Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ
"ΜΕΓΑ" ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αμέσως μετά την
νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο
Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει την επίθεσή της κατά των θρησκειών
των εθνικών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς
Αρτέμιδος (Diana) με.. μαγεία και..
λατρεία του Σατανά των χριστιανών.
Στις 13 Αυγούστου
(Ζωναράς Annales, Bibliotheca Hagiographica Graeca 365 και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται
διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης γνωστό
“εξορκιστή” επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα
ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα
του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή και εντυπωσιάσας την Ελένη γίνεται ο
προσωπικός της “πνευματικός”.
Ο Κωνσταντίνος εκδίδει
διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους
χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις
Ο Κωνσταντίνος
ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί
το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους
ιερείς του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος Άθως
εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί
ελληνικά Ιερά.
Με προτροπή της μητέρας
του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φαύστα. Η Ελένη φεύγει με
τους “πνευματικούς” της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι νόμοι των
Ιουδαίων προέβλεπαν την καύση όλων ανεξαιρέτως των σταυρών μετά τις θανατώσεις,
η Ελένη, και όπως βεβαίως θα ισχυρισθεί η χριστιανική Γραμματεία 114 χρόνια
αργότερα, “ανακάλυψε” (με τη βοήθεια φυσικά.. Εβραίων ραβίνων !!) άθικτο τον
λεγόμενο “Τίμιο Σταυρό” που πάνω του είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική
παράδοση ο ραβί Τζεσουά. Με προτροπή της Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το
Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές
του για κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης
πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους της ιδίας Θεάς
όπως λ.χ. στην Αφάκα Λιβάνου, τη Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Βααλβέκ (Ηλιόπολη).
Οι χριστιανοί λεηλατούν
και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του
κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο
Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαϊου, “Ήλιος
στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου, άρα μία πόλη θρησκευτική”) μεταφέρει την
πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν
Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα Ιερά των εθνικών.
Ο Κωνσταντίνος συνεχίζει
τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία.
Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των “ειδωλολατρικών” Ναών.
Εγκαίνια της Εκκλησίας
του.. “Αγίου Τάφου”, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που
ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα
εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό
διάταγμα σταυρώνονται ως.. υπαίτιοι της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (..)
όλοι οι “μάγοι και μάντεις”, και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνικός
φιλόσοφος Σώπατρος που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο
στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας και είχε συγκεντρώσει πάνω του το μίσος των
χριστιανών αυλικών.
Ο αυτοκράτωρ Φλάβιος
Ιούλιος Κωνστάντιος κηρύσσει διωγμό “κατά των μάντεων και των ελληνιζόντων”.
Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
Μέγας διωγμός στην
Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία
της “γοητείας” (μαγείας).
Έδικτο του Κωνσταντίου
απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
Νέο έδικτο του
Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια
θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη
βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή
πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος (Liberius) ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις
25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εώρταζαν παλαιότερα τη γέννηση
του Θεού Ανικήτου Ηλίου (Sol Invictus).
Χορηγείται από τον
αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ασυλία των χριστιανών επισκόπων
απέναντι στα όποια δικαστήρια.
Νέο έδικτο του
Κωνσταντίου με το οποίο “επιβάλλει αύθις την ποινήν του θανάτου εις τους
θύοντας.. και τα Ιερά και τους Ναούς τους μέν έκλεισε τους δε κατέσκαψε” όπως
γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα
εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική και αρχιτεκτονική των
“ειδωλολατρών”. Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων βιβλιοθηκών.
O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή
θανάτου όλες τις μαντικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε
επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους
ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της
Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Βικτόρια) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού
(284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθέου των εθνικών.
Η λατρεία των
Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως.. “μαγική”, θανατώνονται οι ιερείς της και
κλείνονται τα Ιερά της. Στη Σκυθόπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα “στρατόπεδα
θανάτου”, οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
Στο Παρίσι, τον
Φεβρουάριο του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός,
σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών (355) νικητής των Αλαμανών, των
Σαλίων Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσαρες “Γαλατικές Εκστρατείες” του (356 -
359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.
Κήρυξη πλήρους
ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη
στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός (Invective versus Julianus, I 58-61) διαμαρτύρεται ότι στέρησε τους
χριστιανούς της πόλεως από την.. χαρά του μαρτυρίου (..)
Ο Ιουλιανός διατάσσει
την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας του
μιάσματος των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα (επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται
ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από
τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, ως επιτίμιο για τη
δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την “θεία κοινωνία”, Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό
μετά την απομάκρυνση των λειψάνων. Στις 26 Ιουνίου, ο Ιουλιανός δολοφονείται
άνανδρα από χριστιανό ακόλουθό του, ενώ πολεμά κατά των Περσών.
Ο νέος αυτοκράτορας
Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
Στις 11 Σεπτεμβρίου
εκδίδεται έδικτο με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου.
Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο
κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και
οι σπλαχνοσκοπήσεις: sileat omnibus perpetuo divinandi curiositas
(“για να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια”). Με τρία διατάγματα (της 4ης
Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου) ξανακατάσχονται οι περιουσίες
των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη
και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της Λαοδικείας
εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγους και τους χριστιανούς που
εορτάζουν τα Σάββατα.
Έδικτο της 17ης
Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς
στρατιώτες.
Ο εθνικός Βέττιος
Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις
διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
Ο αυτοκράτωρ Βάλης
εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία
με κέντρο την Αντιόχεια (όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι
ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος κ.ά.). Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες και
θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που απλώς αρνούνται να
προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού συμπεριλαμβάνονται
και όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του Ιουλιανού (Ορειβάσιος, Σαλλούστιος,
Πηγάσιος, κ.ά). Μετά από φρικτά βασανιστήρια καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος
Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται, στις 12 Μαρτίου, ο φιλόσοφος Μάξιμος.
Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως
Βαλεντινιανός που “μισούσε τους καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους
και τους ευγενείς” (όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος),
εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται,
βασανίζονται ή θανατώνονται και όλων η περιουσία κατάσχεται και αποδίδεται στην
Εκκλησία.
Ο κατεχόμενος από
υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας
Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι
αρχίζουν και καίνε μόνοι τους τις βιβλιοθήκες τους για να γλυτώσουν. Οι
υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.
Επαναλαμβάνεται η
απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείται ο
όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι
της υπαίθρου) για μείωση των εθνικών.
Ο “Άγιος” Μαρτίνος
ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα
ερείπια μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το
Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις
τής εκεί λατρείας, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.
