ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η κοσμοθέαση των Έλληνων είναι κάτι πολύ ανώτερο και μεγαλύτερο.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Κάποιοι κοροϊδεύουν την Εθνική Θρησκεία με αφορμή τις ερωτοτροπίες / ακολασίες των Θεών της. Τι έχετε να τους απαντήσετε;

Τους λυπόμαστε απλώς για το χυδαίο επίπεδό τους και την απύθμενη βλακεία τους, αυτό που αθροιστικά ονομάζουμε «Μυθολογικό Αναλφαβητισμό». Οι Θεοί και οι Θεές μας είναι αιώνια όντα, συνεπώς δεν έχουν φύλο για να μετέχουν σε σωματικές διαδικασίες που έχουν ανάγκη οι θνητοί. Απλώς εμείς ανάκαθεν τους περιγράφουμε ανθρωπομορφικά, επειδή η υψηλού επιπέδου Θεολογία που περιέχουν οι Μύθοι, γίνεται αφομοιώσιμη μόνον όταν μετατραπεί σε εύληπτη αφηγηματική γλώσσα και συνταιριασθεί στα ανθρώπινα μέτρα. Κάθε Μύθος κρύβει μέσα του έναν ή πολλούς βαθύτατους συμβολισμούς. Ο θνητός καλείται να τους αναζητήσει και να τους ερμηνεύσει ανάλογα με την ποιότητά του, δηλαδή ανάλογα με την Κοσμοθέασή του και την Παιδεία του. Δεν είναι παράξενο συνεπώς, όταν χυδαίοι άνθρωποι φέρνουν στα δικά τους ποταπά μέτρα έναν Μύθο και τον ερμηνεύουν ανάλογα.

The worldview of the Hellenes is something superior and bigger.

ANSWERS TO FREQUENTLY ASKED QUESTIONS

Some people make fun of the Hellenic National Religion on the alleged occasion of the eroticism / debauchery of the Gods. What do you have to answer them?

We are only sorry for their vulgar level and their bottomless stupidity, what we collectively call "Mythological Illiteracy". Our Gods and Goddesses are eternal beings, so they do not have sexual organs and do not have the need to participate in bodily processes as do mortals. We have just described them anthropomorphically, because the high-level Theology contained in Myths becomes possible to assimilate only when transformed into understandable narrative language and matched to human measures. Each Myth conceals within it one or many profound symbolism's. The mortal is called upon to look for them and to interpret them according to their quality, that is, according to their cosmos - view ability and their education. It is not strange, therefore, when vulgar people bring a Myth down to their own level and interpret it accordingly.

Οι εσωτερικοί συμβολισμοί και οι ουσιώδεις όψεις των Θεών και των ηρώων, καθώς και οι μεταξύ τους μυστικοί δεσμοί που διέπουν τον ανθρώπινο και κοσμικό βίο θα αναλυθούν συν τω χρόνω. Στο παρόν γίνεται απλά μία μικρή και εξαιρετικά συνοπτική αναφορά, που δεν εμπεριέχει στοιχεία επί της ουσίας θεολογικά.

ΟΙ 12 ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Έξι Θεοί:

Ζευς

Ποσειδών

Απόλλων

Ήφαιστος

Άρης

Ερμής

Έξι Θεές:

Ήρα

Εστία

Δήμητρα

Αθηνά

Άρτεμις

Αφροδίτη

Ο Ζευς, γιος του Κρόνου και της Ρέας, είναι η ίδια η ζωή, η ζεύ-ξις και η διαίρεσις (Ζευς - Διός) απάντων εντός του παντός, προς δημιουργίαν αυτού τούτου του παντός. Γι’ αυτό ο Ζευς είναι ύπατος όλων (ουδέν υφίσταται άνευ της ζωής και δεν υποκρύπτεται εδώ καμία έννοια “αφέντη”), είναι ο πατήρ Θεών και ανθρώπων (αφού το παν γεννάται χάριν της ζωής και εξαιτίας αυτής), ενώ ο Δίας εμφανίζεται από αρχαιοτάτων χρόνων και με τη θηλυκή του όψη, ως Διώνη (π. Χ. στη Δωδώνη, όπου τα δύο Δ εντός της λέξης μάς δεικνύουν αυτήν ακριβώς τη διπλή φύση του Θεού). Σε αντίθεση με τις Μονοθεϊστικές θρησκείες, η ελληνική θρησκεία όχι μόνο δεν εκδιώκει το θηλυκό στοιχείο από το πάνθεόν της, αλλά το θεωρεί ισότιμο και ισοβαρές ως προς την ιερότητά του. Άλλωστε, η απεμπόλιση του θηλυκού αποτελεί διαστροφή και ασέβεια έναντι της φύσεως, εφόσον το θήλυ αποτελεί το ήμισυ αυτής.

Ο Ποσειδών, αδελφός του Διός, είναι ο άναξ του υγρού στοιχείου και κατά συνέπειαν ο άρχων της θάλασσας, αλλά και ο κοσμοσείστης και ο γαιήοχος, αυτός που κρατά, αλλά και ταράσσει τη γη. Στον άνθρωπο είναι απόλυτος κυρίαρχος, από τη στιγμή που εφορεύει τον συναισθηματικό (υγρό και ασταθή) κόσμο μας. Ας μην ξεχνάμε ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70% από νερό. Το όνομά του, όπως διαβάζουμε και στον πλατωνικό διάλογο “Κρατύλο”, σημαίνει: “αυτός που δένει τα πόδια”. Και πράγματι, είναι αρκετά δύσκολο να προχωρήσεις μέσα στο νερό και μάλιστα όταν αυτό είναι ταραγμένο. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και με το συναίσθημα, που στην κυριολεξία κρατά δέσμιο τον άνθρωπο.

