κοινωνική σφραγίδα ενότητας». Ο Πλάτων έχει πει πως η κοινή μουσική και η κοινή θυσία ρυθμίζουν τα πάθη και εκπαιδεύουν τους πολίτες.

Ο ύμνος δεν είναι προσευχή με την έννοια του ατομικού αιτήματος, ο ύμνος είναι τελετουργικός λόγος, είναι ποιητική θυσία, μια μορφή μνήμης και επίκλησης του θεϊκού παραδείγματος.

Η Ελληνική θρησκεία είναι ευσέβεια, έθος, πράξη, συμμετοχή, όπου στο πλαίσιο αυτό η λέξη θρησκεία δεν σημαίνει ένα δογματικό σύστημα μονοθεϊστικού τύπου αλλά ένα σύνολο καθιερωμένων τρόπων τιμής. Όταν οι Έλληνες μιλούσαν για το «κατά τα πάτρια», εννοούσαν τη συνέχιση της θρησκευτικής ζωής όπως την παρέλαβαν από τους προγόνους τους - το ιερό συνδέεται με την μνήμη, την συλλογική ταυτότητα και την αρμονία της κοινότητας.

Tιμάς τους θεούς όταν συμμετέχεις στις εορτές!

The Hellenic religion was never a private affair or an affair of a few but the participation of ALL members of a community/city in the festivals having a common ethos. In the ancient Hellenic tradition, religion is not perceived as something internal, individual or cut off from the rest of life and there is no concept of personal faith in the current (monotheistic) sense. Hellenic religion was and is, above all, piety towards the gods, a way of life with a common system of values, practices and sacred bonds.

The festivals, the mysteries, the public sacrifices, the processions and the hymns were not held privately, but concerned the entire city, whether of the gens, the tribe, or even the house. In ancient Greece, everyone from the rulers to the citizens actively participated, “in their commitment” was a social act, an offering, a hymn, a sacrifice, to honour together with your fellow citizens gods, heroes and ancestors.

The festival means synchronization with the divine and natural rhythm of the world. According to Thucydides, the Athenians are characterized by the frequency and splendor of public festivals “ἀγῶνας τε καὶ θυσιας ἐξ ἴσου πασας Ἀνιαυτοῦ ἔχομεν” (they had competitions and sacrifices all year round) regulated by the sacred calendar of the city, even having festivals based on one of the basic occupations of the citizens, agriculture.

Sacrifice is the act that connects people with the gods but also with each other, in the public sacrifice EVERYONE attends, participates in some way either by presence or by offering and hymnody and the offerings that are shared are the “social seal of unity”. Plato has said that common music and common sacrifice regulate passions and educate citizens.

The hymn is not a prayer in the sense of an individual request, the hymn is a ritual discourse, it is a poetic sacrifice, a form of memory and invocation of the divine example.

The Hellenic religion is piety, ethos, action, participation, where in this context the word religion does not mean a dogmatic system of a monotheistic type but a set of established ways of honouring. When the Hellenes spoke of "according to the fatherland / motherland," they meant the continuation of religious life as they received it from their ancestors - the sacred is associated with memory, collective identity, and the harmony of the community.

* You honour the gods when you participate in the festivities!

THE ANCIENT GREEKS RESPECTED THE ENVIRONMENT

For the Gods of Ancient Greece, measure was important for the proper functioning of man with nature. The Ancient Greeks understood the necessity of measure for their own safety. They realized that measure leads to harmony, especially with nature. When people were in harmony with nature, they could coexist peacefully, while when they disturbed this harmony, they themselves were forced to suffer the consequences.

In Ancient Greece, environmental problems were not as acute as in our time. The Ancient Greeks had foreseen the improper behaviour towards nature and tried to avoid the destruction of the natural environment in order to live in harmony and balance. People today intervene with their actions, resulting in the threat and destruction of the rhythm, measure and elements of the forces of nature. Nature is the basis of happiness and the good teacher of man.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕΒΟΤΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Για τους Θεούς της Αρχαίας Ελλάδας,το μέτρο ήταν σημαντικό για τη σωστή λειτουργία του ανθρώπου με τη φύση.Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κατανοήσει την αναγκαιότητα του μέτρου για τη δική τους ασφάλεια.Αντιλήφθηκαν ότι το μέτρο οδηγεί στην αρμονία και δη με τη φύση. ¨Όταν οι άνθρωποι ήταν εναρμονισμένοι με τη φύση μπορούσαν να συνυπάρξουν ειρηνικά ενώ όταν διατάρασσαν αυτή την αρμονία και οι ίδιοι ήταν αναγκασμένοι να υποστούν τις συνέπειες.

Στην Αρχαία Ελλάδα, τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν ήταν τόσο έντονα όσο στην εποχή μας.

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν προβλέψει τη μη σωστή συμπεριφορά απέναντι στη φύση και προσπαθούσαν να αποφεύγουν την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για να ζουν με αρμονία και ισορροπία. Οι άνθρωποι σήμερα επεμβαίνουν με τις πράξεις τους με αποτέλεσμα να απειλείται και να καταστρέφεται ο ρυθμός, το μέτρο και τα στοιχεία των δυνάμεων της φύσης. Η φύση είναι η βάση της ευδαιμονίας και ο αγαθός δάσκαλος του ανθρώπου.

THE ANCIENT HELLENIC PANTHEON: Symbolism and Teachings.

The ancient Greek pantheon, with its gods, was a complex system of symbolism that revealed the deepest truths about human nature, the powers of the world, and the virtues that lead to self-improvement. Each deity embodied specific qualities, teaching us valuable lessons about life and our spiritual development.

The Olympians and Their Symbolism

* Zeus: The father of gods and men, ruler of the sky and thunder, symbolizes supreme authority, justice and order. He teaches us the responsibility that comes with power and the need for balance.

* Hera: The queen of the gods, protector of marriage and family, symbolizes devotion, fidelity and the importance of bonds. She emphasizes the sacredness of relationships.

* Poseidon: The god of the sea, earthquakes, and horses, he represents the invincible power of nature, instability, and creativity. He teaches us to respect forces beyond our control.

* Demitra: The goddess of agriculture, fertility and vegetation, symbolizes maternal love, euphoria and the cycle of life. She reminds us of the value of food and our connection to the earth.

* Athena: The goddess of wisdom, strategy, and the arts, she embodies logic, resourcefulness, and fair judgment. She encourages us to develop our minds and use knowledge for good.

* Apollo: The god of light, music, poetry and divination, symbolizes harmony, beauty, knowledge and truth. He calls us to seek spiritual enlightenment and the cultivation of the soul.

* Artemis: The goddess of hunting, purity, and nature, she represents independence, autonomy, and respect for nature. She teaches us the value of freedom and connection with the natural world.

* Ares: The god of war, symbolizes courage, strength, but also destructive drive. He shows us that power must be used wisely and not lead to unnecessary violence.

* Aphrodite: The goddess of beauty, love and fertility, she embodies the passion, charm and creative power of love. She reminds us of the importance of love and beauty in life.

* Hermes: The messenger of the gods, patron of travelers, commerce and communication, symbolizes intelligence, speed, resourcefulness and the exchange of ideas. He encourages us to communicate and explore.

* Hephaestus: The god of fire, metals, and craftsmanship, he represents creativity, industriousness, craftsmanship, and patience. He teaches us the value of manual labor and creation.

* Hearth - Estia: The goddess of the home, family, and architecture, symbolizes security, warmth, stability, and inner peace. She reminds us of the sacredness of the home and our inner peace.


Lessons for Mental and Human Improvement
From the ancient Greek tradition we can draw a multitude of lessons for our self-improvement as souls and as people:

* Pursuit of Virtue: The deities, despite their human weaknesses, embodied and promoted ideals such as wisdom, courage, justice, and temperance. The pursuit and cultivation of these virtues leads to a fuller and more virtuous life.

*Metron Ariston: Greek thought emphasized balance and the avoidance of extremes. Each deity, although having dominant characteristics, functioned within a whole, suggesting that excess in anything can lead to disharmony.

* Self-knowledge: The saying "know thyself" at Delphi was not accidental. Understanding our weaknesses and strengths, as reflected in the stories of gods and heroes, is the first step to personal growth.

* Respect for Nature and Cosmic Forces: The gods were inextricably linked to natural phenomena. This teaches us respect for the world around us, the uncontrollable forces of nature, and the need to live in harmony with our environment.

* Honor in Work and Creation: Hephaestus, as the god of art and creation, reminds us of the value of toil, craftsmanship, and the ability to produce.

* The Power of Relationships: The interactions between the gods, their family ties and alliances, highlight the importance of human relationships, love, friendship and social cohesion.

In summary, the ancient Greek pantheon is a rich mirror of the human soul and the challenges of life. Through the symbolism of the deities, it calls us to seek virtue, to live in moderation, to know ourselves and to honor both nature and our relationships, leading to a deeper and more meaningful human existence.

ΤΟ ΑΡΧΑΊΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΆΝΘΕΟΝ : Συμβολισμός και Διδάγματα.

Το αρχαίο ελληνικό πάνθεον, με τους θεούς του αποτελούσε ένα περίπλοκο σύστημα συμβολισμών που αποκάλυπτε τις βαθύτερες αλήθειες για την ανθρώπινη φύση, τις δυνάμεις του κόσμου, και τις αρετές που οδηγούν στην αυτοβελτίωση. Κάθε θεότητα ενσάρκωνε συγκεκριμένες ιδιότητες, διδάσκοντας μας πολύτιμα μαθήματα για τη ζωή και την πνευματική μας εξέλιξη.

Οι Ολύμπιοι και ο Συμβολισμός τους

* Δίας: Ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, κυβερνήτης του ουρανού και του κεραυνού, συμβολίζει την υπέρτατη εξουσία, τη δικαιοσύνη και την τάξη. Μας διδάσκει την ευθύνη που φέρει η δύναμη και την ανάγκη για ισορροπία.

