ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ, ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΝ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. - ΑΥΤΑ
ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.
Επί Βυζαντίου η εκκλησία ήταν ο απηνής
διώκτης του Ελληνισμού, τύραννος και δήμιος μαζί, αφού έκλεισε όλες τις
φιλοσοφικές σχολές και καταδίωκε τους φιλοσόφους ή τους εκτελούσε.
Ο γιος του Κωνσταντίνου o Κωνστάντιος, θέσπισε νόμους και επέβαλε την
ποινή θανάτου, όχι μόνο στους Έλληνες διανοούμενους αλλά και στους
Ελληνίζοντας Χριστιανούς.
Ο Ιουστινιανός «ο ανθρωπόμορφος δαίμονας» κατά τον βιογράφο του
Προκόπιο έκλεισε το 529 την Ακαδημία του Πλάτωνα και καταδίκασε σε θάνατο χιλιάδες Έλληνες, γιατί ζητούσαν αποδείξεις για τις επεμβάσεις του «αγίου πνεύματος».
O Επίσκοπος Ιωάννης της Εφέσου με εντολή του Ιουστινιανού έσυρε στα δικαστήρια όλους τους Έλληνες λογίους και τους Ελληνίζοντας Χριστιανούς δήμευσε τις περιουσίες τους και έκαψε η γκρέμισε 99 Ελληνικά ιερά τα οποία είχαν διασωθεί. Όσοι αντιδρούσαν τους σκότωναν με ρόπαλο για να σκοτωθεί και ο διάβολος που είχαν μέσα τους (Γ. Κορδάτος και Ι. Μαλάλας). Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτοι επίσκοποι ήσαν άνθρωποι μισαλλόδοξοι, άξεστοι, μπεκρήδες και αγράμματοι.
Η Ζ’ οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 787 μ.Χ. αφόρισε την Ελληνική φιλοσοφία και όλους τους φιλοσόφους και
αποφάσισε ότι όποιος κληρικός κατέχει Ελληνικά συγγράμματα θα καθαιρείται και εάν είναι λαϊκός θα αφορίζεται (κανόνας Θ’) Πολλοί Έλληνες για να μην σβήσει ο Ελληνικός πολιτισμός, δημιούργησαν κρυφά σχολεία και με κίνδυνο της ζωής τους δίδασκαν στα Ελληνόπουλα φιλοσοφία και τους θησαυρούς της πνευματικής τους κληρονομιάς,. Από την προσφορά αυτών των κρυφών σχολείων επεβίωσε ο Ελληνισμός από την Εβραιοχριστιανική λαίλαπα.
Το 1070 ο πατριάρχης Ιωάννης Η’ ο Ξιφιλίνος, αντέδρασε με ανθελληνική
εμπάθεια και απαγόρευσε κάθε μελέτη της Ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία προηγουμένως είχαν αφορίσει οι Οικουμενικοί Σύνοδοι.
Το 1080 ο πατριάρχης Ευστράτιος αφόρισε τον Πλάτωνα, την Ελληνική
φιλοσοφία και όσους την διάβαζαν.
Το 1351 ο Νικηφόρος Γρηγοράς καταδικάστηκε από την Σύνοδο
Κωνσταντινούπολης γιατί έγραψε ότι ούτε ένας πατριάρχης δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά (Ιστορία Βυζαντινής αυτοκρατορίας, Α. Βασίλιεφ).
Το 1453 ο πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, εξέδωσε την αποτρόπαια
εγκύκλιό του, όπου καθόριζε ακόμα και το είδος των βασανιστηρίων και τον τρόπο θανάτωσης εκείνων που εμμένοντας στις απόψεις τους, συνέχιζαν να μελετούν την Ελληνική φιλοσοφία.
Το 1658 ο πατριάρχης Γαβριήλ που είχε αγοράσει σε δημοπρασία τον πατριαρχικό θρόνο από τον Σουλτάνο, καθαιρέθηκε μέσα σε δύο μήνες, λόγω αγραμματοσύνης αφού ούτε την ακολουθία ενός γάμου δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά (Πολιτική ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, Π. Πιπινέλης).
Μέγας διωγμός εγένωτο των Ελλήνων. Κατέκαψαν τα βιβλία τους, εικόνες
και αγάλματα των μισερών θεών τους καταστράφηκαν. Οι εγγράμματοι Έλληνες απαγορευόταν να έχουν θέσεις σε κρατικές υπηρεσίες (Ι. Μαλάλας).
Η κατάπτωση του Βυζαντίου και του κλήρου διατηρούσε την αμάθεια και
χάλκευε τα δεσμά της δουλείας (Ελληνική Νομαρχία).
Οι περισσότεροι αυτοκράτορες και πατριάρχες ήταν εβραίοι ή
κρυπτοεβραίοι ή άνθρωποι των Εβραίων (Εβραίος ιστορικός Μιχαήλ Τουδέλα).
Ο γιος του Κωνσταντίνου o Κωνστάντιος, θέσπισε νόμους και επέβαλε την
ποινή θανάτου, όχι μόνο στους Έλληνες διανοούμενους αλλά και στους
Ελληνίζοντας Χριστιανούς.
Ο Ιουστινιανός «ο ανθρωπόμορφος δαίμονας» κατά τον βιογράφο του
Προκόπιο έκλεισε το 529 την Ακαδημία του Πλάτωνα και καταδίκασε σε θάνατο χιλιάδες Έλληνες, γιατί ζητούσαν αποδείξεις για τις επεμβάσεις του «αγίου πνεύματος».
O Επίσκοπος Ιωάννης της Εφέσου με εντολή του Ιουστινιανού έσυρε στα δικαστήρια όλους τους Έλληνες λογίους και τους Ελληνίζοντας Χριστιανούς δήμευσε τις περιουσίες τους και έκαψε η γκρέμισε 99 Ελληνικά ιερά τα οποία είχαν διασωθεί. Όσοι αντιδρούσαν τους σκότωναν με ρόπαλο για να σκοτωθεί και ο διάβολος που είχαν μέσα τους (Γ. Κορδάτος και Ι. Μαλάλας). Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτοι επίσκοποι ήσαν άνθρωποι μισαλλόδοξοι, άξεστοι, μπεκρήδες και αγράμματοι.
Η Ζ’ οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 787 μ.Χ. αφόρισε την Ελληνική φιλοσοφία και όλους τους φιλοσόφους και
αποφάσισε ότι όποιος κληρικός κατέχει Ελληνικά συγγράμματα θα καθαιρείται και εάν είναι λαϊκός θα αφορίζεται (κανόνας Θ’) Πολλοί Έλληνες για να μην σβήσει ο Ελληνικός πολιτισμός, δημιούργησαν κρυφά σχολεία και με κίνδυνο της ζωής τους δίδασκαν στα Ελληνόπουλα φιλοσοφία και τους θησαυρούς της πνευματικής τους κληρονομιάς,. Από την προσφορά αυτών των κρυφών σχολείων επεβίωσε ο Ελληνισμός από την Εβραιοχριστιανική λαίλαπα.