Ο άβουλος αυτοκράτωρ
της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να
καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών εθνικών λατρειών μέσα στην
“Αιωνία Πόλη”, καταργεί το αφορολόγητο των κτήματων που ανήκουν στα
“ειδωλολατρικά” ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά
και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Επίσης, υπό την καθοδήγηση των
επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη νέα απομάκρυνση του Βωμού της
Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει
ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των
“ειδωλολατρών”. Το αποκηρυχθέν αξίωμα ωστόσο ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος
Δάμασος και από εκεί περνά έκτοτε στην Παποσύνη της Ρώμης.
Με νόμο του χριστιανού
επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα
ανά την Αυτοκρατορία “Μιθραία” κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και
παραχώνονται.
Η Εκκλησία της
Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του επισκόπου Ρώμης Λιβερίου
(354) για τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις 25 Δεκεμβρίου.
Στις 27 Φεβρουαρίου, ο
αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της
χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής “σιχαμεροί,
αιρετικοί, μωροί και τυφλοί”. Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται
να καταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά
τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί.
Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο
ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς
Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και
αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων
και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ
Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του “παράφρονες” όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό
δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της
Εκκλησίας.
Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται
από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των “αποστατών” που τιμωρεί με πλήρη στέρηση
ατομικών δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την
χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα Θρησκεία και
επιστρέφουν στην ανεκτική και καταφάσκουσα τη ζωή εθνική και παραδοσιακή
λατρεία.
Στις 21 Δεκεμβρίου,
εκδίδεται έδικτο του Θεοδοσίου με το οποίο απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή
επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε
είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των εθνικών. Στην
Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε
αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της Αρτέμιδος.
Στις χριστιανικές
εκκλησίες καθιερώνεται το “αλληλούϊα” (hallelu-Jah) δηλαδή “δόξα στον
Ιαχωβά”. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της “αιωνίας”
Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία
των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία.
Οι εθνικοί Βέτιος
Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος
άστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του
Γρατιανού Βαλεντινιανό Β να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος
Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται.
Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από την θλίψη του λίγους μήνες αργότερα. Ο
Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που
επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και
λαϊκών για την καταστροφή των εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς
Ασίας.
Οι Μάτερνος Κυνήγιος
και επίσκοπος (“Άγιος”) Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα μικρασιατικά Ιερά.
Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου
Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της
Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι: “Και από τα πιό απομακρυσμένα
σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε
ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή
ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη
Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των
βασανιστηρίων και των εκτελέσεων” γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
Νόμος της 16ης Ιουνίου
απαγορεύει κάθε φροντίδα των έρημων εθνικών Ιερών. Νέες συλλήψεις εθνικών και
πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών.
Απαγορεύονται από τον
αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντινιανό οι τελευταίες εθνικές εορτές των Ρωμαίων. Ο
επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω
στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.
Απαγορεύονται από τον
αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο
γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους εθνικούς για.. “μαγεία” αλλά
αθωώνεται από τον εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον
Θεοδόσιο την έκκληση “Υπερ των Ιερών” με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει
την καταστροφή των εθνικών Ναών.
Κηρύσσεται εκτός νόμου
κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν
στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και
Ιερά, λυντσάρουν εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο για να κάνει μεγάλους
διωγμούς κατά των εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου,
πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός,
Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει
ανά ομάδες τους εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό.
Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα
πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν.
Οι μισάνθρωποι μοναχοί
παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους εθνικών, αλλά
επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους και στους μη εθνικούς. Στις 2 Σεπτεμβρίου
επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις
της Μέσης Ανατολής.
Στις 24 Φεβρουαρίου
έδικτο του Θεοδοσίου απαγορεύει κάθε επίσκεψη στους εθνικούς Ναούς αλλά και το
απλό ακόμη.. κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την
Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια, οι ελάχιστοι εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής
τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Σεράπιδος. Οι χριστιανοί το
καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του
που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας.
Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας.
Στις 22 Αυγούστου
ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους εθνικούς, ο ρήτωρ
Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην εθνική
λατρεία. Στις 8 Νοεμβρίου ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος θέτει εκτός νόμου
όλες τις μη χριστιανικές λατρείες, τις οποίες χαρακτηρίζει “εθνικές
δεισιδαιμονίες” (gentilicia superstitio). Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται
οι περιουσίες όλων των εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι
εκθεμελιώνονται.
Νέος μεγάλος διωγμός
κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της
Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα
“διωγμιτών” που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός
στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων “κυλούν ρυάκια
αίματος”, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην Κύπρο, ο εβραϊκής
καταγωγής επίσκοπος (“Άγιος”) Επιφάνειος και ο “Άγιος” Τύχων εκχριστιανίζουν
μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες εθνικούς και
καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της
Αφροδίτης. Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: “όποιος δεν
υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί”. Στις
μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη)
ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών
οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60
χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί
άγαλμα του Ηρακλέους.
Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος
φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός
ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη
λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα
Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των
βωμών της.
Πλήρης παλινόρθωση του
ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου
Ρώμης και υποστηριζόμενος ψυχικά από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις
καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επανανοίγει το Ιερό του
Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι
ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους
Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια. Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί
επιστρέφουν στην εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του
Χριστιανισμού.
Στις 5 και 6
Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των εθνικών (υπό τον Φλαβιανό) και των
χριστιανών (υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο) στην κοιλάδα του ποταμού
Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο
αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι
του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για
παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των
χριστιανών.
Νόμοι της 22ας Ιουλίου
και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των εθνικών.
Ο ευνούχος πρωθυπουργός
του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών, υπό τον Αλάριχο,
χριστιανών Γότθων προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανατισμένων
μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά
των εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους εθνικούς Έλληνες και
καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία,
την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα,
τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί
πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και
όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο
μετά τον θάνατο του Νεστορίου.
Νόμος της 23ης Μαρτίου,
απαγορεύει σε ολόκληρη της Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση
“ειδωλολατρικών” τελετών.
Στις 7 Δεκεμβρίου,
νόμος του αυτοκράτορος Φλαβίου Αρκαδίου, εξισώνει την εθνική λατρεία με
προδοσία κατά του Κράτους. Οι τελευταίοι εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες
καθαιρούνται και φυλακίζονται.
Νέος νόμος του Αρκαδίου
απαιτεί την ισοπέδωση όλων των εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που
τυχόν στέκουν ακόμη όρθιοι.
Η Τετάρτη Σύνοδος της
Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των
εθνικών. Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους
εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και
επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην πυρά. Ο
εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στηλίχων πρωτοστατεί σε καταστροφές
εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου
εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που
συνηθίζουν να επιτίθενται, ν’αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να
λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους εθνικούς.
Νέος νόμος (13 Ιουλίου)
του αυτοκράτορος Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση και των ελαχίστων πλέον Ναών
των εθνικών που εδώ κι εκεί έστεκαν ακόμη όρθιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές.