* Ήρα: Η βασίλισσα των θεών, προστάτιδα του γάμου και της οικογένειας, συμβολίζει την αφοσίωση, την πιστότητα και τη σημασία των δεσμών. Υπογραμμίζει την ιερότητα των σχέσεων.

* Ποσειδώνας: Ο θεός της θάλασσας, των σεισμών και των αλόγων, αντιπροσωπεύει την ακατανίκητη δύναμη της φύσης, την αστάθεια αλλά και την δημιουργικότητα. Μας μαθαίνει να σεβόμαστε τις δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό μας.

* Δήμητρα: Η θεά της γεωργίας, της γονιμότητας και της βλάστησης, συμβολίζει τη μητρική αγάπη, την ευφορία και τον κύκλο της ζωής. Μας υπενθυμίζει την αξία της τροφής και της σύνδεσής μας με τη γη.

* Αθηνά: Η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και των τεχνών, ενσαρκώνει τη λογική, την επινοητικότητα και την δίκαιη κρίση. Μας παροτρύνει να αναπτύσσουμε το νου και να χρησιμοποιούμε τη γνώση για το καλό.

* Απόλλωνας: Ο θεός του φωτός, της μουσικής, της ποίησης και της μαντείας, συμβολίζει την αρμονία, την ομορφιά, την γνώση και την αλήθεια. Μας καλεί να αναζητούμε την πνευματική φώτιση και την καλλιέργεια της ψυχής.

* Άρτεμις: Η θεά του κυνηγιού, της αγνότητας και της φύσης, αντιπροσωπεύει την ανεξαρτησία, την αυτονομία και τον σεβασμό στη φύση. Μας διδάσκει την αξία της ελευθερίας και της σύνδεσης με τον φυσικό κόσμο.

* Άρης: Ο θεός του πολέμου, συμβολίζει το θάρρος, την δύναμη, αλλά και την καταστροφική ορμή. Μας δείχνει ότι η δύναμη πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση και να μην οδηγεί στην άσκοπη βία.

* Αφροδίτη: Η θεά της ομορφιάς, της αγάπης και της γονιμότητας, ενσαρκώνει το πάθος, την γοητεία και την δημιουργική δύναμη της αγάπης. Μας υπενθυμίζει την σημασία του έρωτα και της ομορφιάς στη ζωή.

* Ερμής: Ο αγγελιοφόρος των θεών, προστάτης των ταξιδιωτών, του εμπορίου και της επικοινωνίας, συμβολίζει την ευφυΐα, την ταχύτητα, την επινοητικότητα και την ανταλλαγή ιδεών. Μας ενθαρρύνει στην επικοινωνία και την εξερεύνηση.

* Ήφαιστος: Ο θεός της φωτιάς, των μετάλλων και της χειροτεχνίας, αντιπροσωπεύει τη δημιουργικότητα, την εργατικότητα, την δεξιοτεχνία και την υπομονή. Μας διδάσκει την αξία της χειρωνακτικής εργασίας και της δημιουργίας.

* Εστία: Η θεά της οικογενειακής εστίας, της οικογένειας και της αρχιτεκτονικής, συμβολίζει την ασφάλεια, τη ζεστασιά, την σταθερότητα και την εσωτερική γαλήνη. Μας υπενθυμίζει την ιερότητα του σπιτιού και της εσωτερικής μας ηρεμίας.

Διδάγματα για Ψυχική και Ανθρώπινη Βελτίωση

Από την αρχαία ελληνική παράδοση μπορούμε να αντλήσουμε πληθώρα διδαγμάτων για την αυτοβελτίωσή μας ως ψυχές και ως άνθρωποι:

* Αναζήτηση της Αρετής: Οι θεότητες, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες τους, ενσάρκωναν και προέβαλλαν ιδανικά όπως η σοφία, το θάρρος, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη. Η αναζήτηση και καλλιέργεια αυτών των αρετών οδηγεί σε μια πληρέστερη και πιο ενάρετη ζωή.

* Μέτρον Άριστον: Η ελληνική σκέψη τόνιζε την ισορροπία και την αποφυγή των άκρων. Κάθε θεότητα, αν και είχε κυρίαρχα χαρακτηριστικά, λειτουργούσε μέσα σε ένα σύνολο, υποδεικνύοντας ότι η υπερβολή σε οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει σε δυσαρμονία.

* Αυτογνωσία: Το ρητό "γνώθι σ' αυτόν" στους Δελφούς δεν ήταν τυχαίο. Η κατανόηση των αδυναμιών και των δυνάμεών μας, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται στις ιστορίες των θεών και των ηρώων, είναι το πρώτο βήμα για την προσωπική ανάπτυξη.

* Σεβασμός στη Φύση και τις Κοσμικές Δυνάμεις: Οι θεοί συνδέονταν άρρηκτα με τα φυσικά φαινόμενα. Αυτό μας διδάσκει τον σεβασμό για τον κόσμο γύρω μας, τις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της φύσης και την ανάγκη να ζούμε σε αρμονία με το περιβάλλον μας.

* Τιμή στην Εργασία και τη Δημιουργία: Ο Ήφαιστος, ως θεός της τέχνης και της δημιουργίας, μας υπενθυμίζει την αξία της μόχθου, της δεξιοτεχνίας και της ικανότητας να παράγουμε.

* Η Δύναμη των Σχέσεων: Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των θεών, οι οικογενειακοί δεσμοί και οι συμμαχίες τους, αναδεικνύουν τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων, της αγάπης, της φιλίας και της κοινωνικής συνοχής.

Συνοψίζοντας, το αρχαίο ελληνικό πάνθεον αποτελεί έναν πλούσιο καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής και των προκλήσεων της ζωής. Μέσα από τους συμβολισμούς των θεοτήτων, μας καλεί να αναζητήσουμε την αρετή, να ζούμε με μέτρο, να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να τιμούμε τόσο τη φύση όσο και τις σχέσεις μας, οδηγώντας σε μια βαθύτερη και πιο ουσιαστική ανθρώπινη ύπαρξη.

The opposite of "Courage" is "Anandria" that is cowardice and baseness, philotomarism, indignity, mental misery derived from the adjective coward.

However, courage is also a characteristic of women as a Virtue since, as Socrates first states and Plato continues in his Republic, "Virtue" is not a matter of gender but of PSYCHE - SOUL and EDUCATION

According to Pythagoras, "Courage" is one of the 3 parts of the whole "Virtue", along with "Temperance" and "Justice". "Temperance" concerns the self, "Justice" the relationships and "Courage" the application, the realization, because without it neither "Temperance" nor "Justice" can be achieved.

Vlassis Rassias

The value system of the

Greeks.

PUBLISHED BY: ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ

Το αντίθετο της "Ανδρείας" είναι η "Ανανδρία" δηλαδή η δειλία και η ευτέλεια, ο φιλοτομαρισμός, η αναξιοπρέπεια, η ψυχική κακομοιριά προερχόμενη από το επίθετο άνανδρος.

Η ανδρεία είναι ωστόσο ως Αρετή χαρακτηριστικό και των γυναικών αφού οπως πρώτος το θέτει ο Σωκράτης και συνεχίζει ο Πλάτων στην Πολιτεία του, η "Αρετή" δεν είναι ζήτημα φύλλου αλλά ΨΥΧΗΣ και ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Η "Ανδρεία" αποτελεί κατά τον Πυθαγόρα ένα από τα 3 μέρη της όλης "Αρετής", μαζί με την "Σωφροσύνη" και την "Δικαιοσύνη" .Η "Σωφροσύνη" αφορά τον εαυτό, η "Δικαιοσύνη" τις σχέσεις και η "Ανδρεία" την εφαρμογή , την υλοποίηση, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε η "Σωφροσύνη" ούτε η "Δικαιοσύνη".

Β. Ρασσιάς

Το αξιακό σύστημα

των Ελλήνων

ΑΝΟΙΧΤ ΠΟΛΗ

Ο άνθρωπος γεννιέται σύμφωνα με τον Δαίμονα Εαυτού. Όσο κι αν μορφωθεί, όσο κι αν εκπαιδευτεί, η ουσία του, η βαθύτερη κατεύθυνση της ψυχής του, παραμένει σχεδόν άθικτη. Δεν αλλάζει ο πυρήνας, μόνο εκφράζεται ή αποκρύπτεται.

Ο κακός, όσο κι αν μιμηθεί την αρετή, παραμένει ριζικά ξένος προς αυτήν. Ο καλός, ακόμη και μέσα στη σύγχυση ή την πλάνη, κρατά ζωντανή μέσα του την κατεύθυνση προς το Φως.

Δεν είναι η γνώση που καθορίζει τον άνθρωπο, αλλά η βούληση, όχι όμως ως λογική επιλογή, αλλά ως κοσμική κατεύθυνση. Η ίδια η Βούληση του είναι, ο εσωτερικός του Δαίμων, τον ωθεί προς τον δρόμο του.

Σκοπός μας δεν είναι να αλλάξουμε την φύση μας, αλλά να την εκδηλώσουμε, να γίνουμε αυτό που είμαστε.

Κάθε άνθρωπος έχει έναν Δαίμονα.

Κι εκεί γεννιέται το Τραγικό, η Ύβρις ή το Μεγαλείο.

…………………………….

Man is born in accordance with the Daemon of his Self.

No matter how educated or trained he becomes, his essence, the deeper direction of his soul, remains almost untouched.

The core does not change; it is only expressed or concealed.

The wicked, no matter how much they imitate virtue, remain fundamentally alien to it.

The good, even amidst confusion or delusion, keeps alive within himself the orientation toward the Light.

It is not knowledge that defines a person, but “Will”, not as a rational choice, but as a cosmic direction.

It is the very Will of his being, his inner Daemon, that drives him toward his path.

Our purpose is not to change our nature, but to manifest it, to become who we truly are.

Every person has a Daemon.

And from that, the Tragic, the Hubris, or the Greatness is born.

"THE ΟΜΑΙΜΟΝ (of same blood) IS ONLY A STARTING POINT".