Το 1070 ο πατριάρχης Ιωάννης Η’ ο Ξιφιλίνος, αντέδρασε με ανθελληνική
εμπάθεια και απαγόρευσε κάθε μελέτη της Ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία προηγουμένως είχαν αφορίσει οι Οικουμενικοί Σύνοδοι.
Το 1080 ο πατριάρχης Ευστράτιος αφόρισε τον Πλάτωνα, την Ελληνική
φιλοσοφία και όσους την διάβαζαν.
Το 1351 ο Νικηφόρος Γρηγοράς καταδικάστηκε από την Σύνοδο
Κωνσταντινούπολης γιατί έγραψε ότι ούτε ένας πατριάρχης δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά (Ιστορία Βυζαντινής αυτοκρατορίας, Α. Βασίλιεφ).
Το 1453 ο πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, εξέδωσε την αποτρόπαια
εγκύκλιό του, όπου καθόριζε ακόμα και το είδος των βασανιστηρίων και τον τρόπο θανάτωσης εκείνων που εμμένοντας στις απόψεις τους, συνέχιζαν να μελετούν την Ελληνική φιλοσοφία.
Το 1658 ο πατριάρχης Γαβριήλ που είχε αγοράσει σε δημοπρασία τον πατριαρχικό θρόνο από τον Σουλτάνο, καθαιρέθηκε μέσα σε δύο μήνες, λόγω αγραμματοσύνης αφού ούτε την ακολουθία ενός γάμου δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά (Πολιτική ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, Π. Πιπινέλης).
Μέγας διωγμός εγένωτο των Ελλήνων. Κατέκαψαν τα βιβλία τους, εικόνες
και αγάλματα των μισερών θεών τους καταστράφηκαν. Οι εγγράμματοι Έλληνες απαγορευόταν να έχουν θέσεις σε κρατικές υπηρεσίες (Ι. Μαλάλας).
Η κατάπτωση του Βυζαντίου και του κλήρου διατηρούσε την αμάθεια και
χάλκευε τα δεσμά της δουλείας (Ελληνική Νομαρχία).
Οι περισσότεροι αυτοκράτορες και πατριάρχες ήταν εβραίοι ή
κρυπτοεβραίοι ή άνθρωποι των Εβραίων (Εβραίος ιστορικός Μιχαήλ Τουδέλα).
ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
Ο μύθος του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού
και της ύπαρξης κρυφών σχολείων κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας έγινε μετά
το 1821 και κατά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους
Είναι γνωστό ότι κατά την τουρκοκρατία (Οθωμανοκρατία
είναι το σωστό μια και τούρκοι δεν υπήρξαν εκείνη την εποχή) λειτουργούσαν ελεύθερα εκατοντάδες Ελληνικά σχολεία.
Ας δούμε μερικά ιστορικά κείμενα διακεκριμένων συγγραφέων.
Το κρυφό σχολείο είναι μεγάλο ψέμα (Σάθας, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη).
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν τους μορφωμένους Έλληνες ανεκτίμητο κεφάλαιο και τους χρησιμοποιούσαν για πρέσβεις, δασκάλους, γιατρούς και εμπόρους, για να επανδρώνουν τις διοικητικές θέσεις των υπηρεσιών τους. Αυτή η χρησιμοποίηση των Ελλήνων και των Ελληνιζόντων δημιούργησε ζηλόφθονες καταστάσεις στην εκκλησία η οποία τους καταδίωκε με μίσος και χαφιεδισμό.
Η Αθωνιάδα σχολή που λειτουργούσε στο Άγιο Όρος από τον 11ον αιώνα δεν έκλεισε από επέμβαση των Τούρκων, αλλά «από τις καλογερίστικες μηχανορραφίες που γινόταν πρόξενοι σκανδάλων» γράφει ο Σάθας.
Κατά το έτος 1600, δηλαδή 150 χρόνια μετά την άλωση του 1453, στην
Οθωμανοκρατούμενη χώρας μας υπήρχαν πάρα πολλές σχολές η ύπαρξη των οποίων και μόνο καταρρίπτει τον μύθο του κρυφού σχολείου.
Οι εκατοντάδες φανερές Δημόσιες σχολές που λειτουργούσαν στην Ελλάδα την εποχή εκείνη δεν δικαιολογούν την ύπαρξη κρυφών σχολείων στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Οι φανερές σχολές που λειτουργούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα κατ’ ευφημισμό των «κρυφών σχολείων» κατά γεωγραφικά διαμερίσματα ήταν οι εξής:
Είναι γνωστό ότι κατά την τουρκοκρατία (Οθωμανοκρατία
είναι το σωστό μια και τούρκοι δεν υπήρξαν εκείνη την εποχή) λειτουργούσαν ελεύθερα εκατοντάδες Ελληνικά σχολεία.
Ας δούμε μερικά ιστορικά κείμενα διακεκριμένων συγγραφέων.
Το κρυφό σχολείο είναι μεγάλο ψέμα (Σάθας, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη).
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν τους μορφωμένους Έλληνες ανεκτίμητο κεφάλαιο και τους χρησιμοποιούσαν για πρέσβεις, δασκάλους, γιατρούς και εμπόρους, για να επανδρώνουν τις διοικητικές θέσεις των υπηρεσιών τους. Αυτή η χρησιμοποίηση των Ελλήνων και των Ελληνιζόντων δημιούργησε ζηλόφθονες καταστάσεις στην εκκλησία η οποία τους καταδίωκε με μίσος και χαφιεδισμό.
Η Αθωνιάδα σχολή που λειτουργούσε στο Άγιο Όρος από τον 11ον αιώνα δεν έκλεισε από επέμβαση των Τούρκων, αλλά «από τις καλογερίστικες μηχανορραφίες που γινόταν πρόξενοι σκανδάλων» γράφει ο Σάθας.
Κατά το έτος 1600, δηλαδή 150 χρόνια μετά την άλωση του 1453, στην
Οθωμανοκρατούμενη χώρας μας υπήρχαν πάρα πολλές σχολές η ύπαρξη των οποίων και μόνο καταρρίπτει τον μύθο του κρυφού σχολείου.
Οι εκατοντάδες φανερές Δημόσιες σχολές που λειτουργούσαν στην Ελλάδα την εποχή εκείνη δεν δικαιολογούν την ύπαρξη κρυφών σχολείων στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Οι φανερές σχολές που λειτουργούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα κατ’ ευφημισμό των «κρυφών σχολείων» κατά γεωγραφικά διαμερίσματα ήταν οι εξής:
1. Στην περιοχή της Ηπείρου υπήρχαν 3
φανερές σχολές η των Ιωαννίνων, η των Ζαγοροχωρίων και του Μετσόβου.