Ανάμεσα σε άλλα Ιερά ισοπεδώνονται και οι Δελφοί. Στη Βόρειο Αφρική οι
διωγμήτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των εθνικών,
καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς.
Ο επίσκοπος Νικήτας
καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία όλη
την γύρω περιοχή.
Ο χριστιανικός όχλος
της Καρχηδόνος λυντσάρει εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο
(“Άγιος”) επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και
καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς
της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται
ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με εθνικούς ή δεν
αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν εθνικοί.
Ο στρατηγός Στηλίχων
καίει στη Ρώμη τα περίφημα Σιβυλλικά Βιβλία.
Ο Ιωάννης ο λεγόμενος
“Χρυσόστομος”, στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα “είδωλα”
(Ναούς, αγάλματα και βωμούς) όλης της Παλαιστίνης.
Ο Ιωάννης “Χρυσόστομος”
συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των
εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του
θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι “Άγιοι”
Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την κατασφαγή
όσων αρνούνται να βαπτισθούν.
Νέος νόμος ανανεώνει
την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής.
Κοινός νόμος των
Αρκαδίου και Ονωρίου διατάσσει την αφαίρεση του κάθε είδους γλυπτού διακόσμου
από τα αρχαία μνημεία ή από τα συντρίμμια των εθνικών Ναών. Ακόμη και οι
ιδιώτες οφείλουν να παραδώσουν όλα τ’αγαλματίδια που τυχόν έχουν στην κατοχή
τους. Ο Στηλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι
διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών υπό την άμεση εποπτεία των ανά τόπους
επισκόπων. Οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους “ειδωλολάτρες”
μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής
Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με
πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του
“Αγίου” Αυγουστίνου.
Επαναλαμβάνεται η επί
ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.
Ο αυτοκράτωρ Ονώριος
κηρύσσει νεό διωγμό κατά των εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: “Ας
μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή
τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία,
τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε
τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες”
Στις 24 Αυγούστου, ο
Αλάριχος καταλαμβάνει μετά από προδοσία την Ρώμη και επί τρείς ημέρες λεηλατεί
τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των εθνικών και
κατασφάζει τους κατοίκους της “Αιωνίας Πόλεως”. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς
Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.
Λίγο πριν το Πάσχα,
κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με
άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην
πατριαρχική εκκλησία του “Αγίου Μιχαήλ”, όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια
και περιφέροντάς τα στους δρόμους της πόλεως, τα καίνε τελικά μαζί με τα
συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Στις 30
Αυγούστου εκδίδεται έδικτο που απαιτεί να συλλαμβάνονται και να σταυρώνονται ή
καίγονται ζωντανοί όλοι οι εθνικοί ιερείς της Βορείου Αφρικής.
Στις 7 Δεκεμβρίου,
καθαιρούνται όλοι οι μη χριστιανοί στρατιωτικοί, αυλικοί, δημόσιοι υπάλληλοι
και δικαστικοί. Ο μοναχός Υπάτιος, επονομαζόμενος “Η Σπάθα του Θεού”,
περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει “κρυφούς” λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους
οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.
Ισοπεδώνεται το μεγάλο
Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα. Νέες σφαγές εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο
Αφρική.
Στις 8 Ιουνίου, ο
αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος ο επονομαζόμενος “Μικρός”, εκδίδει νόμο του
με τον οποίο τιμωρείται με φυλάκιση και βασανιστήρια η παραδοσιακή λατρεία, η
οποία χαρακτηρίζεται “λατρεία των δαιμόνων”.
Δήωση του Παρθενώνος
των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί.. “οπαδών των δαιμόνων”.
Το ιερό σύμβολο των
εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, εισάγεται στις εκκλησίες.
Νέος νόμος του
Θεοδοσίου απειλεί στις 14 Νοεμβρίου με θάνατο όλους τους “αιρετικούς” και
εθνικούς της Αυτοκρατορίας. Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός ως νόμιμη
θρησκεία, αν και καθίσταται αδύνατη η σχέση ή απλή επικοινωνία μεταξύ
χριστιανών και Ιουδαίων. Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η χριστιανή γυναίκα
θανατώνεται ως.. μοιχαλίδα. Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ο εξαγνισμός και στη
συνέχεια χρήση ως εκκλησία του κάθε Ναού των εθνικών που δεν έχει ακόμη
γκρεμισθεί.
Έδικτο του Θεοδοσίου,
υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της
“ειδωλολατρίας” την οποία κατηγορεί μάλιστα ως.. αιτία ενός προσφάτου λιμού !!
Καταστροφή όλων των
μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις
άλλες ελληνικές πόλεις.
Ο Θεοδόσιος διατάσσει
να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα “αντιχριστιανικά” βιβλία. Ανάμεσά τους
καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα
ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
Καταστρέφονται όλοι οι
Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε
Σταυρούπολις.
Στις 4 Νοεμβρίου, νόμος
του αυτοκράτορος Θεοδοσίου ανανεώνει όλους τους προηγούμενους που προέβλεπαν
ποινή θανάτου για τους “ειδωλολάτρες”.
Σποραδικοί διωγμοί
εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (αφού η Δυτική κατελύθη το 476).
Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και
φιλόσοφος Γέσσιος, ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος
κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους “pagani” της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν
τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της
Ίσιδος στην Αίγυπτο.
Πνίγονται στο αίμα οι
τελευταίες εξεγέρσεις των εθνικών της Μικράς Ασίας.
Στην Αλεξάνδρεια
γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των “κρυφών” εθνικών
ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι εθνικοί στρατιωτικοί, όπως λ.χ. ο νικητής των
Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.
Ο Παπας Γελάσιος αφορίζει τους εορταστές
των Λουπερκαλίων. Σφραγίζονται όλοι οι ακόμη όρθιοι αρχαίοι Ναοί της Δύσεως.
................................
Το 146 π.χ. οι Έλληνες έδωσαν την τελευταία μάχη για την ελευθερία τους, εναντίων των Ρωμαίων, στην Λευκόπετρα, Κορινθίας. Από τους Ρωμαίους ποτέ δεν απελευθερώθηκαν αλλά παραδόθηκαν ως πρόβατα επί σφαγή εις τους Τούρκους.
Το 146 π.χ. είναι η αποφράδα χρονολογία που οι Έλληνες δεν έχασαν μόνο την ελευθερία τους, αλλά κάτι ακόμη πολυτιμότερο, έχασαν τα ιδανικά τους, την ιδεολογία τους, την νοοτροπία τους, έχασαν όλα αυτά που τους έκαναν να μεγαλουργήσουν, παραδίδοντας στο σύγχρονο κόσμο ένα πολιτισμό που όμοιος του δεν υπήρξε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν από το 146 π.χ. και μέχρι το 325, οι Έλληνες κατάφεραν κάτι το αδιανόητο, να επιβληθούν στους Ρωμαίους πολιτισμικά. Ήταν τόσο φανερή η επιβολή που ανάγκασε το Ρωμαίο ποιητή Οράτιο να ομολογήσει «Μπορεί οι Ρωμαίοι να επεβλήθησαν στους Έλληνες δια των όπλων, αλλά οι Έλληνες τους επιβλήθηκαν με τον πολιτισμό τους». Στο διάστημα αυτό είχαμε και φιλελληνικές τάσεις από Ρωμαίους αυτοκράτορες, όπως του Αδριανού, και γενικώς οι Έλληνες ετύγχαναν ιδιαιτέρας εκτίμησης.