It does not guarantee the continuity of a nation. And to do inbreeding (which does not happen indefinitely), if it loses its religion and its value system it DIES or IS JANISSIZED (becomes foreign). Today, with Orthodoxy dominating everywhere, whoever deceives people into being fooled by the ΟΜΑΙΜΟΝ is consciously murdering THE REMNANTS of our real nation.

As long as our Indigenous Hellenic Religion is not restored and we do not shape the education of Greek children, there is no Greek Nation, but only slaves of the Orthodox theocrats".

- Vlasis Rassias

O Δημήτρης ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Αγαπούσε την ελληνική κλασική λογοτεχνία και θαύμαζε τον Φρήντριχ ΝΙΤΣΕ, τον Γερμανό στοχαστή που δήλωνε αντιστοίχως τον άπλετο σεβασμό στον Ελληνικό πολιτισμό έχοντας ως δασκάλους του, τους Αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους, το έργο των οποίων αποτελούσε το κλειδί για την αναζήτηση νοήματος και την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης!

Ο Δημήτρης Λιαντίνης καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έγραψε μια συλλογή ελληνικών και άλλων φιλοσοφικών έργων, έπος για τα ιδανικά και τις αξίες της αρχαίας Ελλάδας. Η φιλοσοφία του είναι ένα κάλεσμα στην αυθεντικότητα, σε μια ζωή σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο, όπου αποδεχόμαστε την πραγματικότητα, αγαπάμε την ομορφιά της ζωής επιδιώκοντας την γνώση και την αλήθεια. Ο τρόπος σκέψης του είναι παρόμοιος με την αρχαία ελληνική ιδέα της αρετής ως της αληθινής στάσης απέναντι στον εαυτό μας, δηλώνοντας ότι η εκπαίδευση δεν δείχνει τον δρόμο προς την αλήθεια, αλλά κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ζουν μια «φυσιολογική» ζωή βασισμένη όμως σε ψέματα και τους νουθετεί μέσα από τα πονήματά του να βρουν το θάρρος να εγκαταλείψουν την ασφαλή ζώνη της υποκρισίας στοχεύοντας με ελικρίνεια την αλήθεια.

Κάποιες προσεγγίσεις του...-

-Αν διατάξει κανείς το πρόβλημα της σχέσης Ελληνισμού και Χριστιανισμού μετωπικά, και το κοιτάξει κατάματα, θα βρει να κρατήσει 2 κρατούμενα. Το ένα είναι πως η σύνθεση αυτών των 2 κοσμοθεωριών σε ενότητα συνιστά το ακρότατο σημείο του αφύσικου μέσα σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος.Το άλλο είναι πως η απόπειρα να συνταιριαστούν αυτές οι 2 αταίριαστες ροπές δυνάμεων συνιστά την κατεξοχήν ερμηνευτική τερατωδία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μεγαλύτερη πομφόλυγα, και πιο γελοίο από αυτό που ονομάστηκε «Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός» δε θα μπορούσε να σκαρφιστεί και να σκαρώσει ο άνθρωπος.

-Η μέθοδος των Ελλήνων οδήγησε στην επιστήμη γιατί το κριτήριο της είναι η πειραματική απόδειξη της γνώσης, και στη συνέχεια η αναγκαστική αποδοχή της από κάθε φρόνιμο άνθρωπο, ενώ το γνώρισμα της θρησκείας είναι «η εξ αποκαλύψεως αλήθεια» και το «δόγμα»όροι, που για την επιστήμη δεν έχουνε νόημα.

-Η τέχνη των ελλήνων είναι η αποτύπωση της συμπεριφοράς τους να ξεπεράσουν τον πόνο που τους έδινε η γνώση τους για τον κόσμο και για τη θέση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. -Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν απλώς στοχαστές, ήταν αναζητητές του ωραίου και του καλού.

-Για να κατανοήσουμε πραγματικά το παρόν, πρέπει να ατενίσουμε τη σοφία του παρελθόντος.

-Oσο ο άνθρωπος θα ζει σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, και όσο η πολιτική του συνείδηση θα αναζητεί το τέλειο πολίτευμα για να συμβιώνει ειρηνικά και δίκαια στις κοινωνίες του, πάντα θα σημαδεύει σαν στόχο τη δημοκρατία του Σόλωνα.

-Δίκη θα ειπεί να μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου μπροστά στο άδικο, στο ψέμα, στην αδυναμία, σ’ αυτό που το νομίζεις συμφέρον σου κι όλες σου τις επιθυμίες να τις αφήνεις να ευδοκιμήσουν και να αυξηθούν όσο και το μπόι σου, ούτε χιλιοστό περισσότερο.

-Αυτόν τον πανικό φόβο μπροστά στο θάνατο είναι που δεν άντεξε ο άνθρωπος. Δε βρήκε τη βούληση να τον νικήσει. Να τον παραδεχτεί, να τον αναγνωρίσει. Να υποταχθεί ευγενικά και περήφανα στο αδυσώπητο φυσικό και στο αδυσώπητο δίκιο του.

-Η πίστη στη ζωή μετά θάνατο είναι η ραχοκοκαλιά όλων των θρησκειών. Βρες μου μια θρησκεία, που ο ιδρυτής της να μην εστερέωσε το οικοδόμημα της στην θεμέλια πέτρα της πίστης για μια ζωή μετά θάνατο, κι εγώ θα σου δείξω πως η θρησκεία αυτή δεν έχει οπαδό ούτε τον ίδιο τον ιδρυτή της.

Dimitris LIANTINIS

He loved Greek classical literature and admired Friedrich NIETZE, the German thinker who correspondingly expressed his immense respect for Greek culture, having as his teachers the Ancient Greek Philosophers, whose work was the key to the search for meaning and the understanding of human existence!

Dimitris Liantinis, professor of philosophy at the University of Athens, wrote a collection of Greek and other philosophical works, an epic about the ideals and values of ancient Greece. His philosophy is a call to authenticity, to a life in harmony with the natural world, where we accept reality, love the beauty of life, pursuing knowledge and truth. His way of thinking is similar to the ancient Greek idea of virtue as the true attitude towards ourselves, stating that education does not show the way to the truth, but makes people believe that they live a "normal" life based on lies and admonishes them through his works to find the courage to leave the safe zone of hypocrisy and sincerely aim for the truth.

Some approaches of his...-

-If one orders the problem of the relationship between Hellenism and Christianity head-on, and looks it in the face, he will find himself holding 2 prisoners. One is that the synthesis of these 2 worldviews into unity constitutes the extreme point of the unnatural within the entire history of the human spirit. The other is that the attempt to match these 2 incompatible forces constitutes the interpretative monstrosity par excellence of European civilization. A greater pomposity, and a more ridiculous thing than what was called "Greek-Christian Civilization" could not have been invented and fabricated by man.

-The method of the Greeks led to science because its criterion is the experimental proof of knowledge, and then its forced acceptance by every wise person, while the characteristic of religion is "revealed truth" and "dogma" terms, which for science have no meaning.

-The art of the Greeks is the depiction of their behavior to overcome the pain that their knowledge of the world and of man's place in the world gave them. -The ancient Greeks were not simply thinkers, they were seekers of beauty and good.

-To truly understand the present, we must contemplate the wisdom of the past.

-As long as man lives on this blue-green planet, and as long as his political conscience seeks the perfect regime to coexist peacefully and justly in his societies, he will always mark Solon's democracy as his goal.

-A trial will say never to indulge yourself in the face of injustice, lies, weakness, what you think is your interest and to let all your desires flourish and grow as much as your height, not a millimetre more.

-It is this panic fear in the face of death that man could not bear. He did not find the will to defeat it. To admit it, to recognize it. To submit nobly and proudly to the relentless nature and its relentless right.

-Belief in life after death is the backbone of all religions. Find me a religion whose founder did not base its edifice on the foundation stone of faith in a life after death, and I will show you that that religion has no followers, not even its founder himself.

Όταν η γλώσσα χάνεται, χάνεται και η ψυχή ενός τόπου. When the language is lost, the soul of a place is also lost.

Κάθε φορά που επιστρέφω στην Κύπρο, χαίρομαι που πατώ τη γη που με μεγάλωσε, αλλά ταυτόχρονα νιώθω ένα βαθύ πόνο και μια αδιόρατη θλίψη. Είναι η θλίψη που νιώθει κανείς όταν βλέπει τη μητρική του γλώσσα — την ελληνική, να παραμερίζεται, να υποχωρεί, να αγνοείται μέσα στην ίδια της την πατρίδα.

Πηγαίνω στα εστιατόρια, καταστήματα, δημόσιους χώρους και παρατηρώ με απογοήτευση πως η ελληνική γλώσσα δεν είναι πια η αυτονόητη πρώτη επιλογή. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι καν επιλογή. Οι απαντήσεις έρχονται στα αγγλικά, το προσωπικό εξυπηρέτησης κοιτούν περίεργα όταν τους μιλάς ελληνικά.

Η αποκορύφωση όμως ήρθε πρόσφατα, όταν ταξίδεψα από τα αεροδρόμια της Λάρνακας και της Πάφου. Όλες οι ανακοινώσεις γίνονταν αποκλειστικά στα αγγλικά. Μια ηλικιωμένη Κύπρια γυναίκα, που ταξίδευε μόνη, στεκόταν ανήσυχη, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια, γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγαν. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μιλήσει στη γλώσσα της. Στη γλώσσα του τόπου της.