Ο Απόλλων, γιος του Διός και της Λητούς, είναι το φως εντός του κόσμου. Όπου υπάρχει φως, εκεί ανευρίσκεται η απολλώνια επενέργεια. Το φως είναι αυτό που κρατά εναρμονισμένο το παν, ο σύνδεσμος πολλών πόλων (α-πολ-λών), γι΄ αυτό ο Απόλλων -ή Φοίβος: φωτεινός, λαμπρός- είναι ο Ήλιος, αλλά και τ’ άστρα. Γι’ αυτό είναι επίσης ο Θεός της αρμονίας, αλλά και της υγείας, που είναι αποτέλεσμα εσωτερικής αρμονίας ψυχής και σώματος, ενώ είναι ακόμη Θεός της μαντικής, αφού το φως όλα τα αποκαλύπτει, καθώς και Θεός καθαρτήριος, αφού ό,τι σάπιο, σκοτεινό, μιαρό και άρρωστο εξαγνίζεται με το φως. Είναι τέλος Θεός της Μουσικής, καθότι εναρμόνιος, και Μουσαγέτης, οδηγός των Μουσών.

Αν ο Απόλλων είναι το φως, δηλαδή το ουράνιο, το αείζωον πυρ, ο Ήφαιστος, ο γιος του υψίστου Διός και της παμβασίλειας Ήρας (ή κατ’ άλλους παρθενογένεση της Ήρας αποκλειστικά), είναι το γηγενές πυρ, το πυρ εντός του κόσμου, ο φαέως ίστωρ, ο ιστορητής, ο γνώστης του φωτός. Είναι ο άρχων των ηφαιστείων, των μετάλλων και των εφαρμοσμένων τεχνών, ο εφευρέτης, ο επινοητικός νους, που μαζί με την Αθηνά, “χτίζουν” τον ανθρώπινο πολιτισμό. Είναι ο μόνος Θεός που έχει ελάττωμα, καθώς είναι χωλός (κουτσός), συμβολισμός που εκτός των άλλων υποδηλώνει ότι καμία ανθρώπινη επινόηση δεν μπορεί ποτέ να είναι τέλεια και κάπου πάντα θα “χωλαίνει”.

Αδελφός του Ηφαίστου είναι ο Άρης, ενώ ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν αυτόν και όχι τον Ήφαιστο παρθενογένεση της Ήρας. Άλλωστε, το όνομά του είναι το όνομα της μητέρας του αν αυτό διαβαστεί αντίστροφα. Στοιχείο του είναι ο αήρ, αφού η ίδια η πνοή του παντός, το πνεύμα, είναι η μητέρα του η Ήρα. Είναι ο Θεός του πολέμου, του ανθρώπινου ορμεμφύτου και θυμικού και παρότι η πολεμική του δεινότητα τρομάζει, μέσω του Άρεως, της αντίθεσης δηλαδή, επιτυγχάνεται πάντα η πρόοδος στο μεταβλητό κόσμο στον οποίο ζούμε.

Ο Ερμής, ο γιος του Διός και της Μαίας, είναι ο αγγελιοφόρος των Θεών. Είναι από τους ελάχιστους Θεούς που κινούνται σε όλους τους κόσμους -σε όλες τις διαστάσεις, όπως θα λέγαμε σήμερα- τον ουράνιο, το γήινο και τον κάτω κόσμο, γι’ αυτό και είναι επίσης ψυχοπομπός, οδηγεί τις ψυχές μετά το θάνατο στον Άδη. Είναι ο κατεξοχήν Θεός της ανθρώπινης επικοινωνίας, σχέσης και συναλλαγής, γι’ αυτό και είναι αφενός λόγιος / ρήτωρ / διδάσκαλος (ερμητική φιλοσοφία) και αφετέρου Θεός του εμπορίου, αλλά και των ταξιδιών και των μετακινήσεων εν γένει.

Η Ήρα, αδελφή και σύζυγος του Διός -και θα έρθει η ώρα που θα αναλύσουμε αυτές τις σχέσεις, γιατί εδώ βεβαίως δε μιλάμε για ανθρώπους, αλλά για έννοες πεμπτουσίες και δυνάμεις του παντός- είναι η βασίλισσα του Ολύμπου, Θεά της ευπορίας, της ευημερίας και του πλούτου, προστάτις του γάμου και των νυμφευμένων γυναικών, αλλά και άνασσα του όμβρου, της βροχής και της δροσιάς στον κόσμο μέσα από τις εναέριες πνοές στις οποίες εφορεύει. Εκτός από τον Ήφαιστο και τον Άρη, παιδιά της είναι η Ίρις, επίσης αγγελιοφόρος των Θεών όπως ο Ερμής (η οποία εμφανίζεται στο φυσικό κόσμο “εναερίως” με το ουράνιο τόξο), η Ήβη, οινοχόος στο τραπέζι των Θεών μαζί με τον Γανυμήδη και Θεά της αιώνιας νιότης και η Ειλείθυια, επίκουρος Θεά των τοκετών.