2. Στην περιοχή της Θεσσαλίας υπήρχαν 6 φανερές σχολές η των Τρικάλων, Καλαμπάκας, Τιρνάβου, Τσαριτσάνης, Αμπελακίων και Ζαγοράς.
3. Στην περιοχή της Μακεδονίας υπήρχαν 7 φανερές σχολές οι της
Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Σιατίστης, Μοσχοπόλεως, Κοζάνης, Σερρών και Αγίου Όρους.
4. Στην περιοχή της Θράκης υπήρχαν 3 φανερές σχολές η της
Αδριανουπόλεως, Φιλιππουπόλεως και Βελεσών.
5. Στην περιοχή της Πελοποννήσου υπήρχαν 5 φανερές σχολές η του
Ναυπλίου, Πατρών, Τριπόλεως, Δημητσάνας και Καλαμάτας.
6. Στην Στερεά Ελλάδα υπήρχαν 12 φανερές σχολές η των Αθηνών, Θηβών, Λεβαδιάς, Λαμίας, Υπάτης, Βραγγιανών, Αγράφων, Καρπενησίου, Αμφίσσης, Σιγδίτσας, Μεσολογγίου και Άρτας.
7. Στα νησιά υπήρχαν 14 φανερές σχολές στην Νάξο, Σίφνου, Σκοπέλου,
Πάτμου, Μυτιλήνης, Σάμου, Ρόδου, Κέρκυρας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς, Χίου, Κυθήρων, Ηρακλείου και Κύπρου.
Νόμιμα και φανερά λειτουργούσαν επίσης δεκάδες τουλάχιστον 50 σχολές στην Ελλάδα και άλλες 14 φανερές ελληνικές σχολές στο «εξωτερικό».
Οι σχολές του εξωτερικού υπήρχαν στις περιοχές: Αλεξάνδρειας,
Ιεροσολύμων, Κωνσταντινουπόλεως, Τραπεζούντας, Σινώπης, Βενετίας, Λιβόρνου, Τεργέστης, Παρισίων, Μόσχας, Ιασίου, Τεργοβιτσίου, Βουκουρεστίου και Σινά.
(Πηγή: Η εκκλησία στον αγώνα της ελευθερίας 1453, Κ. Βοβολινής, 1953).
Στον κατάλογο αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε δεκάδες άλλων φανερών - (κρυφών) σχολείων που λειτουργούσαν στα διάφορα κεφαλοχώρια και τα εκατοντάδες σχολεία που…δήθεν ίδρυσε και λειτούργησε ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ιστορικά κείμενα αποδείχνουν ότι οι Τούρκοι ποτέ δεν
απαγόρευσαν τα γράμματα, αλλά τα άφησαν ελεύθερα και τα βοηθούσαν όπως μπορούσαν.
Μάλιστα ο άγγλος ιστορικός Φρέντερικ Ντάγκλας αναφέρει ότι ο Αλή Πασάς χρηματοδοτούσε τα σχολεία της περιοχής του βοηθούμενος και από πλούσιους Έλληνες του εξωτερικού και έδινε σαφείς εντολές στους επισκόπους να φροντίζουν τα σχολεία (Πηγή: Ταξίδια στη Νότιο Ελλάδα, Λ. Λέικ).
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο σουλτάνος καθαίρεσε τον πατριάρχη Άνθιμο
με φιρμάνι, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «κακότροπο, ραδιούργο, φιλοχρήματο και αρχομανή που καταβρόχθιζε τα χρήματα που του έστελναν οι Έλληνες του εξωτερικού, για την παιδεία των Ελληνοπαίδων» (Πηγή: Σύγχρονη Ιστορία των Ελλήνων, Π. Καρολίδης).
2. Στην περιοχή της Θεσσαλίας υπήρχαν 6 φανερές σχολές η των Τρικάλων, Καλαμπάκας, Τιρνάβου, Τσαριτσάνης, Αμπελακίων και Ζαγοράς.
3. Στην περιοχή της Μακεδονίας υπήρχαν 7 φανερές σχολές οι της
Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Σιατίστης, Μοσχοπόλεως, Κοζάνης, Σερρών και Αγίου Όρους.
4. Στην περιοχή της Θράκης υπήρχαν 3 φανερές σχολές η της
Αδριανουπόλεως, Φιλιππουπόλεως και Βελεσών.
5. Στην περιοχή της Πελοποννήσου υπήρχαν 5 φανερές σχολές η του
Ναυπλίου, Πατρών, Τριπόλεως, Δημητσάνας και Καλαμάτας.
6. Στην Στερεά Ελλάδα υπήρχαν 12 φανερές σχολές η των Αθηνών, Θηβών, Λεβαδιάς, Λαμίας, Υπάτης, Βραγγιανών, Αγράφων, Καρπενησίου, Αμφίσσης, Σιγδίτσας, Μεσολογγίου και Άρτας.
7. Στα νησιά υπήρχαν 14 φανερές σχολές στην Νάξο, Σίφνου, Σκοπέλου,
Πάτμου, Μυτιλήνης, Σάμου, Ρόδου, Κέρκυρας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς, Χίου, Κυθήρων, Ηρακλείου και Κύπρου.
Νόμιμα και φανερά λειτουργούσαν επίσης δεκάδες τουλάχιστον 50 σχολές στην Ελλάδα και άλλες 14 φανερές ελληνικές σχολές στο «εξωτερικό».
Οι σχολές του εξωτερικού υπήρχαν στις περιοχές: Αλεξάνδρειας,
Ιεροσολύμων, Κωνσταντινουπόλεως, Τραπεζούντας, Σινώπης, Βενετίας, Λιβόρνου, Τεργέστης, Παρισίων, Μόσχας, Ιασίου, Τεργοβιτσίου, Βουκουρεστίου και Σινά.
(Πηγή: Η εκκλησία στον αγώνα της ελευθερίας 1453, Κ. Βοβολινής, 1953).
Στον κατάλογο αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε δεκάδες άλλων φανερών - (κρυφών) σχολείων που λειτουργούσαν στα διάφορα κεφαλοχώρια και τα εκατοντάδες σχολεία που…δήθεν ίδρυσε και λειτούργησε ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Ιστορικά κείμενα αποδείχνουν ότι οι Τούρκοι ποτέ δεν
απαγόρευσαν τα γράμματα, αλλά τα άφησαν ελεύθερα και τα βοηθούσαν όπως μπορούσαν.