Με την εδραίωση όμως στο θρόνο της αυτοκρατορίας του (Μεγάλου) Κωνσταντίνου, την προώθηση του χριστιανισμού, και την επιβολή του ως αποκλειστικής θρησκείας από τον (Μέγα) Θεοδόσιο το 392 , ο Ελληνικός πολιτισμός και μαζί του ο δυτικός κόσμος εισέρχονται στο βαθύ σκοτάδι του Βυζαντινού μεσαίωνα. Τα αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) είναι απάνθρωπα και διατάσσουν: θάνατος και δήμευση της περιουσίας σε όποιον τελεί ιεροτελεστίες προς τιμή των παλιών θεών.
Η ασυδοσία των (Αγίων) πατέρων των νεοφώτιστων χριστιανών και οι ορδές των καλογέρων, ολοκλήρωναν τον αφανισμό του Ελληνικού γένους, και του πολιτισμού τους. Οι Έλληνες που υπερείχαν συντριπτικά, πολιτισμικά και πνευματικά, από όλους τους άλλους λαούς, τους ήταν αδιανόητο να απαρνηθούν τη θρησκεία των προγόνων τους και να αποδεχθούν την θρησκεία των Εβραίων ενός ανατολίτικου και κατώτερου λαού όπως πίστευαν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Έλληνες έλεγαν : πας μη Έλλην είναι βάρβαρος. Μπορεί η αρχική σημασία της λέξης βάρβαρος να ήταν αυτός που δεν μιλά Ελληνικά αλλά σύντομα είχε πάρει τη σημασία του αγροίκου, του απολίτιστου.
Το αίσθημα της πατρίδος χάθηκε, μαζί του χάθηκε το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα, και ο παιάνας των Σαλαμινομάχων «Ώ παίδες Ελλήνων ίτε ελευθερούτε πατρίδα ελευθερούτε δε παίδας γυναίκας θεών τε πατρώων έδη θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών» τη θέση τους πήρε το «κύριε ελέησον».
Οι κουκουλοφόροι καταδότες και τα χριστιανικά " κρεουργεία" που στήθηκαν έπιασαν γρήγορα δουλειά, η πελατεία μπόλικη, και εξασφαλισμένη, κυρίως Έλληνες. Ο φόβος έσβησε τα ίχνη τους μέχρι σήμερα, παρά τη μακροχρόνια δράση τους. Η 20ετής δράση όμως του <κρεουργείου> της Σκυθούπολης (όπως αναφέρει ο Ρωμαίος ιστορικός Μαρκελλίνος Αμμιανός) το οποίο στήθηκε προτού καν γίνει ο χριστιανισμός επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, υποδηλώνει το τι έγινε μετά.
Το 390 ο Θεοδόσιος δίνει εντολή και μέσα στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σφαγιάζονται 15.000 άοπλοι Έλληνες πολίτες. Αλλά δεν έφταναν αυτά το 396 ο αυτοκράτορας Αρκάδιος έστρεψε τον Αλάριχο στρατηγό των Γότθων- και αφού τον εφοδίασε με πολυάριθμους μοναχούς- κατά των κέντρων πολιτισμού του Ελλαδικού χώρου.
Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει χαρακτηριστικά : «οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρες ηβηδών αποσφάτοντες, (ομαδικά αποκεφαλίζοντας) παίδας δε και γυναίκας αγεληδών συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ωστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας (ιστορικός) Ζώσιμος βεβαιεί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής».
Άγνωστος ο αριθμός των σφαγιασθέντων, στα 2 χρόνια που κράτησε η επιδρομή. Εικάζεται ότι ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.
Τα θανατηφόρα αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) κατά των Ελλήνων εξακολουθούν να εκδίδονται ακόμη και επί Ιουστινιανού το 530. Στη στάση του Νίκα το 532 θανατώνονται στον ιππόδρομο της Πόλης 30.000 άοπλοι πολίτες.
Με πρωτοστατούντες Δεσποτάδες, παπάδες και καλογέρους, οι διωγμοί, και τα εγκλήματα, κατά των μη χριστιανών, συνεχίστηκαν για 460 ακόμη χρόνια, μέχρι το 990 περίπου, με τελευταίους υποκύψαντες τους Κρητικούς και τους Μανιάτες.
Το Βυζάντιο, ο νεκροθάφτης του Ελληνικού πολιτισμού και ο δολοφόνος του Ελληνικού πληθυσμού, ήταν το κράτος όπου κυριαρχούσαν τα δύο σύνδρομα η θεοκρατία και η αναξιοκρατία, και που κατάντησε τους εναπομείναντες Έλληνες αγράμματους, κουρελήδες, και πεινασμένους, έρμεους στη κτηνωδία του κάθε επιδρομέα. Η Δημοκρατία καρατομήθηκε, και λέξεις Έλλην και Ελλάς διαπομπεύτηκαν, και για αιώνες έσβησαν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων.
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν. Οι ποιητικοί και θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.
Το Ελληνικό έθνος ψυχορραγούσε όχι μόνο πολιτισμικά αλλά και πληθυσμιακά. Κατά την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους το 146 π.χ. λογικό είναι ο πληθυσμός τους θα αριθμούσε κάποια εκατομμύρια. Αν λάβουμε υπ” όψιν τις περιγραφές του Παυσανία, που θέλοντας να δείξει πόσο πυκνοκατοικημένος ήταν ο Ελλαδικός χώρος, γράφει ότι τα κατσίκια μπορούσαν να πηδούν από τα κεραμίδια τις μιας οικίας στα κεραμίδια της άλλης. Ακόμη και τους εξελληνισθέντες, απο τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, λαούς της Μικράς Ασίας.
Σήμερα το Ελληνικό έθνος, μαζί με τους Έλληνες της διασποράς είναι περίπου 15 εκατομμύρια. Αν συγκρίνουμε τον πληθυσμό των Τούρκων που σήμερα φθάνει τα 70 εκατομμύρια, και οι Οθωμανοί Τούρκοι που ήλθαν στη Μικρά Ασία το 1200 δεν υπερέβαιναν τις 50.000 οικογένειες, σύμφωνα με την Τούρκικη ιστορία, τότε ο Ελληνικός πληθυσμός, αν δεν σφαγιαζόταν, σήμερα έπρεπε να ήταν πολύ περισσότερος από 100 εκατομμύρια.