Την ίδια στιγμή, πινακίδες σε αγγλικά, ρωσικά… άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική. Και αναρωτιέμαι: Πώς γίνεται να διοργανώνονται εκδηλώσεις με τίτλο «Δεν ξεχνώ», όταν στην καθημερινότητά μας δείχνουμε πως ξεχνάμε το πιο θεμελιώδες: τη γλώσσα μας; Πώς μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι τιμούμε και θυμόμαστε αυτούς που θυσιάστηκαν για την Κύπρο, όταν την ίδια στιγμή διαγράφουμε τη γλώσσα τους;

Η γλώσσα είναι η ταυτότητά μας. Είναι ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, οι ρίζες μας. Δεν είναι απλώς ένα εργαλείο επικοινωνίας — είναι το νήμα που μας συνδέει με τον Όμηρο, τη γιαγιά μας, τα παραμύθια και τα τραγούδια μας. Αν κόψουμε αυτό το νήμα, μένουμε μετέωροι, χωρίς συνέχεια. Και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε βαθιά περήφανοι για την ελληνική γλώσσα, να τη φροντίζουμε και να τη μεταδίδουμε στις επόμενες γενιές.
Οι ξένες γλώσσες είναι χρήσιμες, απαραίτητες, δύναμη, πολλές φορές αναγκαίες. Όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνουν κυρίαρχες στη χώρα μας εις βάρος της δικής μας γλώσσας. Και κυρίως δεν μπορεί να αγνοείται η ελληνική γλώσσα στα ίδια μας τα αεροδρόμια, στα εστιατόρια, στις καθημερινές μας συναλλαγές.

Απευθύνομαι σε όσους έχουν την ευθύνη — πολιτεία, κυβέρνηση, οργανισμούς, εκπαιδευτικούς φορείς. Μην αφήνετε την ελληνική γλώσσα να σβήσει από την Κύπρο. Μην αφήνετε την πατρίδα μας να γίνει ένας τόπος χωρίς φωνή. Η διατήρηση της γλώσσας του τόπου μας είναι στα δικά σας χέρια· είναι χρέος και ευθύνη σας να την προστατεύσετε.
Ας απαιτήσουμε το αυτονόητο: οι ανακοινώσεις στα ελληνικά να προηγούνται. Οι δημόσιες πινακίδες να περιλαμβάνουν τη γλώσσα μας. Η καθημερινή επικοινωνία να σέβεται τον ελληνόφωνο Κύπριο και Ελλαδίτη, ιδιαίτερα τον ηλικιωμένο, τον μη αγγλομαθή, τον άνθρωπο του λαού.

Γιατί αν χαθεί η γλώσσα μας, χάνεται η ψυχή του τόπου μας!"

"When a language is lost, the soul of a place is lost".

Every time I return to Cyprus, I am happy to step on the land that raised me, but at the same time I feel a deep pain and an invisible sadness. It is the sadness one feels when one sees one's mother tongue — Greek — being sidelined, retreating, ignored in its own homeland.

I go to restaurants, shops, public places and I notice with disappointment that Greek is no longer the obvious first choice. In many cases, it is not even an option. The answers come in English, the service staff look strangely when you speak Greek to them.

The climax, however, came recently, when I traveled from Larnaca and Paphos airports. All announcements were made exclusively in English. An elderly Cypriot woman, traveling alone, stood anxiously, almost in tears eyes, because she couldn’t understand what they were saying. No one bothered to speak her language. The language of her homeland.

At the same time, signs in English, Russian… other languages besides Greek. And I wonder: How is it possible that events titled “I will not forget” are being organized, when in our everyday lives we show that we forget the most fundamental thing: our language? How can we claim to honor and remember those who sacrificed themselves for Cyprus, when at the same time we erase their language?

Language is our identity. It is our culture, our history, our roots. It is not just a communication tool — it is the thread that connects us to Homer, our grandmother, our fairy tales and songs. If we cut this thread, we are left hanging, without continuity. And that is why we must be deeply proud of the Greek language, to take care of it and pass it on to future generations.
The Foreign languages are useful, necessary, a force, often necessary. But they cannot and should not become dominant in our country at the expense of our own language. And above all, the Greek language cannot be ignored in our own airports, in restaurants, in our daily transactions.

I address those who have responsibility — state, government, organizations, educational institutions. Do not let the Greek language disappear from Cyprus. Do not let our homeland become a place without a voice. The preservation of the language of our country is in your hands; it is your duty and responsibility to protect it.

Let us demand the obvious: that announcements in Greek take precedence. That public signs include our language. That everyday communication respect the Greek-speaking Cypriot and Greek citizen, especially the elderly, the non-English-speaking, the man of the people.

Because if our language is lost, the soul of our country is lost!"

V. CHRISTODOULOU.

Β. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ.

THE ELEUSIAN MYSTERIES

The Eleusinian Mysteries were one of the most important and revered rites of ancient Greece, dedicated to the goddesses Demetra and Persephone. They were held in Eleusis, and attracted initiates from all over the Greek world. Participation was open to all, regardless of gender, social class or nationality, as long as they spoke Greek and had not committed murder. The purpose of the initiation was the mystical experience of death and rebirth, inspired by the myth of Persephone descending to Hades and returning to earth. Through a series of rituals and teachings, initiates gained a deep understanding of the cyclical nature of life, death and the afterlife.

Today, although the rites are no longer performed, the Eleusinian Mysteries teach us the value of hope, rebirth and overcoming the fear of death. The story of Demetra and Persephone reminds us that after every period of darkness comes light, and that life, even after loss, has the power to be renewed. This ancient ritual invites us to discover our spiritual dimension and face life's challenges with a sense of rebirth and optimism, learning that death is not the end but a transition.

Be healthy and happy.

'Ερρωσθε και ευδαιμονείτε.

ΤΑ ΕΛΕΥΣΊΝΙΑ ΜΥΣΤΉΡΙΑ

Τα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν μια από τις σημαντικότερες και πιο σεβαστές τελετές της αρχαίας Ελλάδας, αφιερωμένη στις θεές Δήμητρα και Περσεφόνη. Πραγματοποιούνταν στην Ελευσίνα, και προσέλκυαν μυημένους από όλο τον ελληνικό κόσμο. Η συμμετοχή ήταν ανοιχτή σε όλους, ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής τάξης ή εθνικότητας, αρκεί να μιλούσαν ελληνικά και να μην είχαν διαπράξει φόνο. Ο σκοπός της μύησης ήταν η μυστικιστική εμπειρία του θανάτου και της αναγέννησης, εμπνευσμένη από τον μύθο της Περσεφόνης που κατεβαίνει στον Άδη και επιστρέφει στη γη. Μέσα από μια σειρά τελετουργιών και διδασκαλιών, οι μυημένοι αποκτούσαν μια βαθιά κατανόηση της κυκλικής φύσης της ζωής, του θανάτου και της μεταθανάτιας ζωής.
Σήμερα, αν και οι τελετές δεν τελούνται πλέον, τα Ελευσίνια Μυστήρια μας διδάσκουν την αξία της ελπίδας, της αναγέννησης και της υπέρβασης του φόβου του θανάτου. Η ιστορία της Δήμητρας και της Περσεφόνης μάς θυμίζει ότι μετά από κάθε περίοδο σκοταδιού έρχεται το φως, και ότι η ζωή, ακόμα και μετά από απώλεια, έχει τη δύναμη να ανανεώνεται. Η αρχαία αυτή τελετουργία μας καλεί να ανακαλύψουμε την πνευματική μας διάσταση και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής με μια αίσθηση αναγέννησης και αισιοδοξίας, μαθαίνοντας πως ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά μια μετάβαση.

Ερρωσθε και ευδαιμονειτε.
THE ODYSSEY

The Odyssey, one of the greatest epics of world literature, is full of allegories and symbols that illuminate the path of the human soul. Odysseus' feat with Circe, the transformation of his companions into pigs and their final salvation is not just an adventure story, but a mirror of the human journey. Circe, the sorceress who transforms people into animals, symbolizes the traps and material pleasures that man encounters on his journey. Odysseus' companions, who easily give in to the pleasures of food and wine that Circe offers them, are transformed into pigs, that is, into beings who live to satisfy their most basic and animal needs. This represents the fall of the soul, which, when overcome by passions and attachment to matter, loses its human nature and remains a prisoner of the body. Odysseus, who thanks to the wisdom and prudence of Hermes resists the charms of Circe, symbolizes the conscious man who is able to discern the traps and not give in to temporary pleasures. Odysseus' resistance is the lesson that we must all learn: the path to self-knowledge and spiritual fulfillment requires self-restraint and overcoming material bonds. Essentially, the myth teaches us that only through spiritual alertness and inner strength can we save our soul from "widowhood" and lead it back to its "home", that is, to its true essence. 






Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Η Οδύσσεια, ένα από τα σπουδαιότερα έπη της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είναι γεμάτη από αλληγορίες και σύμβολα που φωτίζουν τον δρόμο της ανθρώπινης ψυχής. Ο άθλος του Οδυσσέα με την Κίρκη, η μεταμόρφωση των συντρόφων του σε χοίρους και η τελική τους σωτηρία δεν είναι απλώς μια ιστορία περιπέτειας, αλλά ένας καθρέφτης της ανθρώπινης πορείας. Η Κίρκη, η μάγισσα που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ζώα, συμβολίζει τις παγίδες και τις υλικές απολαύσεις που συναντά ο άνθρωπος στην πορεία του. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα, που ενδίδουν εύκολα στις απολαύσεις του φαγητού και του κρασιού που τους προσφέρει η Κίρκη, μεταμορφώνονται σε χοίρους, δηλαδή σε όντα που ζουν για να ικανοποιούν τις πιο βασικές και ζωώδεις ανάγκες τους. Αυτό αντιπροσωπεύει την πτώση της ψυχής, η οποία, όταν κυριεύεται από τα πάθη και την προσκόλληση στην ύλη, χάνει την ανθρώπινη φύση της και παραμένει δέσμια του σώματος. Ο Οδυσσέας, ο οποίος χάρη στη σοφία και τη σύνεση του Ερμή αντιστέκεται στη γοητεία της Κίρκης, συμβολίζει τον συνειδητό άνθρωπο που είναι ικανός να διακρίνει τις παγίδες και να μην ενδίδει στις πρόσκαιρες απολαύσεις. Η αντίσταση του Οδυσσέα είναι το δίδαγμα που πρέπει όλοι να πάρουμε: η πορεία προς την αυτογνωσία και την πνευματική ολοκλήρωση απαιτεί αυτοσυγκράτηση και υπερβαση των υλικών δεσμών. Ουσιαστικά, ο μύθος μας διδάσκει ότι μόνο μέσα από την πνευματική εγρήγορση και την εσωτερική δύναμη μπορούμε να σώσουμε την ψυχή μας από την "χηροποίηση" και να την οδηγήσουμε πίσω στο "σπίτι" της, δηλαδή στην αληθινή της ουσία. 