Μάλιστα ο άγγλος ιστορικός Φρέντερικ Ντάγκλας αναφέρει ότι ο Αλή Πασάς χρηματοδοτούσε τα σχολεία της περιοχής του βοηθούμενος και από πλούσιους Έλληνες του εξωτερικού και έδινε σαφείς εντολές στους επισκόπους να φροντίζουν τα σχολεία (Πηγή: Ταξίδια στη Νότιο Ελλάδα, Λ. Λέικ).
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο σουλτάνος καθαίρεσε τον πατριάρχη Άνθιμο
με φιρμάνι, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «κακότροπο, ραδιούργο, φιλοχρήματο και αρχομανή που καταβρόχθιζε τα χρήματα που του έστελναν οι Έλληνες του εξωτερικού, για την παιδεία των Ελληνοπαίδων» (Πηγή: Σύγχρονη Ιστορία των Ελλήνων, Π. Καρολίδης).
Τι δίδασκαν όμως τα φανερά (κρυφά) σχολεία
στους Έλληνες;
Η κάθε είδους διδακτέα ύλη καθοριζόταν αυστηρά από το Πατριαρχείο και
κατά κανόνα ήταν απόλυτα αυστηρά θρησκευτικού περιεχομένου.
Τονίζεται ότι τα μαθηματικά, η τριγωνομετρία και οι λογάριθμοι είχαν
αφοριστεί με Οικουμενική Σύνοδο (!)
Είναι άλλωστε ιστορικά γνωστό ότι το τυπογραφείο του Πατριαρχείου είχε
εντατική εργασία τυπώνοντας πλήθος από βιβλία θρησκευτικού
περιεχομένου. «To έτος 1819 ο πατριάρχης Γρηγόριο Ε' με εγκύκλιο
απαγορεύει να δίνονται αρχαιοελληνικά ονόματα στα βαπτιζόμενα Ελληνόπουλα. Τότε στον Πύργο της Ηλείας έκλεισε και το ιστορικό ’’ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ’’ επειδή ο δάσκαλος του ο Λυκούργος Κρεστενίτης κατηγορήθηκε ότι άλλαζε τα βαφτιστικά ονόματα των μαθητών του και τους έδινε Αρχαία Ελληνικά.
Ακόμη την περίοδο αυτή έκλεισε η Σχολή Οικονόμου στην Σμύρνη το 1819 γιατί ΑΦΟΡΙΣΤΗΚΕ από τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε (τον εθνομάρτυρα!). Ενδεικτικά αναφέρεται μάλιστα ότι αντέδρασαν οι Τούρκοι (sic) μια και αυτοί δεν ήθελαν να κλείσει η Σχόλη γιατί προμήθευε σε αυτούς επιστημονικό δυναμικό. Και τότε το πατριαρχείο έδιωξε όλους τους δασκάλους και τους κατήγγειλε (sic) στους τούρκους με την κατηγορία ότι αυτοί συνωμοτούσαν σε βάρος του Σουλτάνου (sic).
Η χυδαία αγέλη των καλόγερων, είδε με φθονερό μάτι την λειτουργία της
Σχολής αυτής γιατί όλοι οι εγγράμματοι εθεωρούντο όργανα του σατανά και ως υποκινητές της αθεΐας (Γράμμα του Κ. Κούμα στον Κοραή).
Η εκκλησία δεν έσωσε το Έθνος, στάθηκε λάμια μητριά.
Αγραμματοσύνη, σκοτάδι, δυστυχία. Δεν έχτισε κανένα σχολείο (Αλέξανδρος Πάλλης, Μπρουσός).
Η Ελληνική γλώσσα ουδέποτε απαγορεύτηκε από τους Τούρκους, αφού οι
περισσότερες κτήσεις της αυτοκρατορίας μιλούσαν Ελληνικά αλλά και οι ίδιοι μάθαιναν την Ελληνική γλώσσα. Ο Μωάμεθ Β καθιέρωσε επίσημα την Ελληνική γλώσσα σαν διπλωματική γλώσσα του κράτους του.
Σε κανένα απολύτως Ελληνικό ή Τουρκικό έγγραφο δεν γίνεται λόγος για
κρυφά σχολεία.
Δεν υπάρχει κανένα Τουρκικό διάταγμα που να απαγόρευε τα Ελληνικά
γράμματα (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών).
Κανένας Βεζίρης ή Αγιάννης δεν εμπόδισε την λειτουργία ή οικοδόμηση
σχολείου (Μανουήλ Γεδεών, μετά την Άλωση). Ο χοντροκομμένος αυτός μύθος δημιουργήθηκε από το παπαδαριό για να μην αποκαλυφθεί ο σκοτεινός ρόλος της εκκλησίας και η συνεργασία της με του Τούρκους.
Ο Ελληνικός κλήρος και οι επίσκοποι, στην πλειονότητά τους ήσαν
απαίδευτοι και αντέδρασαν στην απόφαση του πατριάρχη Ιερεμία να δημιουργήσει σχολεία και τυπογραφία στην Ελλάδα γιατί φοβόνταν ότι θα παραγκωνιστούν για την απαιδευσιά τους (Καταγγελία Λεόντιου Ευστρατίου προς Κρούσιο 1590). Ο Τουρκόφιλος πατριάρχης Γρηγόριος Ε, αφού αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση το 1821 και τους ήρωές της, συνολικά έκανε ΠΕΝΤΕ αφορισμούς, μετά αφόρισε τις σχολές και τις επιστήμες διατάζοντας ότι όσα βιβλία δεν είναι σύμφωνα με την Ορθόδοξη πίστη να κατάσχονται και να καίγονται στην πυρά!
Οι μεγαλύτεροι εχθροί της ελευθερίας των Ελλήνων δεν ήταν οι Τούρκοι
αλλά οι κληρικοί και οι λαϊκοί του Φαναρίου (Ιστορία Ιονίων Νήσων,
Μαυρογιάννη).
Ο Ούγγρος Ε. Ζεσενί γράφει ότι «στην Χίο το 1819 κρατούσαν κρυφά τα
σχολεία, όχι από τους Τούρκους, αλλά από τον μητροπολίτη, ο οποίος πίστευε ότι τα γράμματα υπονομεύουν την πίστη».
Δεν έφταιγαν οι Τούρκοι γιατί δεν υπήρχαν ακόμα περισσότερα σχολεία αλλά οι πατριάρχες που εκμεταλλευόμενοι τα λεφτά που πρόσφεραν πλούσιοι ομογενείς για να κτιστούν σχολεία αυτοί τα καταβρόχθιζαν. Για να φαίνεται
δε ότι υπάρχουν πολλά σχολεία, οι ιερωμένοι, χρησιμοποιούσαν τους
νάρθηκες των εκκλησιών και τα κελιά των μοναστηριών.
Οι ιερωμένοι πολεμούσαν πάντα την Ελληνική παιδεία.
Αν ο Έλληνας είχε θρησκευτικές αμφιβολίες, αφοριζόταν (Λόρδος Βύρωνας).