Η Εστία, αδελφή του Διός και της Ήρας, μία εκ των τριών παρθένων Θεαινών μαζί με την Αθηνά και την Αρτέμιδα, είναι η προστάτις του οίκου, της οικογένειας, αλλά και της πόλεως και του οικοσυστήματος. Είναι ο πύρινος ιστός που συνδέει το παν και το κρατά σε ενότητα, προστατεύει το περιβάλλον και αποτελεί το έδρανο Θεών και θνητών εντός του κόσμου. Είναι επίσης το πυρ εντός του οίκου, εντός του ανθρώπινου Πολιτισμού, που διατηρεί άσβεστη αυτήν ακριβώς τη φλόγα του Πολιτισμού.

Η Δήμητρα, επίσης αδελφή του Διός και της Ήρας, είναι η Θεά της γεωργίας αλλά και της καλλιέργειας εν γένει. Είναι η μάνα γη, η Διός μήτρα, η μήτρα της ίδιας της ζωής, που έδωσε το στάχυ και τον άρτο στους ανθρώπους, όπως ο Διόνυσος έδωσε την άμπελο. Από τον Δία γέννησε την Περσεφόνη, την οποία έκλεψε ο Πλούτων, ο έτερος αδελφός της, και την έκανε βασίλισσα του Άδη. Το θείον αυτό δράμα αποτελεί το βασικό μύθο των σπουδαιοτέρων Μυστηρίων που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, των Ελευσινίων Μυστηρίων, τα οποία δίδαξε η ίδια η Δήμητρα στους ανθρώπους.

Η Θεά Δήμητρα συμβολίζει τον νόμο της ζωογόνου ιδιότητας της ύλης της Γης.

Η Θεά Δήμητρα είναι κόρη της Ύλης – Ρέας και διακρίνεται κατ’ αρχάς στην χαρακτηριστική φυγόκεντρο διαστολική και ζωογόνο ιδιότητα της Ρέας – Ύλης της Γης. Δηλαδή ως περιφέρεια των ατόμων της Μεριστής Ουσίας της Φύσεως. Η ιδιότητα αυτή παράγει την άπωση της περιφέρειας των ατόμων της ύλης και είναι εκείνη που τα φέρνει σε επαφή με το περιβάλλον. Κατόπιν διακρίνεται σε φυσικό νόμο της ζωογόνου ιδιότητος της ύλης, αφορμή και πηγή εκδηλώσεως της ζωής καθώς και της διατηρήσεώς της. Στην συνέχεια η Δήμητρα διακρίνεται στην φανέρωση της ζωής στα ζωντανά κύτταρα, με την ενεργητική συνεργασία της γονιμοποιού δυνάμεως του Ποσειδώνα και της φωτογόνου δυνάμεως του Πλούτωνος, ως συνθετικής ουσίας των. Η Δήμητρα τότε είναι η περιφέρεια του ζωντανού γήινου ατόμου, οπότε αρχίζει και η οντογονική κλίμακα της ζωής.

Κατ’ αρχάς παρουσιάζονται τα πρωτοζωϊκά κύτταρα με έκδηλη ζωή, κίνηση και διχοτόμηση. Ακολουθούν έπειτα οντογονικώς τα ζωντανά κύτταρα των πολυσύνθετων οργανισμών. Αυτούς τους διακρίνει η έμψυχη ζωή, με αιτιολογικό παράγοντα της δημιουργίας των την νοητική ενέργεια και με χαρακτήρα την ενστικτώδη λειτουργία της ψυχικής των νοήσεως και την αναπαραγωγική ικανότητα ζωής, που εκδηλώνεται σε ορμή αναπαραγωγής. Η οντογονική μορφή της Δήμητρας ως περιφέρεια των ατόμων της ζώσας ύλης, διακρίνεται πρώτον σε ψυχική για το ψυχικό άτομο και δεύτερον σε ζωϊκή για τα κύτταρα και τους οργανισμούς των. Είναι δε ιδιότης αναπαραγωγής με γέννηση για τους οργανισμούς και με διχοτόμηση για τα κύτταρα. Εξελικτικά η οντογονική Δήμητρα παρουσιάζεται στις ψυχές των ανθρώπων ως αισθήματα, με την συνεργασία του νοητικού και την άμεση επαφή με τα αισθητήρια όργανα.

Η διαστολική ιδιότητα της Θεάς Δήμητρας στους ανθρώπινους οργανισμούς συναντιέται, καθώς είναι φυσικό, και στα διάφορα συστήματα και όργανα. Παράδειγμα η διαστολική κίνηση της καρδιάς και ειδικώς η αναπαραγωγική – γεννητική ικανότης της γυναικείας μήτρας, ως κέντρου γεννήσεως στην οποία κυριαρχεί η μητέρα Θεά Δήμητρα. Ως συμβολική μήτρα και όργανο της μητρότητος η Δήμητρα, παράγει τους καρπούς της, τα ωοκύτταρα. Θεωρείτο επομένως τροφός της Κόρης Περσεφόνης, που ήταν σύμβολο των ωοκυττάρων και για αυτό ονομάστηκε Κουροτρόφος. Η μητρότης στη Γη και γενικά στην Φύση, είναι η μεγαλύτερη δωρεά στα όντα της. Είναι η ίδια η αιώνια ζωή. Είναι ένα ασύγκριτο χάρισμα, που όλα τα όντα το χρωστάμε στην Μεγάλη Μητέρα την Θεά Δήμητρα. Από το σημείο αυτό της ειδικεύσεως της Δήμητρας δηλαδή στην γυναίκα, αρχίζει η δράση της όχι μόνο ως φυσικός νόμος της ζωής, εκπροσώπου των ωδίνων, της γεννήσεως και της διαιωνίσεως του ανθρώπινου γένους, αλλά κυρίως ως προϊσταμένης των Μυστηρίων. Γι’ αυτό της είχε δοθεί το επίθετο της Θεσμοφόρου, εκείνης δηλαδή που παρέδωσε στο ανθρώπινο γένος τους ιερούς Νόμους και τους Θεσμούς. Στην αρχαιότητα, μάλιστα, δέχοντο ότι τα Μυστήρια ήταν δημιούργημα της Θεάς Δήμητρας, δηλαδή της ζωής, που είχε επίγνωση του προορισμού της, της πνευματικής επομένως ζωής.