In the ancient Hellenic tradition we have our mythology to help us explain our rich philosophical and theological meanings. Mythology for us Hellenes means that the word of truth is stored in the myth and must be decoded to be understood.

In the Christian religion and in the other two Abrahamic religions, namely : Judaism and Islam to achieve the same goals they use false and non-existent miracles.

Therefor many people usually find themselves asking this question.

* Which is the most honest and most honorable method to use?

...................................................


Στην αρχαία ελληνική παράδοση, η μυθολογία μας βοηθά να εξηγήσουμε τα πλούσια φιλοσοφικά και θεολογικά μας νοήματα. Μυθολογία για εμάς τους Έλληνες σημαίνει ότι ο λόγος της αλήθειας είναι αποθηκευμένος στον μύθο και πρέπει να αποκωδικοποιηθεί για να γίνει κατανοητός.

Στη χριστιανική θρησκεία και στις άλλες δύο αβρααμικές θρησκείες, δηλαδή στον Ιουδαϊσμό και στο Ισλάμ, για να επιτύχουν τους ίδιους στόχους χρησιμοποιούν ψεύτικα και ανύπαρκτα θαύματα.

Επομένως, πολλοί άνθρωποι συνήθως θέτουν αυτό το ερώτημα.

* Ποια είναι η πιο ειλικρινής και πιο αξιότιμη μέθοδος που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε;

THE SECOND LABOR OF HERCULES

The second labor of Hercules, the extermination of the Lernaean Hydra, is one of the most powerful symbols of Greek mythology. The myth describes a snake-like monster, with many heads, that lived in the marshes of Lerna and had the terrifying property that as soon as the hero cut off one head, two new ones would sprout in its place. Furthermore, one of its heads was immortal, while its body was poisonous, which made the fight seemingly impossible. Hercules, with the help of his nephew Iolaus, managed to defeat the monster, burning the severed neck with a red-hot torch, so that no more heads would sprout. The deeper meaning of this labor is man's eternal struggle with his problems, his habits and his negative thoughts. Every time we think we have overcome an obstacle, another, often greater, appears in its place. The Hydra is our own self, our internal battles, the difficulties that recur, and its poisonous body is the poison that we internalize and destroy us. The philosophical lesson that emerges from the myth is that simple strength is not enough to overcome problems. Hercules had to enlist his resourcefulness, his perseverance and the help of Iolaus, that is, of reason. The solution to our problems is not to fight them in the same way they appear, but to change tactics, to seek other solutions, to "burn" the roots of evil so that they do not return. The immortal central head of the Hydra symbolizes the main, biggest problem of our life, the one that we must bury, accept and leave behind in order to move forward. The myth teaches us that victory does not come with the first attempt, but with patience, perseverance and the ability to see the problem from another perspective. Success in this path of our material and mental life lies in finding our own "Iolaus", our inner advisor, who will show us the way to "burn" the roots of our problems.  

Ο ΔΕΎΤΕΡΟΣ ΆΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Ο δεύτερος άθλος του Ηρακλή, η εξόντωση της Λερναίας Ύδρας, αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά σύμβολα της Ελληνικής μυθολογίας. Ο μύθος περιγράφει ένα φιδόμορφο τέρας, με πολλά κεφάλια, που ζούσε στα έλη της Λέρνας και είχε την τρομακτική ιδιότητα, μόλις ο ήρωας έκοβε ένα κεφάλι, να φυτρώνουν στη θέση του δύο νέα. Επιπλέον, ένα από τα κεφάλια της ήταν αθάνατο, ενώ το σώμα της ήταν δηλητηριώδες, κάτι που έκανε τον αγώνα φαινομενικά ακατόρθωτο. Ο Ηρακλής, με τη βοήθεια του ανιψιού του Ιόλαου, κατάφερε να νικήσει το τέρας, καίγοντας με πυρωμένο δαυλό τον κομμένο λαιμό, ώστε να μην ξαναφυτρώσουν κεφάλια. Το βαθύτερο νόημα αυτού του άθλου είναι η αέναη πάλη του ανθρώπου με τα προβλήματά του, τις συνήθειες του και τις αρνητικές του σκέψεις. Κάθε φορά που νομίζουμε ότι ξεπεράσαμε ένα εμπόδιο, ένα άλλο, συχνά μεγαλύτερο, εμφανίζεται στη θέση του. Η Ύδρα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, οι εσωτερικές μας μάχες, οι δυσκολίες που επανεμφανίζονται, και το δηλητηριώδες σώμα της είναι το δηλητήριο που εσωτερικεύουμε και μας καταστρέφει. Το φιλοσοφικό δίδαγμα που αναβλύζει από τον μύθο είναι ότι η απλή δύναμη δεν είναι αρκετή για να νικήσουμε τα προβλήματα. Ο Ηρακλής χρειάστηκε να επιστρατεύσει την ευστροφία του, την επιμονή του και τη βοήθεια του Ιόλαου, δηλαδή του ορθού λόγου. Η λύση στα προβλήματά μας δεν είναι να τα καταπολεμήσουμε με τον ίδιο τρόπο που εμφανίζονται, αλλά να αλλάξουμε τακτική, να αναζητήσουμε άλλες λύσεις, να "καυτηριάσουμε" τις ρίζες του κακού ώστε να μην επανέλθουν. Ο αθάνατος κεντρικός κεφάλι της Ύδρας συμβολίζει το βασικό, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής μας, αυτό που πρέπει να θάψουμε, να το αποδεχτούμε και να το αφήσουμε πίσω μας, ώστε να προχωρήσουμε. Ο μύθος μας διδάσκει ότι η νίκη δεν έρχεται με την πρώτη προσπάθεια, αλλά με την υπομονή, την επιμονή και την ικανότητα να βλέπουμε το πρόβλημα από άλλη οπτική γωνία. Η επιτυχία σε αυτή την πορεία μας στον υλικό και ψυχικό βίο έγκειται στο να βρούμε τον δικό μας "Ιόλαο", τον εσωτερικό μας σύμβουλο, που θα μας δείξει τον δρόμο για να "καυτηριάσουμε" τις ρίζες των προβλημάτων μας.

ODYSSEUS RETURN TO ITHACA

In the epic journey of Odysseus' return to Ithaca, the myth acquires a timeless dimension and offers us profound lessons about human existence. The hero's return is not simply a geographical movement, but the completion of an inner journey. Ithaca, more than an island, symbolizes the return to our true nature and our truth.

Odysseus, having wandered for twenty years, is confronted with the deterioration of his home and the presence of the suitors. The suitors are not simply adventurers plotting his throne. They represent the inner forces that distance us from ourselves: fear, greed, complacency, and the abandonment of our duty. Their attempt to take Odysseus' place and conquer Penelope is the attempt of the false "I" to dominate the soul.

Odysseus’s killing of the suitors is not an act of simple revenge, but a necessary catharsis. Odysseus, hidden behind the humble form of a beggar, watches, judges, and ultimately acts. This symbolizes the need to recognize and eliminate the toxic behaviors and beliefs that have taken root within us. The battle in the palace is the battle for our psychic integrity. The killing of the suitors is the return of the true sovereign in the soul, our true self that must regain its place. The lesson of the Odyssey is clear: our life is a journey towards self-knowledge. We have a duty to our soul to remain faithful to our true self, just as Penelope remained faithful to Odysseus.

The debt is not only to others, but also to our very existence. Returning is not always easy. It requires patience, strategy, and the ability to see through the false appearance of things. Like Odysseus, we must confront our own shadows and the obstacles that stand between us and our Ithaca. To return fully to ourselves, we must be willing to confront and eliminate whatever holds us captive.