Η κάθε είδους διδακτέα ύλη καθοριζόταν αυστηρά από το Πατριαρχείο και
κατά κανόνα ήταν απόλυτα αυστηρά θρησκευτικού περιεχομένου.
Τονίζεται ότι τα μαθηματικά, η τριγωνομετρία και οι λογάριθμοι είχαν
αφοριστεί με Οικουμενική Σύνοδο (!)
Είναι άλλωστε ιστορικά γνωστό ότι το τυπογραφείο του Πατριαρχείου είχε
εντατική εργασία τυπώνοντας πλήθος από βιβλία θρησκευτικού
περιεχομένου. «To έτος 1819 ο πατριάρχης Γρηγόριο Ε' με εγκύκλιο
απαγορεύει να δίνονται αρχαιοελληνικά ονόματα στα βαπτιζόμενα Ελληνόπουλα. Τότε στον Πύργο της Ηλείας έκλεισε και το ιστορικό ’’ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ’’ επειδή ο δάσκαλος του ο Λυκούργος Κρεστενίτης κατηγορήθηκε ότι άλλαζε τα βαφτιστικά ονόματα των μαθητών του και τους έδινε Αρχαία Ελληνικά.
Ακόμη την περίοδο αυτή έκλεισε η Σχολή Οικονόμου στην Σμύρνη το 1819 γιατί ΑΦΟΡΙΣΤΗΚΕ από τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε (τον εθνομάρτυρα!). Ενδεικτικά αναφέρεται μάλιστα ότι αντέδρασαν οι Τούρκοι (sic) μια και αυτοί δεν ήθελαν να κλείσει η Σχόλη γιατί προμήθευε σε αυτούς επιστημονικό δυναμικό. Και τότε το πατριαρχείο έδιωξε όλους τους δασκάλους και τους κατήγγειλε (sic) στους τούρκους με την κατηγορία ότι αυτοί συνωμοτούσαν σε βάρος του Σουλτάνου (sic).
Η χυδαία αγέλη των καλόγερων, είδε με φθονερό μάτι την λειτουργία της
Σχολής αυτής γιατί όλοι οι εγγράμματοι εθεωρούντο όργανα του σατανά και ως υποκινητές της αθεΐας (Γράμμα του Κ. Κούμα στον Κοραή).
Η εκκλησία δεν έσωσε το Έθνος, στάθηκε λάμια μητριά.
Αγραμματοσύνη, σκοτάδι, δυστυχία. Δεν έχτισε κανένα σχολείο (Αλέξανδρος Πάλλης, Μπρουσός).
Η Ελληνική γλώσσα ουδέποτε απαγορεύτηκε από τους Τούρκους, αφού οι
περισσότερες κτήσεις της αυτοκρατορίας μιλούσαν Ελληνικά αλλά και οι ίδιοι μάθαιναν την Ελληνική γλώσσα. Ο Μωάμεθ Β καθιέρωσε επίσημα την Ελληνική γλώσσα σαν διπλωματική γλώσσα του κράτους του.
Σε κανένα απολύτως Ελληνικό ή Τουρκικό έγγραφο δεν γίνεται λόγος για
κρυφά σχολεία.
Δεν υπάρχει κανένα Τουρκικό διάταγμα που να απαγόρευε τα Ελληνικά
γράμματα (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών).
Κανένας Βεζίρης ή Αγιάννης δεν εμπόδισε την λειτουργία ή οικοδόμηση
σχολείου (Μανουήλ Γεδεών, μετά την Άλωση). Ο χοντροκομμένος αυτός μύθος δημιουργήθηκε από το παπαδαριό για να μην αποκαλυφθεί ο σκοτεινός ρόλος της εκκλησίας και η συνεργασία της με του Τούρκους.
Ο Ελληνικός κλήρος και οι επίσκοποι, στην πλειονότητά τους ήσαν
απαίδευτοι και αντέδρασαν στην απόφαση του πατριάρχη Ιερεμία να δημιουργήσει σχολεία και τυπογραφία στην Ελλάδα γιατί φοβόνταν ότι θα παραγκωνιστούν για την απαιδευσιά τους (Καταγγελία Λεόντιου Ευστρατίου προς Κρούσιο 1590). Ο Τουρκόφιλος πατριάρχης Γρηγόριος Ε, αφού αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση το 1821 και τους ήρωές της, συνολικά έκανε ΠΕΝΤΕ αφορισμούς, μετά αφόρισε τις σχολές και τις επιστήμες διατάζοντας ότι όσα βιβλία δεν είναι σύμφωνα με την Ορθόδοξη πίστη να κατάσχονται και να καίγονται στην πυρά!
Οι μεγαλύτεροι εχθροί της ελευθερίας των Ελλήνων δεν ήταν οι Τούρκοι
αλλά οι κληρικοί και οι λαϊκοί του Φαναρίου (Ιστορία Ιονίων Νήσων,
Μαυρογιάννη).
Ο Ούγγρος Ε. Ζεσενί γράφει ότι «στην Χίο το 1819 κρατούσαν κρυφά τα
σχολεία, όχι από τους Τούρκους, αλλά από τον μητροπολίτη, ο οποίος πίστευε ότι τα γράμματα υπονομεύουν την πίστη».
Δεν έφταιγαν οι Τούρκοι γιατί δεν υπήρχαν ακόμα περισσότερα σχολεία αλλά οι πατριάρχες που εκμεταλλευόμενοι τα λεφτά που πρόσφεραν πλούσιοι ομογενείς για να κτιστούν σχολεία αυτοί τα καταβρόχθιζαν. Για να φαίνεται
δε ότι υπάρχουν πολλά σχολεία, οι ιερωμένοι, χρησιμοποιούσαν τους
νάρθηκες των εκκλησιών και τα κελιά των μοναστηριών.
Οι ιερωμένοι πολεμούσαν πάντα την Ελληνική παιδεία.
Αν ο Έλληνας είχε θρησκευτικές αμφιβολίες, αφοριζόταν (Λόρδος Βύρωνας).
ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΥΠΗΡΞΑΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΝ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΑΥΤΑ
ΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.
Eνδυμίων Γεώργιος Κοσμόπουλος
Πηγές
Διαδύκτιο- Εγκυκλοπαίδειες
Πηγές
Διαδύκτιο- Εγκυκλοπαίδειες
..............................
Η Μαιευτική Μέθοδος στην αρχαία Ελλάδα του Σωκράτη
Αρκετοί καταθλιπτικοί ασθενείς ελπίζουν να βρουν βοήθεια από τους θεραπευτές τους, όμως μια νέα μελέτη δείχνει ότι ίσως και οι ερωτήσεις που κάνουν οι ίδιοι στους εαυτούς τους να είναι μέρος της βοήθειας.