Νικόμαχος. Τα στοιχεία πάρθηκαν από το βιβλίο της Διδώς Καλλέργη, Οι δώδεκα αθάνατοι Ολύμπιοι Θεοί.

Η Αθηνά, ο Θείος Νους, είναι παρθενογένεση του Διός, αφού βγήκε από την κεφαλή του Θεού, όταν εκείνος κατάπιε την Μήτιν (τη γνώση). Ο νους γεννάται, λοιπόν, μόνο αφού αφομοιώσουμε τη γνώση… Η Αθηνά είναι η Θεά της σοφίας και των υψηλών τεχνών, των γραμμάτων, αλλά και της στρατηγικής, της πολεμικής άμυνας επί δικαίω. Είναι η κατεξοχήν προστάτις των νέων, αλλά και των πόλεων από τους φαύλους εχθρούς, ενώ η πλήρης έκφρασή της εντός του ανθρώπου ενσαρκώνεται στη λογική, στον ορθό λόγο.

Η Άρτεμις, αδελφή του Απόλλωνος, είναι το φως μέσα στη νύχτα, που στον γήινο ουρανό εκφράζεται με το φως της Σελήνης. Είναι η παρθένος Θεά του κυνηγιού, η ίδια μας η επιβίωση (άρτος ειμί / είμαι η τροφή, όπως δηλώνει το όνομά της), αλλά και η Θεά της αδέσμευτης γυναικείας φύσης, η προστάτις των μικρών παιδιών (κουροτρόφος), επίκουρος των γυναικών κατά τον τοκετό και βοηθός των ανθρώπων για προστασία απέναντι σε οποιαδήποτε κακή επιρροή και ενέργεια.

Η Αφροδίτη, τέλος, γεννημένη από το αίμα του Ουρανού που πέφτει στο κύμα και αναδυομένη από τους αφρούς της θάλασσας, όπως υποδηλοί και το όνομά της, είναι η μητέρα του Έρωτα, η κατεξοχήν Θεά του κάλλους, της ομορφιάς και της τελειότητας της μορφής, το ίδιο το αίτιο της διαιώνισης των ειδών.

Εκτός των Ολυμπίων, Θεοί μας είναι και πλήθος άλλοι, όπως ο Διόνυσος, ο Πάνας, η Θέμις, η Νέμεσις, η Εκάτη, οι Χάριτες, οι Μούσες, ο Ασκληπιός κ.λ.π. Τέλος, οι ήρωες είναι κι αυτοί άξιοι τιμής ως θεωθέντες, όπως είναι π.χ. ο Ηρακλής και ο Ωρίων. Άξιοι θρησκευτικής τιμής είναι όμως και αρκετές γνωστές ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Απολλώνιος ο Τυαννεύς κ.ά.

Ζευς

Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε

και αιώνιε Παντοκράτορα

Ζεύ, της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο,

χαίρε !

Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί.

Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας

και εσύ είσαι που εδώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς

από όσα θνητά ζούν και κινούνται επάνω στη γή μας.

Για αυτό θα σε δοξάζω και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ.

Σ’εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος

που γύρω από την γή γυρίζει,

όπου κι αν τον πάς,

και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται.

Και στ’ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς

δίκοπο, πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό

απ’του οποίου το κτύπημα γεννιούνται τα πάντα στη Φύση.

Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο,

ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα

και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις.

Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς

που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ, δεν γίνεται δίχως εσένα

ούτε στων ουρανών την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες,

εκτός από τα έργα των κακών

για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται.

Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις

και να κοσμείς τα άκοσμα και ό,τι σ’εχθρεύεται να τ’αγαπάς

Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά σε συμφωνία

τα καλά και τα κακά

ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος

που από αυτόν απομακρύνονται και τον προσβάλλουν

όσοι από τους θνητούς είναι κακοί.

Οι δύσμοιροι ! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε

και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο, μήτε τον ακούνε

παρά το ότι αν το ‘καναν, θ’απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο.

Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται

πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη,

οι μεν, έχοντες μανία για γρήγορη και ματωμένη δόξα

οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες

και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες.

Αλλά Ζεύ,

εσύ πολύδωρε, κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών

τους ανθρώπους σώσε από την ελεεινή τους αμάθεια

και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας

χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία στην οποία εσύ βασίζεσαι

και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς.

Την τιμή αυτή αν μας κάνεις

όμοια εμείς θ’ανταποδώσουμε

υμνώντας στο διηνεκές τα έργα Σου

όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε

διότι μήτε γι’ ανθρώπους

μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή

από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο,

τον Παγκόσμιο Νόμο.