The extermination of the suitors is the necessary "punishment" that we impose on the elements of our personality that distance us from the truth. The story of Odysseus reminds us that the heroic act is not only the victory over external enemies, but the conquest of our inner kingdom. Our Ithaca is that state of consciousness where our soul is free, pure and complete. The return to this state is the duty and purpose of our life. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Στο επικό ταξίδι της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη, ο μύθος αποκτά διαχρονική διάσταση και μας προσφέρει βαθιά διδάγματα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Η επιστροφή του ήρωα δεν είναι απλά μια γεωγραφική μετακίνηση, αλλά η ολοκλήρωση ενός εσωτερικού ταξιδιού. Η Ιθάκη, περισσότερο από ένα νησί, συμβολίζει την επιστροφή στην πραγματική μας φύση και την αλήθεια μας. Ο Οδυσσέας, έχοντας περιπλανηθεί για είκοσι χρόνια, έρχεται αντιμέτωπος με την αλλοίωση του οίκου του και την παρουσία των μνηστήρων. Οι μνηστήρες δεν είναι απλώς τυχοδιώκτες που επιβουλεύονται το θρόνο του. Αντιπροσωπεύουν τις εσωτερικές δυνάμεις που μας απομακρύνουν από τον εαυτό μας: τον φόβο, την απληστία, τον εφησυχασμό, και την εγκατάλειψη του χρέους μας. Η προσπάθειά τους να πάρουν τη θέση του Οδυσσέα και να κατακτήσουν την Πηνελόπη είναι η προσπάθεια των ψεύτικων "εγώ" να κυριαρχήσουν στην ψυχή. Η εξόντωση των μνηστήρων από τον Οδυσσέα δεν είναι μια πράξη απλής εκδίκησης, αλλά μια αναγκαία κάθαρση. Ο Οδυσσέας, κρυμμένος πίσω από την ταπεινή μορφή του ζητιάνου, παρακολουθεί, κρίνει και, τελικά, ενεργεί. Αυτό συμβολίζει την ανάγκη να αναγνωρίσουμε και να εξαλείψουμε τις τοξικές συμπεριφορές και πεποιθήσεις που έχουν ριζώσει μέσα μας. Η μάχη στο παλάτι είναι η μάχη για την ψυχική μας ακεραιότητα. Η εξόντωση των μνηστήρων είναι η επιστροφή του πραγματικού κυρίαρχου στην ψυχή, του αληθινού μας εαυτού που πρέπει να επανακτήσει τη θέση του. Το δίδαγμα της Οδύσσειας είναι σαφές: η ζωή μας είναι ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία. Έχουμε χρέος απέναντι στην ψυχή μας να παραμείνουμε πιστοί στον αληθινό μας εαυτό, όπως η Πηνελόπη παρέμεινε πιστή στον Οδυσσέα. Το χρέος δεν είναι μόνο προς τους άλλους, αλλά και προς την ίδια μας την ύπαρξη. Η επιστροφή δεν είναι πάντα εύκολη. Απαιτεί υπομονή, στρατηγική και την ικανότητα να βλέπουμε μέσα από την ψεύτικη εμφάνιση των πραγμάτων. Όπως ο Οδυσσέας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας σκιές και τα εμπόδια που στέκονται ανάμεσα σε εμάς και την Ιθάκη μας. Για να επιστρέψουμε πλήρως στον εαυτό μας, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε και να εξαλείψουμε οτιδήποτε μας κρατά δέσμιους. Η εξόντωση των μνηστήρων είναι η αναγκαία "τιμωρία" που επιβάλλουμε στα στοιχεία της προσωπικότητάς μας που μας απομακρύνουν από την αλήθεια. Η ιστορία του Οδυσσέα μάς υπενθυμίζει ότι η ηρωική πράξη δεν είναι μόνο η νίκη σε εξωτερικούς εχθρούς, αλλά η κατάκτηση του εσωτερικού βασιλείου μας. Η Ιθάκη μας είναι εκείνη η κατάσταση συνειδητότητας όπου η ψυχή μας είναι ελεύθερη, καθαρή και πλήρης. Η επιστροφή σε αυτήν την κατάσταση είναι το χρέος και ο σκοπός της ζωής μας.

THE SACRIFICE OF IPHIGENIA

The myth of the sacrifice of Iphigenia, one of the most tragic episodes of Greek mythology, hides deep symbolic meanings that transcend its simple narrative. It is noteworthy that in the Homeric epics, the "Iliad" and the "Odyssey", this sacrifice is not mentioned, which suggests that the myth developed and took its final form in later times, perhaps reflecting newer social and religious perceptions. While the first full story is found in the lost "Cypriot epics", its most well -known and dramatic performance comes from the tragic poets of the 5th century BC, with Euripides leading. The etymology of the name "Iphigenia", from the words "Iph" (with power) and "gender" (origin), can be interpreted as "the powerful of its birth". This interpretation acquires an ironic dimension because of its tragic destiny, but it can also underline the inner power and bravery it has shown in front of death. At the heart of the myth lies the dilemma of Agamemnon: the conflict between paternal love and public duty, symbolizing the painful choice between individual and collective good. The myth highlights the inhumane side of the war and power, which require untold sacrifices, while Ifigenia, as an innocent victim, represents the innocence crushed by the intentions of the powerful. At the same time, however, through the acceptance of her destiny, she is transformed into a symbol of self -denial and heroism, where sacrifice becomes an act of transcendence. The teaching that emerges is that power has a heavy price and that decisions in the name of the "national interest" can have tragic consequences. Myth also teaches the importance of inner power and dignity over injustice. At the level of the soul and life, the history of Iphigenia invites to a reflective approach to the personal "sacrifices" we are called upon to do, showing that through loss and pain can emerge a deeper understanding, a spiritual regeneration and an inner force that ultimately transforms it itself.

'Εγινε στη πραγματικότητα η θυσία της Ιφιγένειας;

Όχι, η θυσία της Ιφιγένειας είναι ένα μυθολογικό γεγονός και δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Είναι μέρος της ελληνικής μυθολογίας και περιγράφεται κυρίως στο έργο του Ευριπίδη, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι».
Σύμφωνα με τον μύθο, η Ιφιγένεια έπρεπε να θυσιαστεί στην Αυλίδα, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο άνεμος που θα έφερνε τους Έλληνες στην Τροία. Ο μύθος λέει ότι η Άρτεμις αντικατέστησε την Ιφιγένεια με ένα ελάφι την τελευταία στιγμή, και η Ιφιγένεια έγινε ιέρεια στο ναό της θεάς στην Ταυρίδα.
Επομένως, η ιστορία της Ιφιγένειας είναι ένα μυθολογικό αφήγημα και όχι ένα ιστορικό γεγονός.


Did the sacrifice of Iphigenia actually occur?

No, the sacrifice of Iphigenia is a mythological event and did not actually happen. It is part of Greek mythology and is mainly described in Euripides' work, "Iphigenia in Avlidis".
According to legend, Iphigenia had to be sacrificed in Avlida in order to secure the wind that would bring the Greeks to Troy. The legend says that Artemis replaced Iphigenia with a deer at the last minute, and Iphigenia became a priest in the temple of the goddess in Taurida.
Therefore, the story of Iphigenia is a mythological narrative, not a historical event.
Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ

Ο μύθος της θυσίας της Ιφιγένειας, ένα από τα πιο τραγικά επεισόδια της ελληνικής μυθολογίας, κρύβει βαθιά συμβολικά νοήματα που ξεπερνούν την απλή του αφήγηση. Είναι αξιοσημείωτο ότι στα ομηρικά έπη, την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», η θυσία αυτή δεν αναφέρεται, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο μύθος αναπτύχθηκε και πήρε την τελική του μορφή σε μεταγενέστερες εποχές, αντικατοπτρίζοντας ίσως νεότερες κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Ενώ η πρώτη πλήρης εξιστόρηση βρίσκεται στα χαμένα «Κύπρια Έπη», η πιο γνωστή και δραματική απόδοσή του προέρχεται από τους τραγικούς ποιητές του 5ου αιώνα π.Χ., με τον Ευριπίδη να πρωτοστατεί. Η ετυμολογία του ονόματος «Ιφιγένεια», από τις λέξεις «ίφι» (με δύναμη) και «γένος» (καταγωγή), μπορεί να ερμηνευθεί ως «η δυνατή από τη γέννησή της». Αυτή η ερμηνεία αποκτά ειρωνική διάσταση λόγω του τραγικού της πεπρωμένου, αλλά μπορεί και να υπογραμμίζει την εσωτερική δύναμη και γενναιότητα που επέδειξε μπροστά στον θάνατο. Στο επίκεντρο του μύθου βρίσκεται το δίλημμα του Αγαμέμνονα: η σύγκρουση μεταξύ της πατρικής αγάπης και του δημόσιου καθήκοντος, που συμβολίζει την οδυνηρή επιλογή μεταξύ του ατομικού και του συλλογικού καλού. Ο μύθος υπογραμμίζει την απάνθρωπη πλευρά του πολέμου και της εξουσίας, που απαιτούν ανείπωτες θυσίες, ενώ η Ιφιγένεια, ως αθώο θύμα, αντιπροσωπεύει την αθωότητα που συνθλίβεται από τις σκοπιμότητες των ισχυρών. Ταυτόχρονα, όμως, μέσα από την αποδοχή του πεπρωμένου της, μεταμορφώνεται σε σύμβολο αυταπάρνησης και ηρωισμού, όπου η θυσία γίνεται μια πράξη υπέρβασης. Το δίδαγμα που αναδύεται είναι ότι η εξουσία έχει βαρύ τίμημα και ότι οι αποφάσεις στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» μπορούν να έχουν τραγικές συνέπειες. Ο μύθος διδάσκει επίσης τη σημασία της εσωτερικής δύναμης και της αξιοπρέπειας απέναντι στην αδικία. Σε επίπεδο ψυχής και ζωής, η ιστορία της Ιφιγένειας καλεί σε μια αναστοχαστική προσέγγιση των προσωπικών «θυσίων» που καλούμαστε να κάνουμε, δείχνοντας ότι μέσα από την απώλεια και τον πόνο μπορεί να αναδυθεί μια βαθύτερη κατανόηση, μια πνευματική αναγέννηση και μια εσωτερική δύναμη, που τελικά μεταμορφώνει την ίδια την ύπαρξη. 

The myth of Odysseus' descent into Hades is one of the most fascinating and symbolically rich episodes of Homer's Odyssey, and not just an adventure. The hero, after wandering for years, arrives on the island of Circe, who advises him that in order to find the way back to Ithaca, he must descend to the Underworld and consult the shadow of the seer Tiresias. Odysseus, following the instructions, sails to the ends of the world and, through a ceremony of sacrifices, calls upon the dead. He first meets the shadow of his companion, Elpinor, who asks to be buried with due honors, and then his mother, Anticleia, with whom he has a heartbreaking dialogue.

The long-awaited meeting with Tiresias reveals his future to him, giving him advice on the dangers he will encounter. Conversations with other dead heroes follow, such as Agamemnon, Achilles, and Ajax, which offer different perspectives on life and death. The DE symbolization of this journey is deep and multi-layered. The descent into Hades symbolizes the confrontation of fear, the unknown, and our inner fears, as Odysseus does not hesitate to dive into his own “inner Hades” in order to move forward. It is also a search for truth and knowledge, as the encounter with Tiresias gives him the necessary supplies for his success.

Contact with the shadows of the dead represents reconciliation with our past, with the people we have lost, and the experiences that shaped us. Finally, the descent into Hades is a means, not an end in itself, to achieving a greater goal, the return to Ithaca, teaching us that we must remain focused on our goals. Essentially, it is a journey towards self-knowledge, where the hero is forced to confront his mortality in order to appreciate life even more.