{ Κάνετε μετατροπή , να γίνεται Χριστιανοί ή θα πεθάνετε !
Με αυτό τον τρόπο οι 'Ελληνες έγιναν χριστιανοί στη χριστιανική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ. .και μετά.
Εκτιμάται ότι περίπου δεκαπέντε εκατομμύρια Έλληνες αφανίστηκαν από τους Χριστιανούς κατά τη διάρκεια της βασιλείας τους, που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την Ελληνική Εθνική Θρησκεία }.
* Επίσης, στην Ανατολία μεταξύ 500.000 με 1.000.000 Έλληνες δολοφονήθηκαν στην τουρκική γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων , των Ασσυρίων και των Ελλήνων μεταξύ 1913 και 1919 μ.Χ.
.............................................................
324 μ.ν.χ.
Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, λεηλατεί το περίφημο Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα στην Ιωνία, και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του.
326 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει ολοκληρωτικά το ιερό του Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας.
330 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος κλέβει όλους τους θησαυρούς και τα αγάλματα που βρίσκονται μέσα στα Ελληνικά ιερά για να διακοσμήσει την Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο ο χριστιανικός όχλος, καίει στο Bayeux το ιερό του Βελλενού – Απόλλωνα και λυντσάρει τους ιερείς του.
335 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει δεκάδες εθνικούς ναούς στη Μικρά Ασία και Παλαιστίνη ενώ διατάζει τη σταύρωση(!) όλων των εθνικών επιστημόνων, φιλοσόφων και ιερέων. Τότε μαρτύρησε και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος. Ακολουθούν καταστροφές ελληνικών ναών και στη θέση τους κτίζονται χριστιανικές εκκλησίες.
337 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος, από τους πρώτους καταστροφείς του ελληνικού πνεύματος, παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος πεθαίνει και η εκκλησία για το θεάρεστο(!) έργο του, ανακηρύσσει αυτόν και τη μητέρα του Ελένη Αγίους και Ισαποστόλους.
341 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου το ελληνίζειν και την άσκηση της μαντικής τέχνης. Πολλοί Έλληνες είτε εκτελούνται, είτε φυλακίζονται.
353 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λατρεία και την προσφορά θυσίας επί ποινή θανάτου.
354 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λειτουργία των ελληνικών ιερών. Οι εθνικοί ιερείς εκτελούνται. Νέο διάταγμα διατάζει την καταστροφή όλων των ελληνικών ναών και τη σφαγή όλων των εθνικών. Ασβεστοκάμινα κατασκευάζονται δίπλα σε ελληνικούς ναούς για να εκμεταλλευτούν τα μάρμαρα. Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη, την πνευματική και τεχνολογική πρόοδο άλλους ανθρωπότητας.
357 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει δια νόμου -ξανά- όλες τις μεθόδους μαντείας.
359 μ.ν.χ.
Στη Σκυθόπολη της Συρίας οργανώνονται από τους χριστιανούς τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας. Εκεί συγκεντρώνονται οι εθνικοί, αιρετικοί, Εβραίοι και εκτελούνται με φρικτά βασανιστήρια.
361 μ.ν.χ.
Ο ελληνολάτρης Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, ανεβαίνει στο θρόνο. Αμέσως παύει κάθε διωγμός των εθνικών. Θεσμοθετεί απόλυτη ανεξιθρησκία και επιδιορθώνει όσους ελληνικούς ναούς δεν είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί.
363 μ.ν.χ.
Ο Ιουλιανός, ο τόσο άδικα δυσφημισμένος από το χριστιανικό ιερατείο δολοφονείται πισώπλατα από φανατικό χριστιανό κατά τη διάρκεια μάχης με τους Πέρσες, μόλις μετά 2 χρόνια βασιλείας. Ο χριστιανός Σωζόμενος επαινεί το δολοφόνο «που για την αγάπη του θεού και της θρησκείας εκτέλεσε μια τέτοια πράξη». Τυπικό δείγμα μισαλλοδοξίας και αρρωστημένου φανατισμού.
364 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάζει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αντιόχειας. Χιλιάδες ελληνικά βιβλία φιλοσοφίας και επιστήμης καίγονται.
365 μ.ν.χ.
Απαγορεύεται στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάζουν χριστιανούς στρατιώτες.
370 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Βάλης διατάζει μεγάλο διωγμό κατά των Ελλήνων. Καίγονται χιλιάδες ελληνικά βιβλία με την κατηγορία της μαγείας! Ο φιλόσοφος Σιμωνίδης καίγεται στην πυρά, ο φιλόσοφος Μάξιμος, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίζεται, οι ιερείς Πατρίκιος και Ιλάριος εκτελούνται, όπως και χιλιάδες εθνικοί, επώνυμοι και μη.
372 μ.ν.χ.
Ο ανθέλληνας Βάλης διατάζει τους κυβερνήτες της Μικράς Ασίας να εξολοθρεύσουν όλους τους Έλληνες καθώς και όλα τα κείμενα της κοσμοθεωρίας και λατρείας τους!
373 μ.ν.χ.
Νέα απαγόρευση όλων των μορφών μαντείας. Αρχίζει η χρήση του όρου pagani (δηλαδή κάτοικος της υπαίθρου), υποτιμητικά για τους Έλληνες και τους λοιπούς εθνικούς. Ο όρος παγανισμός χρησιμοποιείται έως και σήμερα.
375 μ.ν.χ.
Ο ναός του Ασκληπιού στην Επίδαυρο κλείνεται από τους χριστιανούς.
380 μ.ν.χ.
Ο Ισπανός και φανατικός ανθέλληνας Θεοδόσιος ο Α΄ (ο αποκαλούμενος και Μέγας), ορίζει επίσημη και μοναδική θρησκεία του κράτους το χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία. Οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί και απειλούνται με επουράνια και επί γης τιμωρία. Εξουσιοδοτεί τον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο («άγιο» επίσης) να καταστρέψει όλους τους ναούς των εθνικών. Χριστιανοί ιερείς καθοδηγούν τον όχλο ενάντια στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα και καταστρέφουν τα πάντα. Ο 95χρονος ιεροφάντης Νεστόριος κηρύσσει το τέλος των Ελευσινίων μυστηρίων. Είναι η αρχή του πνευματικού σκότους για την ανθρωπότητα.
381 μ.ν.χ.
Ο (μέγας) Θεοδόσιος με διάταγμά του στερεί τα πολιτικά δικαιώματα όλων των χριστιανών που επιστρέφουν στις παραδοσιακές λατρείες. Με νέο διάταγμά του απαγορεύει ακόμα και την απλή επίσκεψη στους ελληνικούς ναούς. Στην Κων/πολη ο ναός της Αφροδίτης μετατρέπεται σε πορνείο ενώ της Άρτεμης και του θεού Ηλίου σε στάβλους!