Νικου Γοργω

ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ;

ΛΙΓΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ ΞΕΠΛΥΝΟΥΜΕ ΚΑΙ … ΙΔΟΥ Η ΕΣΤΙΑ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΑΣ. ΙΔΟΥ Η ΗΡΑ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ. ΙΔΟΥ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΙΔΟΥ Ο ΕΡΜΗΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΩΣ ΚΕΡΔΩΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ, ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΩΣ ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ: Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.

ΚΑΙ ΙΔΟΥ Ο ΙΚΑΝΟΣ ΤΕΧΝΙΤΗΣ, Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΝΕΤΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ. ΚΑΙ ΙΔΟΥ Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ, Ο ΔΙΓΕΝΗΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΥΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ, ΤΗΝ ΜΕΘΕΞΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΠΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ. ΚΑΙ ΙΔΟΥ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ…ΚΑΙ ΙΔΟΥ…ΚΑΙ ΙΔΟΥ…

ΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥ

Σ ΜΑΣ ΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΑΠΟΚΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο,ΤΙ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ. ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ. ΑΡΚΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ; ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΟΜΩΝΥΜΗ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΒΑΣΑΝΑ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΩΣΠΟΥ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ, ΣΜΙΞΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΑΠΟΚΤΗΣΑΝ ΜΙΑ ΘΥΓΑΤΕΡΑ: ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ. Η ΨΥΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ. ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΥΡΕΣΕΩΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΒΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΣΗΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙ'ΑΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΠΑΡΕΑΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ, ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΨΩΜΙΟΥ, ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΤΟΥ ΕΥΩΔΙΑΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ.

 Αναρίθμητες οι θεότητες, σχεδόν πάντοτε ανθρωπόμορφες και συνηθως σε αιώνια σύγκρουση ανάμεσά τους, προς όφελος των Θνητών!

Υπάρχουν θεότητες επίβουλες - οι θεοί εικόνα και ομοίωση της εγκόσμιας εξουσίας. Κεραυνοβολούν , σαιτεύουν , εξοντώνουν με χίλιους τρόπους. Ο πολυθεισμός, ωστόσο, δεν αφήνει περιθώρια αγωνίας και τρόμου. Ο πολίτης της αρχαίας δημοκρατίας δεν αντιμετωπίζει με δέος τη θεϊκή παντοδυναμία , δεν υποτάσσεται δουλικά, προβάλλει αντίσταση. Υπάρχουν και άθεοι. Συγγραφείς και ποιητές χλευάζουν και γελοιοποιούν τους θεούς. Στη θρησκεία του "δωδεκάθεου" ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΒΡΑΙΟ -  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ. Θνητοί και αθάνατοι δεν χωρίζονται από άβυσσο, από τη μια μεριά παντοδυναμία, και από την άλλη κόκκος άμμου και σταγών ωκεανού. Ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους υπάρχει επικοινωνία και συναλλαγή. 

Κατευνάζονται οι θεότητες και χαρίζουν την εύνοιά τους με αντάλλαγμα σπονδές και θυσίες, οι ήρωες παίζουν ρόλο μεσολαβητικό , στη μυθολογία πολλές οικογένειες έχουν προγόνους θεούς. Η λατρεία δεν αποτελεί έμφοβη στάση και αυτοσυντριβή όπως συμβαινει στη ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.

Η λατρεία στην αρχαία Ελλάδα είναι γιορτή και ψυχαγωγία είναι επικοινωνία επί ισοις όροις .

Στο ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΟ ΠΑΝΘΕΟΝ , οι μεγάλες και μικρές θεότητες έχουν αλληγορικό χαρακτήρα .Συμβολίζουν το δίκαιο , το άδικο , το ωραίο και το δύσμορφο, τη σκληρότητα και την φιλαλληλία , την πανουργία την εξυπνάδα , και την αξιοπρέπειά , τον έρωτα και την μαχητικότητά . 

Η θρησκεία στη αρχαία Ελλάδα είχε κοσμοπολιτικό ιδεολογικό περιεχόμενο . Αποτελούσε κυρίως μια παράδοση με ηθικά διδάγματα. Δεν υπήρχαν φανατισμοί και αγριότητες, δεν υπήρχαν πιστοί και άπιστοι, δεν υπήρχαν θρησκευτικοί πόλεμοι!

Ανεκτοί και οι άθεοι και οι αμφισβητίες. 

Και η τέχνη εκφραστική μέσα από το μεγαλείο του πανθεισμού . Οι γλύπτες φιλοδοξούν να αποδώσουν με το άψυχο υλικό την βαθύτερη αλήθεια, να απεικονίσουν τα γνωρίσματα της ψυχής θεών και ανθρώπων !

Μια από τις ιδιότητες του Απόλλωνος ειναι η τοξευτική. Στη συνείδησή μας το τόξό είναι ενα φονικό όπλο. Ειναι δυνατόν ομως ενας Θεός της αρμονίας και του μέτρου να "σκοτώνει'; Ολοι οι Θεοί μας ομως ειναι αγαθοί. Αρα τι συμβολιζει το τόξο και η τοξευτική ; Το τόξο ειναι ένα φονικό ΄οπλο. Τι σκοτώνει όμως ο Απόλλων ; Ο Απόλλων εχει σαν φυσικό του εκπρόσωπο τον Ήλιο. Στο φυσικό πεδίο ο ήλιος φωτίζει το σύμπαν ενω ο πνευματικός ήλιος που είναι ο Απόλλων φωτίζει τον νου μας.