Οι ερευνητές εξέτασαν πώς η γνωσιακή θεραπεία για την κατάθλιψη, αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Η μελέτη τους είναι η πρώτη που δείχνει ότι οι καταθλιπτικοί ασθενείς παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων τους, όταν οι θεραπευτές τους χρησιμοποιούν μια τεχνική που ονομάζεται «Μαιευτική».
Η Μαιευτική Μέθοδος στην αρχαία Ελλάδα
Πρόκειται για μια σειρά από καθοδηγημένες ερωτήσεις στις οποίες ο θεραπευτής ρωτά τον ασθενή να εξετάσει νέες προοπτικές για τον εαυτό του και τη θέση του στον κόσμο. Η μέθοδος αυτή έχει τις ρίζες της στον Σωκράτη, τον Έλληνα φιλόσοφο. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από τον συνομιλητή του.
Ουσιαστικά ο Σωκράτης επωμιζόταν το ρόλο της συνείδησης και μέσα από αυτή τη διαδικασία ερωταπαντήσεων δημιουργούσε ένα πνεύμα διαλόγου στη συζήτηση. Ο συνομιλητής λοιπόν απαντώντας σ' αυτές τις ερωτήσεις έφτανε σε ένα συμπέρασμα -στην αλήθεια για τον Σωκράτη- από μόνος του. Η μέθοδος ονομάστηκε μαιευτική διότι όπως η μαία (επάγγελμα που έκανε και η Φαιναρέτη, μητέρα του Σωκράτη) φέρνει στον κόσμο το νεογνό έτσι και ο Σωκράτης ή ο εκάστοτε συνομιλητής που παίρνει το ρόλο της συνείδησης εξάγει από τον συνομιλητή του την αλήθεια.
Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ
πηγη: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
«Παρόμοια, κάποια πράγματα δεν είναι στο
χέρι του ανθρώπου να αποκτήσει, ενώ η απόκτηση μόρφωσης εξαρτάται από τη δική
του προαίρεση και έτσι θα φανεί αργότερα ότι ρίχνεται στις πολιτικές υποθέσεις
όχι από θρασύτητα, αλλά από τη μόρφωσή του.
Γιατί, βέβαια, στην αγωγή διαφέρουν οι άνθρωποι από τα θηρία, οι Έλληνες από τους βαρβάρους, οι ελεύθεροι από τους δούλους και οι φιλόσοφοι από τους τυχαίους ανθρώπους».
Ιάμβλιχος, «Περί του Πυθαγορείου Βίου», παρ. 44, εκδόσεις Κάκτος, σειρά Προσωκρατικοί, τόμος 5ος (Πυθαγόρας 2), σελ. 119
Ο Ιάμβλιχος (245-325) είναι μία από τις κορυφές της αξιοβάδιστης οροσειράς της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας.
Έγινε γνωστός στην ύστερη αρχαιότητα λόγω της βαθιάς και ουσιαστικής γνώσης του στον πυθαγορισμό και ειδικά το έργο από το οποίο ελήφθη το απόσπασμα στην αρχή του κειμένου, το «Περί του Πυθαγορείου Βίου», του χάρισε αναγνώριση και διατήρηση του ονόματός του στην επιφάνεια του φιλοσοφικού ωκεανού που περιβάλλει τον κόσμο των ιδεών, περιγράφοντάς τον.
Ο Ιάμβλιχος καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται σήμερα ο κόσμος την Πυθαγόρεια Διδασκαλία και, ευτυχώς για όλους μας, εν πολλοίς όσα γράφει θεωρούνται ακριβή. Ανταποκρίνονται στην ουσία της Πυθαγόρειας Διδασκαλίας αλλά και στο ευρύτερο πνεύμα του Ελληνισμού.
Από το σύνολο του έργου του Ιάμβλιχου αλλά και όλων των μελετητών του Πυθαγόρα συνάγεται αβίαστα ότι η Ελλάς εθεάτο από τον Πυθαγόρα ως τόπος ιερός.
Το έθνος μας οριζόταν από τον Σάμιο πολυεπιστήμονα, μύστη και φιλόσοφο ως μια εκδήλωση υπέρτερης, εκλεπτυσμένης και αληθώς πνευματικής αγωγής - όχι ως ένα άθροισμα εμβίων όντων που απλά υπάρχουν, αναπαράγονται και διατηρούνται στη ζωή.
Ο Πυθαγόρας δεν ήταν ένας από τους πολλούς «θαυματοποιούς» της σειράς και ένας διδάσκαλος άρρητων μυστηρίων που δεν είχε πατρίδα. Μπόρεσε και έγινε παγκόσμιος, εξέφρασε πανανθρώπινες αξίες, αγωνίες και απάντησε σε αγωνιώδη ερωτήματα αιώνων επειδή ανταποκρινόταν ιδανικά στην ιδιότητα του Έλληνα.
Η αγωγή του ξεχώριζε επειδή ταυτιζόταν με την αρετή του, το μοναδικό εργαλείο που έχει στα χέρια του ο φιλόσοφος για να σμιλέψει την εικόνα της ευτυχίας του και να οικοδομήσει αθάνατο ενδιαίτημα εντός του φθαρτού κόσμου.
Η παρακαταθήκη Ο βατήρας, όπου πάτησε ο Πυθαγόρας για να κάνει το άλμα στην αλήθεια και στον χρόνο, ήταν η πατρίδα μας.
Η Ελλάδα, επειδή είναι ιερή, μας βοηθά να ξεχωρίζουμε εύκολα τις οντότητες που εκφράζουν χθόνιες, χαμηλές συχνότητες και επιθυμούν να τη βεβηλώνουν. Εκείνοι που αποπειρώνται διαρκώς να αποδομήσουν τα σύμβολα, τις έννοιες, τις αξίες, να υποτιμούν τα γνωρίσματα που μας ξεχωρίζουν από τους άλλους λαούς, να ειρωνεύονται τις μορφές που μας ενώνουν, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά δαιμονικές, κακόηχες παρεμβολές στην αρμονία που χρειάζεται η κοινωνία μας για να εξελιχθεί.
Όπως αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος για τις απόψεις του Πυθαγόρα, «έλεγε ακόμα ότι πρέπει να θεωρούν την πατρίδα τους ως κοινή παρακαταθήκη που τους δόθηκε από το σύνολο των πολιτών. Πρέπει λοιπόν να τη διοικούν με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι έτοιμοι να παραδώσουν και αυτοί στους μεταγενέστερους αυτό το οποίο άλλοι τους εμπιστεύτηκαν».
Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις του και να θέσει ερωτήματα, τα οποία ήδη από τη διατύπωσή τους φέρουν την απάντηση... εντός.