384-388 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος διορίζει Έπαρχο Ανατολής το Ματέριο Κυνήγιο και τον διατάζει να χρησιμοποιήσει τους χριστιανούς μοναχούς για την καταστροφή των ελληνικών και εθνικών ναών σε νότια Ελλάδα και Μικρά Ασία, καθώς και για το κάψιμο όλων των ελληνικών βιβλίων. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται. Χιλιάδες Έλληνες και εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθόπολης.
389 μ.ν.χ.
Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου.
390 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας. Οι μισαλλόδοξοι χριστιανοί, φορτώνουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη. Ο γότθος Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί με τη βία να επιβάλλει το χριστιανισμό στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες αντιδρούν και εξεγείρονται. Ο Θεοδόσιος τους καλεί στον ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε 3 ώρες με τη βοήθεια των Γότθων σφάζονται 7000 Έλληνες (κατ’ άλλους 15000), επειδή εμμένουν στις παραδόσεις και τους θεούς τους. Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, η χριστιανική εκκλησία καταδικάζει την πράξη του Θεοδόσιου, αλλά στη συνέχεια τον ανακηρύσσει Μέγα και Άγιο!
391 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος με νέο του νόμο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ακόμα και το κοίταγμα των σπασμένων αγαλμάτων! Καταργεί την ελληνική και καθιερώνει τη λατινική ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας. Οι διωγμοί και οι σφαγές οδηγούν σε νέα εξέγερση των εθνικών στην Αλεξάνδρεια, που οχυρώνονται στο Σεράπειο. Ο φιλόσοφος Ολύμπιος καλεί σε ένοπλο υπέρ βωμών αγώνα τους αρχαιόθρησκους της πόλης. Για την αποφυγή γενίκευσης των εξεγέρσεων ο Θεοδόσιος λύνει την πολιορκία, αμέσως όμως μετά την αποχώρηση του Ολύμπιου και των συναγωνιστών του, ο δειλός πατριάρχης Θεόφιλος και οι εξίσου δειλοί συνεργοί του επιτίθενται στον ανυπεράσπιστο ναό, τον καταστρέφουν και παραδίδουν στις φλόγες την τεράστια βιβλιοθήκη (700.000 τόμοι!) που φιλοξενούσε το ιερό. Στη θέση του ναού οι χριστιανοί κτίζουν μοναστήρι.
392 μ.ν.χ.
Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποι Επιφάνιος και Τύχων (άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της θεάς Αφροδίτης σταματούν. Εκδίδεται άλλος ένας παρανοϊκός νόμος του Θεοδόσιου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον «Άγιο» Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί!
393 μ.ν.χ.
Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Ακτίων αγώνων ως ελληνικών μιασμάτων. Οι οπαδοί της θρησκείας της αγάπης ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας. Παράλληλα με όλα αυτά ο Θεοδόσιος -όλως περιέργως- ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή ιουδαϊκής συναγωγής.
395 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Αρκάδιος με δύο νόμους του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και εθνικών. Ο ευνούχος του Αρκάδιου Ρουφίνος, για να εξουδετερώσει την απειλή των Γότθων, συμβουλεύει τον αρχηγό τους Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Ελλάδας. Οι εκχριστιανισμένοι Γότθοι βοηθούμενοι από πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και τη σφαγή των Ελλήνων. Το Δίον, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Δία στη Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπίας, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και το ιερό της Ελευσίνας μαζί με πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά, ενώ οι ιερείς τους είτε σφάζονται, είτε, όπως ο ιεροφάντης του Μίθρα Ιλάριος, καίγονται ζωντανοί.
396 μ.ν.χ.
Νόμος του Αρκαδίου ορίζει ότι οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με το Δωδεκάθεο και τις εθνικές λατρείες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ύστατη προδοσία απέναντι στην αυτοκρατορία. Οι εναπομείναντες εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες φυλακίζονται.
397 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Αρκαδίου. Με την παρότρυνση του «αγίου» και φανατικού ανθέλληνα Χρυσοστόμου, (του ανεκδιήγητου «ιεράρχη», που αποκάλεσε τους Έλληνες φιλόσοφους ανήθικα καθάρματα), διατάζει το «ες έδαφος φέρειν» για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων και εθνικών, καθώς και την ασβεστοποίηση των μαρμάρων τους και τη χρήση τους ως οικοδομικών υλικών, ώστε να χαθούν για πάντα τα ίχνη των εθνικών λατρειών.
398 μ.ν.χ.
Το 4ο εκκλησιαστικό συνέδριο της Καρχηδόνας απαγορεύει τη μελέτη των βιβλίων των Ελλήνων και λοιπών εθνικών, ακόμα και στους χριστιανούς επίσκοπους. Ο επίσκοπος Πορφύριος, και αυτός «άγιος», ισοπεδώνει σχεδόν όλους τους ναούς των εθνικών στη Γάζα.
399 μ.ν.χ.
Ο Αρκάδιος διατάζει με νέο νόμο την ισοπέδωση όσων από τους ελληνικούς ναούς έχουν παραμείνει ακόμα όρθιοι.
400 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Διονύσου στις Βάσσες και «βαπτίζει» δια της βίας χριστιανούς τους κατοίκους της πόλης.
401 μ.ν.χ.
Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας καταστρέφει ναούς και είδωλα. Ο «άγιος» Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στη Γάζα, καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας εθνικούς.
404-406 μ.ν.χ.
Ο «άγιος» Χρυσόστομος στέλνει τις ορδές των παρανοϊκών μοναχών να διαλύσουν όλα τα αγάλματα και τους ναούς στην Παλαιστίνη. Πείθει με γλυκόλογα διάφορες πλούσιες «νεοφώτιστες» χριστιανές να χρηματοδοτήσουν τις «ειδωλοφαγικές» δραστηριότητες αυτού και του όχλου του. Ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου πυρπολείται και εκθεμελιώνεται από τους ροπαλοφόρους του και τα περίφημα γλυπτά γίνονται οικοδομικά υλικά για εκκλησιές και σπίτια. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου ο «άγιος» Επιφάνιος καταστρέφει και ληστεύει τον εκεί ναό του Δία. Ο «άγιος» Ευτύχιος καταστρέφει το μαντείο και το ναό της Αφροδίτης.
407 μ.ν.χ.
Για ακόμα μια φορά οι μη χριστιανικές γιορτές και ιεροπραξίες απαγορεύονται δια νόμου.
408 μ.ν.χ.
Κοινό διάταγμα του αυτοκράτορα της Ανατολής Αρκαδίου και της Δύσης Ονώριου απαγορεύει την οποιαδήποτε κατοχή εθνικών γλυπτών, ενώ διατάσσεται η αφαίρεση όλων των αγαλμάτων από τους ναούς των εθνικών και η μετατροπή των ναών σε εκκλησίες. Νέες σφαγές και διωγμοί του ελληνικού και εθνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας και νέες πυρπολήσεις βιβλίων. Την ίδια εποχή ο Αυγουστίνος (άγιος κι αυτός) σφαγιάζει στη Δύση εκατοντάδες, και με τη βοήθεια του χριστιανικού όχλου και του αυτοκρατορικού στρατού γκρεμίζει πολλά εθνικά ιερά.