Ο ήλιος κάνει μια διαδρομή στο φυσικό σύμπαν, ξεκινάει από την ανατολή , μεσουρανεί και φθάνει στη δύση. Αυτό είναι ένα τόξο ! Αυτή η διαδρομή του ηλίου μέσω των ακτίνων του τοξοβολεί τη Γη και φωτίζει όλον τον κόσμο .Στον φυσικό κόσμο τα βέλη των ακτίνων ακτινοβολούν αλλά μπορούν και να σκοτώσουν , Στο νοητό σύμπαν ο Απόλλων με το τόξο κυνηγάει τις ψυχές μας και σκοτώνει τον φθόνο την κακία που είναι ασθένειες τις ψυχής - εδώ βλέπουμε και την ιδιότητά του της ιατρικής . Σκοτώνοντας μέσα μας την αγνοια , την κακία, τον φθόνο, εμείς γινόμαστε φωτεινά όντα . Τα βέλη του τρυπούν τον νου μας, το σκοτάδι θεραπεύται και τότε ο νους μας φωτίζεται .

Η λύρα που κρατά ο Απόλλων Θεός και της μουσικής . Η λύρα είναι επτάχορδη, αργοτερα ο Θεος προσθέτει αλλες δυο και γινεται ενιάχορδη . Ο Απολλων περιστρέφει στο ουρανιο στερέωμα τους επτά πλανήτες που εκπροσωπούν τις επτά χορδές της λύρας του, με τις οποίες εμεις είμαστε άμεσα συνδεδεμένοι. Ενω ο ήλιος - Απολλων κανει ενα τόξο από ανατολή προς δύση στο ουράνιο στερέωμα , με τη λύρα του ο Α- πόλλων περιστέφει στο ουράνιο στερέωμα τους επτά πλανήτες γύρω από τους - πόλους, που ειναι συνδεδεμένοι με τις επτά χορδές της λύρας του. Οι επτά χορδές της λύρας ειναι επίσης οι επτά προσωπικοί μας χιτώνες του αιθερικού μας σώματος που ομοιοδονούνται με τους επτά πλανήτες . Συμμετέχοντας και εμείς στην ουράνια μελωδία. Ο Απόλλων μας συνδέει με το ΌΛΟΝ .. ΑΠΟΛΛΩΝ - ΟΛΟΝ ...!


Η Μαντική είναι η άλλη ιδιότητα του Απόλλωνα . Στο Μαντείο των Δελφών χρησιμοποιούσαν στους χρησμούς τον τρίποδα όπου καθόταν η Πυθία. Ο τρίποδας αποτελείται από ένα τρίγωνο το οποίο ειναι ισόπλευρο. Αυτό ειναι το σύμβολο του "θείου "συμφωνα με τον Πρόκλο. Ο τριπους συμβολιζει 3 στοιχεία ..το παρελθον , το παρόν και το μέλλον τα οποία αν τα γνωρίζουμε μπορούμε να γίνουμε "μάντεις".Αυτή ειναι η ιδιοτητα του θεού Απόλλωνος.Ο Απόλλωνας λοιπόν πρέπει σαν ιατρός να στοχεύσει σωστά στο σύμπτωμα της νόσου ωστε να γινει η θεραπεια.
Οι επτά χιτώνες της ψυχής μας σχετίζονται με τους επτά αδένες του σώματός μας που όταν ειναι εναρμονισμένοι δεν εχουμε ασθένεια. Η εναρμόνιση ομως γίνεται μέσω της μουσικής (λύρα) Ο Απόλλων θεραπεύει το εσωτερικό μας Όλον - αρα εχουμε συντονιστει με την αρμονία !
Αυτός που κατεχει τον μαντικό τρίποδα θεραπευει γνωρίζοντας το παρελθόν το παρόν για να προβλέψει τα μελλοντα και ετσι να φθάσουμε στην Υγεία.

Θεά Άρτεμις

Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμη δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαίο πεδίο της ύπαρξης.
Εσύ που δίνεις το τέλειο δώρο Ανυσιδώρα χάρισε δώρα υγίειας, ευδαιμονίας, πνευματικής και υλικής ανάπτυξης, χαράς, ευθυμίας, και κάθε άλλου ψυχικού ή υλικού δώρου που εσύ κρίνεις για την αρετοδρομία της υπάρξεως.
Στάσου Βοηθός της υπάρξεως τούτης και Ευπλόκαμος, στρώνοντας άριστους δρόμους αρετής που οδηγούν σε έπαθλα αιώνια ώστε η ψυχή να ομοιάζει την Ευστέφανη χάρη Σου.
Καθαρά Θεά, κράτα αμόλυντη την ψυχή από κάθε κακό.
Μεγαλώνυμη και Ολβιόμοιρη Θεά χάρισε την μέγιστη ευτυχία της μοίρας ως
Περασία βοήθησε την σκέψη να οδεύει ασφαλής από τις αναζητήσεις της.
Σαόφρων χάρισε υγιή σκέψη.
Σεμνή Θεά δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη.
Ω Ένδοξη Θεά εσένα υμνώ και αφιερώνω αυτόν τον ύμνο της γενέθλιας μέρας σε Σένα.
_______________