Πόσο Έλληνες είναι εκείνοι που δεν αντιμετωπίζουν την πατρίδα ως ένα ιερό μέσα στο οποίο οφείλουν να κινούνται και να περνούν τον βίο τους με σεβασμό και ευλάβεια;
Πόσο άξιοι λόγου (να δώσουν και να λάβουν) είναι όσοι δεν μεριμνούν για την αγωγή τους και περιφέρουν την εσωτερική ασχήμια τους παντού; Μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε από τους «βαρβάρους», για τους οποίους μιλούσε και ο Πυθαγόρας;
Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε σήμερα τα κίνητρα της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού κόσμου; Κινούνται στη δημόσια σφαίρα από θρασύτητα ή η μόρφωσή τους επιβάλλει τη συμμετοχή στα κοινά; Η εικόνα της πατρίδας σήμερα δεν είναι το αντικαθρέφτισμα της ηγεσίας της;;; Είναι Έλληνες οι απάτριδες;;;
Γιατί, βέβαια, στην αγωγή διαφέρουν οι άνθρωποι από τα θηρία, οι Έλληνες από τους βαρβάρους, οι ελεύθεροι από τους δούλους και οι φιλόσοφοι από τους τυχαίους ανθρώπους».
Ιάμβλιχος, «Περί του Πυθαγορείου Βίου», παρ. 44, εκδόσεις Κάκτος, σειρά Προσωκρατικοί, τόμος 5ος (Πυθαγόρας 2), σελ. 119
Ο Ιάμβλιχος (245-325) είναι μία από τις κορυφές της αξιοβάδιστης οροσειράς της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας.
Έγινε γνωστός στην ύστερη αρχαιότητα λόγω της βαθιάς και ουσιαστικής γνώσης του στον πυθαγορισμό και ειδικά το έργο από το οποίο ελήφθη το απόσπασμα στην αρχή του κειμένου, το «Περί του Πυθαγορείου Βίου», του χάρισε αναγνώριση και διατήρηση του ονόματός του στην επιφάνεια του φιλοσοφικού ωκεανού που περιβάλλει τον κόσμο των ιδεών, περιγράφοντάς τον.
Ο Ιάμβλιχος καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται σήμερα ο κόσμος την Πυθαγόρεια Διδασκαλία και, ευτυχώς για όλους μας, εν πολλοίς όσα γράφει θεωρούνται ακριβή. Ανταποκρίνονται στην ουσία της Πυθαγόρειας Διδασκαλίας αλλά και στο ευρύτερο πνεύμα του Ελληνισμού.
Από το σύνολο του έργου του Ιάμβλιχου αλλά και όλων των μελετητών του Πυθαγόρα συνάγεται αβίαστα ότι η Ελλάς εθεάτο από τον Πυθαγόρα ως τόπος ιερός.
Το έθνος μας οριζόταν από τον Σάμιο πολυεπιστήμονα, μύστη και φιλόσοφο ως μια εκδήλωση υπέρτερης, εκλεπτυσμένης και αληθώς πνευματικής αγωγής - όχι ως ένα άθροισμα εμβίων όντων που απλά υπάρχουν, αναπαράγονται και διατηρούνται στη ζωή.
Ο Πυθαγόρας δεν ήταν ένας από τους πολλούς «θαυματοποιούς» της σειράς και ένας διδάσκαλος άρρητων μυστηρίων που δεν είχε πατρίδα. Μπόρεσε και έγινε παγκόσμιος, εξέφρασε πανανθρώπινες αξίες, αγωνίες και απάντησε σε αγωνιώδη ερωτήματα αιώνων επειδή ανταποκρινόταν ιδανικά στην ιδιότητα του Έλληνα.
Η αγωγή του ξεχώριζε επειδή ταυτιζόταν με την αρετή του, το μοναδικό εργαλείο που έχει στα χέρια του ο φιλόσοφος για να σμιλέψει την εικόνα της ευτυχίας του και να οικοδομήσει αθάνατο ενδιαίτημα εντός του φθαρτού κόσμου.
Η παρακαταθήκη Ο βατήρας, όπου πάτησε ο Πυθαγόρας για να κάνει το άλμα στην αλήθεια και στον χρόνο, ήταν η πατρίδα μας.
Η Ελλάδα, επειδή είναι ιερή, μας βοηθά να ξεχωρίζουμε εύκολα τις οντότητες που εκφράζουν χθόνιες, χαμηλές συχνότητες και επιθυμούν να τη βεβηλώνουν. Εκείνοι που αποπειρώνται διαρκώς να αποδομήσουν τα σύμβολα, τις έννοιες, τις αξίες, να υποτιμούν τα γνωρίσματα που μας ξεχωρίζουν από τους άλλους λαούς, να ειρωνεύονται τις μορφές που μας ενώνουν, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά δαιμονικές, κακόηχες παρεμβολές στην αρμονία που χρειάζεται η κοινωνία μας για να εξελιχθεί.
Όπως αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος για τις απόψεις του Πυθαγόρα, «έλεγε ακόμα ότι πρέπει να θεωρούν την πατρίδα τους ως κοινή παρακαταθήκη που τους δόθηκε από το σύνολο των πολιτών. Πρέπει λοιπόν να τη διοικούν με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι έτοιμοι να παραδώσουν και αυτοί στους μεταγενέστερους αυτό το οποίο άλλοι τους εμπιστεύτηκαν».
Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις του και να θέσει ερωτήματα, τα οποία ήδη από τη διατύπωσή τους φέρουν την απάντηση... εντός.
Πόσο Έλληνες είναι εκείνοι που δεν αντιμετωπίζουν την πατρίδα ως ένα ιερό μέσα στο οποίο οφείλουν να κινούνται και να περνούν τον βίο τους με σεβασμό και ευλάβεια;
Πόσο άξιοι λόγου (να δώσουν και να λάβουν) είναι όσοι δεν μεριμνούν για την αγωγή τους και περιφέρουν την εσωτερική ασχήμια τους παντού; Μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε από τους «βαρβάρους», για τους οποίους μιλούσε και ο Πυθαγόρας;
Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε σήμερα τα κίνητρα της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού κόσμου; Κινούνται στη δημόσια σφαίρα από θρασύτητα ή η μόρφωσή τους επιβάλλει τη συμμετοχή στα κοινά; Η εικόνα της πατρίδας σήμερα δεν είναι το αντικαθρέφτισμα της ηγεσίας της;;; Είναι Έλληνες οι απάτριδες;;;
Παναγιώτης
Λιάκος
Μας έχουν ταράξει με την δήθεν
ελληνικότητα του Χριστού...
Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε
ένα απίστευτα προσβλητικό και υποτιμητικό απόσπασμα για τους Έλληνες: «ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΕΡΟ
ΚΑΙ ΜΟΛΥΝΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΟΥΤΟ ΤΟΠΟ>>
<<..ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ , ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ,
ΑΛΛΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΎ , ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ>>...λέει ο εβραίος ιησούς στο Εὐαγγέλιον:
ἡμέρας, Σαβ. δ΄ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. η΄ 31-42)
Ο «Νόμος» (εβραϊκός) δεν
διδάσκεται στους Έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο
βρωμό-στομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία
ΚΕ΄») «ΔΕΝ ΚΗΡΥΤΤΑΝ ΤΟ ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ
ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ>> («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον Ιουδαίοις»
«Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους
ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο».
Καταβάλλω τεράστια προσπάθεια να
συγκρατηθώ να μην αρχίσω τα γαμοσταυρίδια...
Πως στον διάβολο ήταν Έλληνας
αυτός που έφερε την καταστροφή του Ελληνισμού;
Αυτός,που στο όνομά του γκρέμιζαν
τους ναούς των Ελλήνων , κατέστρεφαν τα αγάλματα των Θεών τους , έκαιγαν στην
πυρά την πολύτιμη γραμματεία των σοφών του έθνους των Ελλήνων;;;
Αυτόν,που στο όνομά του σκότωναν
...σκότωναν...σκότωναν...
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από
ελληνορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν ελληνική καταγωγή του εβραίου Χριστού. Όταν η
Σαμαρείτιδα τόνισε την ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά
Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από
τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και οι ελληνορθόδοξοι επιμένουμε πως ήταν Έλληνας. Η
φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε
πείσμα κάθε λογικής εμείς οι Έλληνες επιμένουμε πως είμαστε Εβραίοι, «απόγονοι
του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο Εβραίος Ιησούς ότι ήταν Έλληνας.
Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές
του Χριστιανισμού, αλλά και άλλοι συνοδοιπόροι τους βομβαρδίζουν τους
αποβλακωμένους απόγονους του Αλεξανδρου,του Οδυσσέα,του Λεωνίδα και άλλων
"ειδωλολατρων" καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών,
από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά τους με τα υποτιθέμενα κηρύγματα
αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους Έλληνες, με την δήθεν
ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που
υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών
που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π. Τα
πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι
εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Κι όμως
επιμένουν. Δυστυχώς εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο ΔΟΛΟΣ.
Εάν όλοι εσείς που πιαστήκατε από
τα αρχ...χμμμ...του εβραίου και δεν λέτε να τα αφήστε,πάρτε και αυτό :<<ΕΑΝ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΣΤΕ , ΤΟΤΕ
ΣΠΕΡΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΕΣΤΕ>>....λέει η θεόμουρλή σας "αγία"
βλακεία...
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΑΣ, ΟΠΩΣ Ο ΚΟΣΜΑΣ , ΣΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ
ΕΛΛΗΝΕΣ , ΑΛΛΑ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ !!!
ΚΑΙ Ο ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ...ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ !
ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΆ ΣΑΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΤΑ ΣΥΝΔΙΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ...
ΑΜ, ΔΕ !!!! ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ !!!
..........................................................................
..........................................................................
Τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας
Αυτοχθονία .
Διαμορφώθηκε θεολογικά λατρευτικά μέσα από πολλές χιλιετίες στον συγκεκριμένο γεωγραφικό ΄χώρο, όπου έζησε ελεύθερο και μεγαλούργησε το έθνος των Ελλήνων, ως ιδιαίτερη και μοναδική θρησκεία σύμφυτη με όλα τα στοιχεία της Ελληνικότητας και απολύτως σύμφωνη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του τόπου και με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του.
Διαμορφώθηκε θεολογικά λατρευτικά μέσα από πολλές χιλιετίες στον συγκεκριμένο γεωγραφικό ΄χώρο, όπου έζησε ελεύθερο και μεγαλούργησε το έθνος των Ελλήνων, ως ιδιαίτερη και μοναδική θρησκεία σύμφυτη με όλα τα στοιχεία της Ελληνικότητας και απολύτως σύμφωνη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του τόπου και με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του.
Φυσικότητα.
Διαμορφώθηκε θεολογικά και λατρευτικά με ΦΥΣΙΚΟ και
ΛΟΓΙΚΟ τρόπο μέσα από χιλιετίες συστηματική παρατήρηση του Κόσμου και συνεχή
εξάσκηση στην εγγύτητα προς τους Θεους από αναρίθμητους πνευματικούς και
καλλιεργημένους ανθρώπους που διακρίνονταν από υψηλότατο διανοητικό επίπεδο .
Οργανικότητα
Δεν αποτελεί διαχωρισμένη Θρησκεία, ούτε υπηρετείται από
επαγγελματικό ιερατείο, αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερα αποτελεί απλό
οργανικό τμήμα της όλης πολιτικής και πολιτισμικής υπόστασης των Ελλήνων.
Πολυθεϊσμός
Δέχεται τον φυσικό νόμο της υποχρεωτικής πολλαπλότητας
του "Ειναι".
Εθνική Φύση.
Αναγνωρίζει ένα δικό της ιδιαίτερο Πάνθεον και ένα δικό
της ιδιαίτερο σώμα κοσμογονικών αφηγήσεων, αντανακλώντας αποκλειστικά την
κοσμοαντίληψη τον τρόπο και την ΠΑΡΑΔΟΣΗ τους Εθνους των Ελλήνων.
(Ως γνωστόν η παράδοση παραδίδεται Δεν Επιβάλλεται όπως
εγινε μετέπειτα από την μονοθειστική λαίλαπα) .
Ελληνική Εθνική Θρησκεία
Θεολογία και Πράξις
........................................................................
........................................................................
Δεν πρέπει ποτέ να μισούμε τα άλλα έθνη και τους λαούς
τους. Όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να ζουν με ελευθερία και αξιοπρέπεια, αυτό
πρέπει πάντα να το σεβόμαστε εμείς οι Έλληνες!!
Ωστόσο, έχουμε χρέος να εξαλείψουμε την εξουσία και τον
έλεγχο που έχει ο
ύπουλος ξένος Χριστιανισμός στον Ελληνικό λαό μας.
Αυτό πρέπει να επιτευχθεί με μια μαζική εκπαιδευτική εκστρατεία.
* Επίσης, επειδή ο ρυθμός γεννήσεων στην Ελλάδα από Έλληνες
έχει μειωθεί με ανησυχητικό ρυθμό, πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι
μας για να αντιστρέψουμε αυτή την τάση. Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το
χέρι μας για να εμποδίσουμε τη χώρα μας να γίνει μια μουσουλμανική χώρα.
We must
never hate other nations and their people. All people are entitled to live in
freedom and dignity, this we Hellenes must always respect!!
This must be achieved with a massive educational campaign.
* Also, because the birth rate in Greece by Greeks has dropped by an alarming rate, we must do everything in our power to reverse this trend. We must do everything in our power to stop our country from becoming a Muslim country.
No comments:
Post a Comment