Ο μύθος της καθόδου του Οδυσσέα στον Άδη αποτελεί ένα από τα πιο συναρπαστικά και πλούσια σε συμβολισμούς επεισόδια της Οδύσσειας του Ομήρου, και όχι απλώς μια περιπέτεια. Ο ήρωας, αφού περιπλανήθηκε για χρόνια, φτάνει στο νησί της Κίρκης, η οποία τον συμβουλεύει ότι για να βρει το δρόμο της επιστροφής στην Ιθάκη, πρέπει να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και να συμβουλευτεί τη σκιά του μάντη Τειρεσία. Ο Οδυσσέας, ακολουθώντας τις οδηγίες, πλέει στα πέρατα του κόσμου και, μέσω μιας τελετής με θυσίες, καλεί τους νεκρούς. Συναντά πρώτα τη σκιά του συντρόφου του, Ελπήνορα, ο οποίος ζητά να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές, και στη συνέχεια τη μητέρα του, την Αντίκλεια, με την οποία έχει έναν σπαρακτικό διάλογο. Η πολυπόθητη συνάντηση με τον Τειρεσία του αποκαλύπτει το μέλλον του, δίνοντάς του συμβουλές για τους κινδύνους που θα συναντήσει. Ακολουθούν συνομιλίες με άλλους νεκρούς ήρωες, όπως ο Αγαμέμνονας, ο Αχιλλέας και ο Αίαντας, οι οποίες προσφέρουν διαφορετικές οπτικές για τη ζωή και τον θάνατο. Ο αποσυμβολισμός αυτού του ταξιδιού είναι βαθύς και πολυεπίπεδος. Η κάθοδος στον Άδη συμβολίζει την αντιμετώπιση του φόβου, του άγνωστου και των εσωτερικών μας φόβων, καθώς ο Οδυσσέας δεν διστάζει να βουτήξει στον δικό του «εσωτερικό Άδη» για να προχωρήσει. Είναι επίσης μια αναζήτηση της αλήθειας και της γνώσης, καθώς η συνάντηση με τον Τειρεσία του δίνει τα απαραίτητα εφόδια για την επιτυχία του. Η επαφή με τις σκιές των νεκρών αντιπροσωπεύει τη συμφιλίωση με το παρελθόν μας, με τους ανθρώπους που χάσαμε και τις εμπειρίες που μας διαμόρφωσαν. Τέλος, η κάθοδος στον Άδη είναι ένα μέσο, όχι αυτοσκοπός, για την επίτευξη ενός μεγαλύτερου στόχου, της επιστροφής στην Ιθάκη, διδάσκοντάς μας ότι πρέπει να παραμένουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πορεία προς την αυτογνωσία, όπου ο ήρωας αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τη θνητότητά του για να μπορέσει να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο τη ζωή.

THE MYTH OF PROMETHEUS

The myth of Prometheus, a Titan who defied Zeus for the sake of humanity, is one of the most powerful and timeless narratives in Greek mythology, hiding behind its tragic story profound lessons about the human soul and our path in life. Prometheus, without Zeus's permission and seeing the inability of humans to survive, stole the "fire <<from Olympus and gave it to them, thus giving them the means for civilization, knowledge and evolution. His punishment was horrific and eternal: Zeus chained him to a rock in the Caucasus, where every day an eagle ate his liver, which was renewed every night, condemning him to an endless cycle of pain. This myth, beyond its literal narrative, symbolizes man's eternal struggle against power, the unyielding will for progress and sacrifice for the good of the whole. The liver that is reborn symbolizes the immortality of the human will and spirit, which despite trials and pain, continues to resist and hope. The fire that Prometheus gave is not just an element of nature, but the very flame of our soul, the spark of creativity, knowledge and freedom that pushes us to seek the light and overcome the darkness of ignorance and fear. The connection of the myth to our path in life is obvious: just as Prometheus sacrificed himself to give us the ability to live, so we too are called to recognize our own “fire,” our unique calling, and to defend it at all costs, even if this means facing our own “chains” and our own “eagles,” that is, the challenges, fears, and limitations that hold us back. Ultimately, the myth of Prometheus teaches us that true strength lies not in submission, but in unyielding faith in our values, in the eternal effort for evolution, and in recognizing the eternal light that we carry within ourselves>>.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Ο μύθος του Προμηθέα, ενός Τιτάνα που αψήφησε τον Δία για χάρη της ανθρωπότητας, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά και διαχρονικά αφηγήματα της ελληνικής μυθολογίας, κρύβοντας πίσω από την τραγική του ιστορία βαθύτατα διδάγματα για την ανθρώπινη ψυχή και την πορεία μας στη ζωή. Ο Προμηθέας, χωρίς την άδεια του Δία και βλέποντας την αδυναμία των ανθρώπων να επιβιώσουν, έκλεψε τη φωτιά από τον Όλυμπο και τους την έδωσε, δίνοντάς τους έτσι τα μέσα για τον πολιτισμό, την γνώση και την εξέλιξη. Η τιμωρία του ήταν φρικτή και αιώνια: ο Δίας τον αλυσόδεσε σε έναν βράχο στον Καύκασο, όπου κάθε μέρα ένας αετός του έτρωγε το συκώτι, το οποίο ανανεωνόταν κάθε νύχτα, καταδικάζοντάς τον σε έναν αδιάκοπο κύκλο πόνου. Ο μύθος αυτός, πέρα από την κυριολεκτική του αφήγηση, συμβολίζει τον αιώνιο αγώνα του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, την ανυποχώρητη θέληση για πρόοδο και τη θυσία για το καλό του συνόλου. Το συκώτι που αναγεννάται συμβολίζει την αθανασία της ανθρώπινης θέλησης και του πνεύματος, που παρά τις δοκιμασίες και τον πόνο, συνεχίζει να αντιστέκεται και να ελπίζει. Η φωτιά που χάρισε ο Προμηθέας δεν είναι απλώς ένα στοιχείο της φύσης, αλλά η ίδια η φλόγα της ψυχής μας, ο σπινθήρας της δημιουργικότητας, της γνώσης και της ελευθερίας που μας ωθεί να αναζητάμε το φως και να ξεπερνάμε τα σκοτάδια της άγνοιας και του φόβου. Η σύνδεση του μύθου με την πορεία μας στη ζωή είναι εμφανής: όπως ο Προμηθέας θυσιάστηκε για να μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε, έτσι και εμείς καλούμαστε να αναγνωρίσουμε τη δική μας «φωτιά», τη μοναδική μας κλήση και να την υπερασπιστούμε με κάθε κόστος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας «αλυσίδες» και τους δικούς μας «αετούς», δηλαδή τις προκλήσεις, τους φόβους και τους περιορισμούς που μας κρατούν πίσω. Τελικά, ο μύθος του Προμηθέα μας διδάσκει ότι η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στην υποταγή, αλλά στην ανυποχώρητη πίστη στις αξίες μας, στην αέναη προσπάθεια για εξέλιξη και στην αναγνώριση του αιώνιου φωτός που φέρουμε μέσα μας.

HOW DID CHRISTIANITY SAVE THE GREEK LANGUAGE?
Can someone be considered the Savior of a language, when he is the same one who violently and barbarically pushed it to extreme extinction?
Who destroyed all the libraries of the Greeks, starting with the apostle Paul who burned the books of Ephesus (Acts of the Apostles 19.19) saying that they were books of magic?
Who started the persecution of the language centres that were the libraries?
Who destroyed the world's largest centre of sciences and linguistic wealth in Alexandra, killing the philosopher Hypatia?
But maybe... after their dominance, they regretted it and actually saved the Greek language?
In reality, the Greek language, from a scientific and philosophical point of view, remained stuck at the same level that Judeo-Christianity found it. When the Greek language falls into the hands of Christians, it is already a giant of spirituality, an ancient healing collector of wisdom and beneficial suggestions, capable of achieving the liberation of the world's intelligence. An inconceivable tool for awakening and transferring countless and diverse knowledge, which in the hands of Christians was forced to limit itself to the humiliating role of the praiser of Jewish biblical ideas and heroes!
Obliged, in fact, to gradually absorb the innumerable poisoned theological sewage and pseudo-salvation findings of Judeo-Christianity, it gradually changed from an admirable healing medicine for the soul and an opportunity for liberation, into an impressive and highly effective mechanism of elaborate enslavement!
If this is what they mean by “rescue”… then they are enormously right!
This “rescue” therefore cannot be the boast of the one who forcibly trapped it in his own purposes, and confined it to timeless unilateral use, therefore disuse and slavery. Someone must inform them that when a tool of liberation is transformed into a mechanism of enslavement, it is no longer called “rescue”, but abuse and distortion!
It is almost self-evident that a language that does not have the freedom to expand into all areas of knowledge cannot be productive! And this enslavement, vulgarly renamed “rescue”, is proven by the centuries-old prohibition of its expansion into new scientific horizons. If in the same period of seventeen centuries, the sciences (which are the natural space of the Greek language) had been left free, the Greek language would have grown tenfold.
This centuries-old cachexia cannot be called only rescue, but a most heinous and heinous crime against humanity! The fixation of a lofty language cannot therefore be considered a benefit, nor rescue… but a humiliating enslavement of an intelligence tool whose destination was the liberation of global intelligence! So, saving a showcase (imprisoned power) is one thing, and dynamic flourishing and fruition, which means free cultivation and expansion into new unknown horizons, is another.
The destroyers of Greek culture cannot boast of saving its most powerful tool of expression, which is called the Greek language or Greek literature! Mainly thanks to Christianity, Greek literature was massacred and only one centimetre of it has reached us. Do the shameless forget the countless monastic palimpsests that turned the masterpieces of the Greeks (parchments) into scraps to write on them their tearful Yahwist chants? Only I have an entire volume (manuscript catalogue) from the monastery of St. Catherine of Sinai, where on almost every page, the chilling crime is noted, with the stereotypical phrase: “ancient Greek text – monk’s prayer or Old Testament text”!
So instead of accepting with lowered heads that historically they constitute the ruthless iron rod that crushed the most elaborate intellectual construct of human intelligence like a defenceless ceramic vessel, they shamelessly attempt to appear as its Saviors par excellence!
Remember, too, that exactly what they did was prophesied by the dark power lurking in the Old Testament: “Ask of me, and I will give you the nations as your inheritance, and the ends of the earth as your possession. You shall rule them with a rod of iron; you shall dash them to pieces like a potter’s vessel.” Psalms 2:8-9 See also (Psalms 22:27 // Psalms.