409 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ απαγορεύει την αστρολογία και τις μεθόδους μαντείας δια ποινής θανάτου.
415 μ.ν.χ.
Στην Αλεξάνδρεια, σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, βρίσκουν στο δρόμο τη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής. Τη συλλαμβάνουν και τη σέρνουν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, της ξεσκίζουν τα ρούχα, γδέρνουν το δέρμα της με κοφτερά όστρακα, της σπάνε τα κόκαλα, την κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα πετάνε μαζί με τα έργα της στην πυρά και στα αδέσποτα σκυλιά. Η μόνη αιτία του ειδεχθέστερου εγκλήματος όλων των αιώνων, το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, άρα μάγισσα για τους χριστιανούς και το σημαντικότερο, κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανένα από τα κτήνη που ευθύνονταν για τον θάνατό της δεν τιμωρήθηκε. Το αντίθετο μάλιστα. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος, ο ηθικός αυτουργός της άγριας δολοφονίας, ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ! Νέοι διωγμοί των εθνικών στην Αφρική όπου οι τρόποι εκτέλεσης είναι δύο: σταύρωση ή θάνατος στην πυρά.
Στην Αβησσυνία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και «σπάθα του θεού» μαζί με ροπαλοφόρους περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, καίγοντας ιερά άλση και σκοτώνοντας λυσσωδώς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στους πατρώες θρησκείες χάνουν τις θέσεις τους.
423 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ με διάταγμά του χαρακτηρίζει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με φυλακίσεις και βασανιστήρια όσους τις ασπάζονται.
429 μ.ν.χ.
Ροπαλοφόροι μοναχοί γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν τη σκεπή του ναού και τον λαφυραγωγούν. Οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται.
435 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς. Επίσης ορίζει ότι νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία εκτός από τη χριστιανική είναι και ο Ιουδαϊσμός.
438 μ.ν.χ.
Μεγάλος λοιμός πέφτει το χειμώνα του έτους αυτού στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β΄ κατηγορεί ως υπαίτιους τους εθνικούς, γιατί λατρεύουν τους δαίμονες!
440-450 μ.ν.χ.
Οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απόμειναν. Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και κυρίως αυτών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του ‘’κατά χριστιανών’’ αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας. Οι ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.
451 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Θεοδόσιου Β΄ ορίζει ως ποινή για κάθε μορφή «ειδωλολατρίας» το θάνατο.
457-491 μ.ν.χ.
Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σ’ όλη την αυτοκρατορία. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται, όπως ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβηριανός και άλλοι, ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλοσόφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι διαπομπεύουν, βασανίζουν και εκτελούν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς.
474 μ.ν.χ.
Αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων. Επί βασιλείας του το 484, εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες το Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέπιο. Παρά το γενναίο αγώνα των Ελλήνων, 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από λυσσαλέο πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού.
515 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος με ειδωλοφάγους μοναχούς και στρατό ισοπεδώνει το ναό του θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας, καθώς και δεκάδες άλλα ιερά. Οι εθνικοί της περιοχής εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου, γίνεται υποχρεωτικό το βάπτισμα.
528 μ.ν.χ.
Ο κορυφαίος ανθέλληνας Γιουτπράβδα (Ιουστινιανός), καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στις μέρες του εκδηλώνεται η περίφημη στάση του Νίκα. Οι δύο μεγάλες φατρίες του ιππόδρομου, οι Πράσινοι και οι Βένετοι, επιζητούσαν την παύση κάθε είδους διωγμού για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους. Με την αρχή της εξέγερσης πυρπόλησαν τις φυλακές, για να ελευθερώσουν τους κρατούμενους εθνικούς. Έπειτα έκαψαν τη «χαλκή πύλη» του παλατιού και την Αγία Σοφία. O αυτοκρατορικός στρατός, σε συνεργασία με το βαρβαρικό φύλο των (χριστιανών) Έρουλων, πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε χαθεί. Ο Ιουστινιανός επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης, πυρός και βασανιστηρίων στους «εκ τους των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχομένους πλάνης». Συντάσσει τον «Ιουστινιάνειο κώδικα», μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.
529 μ.ν.χ.
Ο Ιουστινιανός κλείνει τη φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Οι τελευταίοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην αυλή του λάτρη του ελληνικού πολιτισμού Πέρση βασιλιά Χοσρόη.
532-546 μ.ν.χ.
Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν τη Μ. Ασία και διαλύουν ό,τι απομένει από τις εθνικές λατρείες. Για τη δράση του ο Ιουστινιανός τον ονομάζει «επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή». Στην Κωνσταντινούπολη εντωμεταξύ φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι «Έλληνες».
556 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει τις κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την «ανόσια» γνώση των Ελλήνων.
562 μ.ν.χ.
Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά: «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύτηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο όσων ελληνικών βιβλίων βρέθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές».
578-582 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος, συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο των προκατόχων του. Εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Δία.
582-602 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος εξαπολύει νέους διωγμούς κατά των εθνικών που απόμειναν στην αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί εκτελούν, βασανίζουν, καίνε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία.
602 μ.ν.χ.
Με το θάνατο του Μαυρίκιου ξεσπά «εμφύλια διαμάχη» στους κόλπους της αυτοκρατορίας. Οι όχλοι της Κιλικίας, Μ. Ασίας, Παλαιστίνης, Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και αυτής της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας, όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες.
692 μ.ν.χ.
Λαμβάνει χώρα η Πενθέκτη σύνοδος. Σ’ αυτήν, η ίδια η ηγεσία του χριστιανισμού παραδέχεται πως παρά τις πολύχρονες (4 αιώνες διωγμών) προσπάθειές τους υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι, αποφασίζεται η απαγόρευση όσων από τις γιορτές των εθνικών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και οι διονυσιακές και εθνικές εορτές.
804 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Κων/πολης Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας, τους κατοίκους της Μέσα Μάνης, αλλά συναντάει σθεναρή αντίσταση.
850-860 μ.ν.χ.
Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με τη φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και «άγιος» «Νίκων ο μετανοείτε». Ο Νίκων έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές, ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι «νεοφώτιστοι» Λάκωνες να σκύβουν το κεφάλι τους. Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει και η τελευταία λατρεία Ελλήνων θεών στην ίδια τη χώρα που γεννήθηκε.