Ὢ Ὑπέροχη Θέαινα γενεθλῶν, Ἀκραία Ἄρτεμη καταδέχου τοῦτον σεμνὸν ὕμνον καὶ ἴστη μεγάδωρος εὐλογίας εἰς τὸν
γεναθλιαζόμενος ὑπάρξεως αὐτοῦ ἐντὸς ὑλαίου πεδίου.
Σὺ προσδωρεῖ κορυφαῖον δῶρον Ἀνυσιδώρα ἀφιείης δῶρον ὑγίειας, εὐδαιμονίας, νοητικῆς καὶ ὑλαίας βλαστημοσύνης, ἀγαλλιάματος, εὐθυμίας, καὶ παντὸς ἑτέρου ψυχικοῦ ἢ ὑλαίου δώρου Σὺ κρίνεις ὑπὲρ ἀρετοδρομίας ὑπάρξεως.
Ἴστη ἀρωγὸς ὑπάρξεως ταύτης καὶ Εὐπλόκαμος, ἐκτείνουσα ἄριστους ἀτραποὺς ἀρετῆς, ἄγουσι εἰς ἀριστεῖα αἰώνια ὡς ψυχὴ ἐξεικονίζοι Σὸν Εὐστέφανη χάριν.
Καθαρὰ Θέαινα, φύλασσε ἄχραντη ψυχὴν ἐκ πάσας κακοσύνης.
Μεγαλώνυμη καὶ Ὀλβιόμοιρη Θέαινα, δωροφόρει ὕψιστη εὐδαιμονία μοίρας ὡς Περασὶα ἴστη ἀρωγὸς σκέψεως ἐλευσομένη ἀσφαλὴς ἐντὸς ἀναζητήσεων αὔτης.
Σαόφρων δωροφόρει ὑγιῆ σκέψην.
Σεμνὴ Θέαινα δωροφόρει σεμνότητα καὶ σέβας εἰς τούτη ὕπαρξην.
Ὢ Ἔνδοξη Θέαινα ἐσὲ ὑμνωδῶ καὶ ἀφιερόω τοῦτον τὸν ὕμνον γενέθλης πρὸς Τέι. http://www.ellinikoarxeio.com/

..............................................

Ο ΠΑΝ αντιπροσωπεύει τη σφοδρή επιθυμία για τη ζωή, την επιθυμία για επιβίωση. Μπορεί να είναι το κριάρι στο κοπάδι ή ο βοσκός που πολεμάει τον λύκο.

Οι πάντες κινούμαστε στη ζωή με ισχυρα και ιερά ένστικτα, του "ΕΡΩΤΑ" και του "ΘΑΝΑΤΟΥ". Τα ενστικτα αυτά, οι ορμές δηλαδή του ανθρώπου δρουν ασυνείδητα. Αρνούμενοι δηλαδή την επιθυμία για εκτόνωση, αρνούμαστε την ίδια τη ζωή.

Μόνο όταν εκφράσουμε τις απαγορευμένες και καταπιεσμένες, ορμές μας μόνο αντιμετωπίζοντας , το ένστικτό μας, και μαθαίνοντας απ' αυτό μπορεί στ' αλήθεια να μαθουμε να χορεύουμε μ' αυτή την ιερή ομορφιά και τρομακτική δύναμη !

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΑΝΟΣ

Τον Πάνα προσκαλώ τον ίσχυρόν, των ποιμενικόν το σύμ-παν του κόσμου (το κοσμικόν

σύμπαν) τον ούρανόν και την θάλασσαν και την γήν πού είναι βασίλισσα των πάντων,

και το αθάνατον πυρ διότι αυτή είναι τα μέλη του Πάνος. Ελα εσύ πού είσαι μακάριος,

πηδηχτής, πού τρέχεις γύρω. και κάθεσαι στον ίδιο θρόνο με τάς ώρας (τάς έποχάς) εσύ

πού τα μέλη σου μοιάζουν με της γίδας, ό μανιακός, πού εύκολα ενθουσιάζεσαι και

περνάς τη ζωή σου μέσα σε σπήλαια· εσύ υφαίνεις την άρμονίαν του κόσμου με

παιχνιδιάρικο τραγούδι, εΐοαι ό βοηθός των φαντασμάτων και ό δημιουργός μεγάλων

φόβων εις τους ανθρώπους· χαίρεσαι να είσαι στις πηγές με γιδοβοσκούς και

βοίδοβοσκούς και βλέπεις μακρυά, είσαι κυνηγός, φίλος της Ηχους, καί χορεύεις μαζί με

τις νύμφες παράγεις τα πάντα, είσαι πατέρας των πάντων, εσύ ό θεός με τα πολλά

ονόματα είσαι κυρίαρχος του κόσμου, συντελείς εις την αύξησιν, φέρεις το φως, είσαι ό

καρποφόρος Παιάν χαίρεσαι στα σπήλαια, υπερβολικά θυμώνεις, καί είσαι αληθινός Ζευς

με κέρατα διότι εις εσένα στηρίζεται το άπέραντον δαπεδον της γης καί υποχωρεί το

βαθύ ρεύμα του ακαταπόνητου πόντου.

καί ο Ωκεανός ελίσσεται γύρω από τ ην γήν μέσα στα νερά· καί το έναέριον μέρος

(μερίδιον) της τροφής, πού είναι σπινθήρ ζωής εις τα ζωντανά καί το μάτι του

ελαφρότατου πυρός επάνω από την κορυφήν διότι αυτά τα θεϊκά, πού είναι πολυποίκιλα,

προχωρούν (κινούνται) δια των ιδικών σου εντολών συ μεταβάλλεις την φυσικήν

κατάστασιν όλων τον πραγμάτων κατά τάς ίδικάς σου προβλέψεις καί τρέφεις το γένος

των ανθρώπων εις τον άπέραντον κοσμον.