And the supposedly enlightened founder of Christianity repeated exactly the same thing: “And out of his mouth goes a sharp sword, that with it he should strike the nations; and he shall rule them with a rod of iron.” Revelation 19:15
“He shall rule them with a rod of iron; they shall be dashed to pieces like the vessels of a potter.” Revelation 2.27.
So there are no words to describe the greatest crime since the foundation of the world, which is precisely this crushing of the Greek language and literature by those who to this day we allow to present themselves as its Saviors.
Ultimately, one must admire the audacity and historical vagrancy of some. Well… criminal destroyers and abusers yes… but by no means Saviors!
BY: Michael Kalopoulos

P.S. We must also take into account that from 146 B.C. when the Roman empire took over Greece and slowly the whole of the Hellenic empire, in Greece and East of Rome, both the Latin language and the Greek language was used. And from the 6^th century A.D. in the Eastern Roman Empire, the Greek language became the official language of the empire.

Also, whilst under the Ottoman Turkish empire for 400 years, the Greek language survived. The Turks did not ban the Greek language and many Greek schools operated. The Turks did not ban the operation of the so called Greek Orthodox Church. In the main, Greeks and Turks lived in separate villages or in separate sections in the cities. The Turks spoke amongst themselves in Turkish and the Greeks in the Hellenic language.

ΑΡΑΓΕ ΔΙΕΣΩΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ;

Μπορεί να θεωρηθεί κάποιος διασώστης μιας γλώσσας, όταν είναι ο ίδιος που την ώθησε βίαια και βάρβαρα στον ακραίο αφανισμό;

Ποιος κατέστρεψε όλες της βιβλιοθήκες των ελλήνων, αρχής γινομένης από τον απόστολο Παύλο που έκαψε τα βιβλία της Εφέσου (Πραξ. Αποστόλων 19.19) λέγοντας πως ήταν βιβλία μαγείας;

Ποιοι ξεκίνησαν τους διωγμούς των κέντρων γλώσσας που ήταν οι βιβλιοθήκες;

Ποιοι κατέστρεψαν το μεγαλύτερο παγκοσμίως κέντρο επιστημών και γλωσσικού πλούτου στην Αλεξάνδρα, σκοτώνοντας και την φιλόσοφος Υπατία;

Μήπως όμως… μετά την επικράτησή τους, μετανιωμένοι διέσωσαν πράγματι την ελληνική γλώσσα;

Στην πραγματικότητα η ελληνική γλώσσα, από επιστημονικής και φιλοσοφικής πλευράς, παρέμεινε καθηλωμένη στα ιδία επίπεδα που την βρήκε ο ιουδαιο-χριστιανισμός. Όταν η ελληνική γλώσσα πέφτει στα χεριά των χριστιανών, είναι ήδη ένας γίγαντας πνευματικότητας, ένας πανάρχαιος ιαματικός συλλεκτήρας σοφίας και ευεργετικών υποδείξεων, ικανός να πετύχει την απελευθέρωση της παγκόσμιας νοημοσύνης. Ένα ασύλληπτο εργαλείο αφύπνισης και μεταφοράς απειράριθμων και παντοειδών γνώσεων, που στα χεριά των χριστιανών, υποχρεώθηκε να περιοριστεί στον ταπεινωτικό ρόλο του υμνητή των ιουδαϊκών βιβλικών ιδεών και ηρώων!

Υποχρεωμένη μάλιστα, να απορροφήσει σταδιακά τα αναρίθμητα δηλητηριασμένα θεολογικά λύματα και ψευδο-σωτηριακά ευρήματα του ιουδαιο-χριστιανισμού, μετεβλήθη σταδιακά από αξιοθαύμαστο ιαματικό της ψυχής φάρμακο και ευκαιρία απελευθέρωσης, σε εντυπωσιακό και αποτελεσματικότατο μηχανισμό περίτεχνης υποδούλωσης!

Αν αυτή την “διάσωση” εννοούν… τότε έχουν τεράστιο δίκαιο!

Αυτή η “διάσωση” λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελεί καύχημα εκείνου που την εγκλώβισε βίαια στις δικές του σκοπιμότητες, και την καθήλωσε σε διαχρονική μονομερή χρήση, άρα αχρήστευση και σκλαβιά. Πρέπει κάποιος να τους ενημερώσει πως όταν ένα εργαλείο απελευθέρωσης, μετατρέπεται σε μηχανισμό υποδούλωσης, πάει καιρός πια που δεν ονομάζεται “διάσωση”, αλλά κακοποίηση και διαστρέβλωση!

Είναι περίπου αυτονόητο, πως η γλώσσα που δεν έχει την ελευθέρια να επεκταθεί σε όλους τους τομείς της γνώσης, δεν μπορεί να είναι παραγωγική! Αυτή δε η υποδούλωση, που χυδαία μετονομάστηκε σε “διάσωση”, αποδεικνύεται απ’ την μακραίωνη απαγόρευση της επέκτασής της σε νέους επιστημονικούς ορίζοντες. Αν στο ίδιο διάστημα των δεκαεπτά αιώνων, οι επιστήμες (που είναι ο φυσικός χώρος της ελληνικής γλώσσας) είχαν αφεθεί ελεύθερες, η ελληνική γλώσσα θα είχε δεκαπλασιαστεί.

Αυτή η μακραίωνη καχεξία, μόνο διάσωση δεν μπορεί να ονομαστεί, αλλά σκαιότατο και ειδεχθές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Η καθήλωση μια υψιπετούς γλώσσας λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί ευεργέτημα, ουτε διάσωση… αλλά ταπεινωτική υποδούλωση ενός εργαλείου νοημοσύνης που προορισμός του ήταν η απελευθέρωση της παγκόσμιας ευφυΐας! Άλλο λοιπόν διάσωση βιτρίνας (φυλακισμένη δύναμη) και άλλο δυναμική άνθηση και καρποφορία που σημαίνει ελεύθερη καλλιέργεια και επέκταση σε νέους άγωστους ορίζοντες.

Οι καταστροφείς του ελληνικού πολιτισμού δεν μπορούν να καυχηθούν για την διάσωση του δυναμικότερου εργαλείου έκφρασης του, που λέγεται ελληνική γλώσσα ή ελληνική γραμματεία! Κυρίως ελέω χριστιανισμού, η ελληνική γραμματεία κατακρεουργήθηκε και μόνο το ένα εκατοστό της έφτασε σε μας. Ξεχνούν οι αναίσχυντοι τα αναρίθμητα μοναστηριακά παλίμψηστα που μετέτρεψαν τα αριστουργήματα των ελλήνων (περγαμηνές) σε ξύσματα για να γράψουν πάνω τους τα δακρύβρεχτα Γιαχβικά άσματα τους; Μόνο εγώ έχω έναν ολόκληρο τόμο (κατάλογο χειρογράφων) από το μοναστήρι της Άγιας Αικατερίνης του Σινά, όπου σε κάθε σχεδόν σελίδα του, σημειώνεται το ανατριχιαστικό έγκλημα, με την στερεότυπη φράση: “αρχαιοελληνικό κείμενο – προσευχή μοναχού ή κείμενο παλαιάς Διαθήκης”!

Αντί λοιπόν με κατεβασμένο κεφάλι, να δεχθούν ότι ιστορικά αποτελούν την αδίστακτη σιδερένια ράβδο που κατασύντριψε σαν ανυπεράσπιστο κεραμικό σκεύος το πλέον περίτεχνο διανοητικό κατασκεύασμα της ανθρώπινης νοημοσύνης, αυτοί ξεδιάντροπα επιχειρούν να φανούν ως οι κατ’ εξοχήν διασώστες του!

Θυμηθείτε άλλωστε πως ακριβώς αυτό που έκαναν, είχε προφητευθή από την σκοτεινή δύναμη που ελλοχεύει στην Παλαιά Διαθήκη: «Ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς».Ψαλμοί 2. 8-9 Βλέπε και (Ψαλμοί 22.27 // Ψαλμοί 27.

Και το ίδιο ακριβώς επανέλαβε και ο δήθεν φωτισμένος ιδρυτής του χριστιανισμού: «Και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, διά να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά». Αποκάλυψη 19:15

«θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, θέλουσι συντριφθή ως σκεύη κεραμέως». Αποκάλυψη 2.27.

Δεν υπάρχουν λοιπόν λόγια για να περιγράφει το μεγαλύτερο έγκλημα από καταβολής κόσμου, που είναι ακριβώς αυτή η συντριβή της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας απ’ αυτούς που μέχρι σήμερα επιτρέπουμε να παρουσιάζονται και ως διασώστες της.

Τελικά είναι να θαυμάζει κανείς το θράσος και την ιστορική αλητεία κάποιων. Ε λοιπόν… εγκληματικοί καταστροφείς και κακοποιητές ναι… αλλά με τίποτα διασώστες!

Μ. Καλόπουλος

Υ.Γ. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι από το 146 π.Χ., όταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέλαβε την Ελλάδα και σιγά σιγά ολόκληρη την Ελληνική αυτοκρατορία, στην Ελλάδα και ανατολικά της Ρώμης, χρησιμοποιούνταν τόσο η λατινική όσο και η ελληνική γλώσσα. Και από τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας.

 

Επίσης, κατά τη διάρκεια τα 400 χρόνια υπό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ελληνική γλώσσα επέζησε. Οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν την ελληνική γλώσσα και πολλά ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν. Οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν τη λειτουργία της λεγόμενης Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Κυρίως, Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν σε ξεχωριστά χωριά ή σε ξεχωριστές περιοχές στις πόλεις. Οι Τούρκοι μιλούσαν μεταξύ τους τουρκικά και οι Έλληνες στην ελληνική γλώσσα.