Όπως είδαμε στον παραπάνω εξαιρετικά περιληπτικό χρονολογικό πίνακα, η χριστιανική θρησκεία αντιμετώπισε με μεγάλο φόβο και μίσος το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα, για έναν απλό λόγο: βασιζόμενη στην αρχή του «πίστευε και μη ερεύνα» θεωρεί οτιδήποτε πέραν της δικής της ιδεολογίας «σατανικό» και καταδικαστέο (συνήθως σε θάνατο. Η «ιερά εξέταση» σταμάτησε δια νόμου μόλις το 1850).
Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες, που είχαν έμφυτα τα στοιχεία της αναζήτησης και του προβληματισμού. Ήταν επομένως απειλή για τους εκφραστές της θρησκείας της «αγάπης». Με δικαιολογία λοιπόν τον εκχριστιανισμό τους, κατέστρεψαν έναν πολιτισμό ανώτερο από κάθε άποψη. Έναν πολιτισμό, που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής σκέψης, της καλλιτεχνικής αναζήτησης και ενός ιδεώδους που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ζώο με προκαθορισμένη μοίρα, αλλά ένα ον νοήμον, ικανό να εξελιχθεί ελεύθερα και να μεγαλουργήσει, χωρίς το φόβο κανενός εξωσυμπαντικού «θεού».
Η καταγραφή αυτή μπορεί μεν να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ του 324 και του 860 (536 έτη!), όπου έγινε και το μεγαλύτερο μέρος των διωγμών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, οι σποραδικές όμως καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πολιτισμού συνεχίστηκαν (το 1729 π.χ. ο Γάλλος αβάς Φουρμόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την αρχαία Σπάρτη, την Τροιζήνα και την Ερμιόνη) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Φυσικά τίποτα και ποτέ δε δημοσιοποιείται και κανείς ασφαλώς δεν τιμωρείται για τις πράξεις αυτές. Όπως πάντα, άλλωστε, αφού αρωγός των βαρβαρικών αυτών ενεργειών είναι, τις περισσότερες φορές, ο κρατικός μηχανισμός, δια των υπουργείων του και άλλων οργανισμών!
Για του λόγου το ασφαλές, αναφέρω μόνο το υπουργείο «Πολιτισμού», το οποίο ελέγχει κατά το δοκούν τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και το υπουργείο «α-Παιδείας» που εντελώς απροκάλυπτα έχει ως συμπλήρωμα του τίτλου του «και Θρησκευμάτων»! Ερωτώ κάθε νοήμονα πολίτη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα και που έχει στο κρανίο του έστω μερικά ίχνη φαιάς ουσίας, πώς ανέχεται ακόμη να τον «δουλεύουν» έτσι άγρια και ξεδιάντροπα από κοινού Πολιτεία και «εκκλησία»;
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=394534&cid=122
..........................................
Ο νόμος της πολυμορφίας δεν αφορά μόνο τα βιολογικά είδη.
Αφορά και τις κοινωνίες των ανθρώπων και τα πολιτισμικά δημιουργήματά τους, δηλαδή τους τρόπους ζωής τους, τις παραδόσεις τους και τις θρησκείες τους.
Επί εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα έζησε σε μια εκπληκτική πολυμορφία, στην οποία εκατοντάδες έθνη ζούσαν σύμφωνα με τις καταβολές και την ιδιοσυγκρασία τους, με τα δικά τους έθιμα και τις δικές τους θρησκείες.
Πουθενά στον πλανήτη δεν υπήρχαν ίδιοι άνθρωποι, σε κάθε περιοχή άνθιζε ένας αυτόχθων εθνικός πολιτισμός (Εθνισμός) του οποίου φορείς ήσαν αποκλειστικά οι άνθρωποι του συγκεκριμένου έθνους. Κανένα από αυτά τα έθνη δεν ενδιαφερόταν να επιβάλει τον πολιτισμό του, πόσω μάλλον την θρησκεία του, σε άλλα έθνη, παρ’ όλο που πρόθυμα υιοθετούσαν το ένα από το άλλο πολιτισμικά στοιχεία που έκριναν ότι ήσαν χρήσιμα γι’ αυτά.
Εδώ και πολύ καιρό, οι άνθρωποι των εκχριστιανισμένων ή εξισλαμισμένων εθνών είναι ολόϊδιοι με τους ανθρώπους των άλλων ομοίως κατεστραμμένων εθνών, με τον ίδιο προγραμματισμό, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες προκαταλήψεις και την ίδια μισαλλοδοξία μέσα στα κεφάλια τους. Για τις «μονοθεϊστικές» θρησκείες, οι άνθρωποι που δεν προσχωρούν σε αυτές και επιμένουν να διατηρούν (τι πιο φυσιολογικό!) την θρησκεία των προγόνων τους, δεν είναι «κάποιοι άλλοι» που έχουν στο κεφάλι και την καρδιά τους «κάποια άλλα» πράγματα, αλλά διαβολικά όντα που υποτίθεται ότι παρεμποδίζουν την παγκόσμια επιβολή της θέλησης του «θεού» των «μονοθεϊστών».
Οι «άπιστοι» απλώς… δεν πρέπει να υπάρχουν.
Σε προγενέστερους αιώνες οι «άπιστοι» σφάζονταν, βασανίζονταν, καίγονταν στις πυρές.
Σήμερα, χάρη στις ιδέες του Διαφωτισμού και σε δύο σχεδόν αιώνες επαναστάσεων, αυτή η δυνατότητα ευτυχώς έχει αφαιρεθεί (τουλάχιστον έως τώρα) από τους αυτόκλητους κατόχους των «μοναδικών» «Αληθειών».
Περιορίζονται λοιπόν εκεί που έχουν υπό την εξουσία τους τα κράτη και τις κοινωνίες να συντρίβουν έμμεσα τους «άπιστους» με άλλα μέσα.
Η αρνητική διάκριση είναι ένα από αυτά.
Για την ώρα, ενάντια μάλιστα στα ισχύοντα στις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελληνική Πολιτεία προτιμάει να αυτογελοιοποιείται παριστάνοντας ότι δεν μας γνωρίζει (παρά το επίσημο Υπόμνημά μας της 7ης Μαϊου 2006), αφήνοντας κοινωνικά και επαγγελματικά εντελώς ανυπεράσπιστα τα μέλη μας μπροστά στην μισαλλοδοξία των θεοκρατών και των ανάλογα προγραμματισμένων «πιστών».
Δεν μπορούμε όμως να τους κάνουμε την χάρη και να εξαφανισθούμε.
Το κατ’ εξοχήν μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμά μας είναι το να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε. Να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε και να μεταδίδουμε την δική μας Παράδοση στις γενιές που ακολουθούν.
.........................................................
THE END OF GREECE FROM 146 BC TO 1821 AD
http://
SKITHOPOLIS: The first "Auschwits" in history
Σκυθόπολις: ΤΟ ΠΡΩΤΟ "ΑΟΥΣΒΙΤΣ" της ιστορίας
No comments:
Post a Comment