Άλλα βάδιζε (έλα) εις τάς ίερωτάτας σπονδάς συ ό μακάριος, πού είσαι γεμάτος από

βακχικήν μανίαν. Ο ενθουσιώδης, καί δόσε να εχωμεν καλόν τέλος του βίου καί δίωξε

την μανίαν του πανικού (τον μανιακον πανικόν) εις τη πέρατα της γης.

 Νέμεσις, ή αλλιώς η Θεία Δίκη. Θεά της δίκαιης απονομής της τιμωρίας. – Εκείνη που δεν ξεχνά, δεν λησμονεί και αργά ή γρήγορα την βούληση την πράττει, δίχως έλεος, δίχως δισταγμό.

Γεννημένη από την Νύχτα κατά τους Σμυρναίους, ολέθρια Νύχτα σύμφωνα με τον Ησίοδο, ενώ κόρη του Ωκεανού κατά τους Αθηναίους. Γεννημένη να φέρει ολέθριο κακό στους θνητούς. Σε όσους θαρρούν πως η τύχη έχει ευνοήσει περισσότερο από άλλους. Η Νέμεσις που πάντα λαμβάνει την άδεια των Αθανάτων προτού προβεί σε τιμωρία. Σε τιμωρία εκείνων που ανίκητοι θαρρείς, στέκουν γεμάτοι αλαζονεία και υποκρισία απέναντι σε ηθικούς κανόνες και φραγμούς. Ο ερχομός της, έφερνε πολλά δεινά και δεν ήταν λίγοι αυτοί που αντίκρισαν την αμείλικτη οργή της.

Όταν οι βάρβαροι, οι οποίοι σύμφωνα με τον Παυσανία επιβιβάστηκαν στον Μαραθώνα, πιστεύοντας πως τίποτα και κανείς δεν θα μπορούσε να τους σταθεί εμπόδιο για να υποτάξουν την Αθήνα, φέρνοντας μάλιστα μαζί τους και μάρμαρο από την Πάρο για να κατασκευάσουν τρόπαιο για την νικηφόρα τους επέλαση, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την Θεά. Η Νέμεσις είχε αλλά σχέδια για αυτούς, αφού ως γνωστόν έχασαν την μάχη στον Μαραθώνα και πάνω στο μάρμαρο σκάλισε ο Φειδίας το άγαλμά της. Το άγαλμα φορούσε ένα στεφάνι που κοσμούσαν ελάφια και μικρά αγαλματίδια της Θεάς Νίκης. Στο ένα χέρι της κρατούσε κλαδί μηλιάς και στο δεξί μια φιάλη (κύπελλο), ένα αριστούργημα γλυπτικής.

Ο πρώτος που έστησε βωμό προς τιμήν της μεγάλης θεάς, δίπλα στο ρεύμα του ποταμού Αισώπου, ήταν ο Άδραστος, και έτσι ο λατρευτικός αυτός τόπος ονομάστηκε Αδράστεια. Ιερό της Νέμεσης υπήρχε και στον Ραμνούντα, κοντά στον Μαραθώνα λίγο πιο πάνω από την Θάλασσα.

Συγκλονιστικότερη όμως από όλες, είναι η αναφορά του Ησιόδου στο έργο του «Έργα και Ημέρες». Μιλά για τους ανθρώπους που θα έχουν φτάσει να έχουν γκρίζους κροτάφους από την γέννησή τους, που οι πατέρες δεν θα είναι ίδιοι με τα παιδιά τους, ούτε τα παιδιά σαν τους πατέρες τους, ούτε ο ξένος σαν τον φιλοξενητή, ούτε ο σύντροφος σαν τον σύντροφο, ούτε ο αδελφός θα είναι φίλος.

Για τους γονείς που θα γεράσουν και τα παιδιά τους δεν θα τους τιμούν, αλλά θα τους κατηγορούν, βρίζοντάς τους με βαριά λόγια. Για τους άθλιους που δεν θα ξέρουν ούτε τον φόβο των θεών, και ο ένας την πόλη του άλλου θα λεηλατεί.

Όποιος κάνει το κακό και το άδικο θα τον τιμούν, δεν θα υπάρχει σεβασμός, ο δε κακός άνδρας θα βλάπτει τον καλύτερο, ρίχνοντας του λόγια στρεβλά και σε αυτά θα ορκίζεται. Και ο φθόνος, όλους τους αθλίους ανθρώπους, παράφωνος, κακόχαρος και κακόμορφος θα ακολουθεί…

Αναρωτιέται κανείς ποσό προφητικά φαντάζουν τα λόγια του Ησιόδου και εάν κοιτάξει την σημερινή κοινωνία, είναι θαρρείς, όπως τα περιγράφει. Είμαστε δυστυχώς το πέμπτο γένος των ανθρώπων.

Αλλά η Νέμεσις θα ξαναγυρίσει από τον Όλυμπο και την δικαιοσύνη θα φέρει, γιατί ζει μέσα στις αγνές καρδίες των Ελλήνων .Στις αμόλυντες ψυχές που όσο και εάν προσπαθούν να φυλακίσουν μέσα στην σαπίλα, εκείνες στέκουν αγέρωχες, υπερήφανες και περιμένουν καρτερικά το άπλετο Φως της Θεάς Δίκης.